مباحثه - شاید سخن حق

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
چرا تعدّد زوجات نه 3 +	چهارشنبه 95 آبان 5 - 11:0 صبح
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ممکن است مطلب بالعکس باشد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شاید کسی بگوید که اگر یک خانواده باشد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هم با آن ویژگی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اصلاً اعصاب نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ماند که بخواهد در جهت قرار گیرد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شاید هم تکلیف باشد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که تعدّد زوجات داشته باشد که جامعه را در مسیر تغییر سبک زندگی هل دهد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌این هم شاید موجّه باشد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌غرض این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که اگر مشاور چنین فرموده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شاید چنین نظری داشته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نشود قصه آن آدمی که زمین خورد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ناچار تا خانه سینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خیز رفت ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که بلند نشود و رسوای عالم نگردد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌راستش من یک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بار امتحان کردم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زن اول که داشتم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زن دومی را آوردم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌با همه هم هماهنگ شده بود ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌به یک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ماه اما نکشید ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌عالم و آدم هم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دست شدند ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که مرا له کنند ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌و من فرار کردم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مهریه زن دوم را که موقتاً موقت بود دادم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌و خلاص ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اگر چه به گمانم هزینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایش بیشتر از آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چیزی بود که برآورد کرده بودم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خیلی از مشکلات بعدی را هم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شاید بتوان در آن اشتباه گذشته دید ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌در آن تجربه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای که «جریان خلاف جامعه» بود ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اصلاً چرا نباید خلاف جریان جامعه حرکت کرد؟ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌و می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خلاف جریان جامعه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رویم تا ببینیم چه کسی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد نامربوط بگوید؟! ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بله این هم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اما نه برای ما ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نه برای کسی که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد خاصّ باشد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یک اشکالی که از دیرباز به ما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شده ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که چرا امام (ره) چنین نکرد؟! ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چرا از امام نه نقلی از تعدّد زوجات هست و نه متعه ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌من پاسخی یافتم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌عرض می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنم تا نظر شما را بدانم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ [ادامه دارد] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - خانواده 57 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
چرا تعدّد زوجات نه 2 +	دوشنبه 95 آبان 3 - 8:0 صبح
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ریزی بر اساس جهت ممکن است ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌جهت را برداریم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ریزی فقط بازی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ست ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بازی با موضوعات روزمره زندگی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌جهت نباشد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اصلاً حرکت نیست ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌جهت، حاکم بر تمام تحرّکات بشر است ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌انسانی که در جهت حرکت کند ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تمام زندگی خود را بر همان جهت تنظیم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اش را ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌و انسان موفقی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌موفق کسی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ست که تمام آنات او بر جهت استوار باشد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تمام فرصت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها را بر دایره جهت بریزد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌و روی خود را به دیگرسوها نگرداند ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهیم اگر رئیس مایکروسافت هم بشویم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌این را مقطعی از مسیر خود در جهت دنیاداری بدانیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌باید همه زندگی خود را در آن مسیر تنظیم کنیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سمت خدا هم که برنامه خاص خود را دارد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ما پول می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زن و فرزند می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ما خانه و ماشین هم البته می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زندگی ملزوماتی دارد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوشی موبایل هم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌همه این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها بخشی از زندگی ما را شکل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ولی وقتی بخواهیم برنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ریزی کنیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌همه این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها را به اندازه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که در جهتی باشند که اول و بالذات می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌قبل از این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که همه این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها را بخواهیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اول آن را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها را باید به اندازه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای بخواهیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که ما را در جهتی حرکت دهند که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌و گرنه المال و البنون که فتنه حیات دنیایی ما هستند ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فتنه ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌امتحان ما یعنی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که چقدر از جهت مطلوب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مان خارج می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شویم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌و چقدر پایدار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مانیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نگران نشوید ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌درس اخلاق ندارم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اهلیت آن را هم البته ندارم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فقط قصدم توجه دادن به این موضوع بود ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که «برنامه باید تابع جهت باشد» ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اگر هر لحظه توجه ما از این تابلوی روشن پیش رو منحرف شود ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌معلوم نیست که چه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌و به چه ناکجا آبادی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رویم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بله برادرم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌قصه این است ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اگر معاش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهیم چقدر؟! ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چرا باید معاش دو خانواده را تأمین کنیم؟ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آیا نیاز ما واقعاً این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌طور است؟ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اگر یک خانواده باشند هزینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها کاهش نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یابد؟ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌و اگر هزینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها کاهش یابد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آیا زمان بیشتری برای قرار گرفتن در جهت اصلی نخواهیم داشت؟ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مهم این است که کدام باید فدای کدام بشود ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تمام راز برنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ریزی همین فدا کردن است ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که کدام هزینه را فدای کدام فرصت کنیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ [ادامه دارد] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - خانواده 57 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
چرا تعدّد زوجات نه 1 +	شنبه 95 آبان 1 - 12:58 عصر
در صورت امکان در مواردی که ‌برایتان میل کردم برای جمع بندی راهنمایی کنید . ‌1- خانوادگی : یکی از همسران بنده در حال طلاق می باشد. و زندگی ام با ‌بحران جدی مواجه شده است. ‌2- از جهت علمی نیاز به یک برنامه جدی و دقیقی دارم. ‌3- از جهت معاش نیاز به کمک برای حرکت دقیق و خردمندانه دارم ‌حقیر تحصیلاتی در زمینه مشاوره خانواده ‌و البته مشاوره تحصیلی هم ‌ندارم برادر ‌چه توانم کرد؟! ‌شاید چند مطلبی که در وبلاگ دارم ‌درباره طلاق ‌این توهم را ایجاد کرده که چیزی می‌دانم ‌ولی این‌طور نیست ‌آن‌ها محصول یک تجربه بوده ‌خاطراتی که آن‌طور نوشته آمد ‌به قول معروف: «کل اگر طبیب بودی، سر خود...» مرکز مشاوره‌ای می‌شناسم در قم ‌در کوچه ممتاز ‌مرکز مشاوره بلاغ ‌استاد هستند واقعاً ‌خیلی خوب مشکل را می‌فهمند ‌و راه حل را هم می‌گویند ‌به شما پیشنهاد می‌کنم ‌یک مرکز مشاوره حتماً بروید ‌از این مراکزی که مخصوص طلاب و خانواده ایشان است ‌می‌توانید ابتدا تنها بروید ‌بعد اگر بتوانید با خانواده ‌هر کدام در یک نوبت جدا مثلاً ‌تشریف ببرید ‌قطعاً بی‌تأثیر نیست ‌یک مرکز مشاوره مخصوص طلاب هم هست ‌در ابتدای صفاییه ‌کوچه ورزشگاه تختی ‌پشت دفتر رهبری ‌إن‌شاءالله خداوند به شما یاری رساند ‌و دنیا و آخرت شما را بهترین نماید در زمینه خانواده به مشاوره مراجعه کردیم . در یک تصمیم عجیب توصیه به جدایی از همسر دومم کردند. در زمینه کار علمی و معاش کمک نمیدهید ؟ ‌بضاعت بنده در آن‌چه خواستید اندک است ‌اما از جهت نقل قول ‌آن‌چه از اساتید شنیده‌ام و در پاره‌ای کتاب‌ها خوانده ‌هر چه در نظرم هست عرض می‌کنم ‌یحتمل خود بهتر می‌دانید ‌گاهی اما تکرار مطالب سودمندتر است ‌ ‌رفتار انسان ِ موفق تابع برنامه است ‌برنامه هم صدالبته تابع جهت ‌ما «مقصد» نداریم ‌انسان اساساً این‌گونه است ‌انسان مقصدپذیر نیست ‌مقصد یعنی جایی که پایان یابد ‌جایی که حرکت تمام شود ‌چنین چیزی وجود خارجی ندارد ‌خلق نشده است یعنی ‌انسان هر چقدر برود جا برای رشد هست ‌پایان ندارد این حرکت ‌آن‌چه محدود است عمر اوست ‌زمانی که فرصت حرکت دارد ‌معیّن کرده‌اند زمانی را بدویم ‌تمام شود، ایست می‌دهند ‌این‌که کجا تمام شویم به خودمان بسته است ‌به سرعت‌مان ‌به دقت‌مان در تعیین مسیر ‌به گذرمان از موانع و مشکلات ‌ ‌مقصد را که برداریم، فقط جهت می‌ماند ‌حرکت انسان «جهت» دارد، نه «مقصد» ‌این‌که بخواهیم «مرجع» شویم مثلاً ‌مجتهد شویم ‌حتی اگر بخواهیم بهترین مهندس دنیا باشیم ‌فیلسوفی بزرگ ‌دانشمندی وارسته ‌این‌ها مقصد نیستند ‌ایستگاه‌ند ‌مقاطع زندگی ما هستند ‌مراحل رشد و کمال ‌در حرکت‌مان به سمت جهت ‌در راستای جهت ‌ [ادامه دارد] چرا تعدّد زوجات نه 1 چرا تعدّد زوجات نه 2 چرا تعدّد زوجات نه 3 چرا تعدّد زوجات نه 4 چرا تعدّد زوجات نه 5 چرا تعدّد زوجات نه 6 چرا تعدّد زوجات نه 7 چرا تعدّد زوجات نه 8 چرا تعدّد زوجات نه 9 چرا تعدّد زوجات نه 10 چرا تعدّد زوجات نه 11 چرا تعدّد زوجات نه 12 برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - خانواده 57 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
هدف ِ ازدواج 6 +	جمعه 95 مهر 23 - 6:0 صبح
نمیدانم... از این دیدکه غیراز ازدواج هم میتوان رشدکرد خوب به آن فکرنکردم.. البته همان آرامش کم نیست.تمرکز فکری می آورد غریزه جنسی هم درانسان وجود دارد وطبیعیست آنرا هم اعتدال میبخشد تداوم نسل هم تعالی. من یک مطلبی در همین خصوص نوشته‌ام، درباره یک دلیل متفاوت برای ضرورت ازدواج، فایلش را ارسال می‌کنم. خوشحال می‌شوم نظرتان را بدانم. [فایل ضمیمه] از زاویه اجتماعی بودن انسان. مشکل ما این است که... ابتدا انسان را فرد در نظر می‌گیریم و بعد جامعه پیدا می‌شود. اما اگر جامعه اصل باشد و افراد تابع آن، مساله تفاوت خواهد کرد... یعنی هدف دین را اصلاح جامعه بدانیم. حضرت آقا هم فرموده بودند که خانواده سلول جامعه است. اگر این را بفهمیم، اینکه سلول جامعه چه تعریفی دارد، فلسفه ازدواج روشن می‌شود به گمانم. و پایان پرسش و پاسخ! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - خانواده 57 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
هدف ِ ازدواج 5 +	یکشنبه 95 مهر 18 - 8:0 صبح
نه دیگر نشد... اینکه شان ایشان والا بوده وخویشتن داری کردن درست ولی قرار نیست این بشود برتر از ازدواج کردن.. اگرعدم ازدواج بهتر از ازدواج بود به نظراین حقیرپیامبراسلام که از همه افضل است ازدواج نمیکردن این نصف دین و رشد که ظاهرا بدون ازدواج هم ممکن‌اند! فقط سخت‌تر. نمیتوانم بپذیرم دوری ازازدواج از انجام آن بهتر است! اگرامکانش نباشدمسلما خویشتن داری عالیست ولی اگر امکانش باشدوبتوان راحت تر به کمال رسید آیا بایدمانع شد؟ تکثیرنسل هم دراسلام وآنهم شیعه کم اهمیت ندارد بله. احسنت. این هم یکی از دلایلی‌ست که نشان می‌دهد خداوند با تمجید از عزب بودن یحیی نمی‌خواسته کار او را برتر معرفی نماید. بعضی میگویند این باور آن زمانه بوده و یحیی از نظر جامعه خود وارسته بود، چون زن نگرفت و خداوند از منظر آنان فرموده است. خب این نظرمعقولانه تربه نظرمیرسد شایددربعضی اززمانها یا نبودن هم شان بتوانیم بیان کنیم ازدواج نکردن بهتراست ولی درحالت معمول جسارتاخیر حالا شما دلیلی غیر از نسل و سکون برای ازدواج به نظرتان می‌رسد؟ غیر از البته رشد. زیرا فرمودید بدون ازدواج هم ممکن است. یعنی... اگر بخواهیم یک جوان را متقاعد کنیم ازدواج کند.... باید دلیلی بیاوریم که نتواند رد کند. چیزی که بفهمد بدون ازدواج ندارد. چه چیزی بدون ازدواج حاصل نمی‌شود؟ که بگوییم پس ازدواج ضرورت دارد؟ قطعا بدون ازدواج نسل سالم و صالح نخواهد بود. چون فرزند خارج از ازدواج حرام‌زاده است و دشمن اهل بیت ع. شاید بتوان گفت بدون ازدواج آرامش و سکون هم نیست. البته اگر بتوانیم ثابت کنیم. دیگر چه؟ بدون ازدواج دیگر چه چیز نیست؟ نصف دین نیست؟ رشد و کمال نیست؟ مثال حضرت مریم عذرا پس چه؟ یحیی و عیسی... شما چه پاسخی دارید؟ برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - خانواده 57 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
هدف ِ ازدواج 4 +	پنج شنبه 95 مهر 15 - 7:0 صبح
کجانبودهمسرمانع بهره بردن ازرشد دینیست؟ مثلادرچه مواردی؟ گاهی یک پندیک دقیقه ای همسرشایدبه اندازه ساعتها سخنرانی مفیدباشد روحیات رامیشناسند عشق هم چاشنی کارمیشود.. میداندنقاط قوت وضعف وبه موقع پندمیدهد اگر رشد را هدف ازدواج بدانیم، به نحوی که بدون آن نیمی از دین محقق نشود، یعنی یک چیزهایی را باید پیدا کنیم که در صورت عدم ازدواج محال است دست‌یافتنی باشند. به نظر شما چیزی از دین هست که بدون ازدواج به دست نیاید؟ بخشی از کمال انسان؟ شما کدام احتمال را دقیق‌تر می‌دانید در معنا کردن «کامل شدن نصف دین»؟ اینکه همسر همراه خوبی‌ست... همسر صرفا یک همراه است که اگر نباشد فقط راه سخت‌تر می‌شود؟ یا اینکه: همسر ضروری‌ست و در صورت نبودن بخشی از راه بسته می‌شود؟ غیراز این بودحضرت مریم س برترین زنان نمیشد پس شما نظر اول را معتقدید... اتفاقا حضرت یحیی نه تنها مانند حضرت عیسی، ازدواج نکردند که حتی... قرآن همین ازدواج نکردن یحیی را دلیلی بر کرامت و شأن والای وی دانسته و توصیف فرموده... و این عجیب بوده برای مفسرین... و کلی تلاش برای توجیه آن که چرا خداوند ازدواج نکردن یحیی را کرامت و بزرگی وی نقل کرده! اما... اگر چنین بیاندیشیم، پس هدف از ازدواج چیست؟ منظورمان از هدف اینجا چیزیست که اگر ازدواج نباشد آن هم نیست. چه چیزی غیر از تکثیر نسل و آرامش می‌توان یافت که بدون ازدواج وجود ندارند؟ برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - خانواده 57 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
هدف ِ ازدواج 3 +	دوشنبه 95 مهر 12 - 8:0 صبح
جای شگفتی بسیار است ولی بخاطر دارم ازبزرگی میخواندم که زن وشوهرمیتوانن یکدیگر رارشد دهند کمک کنند به هم درطاعت وعبادت پروردگار ورشدهمدیگر این رادر تاریخ هم میتوان دید درموردحضرت علی ع وحضرت زهرا س ... ازنکاتی که حضرت بیان میکنن یک موردش همین نبود؟ همراه خوبی برای بندگی؟! یک جستجوی ساده در گوگل بفرمایید: چرا ازدواج باعث کامل شدن نصف دین می‌شود؟ یک پاسخ این دیده می‌شود: یک نیاز مهم زیستی را برطرف میکند، پس انگیزه گناه کم می‌شود! وقتی از همراه سخن می‌گوییم چند احتمال به ذهن می‌رسد: من از کوه بالا می‌روم، اگر همراهی داشته باشم هنگام لغزش دستم را می‌گیرد. یا من دست او را. احتمال دوم این است: اصلا یک جاهایی در کوه هست که یک نفره نمی‌شود رفت. تا دو نفر دست هم را نگیرند، گذر نتوانند. در احتمال اول نبود همسر مانع نیست، اما در دوم اصلا نداشتن همسر به معنای بهره نبردن از بخشی از رشد دینی‌ست! به نظر می‌رسد بیشتر گفته‌ها متوجه نوع اول توضیح است. «می‌توانند» دلالت بر نوعی امکان است، نه ضرورت. پس یعنی بدون ازدواج هم می‌شود، ولی با ازدواج بهتر می‌شود! البته می‌دانیم عکس آن هم ممکن است. در ازدواج ‌های نادرست مانع رشد هم می‌شوند. اما... اگر معنای دوم را بگیریم.... برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - خانواده 57 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
هدف ِ ازدواج 2 +	جمعه 95 مهر 9 - 6:0 صبح
تا الان که کاملا معقول ومنطقی است اما یک سوال هدف فردفقط آرامش است؟ تکمیل؟ارتقا؟پیشرفت؟ یعنی فقط این امر در اسلام سفارش شده جهت تسکین و آرامش اگرچه همین هم بسیارمهم است سوال خوبی‌ست: فقط تسکین؟ و دیگر هیچ؟ مگر می‌شود؟ من هم در کتاب‌ها دنبال همین گشتم. و شگفت زده شدم وقتی غیر از همین سه دلیل نیافتم! مثلا فلان بزرگ کتاب درباره خانواده نوشته، همین دلایل را ذکر کرده. گاهی هم فقط دو دلیل: کثرت نسل، آرامش. آقای قرائتی هم وقتی آیاتی چون هن لباس لکم و... قرآن را تبیین می‌فرمایند وظایفی چون رازداری و محرم اسرار بودن و پوشاندن عیب یکدیگر را می‌فرمایند، ولی همه این‌ها باز در همان لتسکنوا الیها جای می‌گیرد. اگرارتقایی در بین نباشد چگونه آنرا نیمی از تکمیل دین میدانیم؟ آرامش نیمی از دین است؟ اینرا نمیتوانم هضم کنم اهداف اسلام رابالاترمیبینم فرمایش شما را می‌پذیرم. اما این رشد و ارتقا را باید به یک نحوی بتوانیم تبیین کنیم و مکانیزم تحققش در ازدواج را بگوییم. آیا مرد سبب رشد زن می‌شود؟ یا دو طرفه است و هر دو علت رشد یکدیگرند؟ اینها پرسش‌هایی‌ست که باید پاسخ دقیق برای‌شان بیابیم و گرنه تبدیل به شعار می‌شوند و کارآیی نخواهند داشت. برای همین «تکمیل دین» هم معانی دیگری ذکر شده است که بدون نیاز به مفهوم رشد و ارتقا آن را تبیین می‌کند. برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - خانواده 57 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
هدف ِ ازدواج 1 +	سه شنبه 95 مهر 6 - 7:0 صبح
تعدادی پیامک پرسشی و پاسخی تلاش کردم آن‌چه می‌دانم عرض کنم نتیجه مطالعات نمی‌دانم چقدر مقبول افتاده و چقدر مفید واقع شده شاید برای مرورگری بشود پس در چند بخش همین‌جا گرد می‌آورم مطلبی که از این‌جا شروع می‌شود: سلام علیکم وقت بخیر هدف ازدواج چیست؟ سوال دشواری‌ست. چهار پاسخ برای آن یافته‌ام. عرض خواهم کرد یکی‌یکی. خیلی دنبال پاسخ همین سوال گشتم. در تمامی کتبی که می‌دیدم معمولا یکی از این دو پاسخ دیده می‌شد: تسکین و آرامش روحی تکثیر نسل و بقای نوع بعضی هم پا را فراتر نهاده، اطفای شهوت و غریزه جنسی را هم داخل کرده‌اند که البته روشن است پاسخ مناسبی نیست. زیرا اولا: اساسا قوه شهوت را خداوند خلق کرده تا ازدواج را الزام کند. پس خودش بنفسه و بالذات هدف نبوده است. ثانیا: اطفای شهوت به غیر ازدواج دایم هم میسر است و خداوند جواز صادر کرده، پس انحصار در دایم ندارد. و روشن است که وقتی از فلسفه و هدف ازدواج سخن می‌رانیم، ازدواج دایم منظور ماست. دلیل تسکین و آرامش روحی قطعاً دلیلی قرآنی‌ست که لتسکنوا الیها بر آن دلالت دارد. دلیل کثرت نسل هم اگر دلیل صریح هم در قرآن نداشته باشد، در احادیث ما هست. توصیه پیامبر ص بر نکاح همین کثرت نسل را هدف گرفته. با این تفاوت که دلیل اول منفعتش به فرد باز می‏گردد، ولی دلیل دوم متوجه جامعه اسلامی‌ست. ازین‌جا تقسیمی پیدا می‌شود... هدف از ازدواج فرد است یا جامعه یا هر دو؟ یعنی چه چیزی ازدواج را توجیه می‌کند: منفعت فرد، یا منفعت نظام؟ اگر هر دو باشد، پس ما دو دسته دلیل برای ازدواج داریم، دلایلی از سوی فرد و دلایلی از سوی جامعه. فرد نفع خود را از ازدواج می‌برد و جامعه نفع خود را. یک بازی بردبرد. اما این دو دسته هدف و منفعت چه هستند؟ شما نظری ندارید؟ تا اینجا ایرادی به نظرتان نمی‌رسد؟ فهرست مطالب: هدف ِ ازدواج 1 هدف ِ ازدواج 2 هدف ِ ازدواج 3 هدف ِ ازدواج 4 هدف ِ ازدواج 5 هدف ِ ازدواج 6 برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - خانواده 57 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
چه کنیم 30 +	شنبه 95 شهریور 27 - 9:0 عصر
قبل از هر چیز از این تاخیر و وقفه ای که پیش آمد عذر خواهی میکنم. ‌در این مدت ‌-که ارتباط قطع بود- ‌بنده هم ‌از استادی که عرض کرده بودم سئوال کردم ‌وهم در سایت ها پیرامون مسئله مغز در خمره کمی جست و جو کردم. ‌جست و جو ها در اینترنت بیش تر به تبیین مسئله متوجه بود. البته چند نقد در ‌مورد فیلم ماتریکس هم دیدم. ‌از استاد هم که پرسیدم: ‌ایشون گفت این سئوال در واقع اشکال وارد کردن به بدیهیات است و نمیتوان ‌برای آن استدلال کرد. ‌بلکه فقط میتوانید به او بگویید در مقابل آنچه تو احتمالی بیان میکنید، ‌احتمال دیگری نیز وجود دارد، که اگر راست باشد تو ضرر کرده ای و اگر آنچه تو ‌میگویی راست باشد، ما ضرری نکرده ایم. ‌نظرتون؟ ‌ یک پاسخی هست به زبان ریاضی ‌ذیلاً نمایش داده شده است: ‌ ‌ ‌ ‌توضیح فارسی آن هم چنین است: ‌ ‌در این راه حل ‌تنها از «خود» سخن به میان آمده ‌و با فرض تحقق شبهه مغز در خمره ‌به نتیجه‌ای متناقض رسیده است ‌این‌که «من» مساوی نیست با «من» ‌هر گاه در فلسفه به چنین نتایجی برسیم ‌یک برهان اقامه شده است ‌که در منطق به «برهان خلف» مشهور است ‌از تناقض موجود در نتیجه ‌پی به «نادرستی» آن می‌بریم ‌و «نادرستی» نتیجه علت می‌شود برای «نادرستی» مفروض ‌ ‌مفروض: من \| مغز در خمره \| هستم ‌ ‌بدیهیات مسأله: ‌1. «مغز در خمره» در یک جهانی‌ست که ما آن را «الف»‌ می‌نامیم. ‌2. «مغز در جمجمه» هم در جهان دیگری‌ست که آن را «ب»‌ می‌نامیم. ‌فارغ از این‌که جهان الف را حقیقی می‌دانیم و جهان ب را مجازی ‌یا بالعکس ‌در هر صورت با این گزاره مواجه هستیم: ‌3. جهان «الف» مساوی نیست با جهان «ب» ‌و در نتیجه: ‌4. هر چه که عضوی از «الف» باشد، قطعاً عضوی از «ب» نیست ‌5. و هر چه که عضوی از «ب» باشد، قطعاً عضوی از «الف» نیست ‌ ‌اکنون اگر این بدیهیات را به مفروض اضافه کنیم ‌با توجه به این‌که مفروض می‌گوید: ‌من در خمره هستم ‌یعنی: ‌6. من در «الف» است ‌پس: ‌7. من در «ب» نیست ‌ ‌تا این‌جا مشکلی نیست ‌ولی یک گزاره دیگر داریم که کار را دشوار می‌کند ‌«من» از کجا آمده است؟ ‌ما «من» را از «مغز در جمجمه» انتزاع کرده‌ایم ‌پس: ‌8. «من» مفهومی است که از «مغز در جمجمه» اخذ شده ‌با توجه به این بدیهی: ‌9. هر مفهومی حداقل بر منشأ انتزاع خود صدق می‌کند ‌نتیجه می‌گیریم: ‌10. «من» بر «مغز در جمجمه» صدق می‌کند ‌یعنی: ‌11. من در «ب» است ‌از مقایسه 11 با 7 به یک تناقض می‌رسیم: ‌12. من من نیست! ‌زیرا نمی‌شود من هم در «الف» باشد و هم در «ب» ‌ ‌اما اگر اشکال شود به بدیهی 9 ‌که فردی بگوید ممکن است مفهومی نادرست اخذ شده باشد ‌و لذا صدق نکند بر محل انتزاع خود ‌این‌طور گفته می‌شود که مفهومی که از خارج اخذ شده ‌چون وجود خارجی شخصی‌ست ‌یعنی انحصار در یک مصداق مشخص دارد ‌اگر چه مفهوم بماهو مفهوم قطعاً کلّی‌ست و اباء ندارد از صدق بر کثیرین ‌اما از آن جهت که منتسب به مصداق خارجی خاص است ‌عقل شرط کرده است در چنین مفهومی ‌که صرفاً بر مصداق خود حمل شود ‌و بر آن صدق نماید ‌و در این صدق اهمیتی ندارد که خصوصیات و کیفیات و اعراض موجود خارجی ‌درست درک شده باشد یا اشتباه ‌ ‌بنا بر این استدلال ‌اگر مغزی در خمره‌ای وجود داشته باشد ‌قطعاً «من» نیستم! ‌زیرا «من» خودم را از همین وجود فعلی خود درک کرده‌ام ‌که مغز در جمجمه است ‌و چنین درکی ‌نمی‌تواند منطبق بر مغز در خمره‌ای شود ‌که در یک جهان دیگر واقع است ‌«من»‌ نمی‌تواند هم‌زمان در دو جهانی باشد ‌که با هم در تعارض هستند؛ ‌یکی واقعی و دیگری مجازی! ‌ ‌نظر شما چیست؟ ممنون از پاسختون، برام مفید بود. ‌دو سئوال: ‌1. مگه صاحب سئوال، مدعی بود که این همانی در "من" ها بر قرار است که شما ‌فرمودید: نیست. به عنوان مثال فردی که بر اثر تصادفی حافظه خود را از دست میدهد، و هویت ‌جدید-جعلی- دوباره شروع به زندگی میکند. ‌ایشان همان من است اما با هویتی دیگر و با داده های مغزی دیگر. ‌به عبارت دیگر مغز در خمره با داده هایی که دارد، خود را مشغول زندگی میابد. ‌و اصلا متوجه این جابه جایی نمیشود. ‌در واقع او درکش از خودش تغییری نکرده است. ‌2. آیا در پاسخ به این سئوال که ظاهرا ابتدائا در حیطه فیزیک بوده ، میشود ‌جواب فلسفی و ... داد؟ ‌یادم هست، فردی از قول صاحب منظومه نقل میکرد: ‌آمدند خدمت ایشان و پیرامون دوربین عکاسی که اختراع شده- یا میخواهد اختراع ‌شود- صحبت کنند. ‌ایشان هم در پاسخ فرمودند:[آقا جان] مگر میشود، شیء در عین اینکه در یک جا ‌هست صورت عینی آن در جای دیگر ضبط شودو... . ‌ بحث این‌همانی در «من‌ها»‌ نیست بحث ارائه یک برهان است بر این‌که بتوان ثابت کرد «من \| مغز در خمره \|‌ نیست» برای اثبات این مطلب از راه برهان خلف رفته‌ایم ابتدا فرض گرفته‌ایم که «من \| مغز در خمره \| است» سپس لوازمات عقلی آن را پی گرفتیم و به بدیهیاتی ضمیمه نمودیم تا رسیدیم به یک تناقض این‌که «من \| من \| نیست» وقتی لوازمات عقلی یک قضیه به تناقض بیانجامد چون تناقض محال است نتیجه می‌گیریم که اصل آن قضیه هم محال بوده است پس به روش برهان خلف ثابت می‌شود که محال است آن‌که خود را در این جهان فعلی می‌بیند و در آن زیست می‌کند و خود را در این جهان یافته و درک کرده است یک مغزی در یک خمره‌ای باشد و تمام این چیزهایی که واقعیت می‌پندارد مجازی باشد زیرا آن مغز دیگر این فرد نخواهد بود! هویتی دیگر هم معنایی ندارد زیرا ما اصلاً با ماهیت کار نداریم تا از هویت بحث کنیم ما با شخص وجود ارتباط داریم هر موجودی یک وجود شخصیه خارجیه دارد این وجود نمی‌تواند چندگانه باشد حتماً یکی است هر وجود دیگری تصور شود یک فرد دیگر خواهد بود و نه این فرد از وجود مغز در خمره یک وجودی دارد مغز در جمجمه وجودی دیگر دارد من که خود را مغز در جمجمه می‌بینم و «من» بودنم را از همین جسم و وجود مشخص انتزاع کرده‌ام نمی‌توانم آن مغز در خمره باشم حتی اگر یک مغز در خمره‌ای هم وجود داشته باشد که من داخل در تصورات وی قرار داشته باشم من من هستم و من همین هستم که خود را درک کرده‌ام این مطلب از آن استدلال که عرض شد فهمیده می‌شود داده‌های مغزی هم نمی‌تواند وجود فرد را تغییر دهد هر چقدر داده‌های مغزی تغییر نماید باز هم این وجود خودش است و همان شخص لذا ممکن است خصوصیاتی که از خود به خاطر دارد متفاوت باشد مثلاً مرد بوده و حالا خود را زن تصور می‌نماید ولی باز هم آن‌چه از «من» درک می‌کند لزوماً همین «من» است که درک می‌نماید و نمی‌تواند هم‌زمان در دو وعاء مختلف باشد که وجه اشتراک ندارند فضا و جهانی که مغز در خمره در آن است هیچ وجه اشتراکی نمی‌تواند با جهانی داشته باشد که مغز در جمجمه خود را در آن متصوّر است زیرا فرض بر این است که آن حقیقی و این مجازی‌ست وقتی دو جهان در هیچ نقطه‌ای وجه اشتراک ندارند من یا در این جهان هستم و یا در آن در هر صورت من یکی از این دو بیشتر نخواهم بود و چون «من» را با عقل خود از همین جهان جمجمه‌ای انتزاع کرده‌ام پس بر مابحذاء واقعی خود صدق می‌نماید و دیگر نخواهد توانست بر مغز در خمره صدق کند فلسفه علم هستی‌شناسی‌ست هر مطلبی که درباره «بود یا نبود» باشد وجود را اگر مدّ نظر داشته باشد لزوماً به فلسفه مرتبط می‌گردد اتفاقاً بخش عمده‌ای از بنیان‌های فیزیک آن‌جا که از ماده و انرژی و هست و نیست آن‌ها صحبت می‌کند به فلسفه مربوط است این‌که یک فیلسوف آن‌چه را نادرست تصوّر کرده تصدیق ننماید دلیل نمی‌شود آن مطلب اشتباه باشد اگر به نحو صحیح برای ایشان بیان می‌شد که تصوّر درستی از دوربین داشته باشند ایشان مگر فیلسوف نبوده است مگر قبول نداشته که هر شیء وجود ذهنی می‌تواند داشته باشد وجود کتبی را مگر برای الفاظ نپذیرفته خب وجود تصویری هم برای تمام اشیاء روی کاغذ عکاسی که ممتنع نیست کاملاً واضح و مبرهن است هر فیلسوفی معتقد است که یک وجود ذهنی متناظر از شیء در نفس ما حاضر می‌شود تا آن را درک می‌کنیم حالا همین وجود به کیفیتی دیگر همان‌طور که عارض بر نفس شده عارض بر صفحه کاغذ می‌شود البته در حقیقت عارض بر رنگ‌ها می‌گردد زیرا رنگ‌های روی کاغذ جرم دارند و جوهر هستند، نه عرض! بنده در خدمت هستم اگر کلام ناقص بود بگذارید به حساب ضعف در بیان حقیر آن‌چه از اساتید آموخته‌ام پس می‌دهم امید که مقبول افتد و اما در ایمیلی دیگر پس از ایمیل قبلی نوشتم: یک نکته به نظرم آمد با توجه به این‌که شما به حسب استفاده از مباحث آسیدمنیر (ره) و آشنایی بیشتر با اندیشه ایشان از بنده پرسش نمودید لازم است عرض نمایم استاد حسینی روش معروفی در مباحثه با سوفسطایی دارند یعنی فردی که شک در واقعیت نماید ایشان بر خلاف آن‌چه بنده در ایمیل قبلی خدمت شما عرض کردم به سراغ برهان نظری نمی‌روند زیرا معتقدند برهان نافی اختیار نیست و لذا نمی‌تواند مخاطب را یعنی همان سوفسطایی مجبور نماید به پذیرش به سراغ برهان عقل عملی می‌روند به این ترتیب که شرایطی را ایجاد می‌نمایند که مخاطب بیشتر از دو گزینه پیش روی خود نداشته باشد که هر کدام را بپذیرد تسلیم ما شود به ناچار یعنی یک جبر در عمل که اگر هر دو طرف را طرد نمود در یک تناقض گرفتار شده رسوا گردد و اطرافیان وی او را رها نمایند روش استاد این است به سوفسطایی می‌گوید: آیا بین این نظریه‌ای که من می‌گویم با آن‌چه تو می‌گویی تغایر و تفاوتی هست آیا حرف من و حرف تو متفاوت است؟ اگر مخاطب پذیرفت که اصلاً سوفسطایی نیست زیرا یک تفاوت بین دو چیز را پذیرفته است و این پذیرش تغایر تغایری که در ذهن وی است از دو تصوری که درک کرده بحث را به علّت تغایر می‌کشد یعنی این‌که علّت این تغایر چیست چون نمی‌تواند درون نفس همان فرد باشد پس باید بیرون باشد و هر چه که باشد همین علّت تغایر دلیلی بر وجود واقعیت است و استاد حسینی اگر مخاطبش قبول کند تغایر را او را می‌کِشد تا تغییر و سپس هماهنگی و در نهایت اصالت ربط و تعلّق و فاعلیت را به وی ثابت می‌کند بر اساس همین یک پذیرش اولیه اما اگر مخاطب نپذیرفت گفت من قبول ندارم تغایری را درک می‌کنم بین حرف خودم و حرف شما استاد می‌گوید: پس حالا که هیچ تفاوتی را درک نمی‌کنی بین حرف من و حرف خودت چرا به حرف من عمل نمی‌کنی؟ یعنی نمی‌پذیری که تغایر وجود دارد و دنبال آن؛ علت تغایر و ... تا آخر اگر طرف بگوید به حرف تو عمل نمی‌کنم یعنی عملاً به تغایر معتقد است و دروغ گفته و اگر هم عمل کند باز هم به تغایر معتقد شده اگر چه از سر این‌که بین حرف خود و حرف ما تفاوتی ندیده پس سؤالی را در معرض مخاطب قرار می‌دهد که انتخاب هر طرف آن منجر به تسلیم می‌شود تسلیم یعنی پذیرش تغایر همین‌که سوفسطایی تغایر را بپذیرد مسیر اصلی را طی خواهد کرد: تغایر، تغییر، هماهنگی، ربط، تعلّق، فاعلیت و عملاً اصالت ولایت را خواهد پذیرفت این شیوه استاد حسینی برای اثبات واقعیت به نحوی است که به آن معتقد می‌باشد پس آن‌چه بنده از برهان نظری گفتم از منطق صوری وام گرفته بودم موفق باشید و گفتگویمان در همین‌جا پایان یافت ایمیل‌هایی که ردّ و بدل می‌شد همان‌گونه که برای نویسنده این وبلاگ مفید بوده امید است برای خوانندگان نیز باشد! فهرست مطالب: چه کنیم 1 چه کنیم 2 چه کنیم 3 چه کنیم 4 چه کنیم 5 چه کنیم 6 چه کنیم 7 چه کنیم 8 چه کنیم 9 چه کنیم 10 چه کنیم 11 چه کنیم 12 چه کنیم 13 چه کنیم 14 چه کنیم 15 چه کنیم 16 چه کنیم 17 چه کنیم 18 چه کنیم 19 چه کنیم 20 چه کنیم 21 چه کنیم 22 چه کنیم 23 چه کنیم 24 چه کنیم 25 چه کنیم 26 چه کنیم 27 چه کنیم 28 چه کنیم 29 چه کنیم 30 برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - آقامنیر 117 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

< << 16 17 18 19 20 >> >

پنج شنبه 103 آذر 22

امروز: بازدید

دیروز: بازدید

کل: بازدید

برچسب‌های نوشته‌ها

فرزند عکس سیده مریم سید احمد سید مرتضی مباحثه اقتصاد آقامنیر آشپزی فرهنگ فلسفه خانواده کار مدرسه سفر سند آموزش هنر بازی روحانیت خواص فیلم فاصله طبقاتی دشمن ساخت انشا خودم خیاطی کتاب جوجه نهج‌البلاغه تاریخ فارسی ورزش طلاق

آشنایی

السلام علیک
یا أباعبداللهسید مهدی موشَّح
آینده را بسیار روشن می‌بینم. شور انقلابی عجیبی در جوانان این دوران احساس می‌کنم. دیدگاه‌های انتقادی نسل سوم را سازگار با تعالی مورد انتظار اسلام تصوّر می‌نمایم. به حضور خود در این عصر افتخار کرده و از این بابت به تمام گذشتگان خود فخر می‌فروشم!

فهرست

شناسنامه

نام: سید مهدی موشَّح
نام مستعار: موسوی
جنسیت: مرد
استان محل سکونت: قم
زبان: فارسی
سن: 44
تاریخ تولد: 14 بهمن 1358
تاریخ عضویت: 20/5/1383
وضعیت تاهل: طلاق
شغل: خانه‌کار (فریلنسر)
تحصیلات: کارشناسی ارشد
وزن: 125
قد: 182

آرشیو

بیشترین نظرات

بیشترین دانلود

طراح قالب

خودمآری! طراح این قالب خودم هستم... زمانی که گرافیک و Html و جاوااسکریپت‌های پارسی‌بلاگ را می‌نوشتم، این قالب را طراحی کردم و پیش‌فرض تمام وبلاگ‌های پارسی‌بلاگ قرار دادم.
البته استفاده از تصویر سرستون‌های تخته‌جمشید و نمایی از مسجد امام اصفهان و مجسمه فردوسی در لوگو به سفارش مدیر بود.

در سال 1383

تعداد بازدید