عکس - شاید سخن حق

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
زیر باران +	پنج شنبه 94 مهر 23 - 12:38 عصر
ما باران‌ندیده‌ایم؟! که تا دو قطره می‌بارد به سخن آییم؟! خب بله... در این شهر البته کودکی‌ام چند سالی انزلی بوده‌ام آن‌روزها را یادم هست باران‌هایی فوق تصوّر سه روز مثلاً می‌بارید یک‌ریز بدون توقف تمام کوچه و پس‌کوچه‌ها لبریز راه نمی‌شد رفت خانه‌مان در محله‌ای به نام «میان‌پشته» اما این‌جا شهر قم خب... واقعاً باران‌ندیده بار می‌آیند کودکان این است که برای‌شان جذّاب‌تر سرمستی می‌آورد زیبایی بارش صبحگاهی و شمیم دلربای رحمت ربوبی برآنم داشت تا تمام در و پیکر خانه را بگشایم و آن را از پاکی لطف الهی سرشار سازم بچه‌ها امروز چشمانشان را با نسیم لطیف صبح باز کردند یکسره هم رفتند به حیاط حتی پیش از آن‌که رختخواب برگیرند و چهره به آب بشویند! دیدم دل‌شان اسیر باران شده صبحانه‌شان را دادم زیر باران بخورند! باران چیز عجیبی‌ست فقط چند قطره آب نیست که مثلاً از دوش حمام سرریز شود یا از ابر فرقی نداشته باشد چیزی فراتر از آن گویی روح دارد حال انسان را عوض می‌کند وقتی می‌بارد حضرت امیر (ع) که اصلاً روایت شده* تعمّداً زیر باران می‌ایستادند تا از این فیض الهی بهره‌مند گردند و نعمتش را پاس دارند تعجب می‌کنم از مردمی که تا رگبار می‌زند می‌دوند و به این‌جا و آن‌جا پناه می‌برند راه رفتن در زیر باران را لذّتی‌ست که قلم از بیان آن قاصر! * عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ: عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام، قَالَ: «کَانَ عَلِیٌّ علیه السلام یَقُومُ فِی الْمَطَرِ أَوَّلَ مَا یَمْطُرُ حَتّى‏ یَبْتَلَّ رَأْسُهُ وَ لِحْیَتُهُ وَ ثِیَابُهُ، فَقِیلَ لَهُ: یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ، الْکِنَّ الْکِنَّ، فَقَالَ: إِنَّ هذَا مَاءٌ قَرِیبُ الْعَهْدِ بِالْعَرْشِ، ثُمَّ أَنْشَأَ یُحَدِّثُ، فَقَالَ: إِنَّ تَحْتَ الْعَرْشِ بَحْراً فِیهِ مَاءٌ یُنْبِتُ أَرْزَاقَ الْحَیَوَانَاتِ، فَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ - عَزَّ ذِکْرُهُ- أَنْ یُنْبِتَ بِهِ مَا یَشَاءُ لَهُمْ رَحْمَةً مِنْهُ لَهُمْ أَوْحَى اللَّهُ إِلَیْهِ، فَمَطَرَ مَا شَاءَ مِنْ سَمَاءٍ إِلى‏ سَمَاءٍ حَتّى‏ یَصِیرَ إِلى‏ سَمَاءِ الدُّنْیَا- فِیمَا أَظُنُّ - فَیُلْقِیَهُ إِلَى السَّحَابِ، وَ السَّحَابُ بِمَنْزِلَةِ الْغِرْبَالِ، ثُمَّ یُوحِی إِلَى الرِّیحِ أَنِ اطْحَنِیهِ، وَ أَذِیبِیهِ ذَوَبَانَ الْمَاءِ ، ثُمَّ انْطَلِقِی بِهِ إِلى‏ مَوْضِعِ کَذَا وَ کَذَا، فَامْطُرِی عَلَیْهِمْ، فَیَکُونَ کَذَا وَ کَذَا عُبَاباً وَ غَیْرَ ذلِکَ، فَتَقْطُرُ عَلَیْهِمْ عَلَى النَّحْوِ الَّذِی یَأْمُرُهَا بِهِ، فَلَیْسَ مِنْ قَطْرَةٍ تَقْطُرُ إِلَّا وَ مَعَهَا مَلَکٌ حَتى‏ یَضَعَهَا مَوْضِعَهَا، وَ لَمْ یَنْزِلْ مِنَ السَّمَاءِ قَطْرَةٌ مِنْ مَطَرٍ إِلَّا بِعَدَدٍ مَعْدُودٍ ، وَ وَزْنٍ مَعْلُومٍ إِلَّا مَا کَانَ مِنْ یَوْمِ الطُّوفَانِ عَلى‏ عَهْدِ نُوحٍ علیه السلام؛ فَإِنَّهُ نَزَلَ مَاءٌ مُنْهَمِرٌ بِلَا وَزْنٍ وَ لَا عَدَدٍ» (کافی، ط دارالحدیث، ج15، ص544، ح15141) امام صادق(ع) فرمود: سیره علی(ع) این گونه بود که در ابتدای بارندگی، زیر باران می‌ایستاد، تا سر و محاسن و لباس ایشان خیس می‌شد. هنگامی که به ایشان گفته شد: ای امیر مؤمنان! سرپناه، سرپناه! فرمود: «جایگاه این آب نزدیک عرش است»، سپس این‌گونه روایت فرمود: «زیر عرش دریایی‌ست و در آن دریا آبی که رزق جانداران از آن سرچشمه می‌گیرد. هر گاه خدای بلندمرتبه از روی رحمت خویش اراده فرماید که آن‌چه برای ایشان می‌خواهد به آن آب برویاند، به آن وحی می‌نماید. پس آن مقدار که خواسته، از آسمانی به آسمانی دیگر می‌بارد، تا به آسمان دنیا می‌رسد. سپس آن را بر ابر می‌اندازد که ابر در حکم غربال است. بعد به باد وحی می‌کند: «آن را ریزریز و روان کن و در فلان مکان و فلان مکان رها نما و بر ایشان ببار». پس همان‌طور که به آن امر کرده، سیل می‌شود یا قطره‌قطره فرو می‌ریزد. با هر قطره‌ای فرشته‌ای همراه است، تا آن را در مکان مورد نظر قرار دهد. هر قطره‌ای که می‌بارد به اندازه‌ای مشخص و وزن تعیین‌شده‌ای‌ست. مگر روز طوفان، در عصر نوح(ع) که سیلاب، بدون وزن و مقدار نازل شد.» برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
تقویم نماز +	سه شنبه 94 شهریور 24 - 9:25 صبح
با هم رفتیم و پرینت گرفتیم جداول داخل سیاه و سفید دو رو جلد پشت و رو رنگی یک رو با لمینیت و فنری کردن همه‌اش شد یازده هزار تومان به نظرم واقعاً می‌ارزد به دنبال راهی بودم تا توجه دخترم را به جشن تکلیف جلب نماید امسال کلاس سوم می‌رود دبستان و طبیعی‌ست که یک جشن تکلیف در پیش رو دارد از خود پرسیدم: کاربردی‌ترین چیز برای تأکید بر نمازش چه می‌تواند باشد؟ خیلی خوشحال شد از چند روز قبل گفته بودم که چیزی برایت ساخته‌ام ولی نشانش ندادم هر چه که اصرار کرد گفتم می‌رویم و با هم چاپ می‌کنیم و مدام امروز و فردا کردم دو سه هفته‌ای پشت گوش انداختم هی بهانه آوردم که امروز نمی‌شود... شاید فردا عطشش زیاد شده بود این‌که چه چیزی قرار است از چاپ خارج شود چیزی که به او مربوط باشد! دو روز پیش با هم رفتیم چند خیابان آن‌طرف‌تر چاپخانه دیجیتال واقعاً اگر حساب کنی با این‌که یک دوره پنج‌ساله را در بر گرفته جزوه‌ای شده که به قیمتش می‌ارزد به قیمت هیجانی که در یک دختر در حال ورود به دوره بلوغ و تکلیف برمی‌انگیزد برایش توضیح دادم که از 27 آذر هر بار که نماز می‌خوانی یک علامت در این جدول می‌زنی اگر هم یادت رفت و جایش خالی ماند خدا تو را می‌بخشد هر وقت یادت آمد بخوان و علامت بزن تمام پنج ماه رمضانی را که در این پنج سال پیش رو خواهد داشت را هم در ستون «روزه» علامت زده‌ام خوبی‌اش چه؟ اول این‌که شور و شوق برای عبادت پیدا می‌کند احساس می‌کند حساب و کتابی در کار است که اگر نخواند جایی ثبت می‌شود درست مشابه آن‌چه کرام‌الکاتبین از ما می‌نگارند تجسّمی‌ست از حقیقتی که در جهان جریان دارد دوم این‌که بیست‌سال بعد به رنج نمی‌افتد همه ما در کودکی سابقه کاهلی داریم چندان دور از انتظار نیست در آن عصر که تلویزیون فقط روزی یک‌ساعت کارتون داشت پنج تا شش عصر و فقط دو شبکه تلویزیونی که بیش از پنج شش ساعت در طول روز برنامه نداشتند و باقی را برفک پخش می‌کردند (کنایه از این‌که چیزی پخش نمی‌کردند زیرا ایجاب برفک مساوق است با سلب امواج! :) در آن شرایط هم کاهلی بود چه برسد به امروزی که شب و روزش با دستگاه‌های رایانه پیشرفته چندهسته‌ای اصلاً تو بگو ابررایانه با این مگاهرتزهای وحشتناکی که دارند و به این باریکی گوشی‌های موبایلی که همراه ماست قطعاً کاهلی به سراغ کودکان ما هم خواهد آمد کاربرد دومش این است بیست سال بعد که عقلش رسید و خواست کاهلی‌ها را جبران نماید حداقل یک فهرست از آن دارد جاهای خالی را می‌داند و می‌تواند نیّت کند! در هر صورت سه ماه وقت دارم که تحریص نمایم به نحوی که با اختیار خود بله انسان را خداوند «مختار» آفریده است و انسان با اکراه حرکت نمی‌کند و پیشرفت نمی‌کند با اختیار خود باید برگزیند عبادت را به جای بطالت به قول استاد بزرگ تربیت مرحوم شیخ علی صفائی حائری «بهره انسان از عملش به اندازه بینش اوست» اجبار، بینش نمی‌دهد و بهره‌ای هم طبیعتاً نمی‌رساند! و الله المُستعان برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - آموزش 28 - سیده مریم 281 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
شاید آخرین بچه مدرسه ای +	پنج شنبه 94 شهریور 12 - 10:0 صبح
سواد دنیا را تاریک می‌کند دید را کاهش می‌دهد سیاهی‌ست دیگر عُجب می‌آورد از یک‌سو این‌که «می‌داند» تصوّر این‌که «ندانسته‌ای»‌ نمانده برایش از سوی دیگر مشغله افزاست نوشته‌ها بسیار شده آن‌قدر زیاد که کلام حق میان‌شان پنهان شود به چشم نیاید و دیده نشود اباطیل آن‌چنان فزونی یافته که «علم» کم‌مشتری گشته دست هر آدمی یک گوشی هوشمند مملوّ از وی و بی و کی و ویس و تا و انواع چت‌ها آخر یک آدم و این‌همه ابزار ارتباط؟! مگر می‌خواهد آپولو هوا کند؟! درون آن‌ چه؟! پر از حرف‌ها و سخن‌های بی‌فایده تصاویر و متحرّک‌های باطله سرگرمی‌هایی که سر انسان را واقعاً گرم می‌کند غفلت می‌افزاید و از حقیقت دور این شده سرانجام «سواد» آن‌که خواندن بداند سخت است اگر بگوییم اسیر این چرندیّات نشود! تکلیف بمالایطاق است انگار موبایل بدهیم دست یک انسان ِ باسواد و بگوییم وقتت را تلف نفرما! مگر می‌شود؟! امسال این نیز قرار است باسواد شود پس از خواهر و برادرش خواندن بیاموزد بتواند هر نوشته فارسی را بخواند امیدوارم زمانی که سوادش شکفت این درخت‌های باطل یا خشکیده باشند و از ریشه قطع همین واتزماتزهایی که مردم را به نشخوار مزخرفات هم واداشته یا سیدمرتضی خودش قوامی یافته شخصیّتش رشد کرده بتواند پاسدار روح خویشتن باشد و آن را به چنین وقت‌تلف‌کن‌هایی نیالاید! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - مدرسه 36 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
بازی ِ نه گفتن +	دوشنبه 94 تیر 29 - 3:0 عصر
نگران هستم طبیعی هم شاید باشد با این تغییرات فرهنگی همان تهاجم ناتو شبیخون خیلی چیزها تغییر کرده است و من دلواپسم نزدیک شدن به سن نوجوانی عبور از کودکی اخیراً دوباره نامه‌های عین صاد به فرزندانش را بازخوانی کردم او نیز چقدر نگران بود در متن نامه‌هایش مشهود است نگران تصمیمات نوجوانانش یک بازی شروع کردم یک ایده که شاید قوی سازد برای مواجهه با تهاجم با این مقدمه: «وقتی یکی بخواهد دیگری را فریب بدهد این را می‌گوید: تو ترسویی! اگه نیستی... اگه جرأت داری... اگه مردی... اگه...» و پس از مقدمه بازی شروع می‌شود «مریم اول نوبت توست؛ اگه جرأت داری دستت رو از میله‌های پنکه رد کن!» پنکه روشن است و پروانه آن به سرعت می‌چرخد متحیّر مانده... نگاه می‌کند... سرنخ را به او می‌دهم «دخترم، تو باید بگویی: من جرأت دارم، شجاع هم هستم، زرنگ هم هستم، اما احمق نیستم این کار احمقانه است که دستم را از میله‌های پنکه عبور دهم پس؛ نه، من دستم را به پروانه پنکه نمی‌زنم!» بار دیگر پرسشم را تکرار می‌کنم: «مریم، اگه شجاعت داری، اگه ترسو نیستی، دستت رو از میله‌های پنکه رد کن!» مریم محکم پاسخ می‌دهد: «من جرأت دارم، شجاع هم هستم، اما احمق نیستم؛ نه، این‌کارو نمی‌کنم!» دو تای دیگر که تا به حال تماشاچی بودند صدای‌شان در می‌آید: «ما هم بازی...» رو به سیداحمد: «اگه ترسو نیستی، اگه مردی، از چارچوب در برو بالا و بپر پایین!» - من ترسو نیستم، شجاعم، ولی احمق نیستم؛ نه، نمی‌پرم! سیدمرتضی: «من، من...» «خب سیدمرتضی! اگه ترسو نیستی بیا بریم دزدی کنیم، بانک بزنیم» - نه، من زرنگم، شجاعم، ولی احمق نیستم؛ دزدی نمی‌کنم! کمی فتیله تربیت را بالا می‌کشم: «اگه جرأت داری و ترسو نیستی، برو سیگار بکش!» مریم: نه، سیگار محیط رو آلوده می‌کنه، من شجاعم، ولی احمق نیستم! سیداحمد: نه، من شجاعم، ولی احمق نیستم، مریض می‌شم، سیگار نمی‌کشم! سیدمرتضی: نه، من باهوشم، شجاعم، ولی احمق نیستم، سیگار نمی‌زنم! نه این‌که بگویم تمام... موفق شدم و دیگر مشکل حل شد! خیر... ولی شاید این یک تمرین باشد برای این‌که قدرت «نه گفتن» را در آن‌ها افزایش دهد! فقط شاید! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - بازی 21 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
قمار ِ پویا +	چهارشنبه 94 تیر 17 - 1:0 عصر
«بچه‌ها بدویین مسابقه!» مریم است که برادرانش را صدا می‌کند و من متعجب به تلویزیون نگاه می‌کنم نقاشی‌نقاشی پویا را نشان می‌دهد «کدام مسابقه؟!» از خودم می‌پرسم و چند لحظه بعد... سیداحمد: من مثلاً دوازده سالمه سیده‌مریم: منم سیزده سالمه سیدمرتضی دیرتر می‌رسد: منم ده ساله سیخ نشسته‌اند و نقاشی‌ها را نگاه می‌کنند هر بار که یک نقاشی را نشان می‌دهد نام کودک نقاش را که می‌خواند بعد از آن، سنّش را می‌گوید... ناگهان یکی از بچه‌ها هورا می‌کشد و می‌گوید: «من یه امتیاز گرفتم!» مات و مبهوت شده‌ام مانده‌ام چه می‌کنند برنامه به پایان می‌رسد وقت معرفی بهترین نقاشی‌ست این‌بار سیداحمد فریاد می‌کشد: «من برنده شدم!» به سن کودک نقاش می‌نگرم چشمم به عدد دوازده می‌خورد تازه ماجرا را می‌فهمم... آن‌ها برای خود یک مسابقه خلق کرده‌اند... مسابقه‌ای که بیشتر به قمار شبیه است! یاد خاطره‌ای افتادم سال‌ها پیش در روستایی شمالی به قهوه‌خانه‌ای رفته بودیم کشاورزان بی‌کار در فصلی که زراعت تعطیل جمع شده قوطی‌های کبریت را بالا می‌انداختند یا عمود می‌ایستاد روی میز با افقی و گاهی هم می‌افتاد یکی برایم توضیح داد که با آن قمار می‌کنند و در ادامه گفت: یک موقعی خیلی جلوی قمار را می‌گرفتند عده‌ای آمده بودند قمار با «قند» راه انداخته بودند هر کدام یک دانه قند جلوی خود می‌گذاشتند روی میز و تکان نمی‌خوردند مگس هم که همیشه در قهوه‌خانه‌ها فراوان اولین نفری که مگس روی قندش می‌نشست برنده بود! گویا انسان را که رها کنند از همه‌چیز بازی می‌سازد همه چیز را به بازی می‌گیرد یعنی بعضی از ما بزرگ‌ترها هم هر کدام به یک بازی مشغولیم! «وَذَرِ الَّذِینَ اتَّخَذُوا دِینَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا...» (الأنعام: 70) (و کسانى را که دین خود را به بازى و سرگرمى گرفتند و زندگى دنیا آنان را فریفته است رها کن) پ.ن. چند وقتی هم هست که سنگ‌کاغذقیچی سه‌نفره اختراع کرده‌اند فرزندانم سه تایی با هم هم‌زمان دست‌هایشان را پیش می‌آورند و به شیوه‌ای عجیب امتیازها را محاسبه می‌کنند و خیلی زود هم یکی‌شان برنده می‌شود! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
دردسر شفافیّت +	جمعه 94 خرداد 29 - 8:6 عصر
مدت‌هاست به دیوار است روی کاشی‌ها دیوار آشپزخانه مدت‌ها فقط در لپ‌تاپ بود آن‌وقت‌ها مشکل کمتر فقط برای مراجعه خودم این‌که بدانم هر روز فردا چه باید آماده و فراهم گردد برای صبحانه و نهار و شام بچه‌ها برنامه اصلاً نظم می‌دهد وقتی می‌دانی چه باید بپزی پیش‌پیش مواد اولیه را گرد می‌آوری نگرانی هم برطرف می‌گردد کاسه «نهار چه بپزم؟!» هم دستت نمی‌گیری! یک‌روز مریم دید روی میزکار (Desktop) باسواد شده است خب فهمید چیست و تقاضایی کرد: «چاپ کن بزنم به دیوار!» و از آن روز... البته مدت‌هاست که می‌گذرد و این تکه کاغذ هم‌چنان بر دیوار ولی توقعات را بالا برده است کنترل بیرونی بر نظم را شاید قبل‌ترها می‌شد گاهی تغییر وهله‌ای برنامه... فراخور موجودی مواد اولیه یا حال و احوال سرآشپز :) اما امروز حتی سیداحمد هم دیگر سواد دارد راه می‌افتد و می‌گوید: «امشب شام خامه کاکائو داریم!» وقتی همه‌چیز شفاف باشد مردم خودشان نظم را کنترل می‌کنند می‌شوند عامل برقراری عدالت حکمت و عزّت و مصلحت سامانه‌های نظارتی زیادی لازم نیست هزینه‌های نظارت هم کاهش می‌یابد مشکل می‌شود وقتی نمی‌دانیم پشت درهای بسته چه می‌گویند و مذاکرات «حقیقتاً» بر سر چیست؟! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - آشپزی 93 - سیده مریم 281 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
بیداری از دنده راست +	دوشنبه 94 خرداد 4 - 1:12 عصر
گاهی از راست و گاهی چپ خُلق آدم‌ها مختلف می‌شود وقتی به روش‌های مختلف بیدار می‌شوند این را همه می‌دانیم ولی تجربه‌ای دارم وقتی کودکانم سریع بیدار می‌شوند انگار که از دنده چپ حوصله‌شان اندک نه صبحانه به درستی می‌خورند و نه رنگی به رخ‌شان دیده می‌شود اما از دنده راست درست وقتی که به آرامی از خواب برمی‌خیزند سرخوش‌اند و سرحال به نظرم صدا کردن نام و گفتن اسم شخص بدترین روش بیدار کردن است وقتی نام کسی را صدا می‌کنی زیادی سریع بیدار می‌شود با استرس و فشار هم البته به هیچ عنوان نام‌شان را صدا نمی‌زنم وقتی بخواهم از دنده راست برخیزند تکان دادن نیز مناسب نیست تجربه کرده‌ام که بیشتر با دنده چپ ملائمت دارد اگر چه پیش‌ترها جایی خوانده بودم بهترین روش بیدار کردن، فشار دادن انگشتان پاست چه که دورترین موضع بدن از سر است! اما موافق نیستم روش دیگری یافته‌ام زیادی خوب جواب می‌دهد گفتم بنویسم بلکه به کار دیگران نیز بیاید صبح که می‌شود بالای سر کودک می‌نشینم آرام آرام صحبت می‌کنم درباره چیزهایی که برایش مهم است: «خب، صبح شده است و مدرسه‌ها باز شده آقای قاسمی (معلم) کم‌کم دارد سر کلاس می‌رود بچه‌ها در حیاط مدرسه ایستاده‌اند بعضی‌ها سر صف بقیه دارند بازی می‌کنند...» همین‌طور که نام دوستانش را می‌آورم و از مدرسه صحبت می‌کنم آرام‌آرام بیدار می‌شود ادامه کلام را او در دست می‌گیرد: «آره، امروز ورزش هم داریم، باید شلوار ورزشی بپوشم...» تجربه خوبی بوده بچه‌ها حسابی دنده‌راست بلند می‌شوند وقتی به این روش بیدارشان می‌کنم! خلقت خدا نقص ندارد، همه چیزش حکیمانه است! :) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
شامپوی ممنوع! +	سه شنبه 94 اردیبهشت 29 - 3:33 عصر
«از این نباید بخری، از این نباید بخری!» امروز گفتند صبح که رفته بودیم سه‌شنبه‌بازار قبلاً این‌جا نوشته بودم روشم را برای انجام نقش خود نقشی که در مقابل تبلیغات مصرف‌گرایانه دارم گویا به خوبی ایفایش نموده‌ام نشانه‌اش امروز صبح داشتیم در سه‌شنبه‌بازار قدم می‌زدیم بیشتر میوه و سبزیجات اما کسی مواد شوینده و بهداشتی آورده بود عمده و زیاد تا پرسیدم: «شامپو سیر پرژک چنده؟» بچه‌ها همه با هم فریاد زدند: «از این نباید بخری، از این نباید بخری!» قبل از این‌که بپرسم چرا خودشان گفتند: «اینو تلویزیون تبلیغ کرده! می‌خواستن فریبمون بدن که بخریم!» کم نیاوردم گفتم: «احسنت، راست گفتید» و ادامه دادم: «البته نمی‌خواستم بخرم، فقط خواستم قیمت کنم» واقعاً هم اصلاً دوست ندارم از این کالاها از این‌که مواد خوراکی برای بهداشت و مثلاً تقویت ریشه‌های مو به کار رود یک جوّ افراطی مدرن تصوّر می‌کنم این‌که همه هجوم می‌برند به استعمال خوراکی‌ها بر روی بدن آن‌چه خوردنش سزاوارتر شامپوی انار و سبوس و سیر و پرتقال و خیار و ... به نظرم هوس بعضی به این ترکیبات ناشی از شکم‌سیری‌ست رفاه زیاد وقتی انسان از خوردن طعام سیر می‌شود حرصش به خوراکی‌ها طور دیگر خودنمایی می‌کند و صنعت بازار تولید کالا البته که به دنبال سوار شدن بر این نیاز کاذب! در هر صورت خوشحال شدم :) از این‌که یاد گرفته‌اند چگونه در برابر «فریب تبلیغات مصرف‌گرایانه» مقاومت کنند! امید که بر همین سبیل پایدار مانند و کم نیاورند! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - اقتصاد 143 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
چادر ممتاز +	جمعه 94 فروردین 21 - 11:26 عصر
ساعت ده صبح برگزار شد امروز مراسمی در دانشگاه قم ظاهراً دانش‌آموزان ممتاز را دعوت کرده بودند هدیه‌ای هم دادند ما هم رفتیم به خانه که باز گشتیم لابه‌لای هدایای اهدایی مریم پارچه‌ای گلدار پیدا کرد به من داد و گفت: «اینو خودت برام چادر نماز بدوز!» تأکیدی که در کلامش بود احساس کردم برایش مهم است این‌که «خودم» برایش بدوزم... قیچی را برداشتم برشی زدم و چند دوخت زیاد طول نکشید ... که اولین چادر را در عمرم دوختم! حدس می‌زدم کار دشواری نباشد و نبود واقعاً نبود از تعریف چادر استفاده کردم این‌که اساساً چیزی جز یک «چهاردوری» نیست یک تکه پارچه مستطیل که زیر آن گرد بریده شده فقط برای این‌که مخروطوار بر زمین تراز گردد با همین نکته کار انجام شد و به نظرم ایرادی نداشت خوب از کار درآمد یعنی! گاهی بعضی چیزها برای بچه‌ها مهم می‌شود حیاتی می‌شود اصلاً چیزهایی که ممکن است به چشم ما نیاید متوجه نشویم ولی برای آن کودک در آن لحظه خاصّ انگار مرز «بود» و «نبود» است همه چیز است و همه چیز! امشب سیده‌مریم با همین چادر، نمازش را خواند! :) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - خیاطی 10 - سیده مریم 281 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ -
کتابخوان +	پنج شنبه 94 فروردین 13 - 6:42 عصر
جایی در نوجوانی در کتابی می‌خواندم: کودک را با شکلات هم که شده کتابخوان کنید به عنوان تشویق یعنی لای کتابش شکلات بگذارید! «کابوک»* می‌خواست با این پیشنهاد «شیرینی ِ شکلات» را به کتاب پیوند بزند به روش «بازتاب شرطی پاولف»!** از خودم پرسیده بودم خوب یادم هست همان لحظاتی که آن سطور را می‌خواندم: چرا به شکلات، کتاب را قیمت دهم؟ نمی‌شود گران‌ترش کرد؟ مثلاً بگوییم به کودکان‌مان: اگر شکلات نخورید برای‌تان کتاب می‌خرم! تحلیل ساده‌ای به نظرم رسیده بود: ارزش را کودک از «جایزه‌ی تشویق» می‌گیرد، نه «مناسبت ِ تشویق»! یعنی چه؟! اتفاق عجیبی می‌افتد آن‌چه بزرگ‌ترها اراده می‌کنند متفاوت می‌شود معمولاً با آن‌چه کودک می‌فهمد... از «تعلیق الف به ب» بزرگ چه اراده می‌کند؟ که بگوید «ب ارزشمند است» که «اگر مسواک بزنی، برایت تبلت می‌خرم» یعنی «معلّق کردن تبلت به مسواک» اما کودک چه می‌فهمد؟ که «الف خیلی ارزشمند است که می‌تواند جایزه قرار بگیرد، حتی و قطعاً بیشتر از ب» که «همه چیز به آن سنجیده می‌شود» که «معیار برای ارزش‌گذاری سایر چیزهاست» خیلی درک متفاوتی‌ست، نه؟! :) گفته بودم اگر خوب درس بخوانید و رفتارهای خوب داشته باشید فلان و فلان و فلان‌طور رفتار کنید می‌برمتان کتاب‌فروشی و «یک» کتاب می‌توانید انتخاب کنید تا برای‌تان بخرم که برای خودتان باشد برای خود ِ خودتان! به قول خود عمل کردم کتاب‌شان را خریدم کوچک‌ترین‌شان، کتابی که رنگ‌آمیزی داشته باشد و دو تای دیگر قصه‌هایی از امامان(ع) برگزیدند خودشان و من دخالتی در انتخاب‌شان نداشتم نظریات نوجوانی خود را می‌آزمایم و اگر جواب بدهد... به گمان من اصلاً، کودکان «ارزش» را از همین «تعلیق»های والدین فرا می‌گیرند این‌که چه چیز را به چه معلّق می‌کنند حالا... آیا خوب است بگوییم: «هر سوره قرآن حفظ کنی هزار تومان به تو می‌دهم؟!» کودک از این تعلیق چه یاد می‌گیرد؟! * نویسنده آن کتاب (شعبان طاووسی) ** دستاورد آزمایشی که ترشح بزاق دهان سگ را با صدای زنگوله پیوند زده بود انسان را هم البته به عنوان یک «حیوان» شرطی‌‌شونده در نظر گرفت! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - کتاب 10 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

< << 31 32 33 34 35 >> >

یکشنبه 04 فروردین 31

امروز: بازدید

دیروز: بازدید

کل: بازدید

برچسب‌های نوشته‌ها

فرزند عکس سیده مریم سید احمد سید مرتضی مباحثه اقتصاد آقامنیر آشپزی فرهنگ فلسفه خانواده کار مدرسه سفر سند آموزش هنر بازی روحانیت خواص فیلم فاصله طبقاتی دشمن ساخت انشا خودم خیاطی کتاب جوجه نهج‌البلاغه تاریخ فارسی ورزش طلاق

آشنایی

السلام علیک
یا أباعبداللهسید مهدی موشَّح
آینده را بسیار روشن می‌بینم. شور انقلابی عجیبی در جوانان این دوران احساس می‌کنم. دیدگاه‌های انتقادی نسل سوم را سازگار با تعالی مورد انتظار اسلام تصوّر می‌نمایم. به حضور خود در این عصر افتخار کرده و از این بابت به تمام گذشتگان خود فخر می‌فروشم!

فهرست

شناسنامه

نام: سید مهدی موشَّح
نام مستعار: موسوی
جنسیت: مرد
استان محل سکونت: قم
زبان: فارسی
سن: 44
تاریخ تولد: 14 بهمن 1358
تاریخ عضویت: 20/5/1383
وضعیت تاهل: طلاق
شغل: خانه‌کار (فریلنسر)
تحصیلات: کارشناسی ارشد
وزن: 125
قد: 182

آرشیو

بیشترین نظرات

بیشترین دانلود

طراح قالب

خودمآری! طراح این قالب خودم هستم... زمانی که گرافیک و Html و جاوااسکریپت‌های پارسی‌بلاگ را می‌نوشتم، این قالب را طراحی کردم و پیش‌فرض تمام وبلاگ‌های پارسی‌بلاگ قرار دادم.
البته استفاده از تصویر سرستون‌های تخته‌جمشید و نمایی از مسجد امام اصفهان و مجسمه فردوسی در لوگو به سفارش مدیر بود.

در سال 1383

تعداد بازدید