سید احمد - شاید سخن حق

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
دبیرستان سرای ایرانی +	شنبه 102 بهمن 28 - 10:40 صبح
رفته بودیم اندیشه اسم بنویسیم متوسطه دوم من و سیداحمد همان اواسط تابستان گفت: نمی‌شود مدیر گفت از اداره اجازه نداده بودند امسال دهم ثبت نام کند ولی مدیر موافق بود علاقه داشت امسال دهم ریاضی بگیرد پیشنهاد داد تا از اداره بخواهیم رفتیم اداره من و سیداحمد با معاون متوسطه دوم صحبت کردیم اصلاً قبول نکرد دلیل هم داشت: یک مدرسه جدید در حال ساخت است تا یک ماه دیگر تمام می‌شود همه دهم‌ها را می‌خواهیم آن‌جا بفرستیم رفتیم ثبت نام اسم مدرسه ناراحتم کرد: سرای ایرانی! کم تبلیغش را دیده‌ایم؟ حالا مدرسه‌اش هم! آن هم مایی که اساساً با این مظاهر نظام سرمایه‌داری مخالف من سر خیابان بروم گران‌تر جنس بخرم حاضر نمی‌شوم از این شرکت‌های زنجیره‌ای این‌هایی که ذات ِ تورّم‌زا دارند اقتصاد را می‌بلعند مونوپولی و انحصارگرایی مدرسه‌ها که شروع شد پیام فرستادند که فلان مبلغ بیاورید من کمتر فرستادم نامه‌ای هم در کنارش تند و محکم انگار که مخاطبم خود آن برادرانی باشد که سرای ایرانی را تأسیس کرده‌اند امروز برای گرفتن کارنامه نوبت اول رفتم مدیر اصرار داشت با من صحبت کند سر آن نامه‌ای که نوشته بودم: - باور می‌کنید ما 20 میلیون تومان از جیب دادیم برای ماژیک و اقلام مصرفی هنوز حتی اداره هم یک ریال به ما پول نداده من اما دوباره با توپ پُر خب مگر سرای ایرانی بانی این مدرسه نیست؟! اسم خودش را هم که گذاشته نگفته اسم پدرش را بگذارد حداقل به اسم آزمون یا اسم شهیدی مثل مدارس شهید هندوئیان قشگ اسم مغازه و دکّانش را گذاشته که چه؟! که تبلیغ کند دیگر غیر از این که نیست! مدیر اما این‌طور گفت: - آموزش و پرورش یک قانونی دارد اگر یک نفر نصف هزینه‌های ساخت مدرسه را بدهد می‌تواند اسم آن را انتخاب کند سرای ایرانی تمام هزینه‌های این مدرسه را نداده فقط در همان حدّ نصف باقی را خود آموزش و پرورش هزینه کرده است! نظام سرمایه‌داری این‌طور است کاپیتالیسم مبتنی بر انحصار مونوپولی همان بازی که در ایران به اسم ایروپولی ترجمه شد بعد هم روپولی و بعد هم هزار اسم دیگر اسم واقعی آن مونوپولی است یعنی انحصار یعنی چرا دیگران تجارت کنند، وقتی من تجارت می‌کنم؟! وقتی من هستم در بازار، دیگران چرا باشند؟! من تمام نیاز بازار را تأمین می‌کنم، خب دیگران بیایند کارگر من بشوند! اگر هزار خُرده‌فروش لوازم خانگی در کشور هست من یک شرکت بزرگ می‌زنم با حمایت بانک با وام‌های هنگفت وقتی خُرده‌فروش‌ها به مرحله فروپاشی و ورشکستگی رسیدند مغازه را ببندند بیایند در فروشگاه من من همه‌شان را استخدام می‌کنم تجربه هم که دارند بشوند فروشنده من این یعنی مونوپولی از رکن‌های مهم نظام اقتصاد غربی! با مدیر همدردی کردم عذرخواهی هم به خاطر بی‌اطلاعی‌ام گفتم نام سرای ایرانی مرا برآشفت وگرنه با شما که دشمنی ندارم سیصد هزار تومان را پرداخت کردم کارنامه را گرفتم و زدم بیرون در فکر آینده در فکر این‌که چطور دُم این‌ها را بچینیم تازه همین امسال که چند هکتار هم در تهران دکان زده‌اند یک سرای بی‌نظیر هم در قم راه افتاده شهر لوازم خانگی هم عین سه هیولا سه هیولا که آمده‌اند تمام بازار را ببلعند مثل والمارت آمریکا! قال امام القَوم (ع): «لِکُلِّ مُقْبِلٍ إِدْبَارٌ، وَ مَا أَدْبَرَ کَأَنْ لَمْ یَکُنْ‏» (نهج‌البلاغه، ح152) هر بخت‌یارى را بخت‌برگشتنى است، و آنچه برگشت، پندارى نبوده و نیست. (ترجمه شهیدی) توضیح: هر جا که دنیا به کسی روی کند، قطعاً یک روز هم از او روی بر می‌گرداند. وقتی روی برگرداند، طوری آن بخت و اقبال محو می‌شود که گویا اصلاً از اول هیچ نبوده است! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - مدرسه 36 - سید احمد 274 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
اگر خواننده بازگردد +	دوشنبه 102 آذر 20 - 10:5 صبح
تلویزیون می‌دیدیم بچه‌ها چیزی یادشان آمد وقتی خواننده‌ای می‌خواند سیده مریم: اون خواننده سیبیلو واقعاً جفتک می‌ندازه تو کنسرتش؟ - نمی‌دانم در نقیضه‌اش که بود همان پارودی خنده‌بازار این‌طور نشانش می‌داد می‌پرید و جفتکی هم می‌انداخت در آپارات جستجو کردیم یکی دو صحنه از کنسرت‌هایش آمد بچه‌ها جمع شده دور لپ‌تاپ با دقت نگاه می‌کردند زمان زیادی نگذشت تنها هم نه سه نفر دیگر آمدند کنارش از نوازندگان و چهارنفری با هم آری هر چهارنفر با هم پریدند و جفتک انداختند! بچه‌ها که مُردند از خنده رشته کلام را دست گرفتم کنسرت را متوقف کردم و توجه همه را جلب: - یه لحظه... همین الآن فرض کنید این خواننده همین الآن دقیقاً همین لحظه مُرد خوب دقّت کنید بعد جواب بدید همین الآن مُرد اگر حساب و کتابش رو ببینه از این‌کارهایی که در این دنیا کرده پشیمان میشه یا نه؟! بالاتفاق گفتند: بله! - خب... حالا فرض کنید التماس میکنه که برگرده فرض که قبول می‌کنن حالا یه سؤال مهم‌تر با دقت یکی یکی جواب بدید به نظر شما اگر برگرده چه رشته‌ای رو انتخاب میکنه و به چه کاری مشغول میشه؟! سیدمرتضی و سیداحمد: یا میره حوزه یا میره سپاه قدس! سیده مریم: میره رشته الاهیات و معارف اسلامی! - یعنی دیگه خوانندگی نمی‌کنه؟ نمی‌ره رشته موسیقی؟ تلاش نمی‌کنه در دستگاه‌های موسیقی مهارت کسب کنه؟ همه نظرشان همین بود او دیگر هرگز هیچگاه هیچوقت دنبال موسیقی نمی‌رفت اگر به این دنیا باز می‌گشت چه برسد به جفتک انداختن با آن همه سیبیل! حقیقت همین است واقعیت جز این نیست همه‌مان غافلیم حواسمان یعنی نیست خیالات برمان داشته توهّم زده‌ایم یادمان رفته خبری هست نبأ آمده چیزی آن سو منتظرمان حسابی و کتابی و گرنه این همه شغل لاطائل درست نمی‌شد مشاغل کاذب - خب بچه‌ها یه چیزی رو دقت کنید حالا که ما می‌دونیم اگر برگردیم چیکار می‌کنیم یعنی هر کی بره و برگرده چکار می‌کنه خب یه چیزی اگر عاقل باشیم چرا بریم که دیگه نذارن برگردیم فقط حسرتش رو بخوریم همین الآن همون کاری رو بکنیم که اگر می‌ذاشتن برگردیم می‌کردیم نه؟! آدم عاقل غیر از این فکر میکنه؟! همه این‌ها اتفاق افتاد همه این حرف‌ها ردّ و بدل شد اما باز غفلت هست شیاطین انس و جنّ هم دوباره یادمان می‌رود خدا کند نرود خدا مراقبت کند ازمان! قال اَشرفُ المَکین(ع): «فَلْتَکُنِ الدُّنْیَا فِی أَعْیُنِکُمْ أَصْغَرَ مِنْ حُثَالَةِ الْقَرَظِ وَ قُرَاضَةِ الْجَلَمِ، وَ اتَّعِظُوا بِمَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ قَبْلَ أَنْ یَتَّعِظَ بِکُمْ مَنْ بَعْدَکُمْ، وَ ارْفُضُوهَا ذَمِیمَةً فَإِنَّهَا قَدْ رَفَضَتْ مَنْ کَانَ أَشْغَفَ بِهَا مِنْکُمْ» (نهج‌البلاغه، خ32) باید دنیا در چشم شما کم ارزشتر از تفاله برگ هایى باشد که با آن دبّاغى مى کنند (که بسیار بدبو و متعفّن و بى ارزش است) یا (بى بهاتر از) بقایاى قیچى شده پشم حیوانات باشد (که بر زمین مى ریزد و کسى به آن اعتنا ندارد). و از کسانى که پیش از شما بودند پند گیرید، قبل از آن که آیندگان از شما پند گیرند و این دنیاى پست و نکوهیده را رها کنید زیرا کسانى را که از شما شیفته تر نسبت به آن بودند رها ساخت (و به عاشقان خود کم ترین وفایى نکرد). (ترجمه مکارم) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - خودم 11 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
خانه داری یا نداری +	شنبه 102 آبان 27 - 4:0 صبح
نه مسأله داشتن یا نداشتن خانه نیست مسأله این است: خانه‌دار بودن یا خانه‌دار نبودن سؤال را که پرسید این‌طور پاسخ دادم: خانه مثل لنگر کشتی‌ست همه وقتی بیرون می‌روند یک‌جایی باید بازگردند خانه لنگرگاه زندگی‌ست احساس امنیت این حس که «یکی‌» آن‌جا هست هر وقت که بیایی خانه‌دار لنگر خانواده است این حس که وقتی در را باز کنی همیشه یک نفر هست مثل سازمان‌های جاسوسی هر جاسوس دور می‌زند در تمام منطقه فعالیت خود مأموریت‌ها را انجام می‌دهد جا و مکان درستی که ندارد ولی یک رابط دارد یک خانه امن دارد یک‌جایی یک فردی همیشه هست همیشه منتظر تا مشکلی پیش بیاید بیاید آن‌جا تجهیزات بردارد اطلاعات بدهد و بگیرد یک تلفن که همیشه یکی پشت آن منتظر تماس بگیری و گوشی را بردارد «مادر» این نقش را دارد نقش مادر فقط پخت و پز و نظافت نیست نقش مادر «بودن» است در خانه «ماندن» است منتظر ماندن است مرد و فرزندان حس این‌که هر لحظه وارد شوی یک فردی آماده و منتظر همه چیز را مرتب می‌کند لباس تمیز در اختیارت می‌گذارد غذای آماده برایت به حرف‌هایت گوش می‌کند تیمار یعنی مطلب مهم‌تر اصلاً وقتی به دیگران غذا می‌دهی تغذیه‌شان که با تو باشد با تو صمیمی می‌شوند و همین کافیست تا آرام شوند افسرده نشوند امنیت را احساس کنند وقتی نباشد ناامنی و تنهایی به سراغ آدم می‌آید خانه‌داری درست مثل برج مراقبت است هواپیماها بدون برج مراقبت سقوط می‌کنند امنیت پرواز ندارند پایگاه ِ مرکزی‌ست در شبکه رایانه‌ای جای سرور است سرور نباشد ناهماهنگی می‌شود منشأ هماهنگی‌ست خانه‌دار نقطه اتکاست همه چیز دور اوست حول اوست نه فقط مدیر خانه بلکه او نقطه همگرایی تعدادی آدم است همه به خاطر او دور هم جمع می‌شوند خانه‌دار اگر نباشد هیچ کدام دلیلی برای بازگشت به خانه ندارند نظم از بین می‌رود این‌یکی چرا از مدرسه زود بیاید خانه آن‌یکی چرا نرود با رفقا دور دور ولی اگر باشد همه زود می‌آیند که در خانه باشند گرد آیند جمع شوند محل تجمّع می‌شود خانه دور هم فیلم ببینند دور هم غذا بخورند دور هم حرف بزنند نخ تسبیح است خانه‌دار نباشد هر کدام بیرون می‌مانند تا وقت خواب فقط برای جنازه شدن به خانه می‌آیند آن‌هم نه همیشه چه بسا شب را در خانه رفقا بخوابند یک‌کسی باشد که تماس بگیرد و بگوید: کجایی؟ چرا دیر می‌آیی؟ همین یک جمله همه را منظّم می‌کند نظم که باشد آرامش می‌آورد کارها درست پیش می‌رود خستگی‌ها در می‌رود اگر نقطه اتکا را برداری لنگر را که بکشی سوزن مرکزی پرگار که نباشد مردم تا ته جان خود کار می‌کنند بیرون وقت می‌گذارند خسته می‌شوند ولی خودشان نمی‌دانند چرا روح‌شان خسته می‌شود از این‌که جایی نیست که آن‌ها را فرابخواند بودنشان را انتظار بکشد خانه‌داری فقط انجام کارهای خانه نیست ظرف را ماشین ظرفشویی می‌شوید لباس را ماشین لباسشویی غذا را هم مایکروفر خانه را هم جاروبرقی‌های هوشمند این‌ها که آدم نیاز ندارد این‌ها هتل‌داری‌ست خانه‌داری که نیست خانه‌داری جمع کردن یک سری آدم در یک نقطه خاص است این را سال‌هاست درک کرده‌ام با تمام وجود در تمام این چهارده سال چهارده‌سالی که خانه‌دارم و چقدر جذاب است این کار و چقدر ابعاد مختلفی دارد و چقدر آثار مفید و بابرکت خانه‌ای که خانه‌دار نداشته باشد بی‌حال است بی‌سر و سامان آدم‌هایش رها و بی‌هدف اصلاً یک‌جور ِ ناجور اگر دور هم جمع نشوند همگرا نمی‌شوند هم را دیگر نمی‌شناسند چون دیگر حرف نمی‌زنند و همسخنی که نباشد قرابت و رفاقت دیگر نیست به نظر من این‌هایی که خیال می‌کنند هم سر کار می‌روند و هم غذایشان آماده این‌ها اشتباه می‌کنند این‌ها خانه‌دار نیستند! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - خانواده 57 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
اتحادیه مستقل خبرنگاران +	شنبه 102 آبان 20 - 4:0 صبح
نظرم را درباره خبرنگاری یکی از خبرنگاران پرسید در روز خبرنگار نوشتم: در جامعه‌ای که خط‌کش «پول» است سرمایه یعنی ارزش همه چیز با پول سنجیده می‌شود وقتی می‌پرسیم: کدام شغل ارزشمندتر؟ دستمزد معلوم می‌کند هر چه بیشتر آن شغل مفیدتر و با ارزش‌تر وقتی بپرسی: کدام خانه بهتر؟ می‌گویند: همان‌که گران‌تر کدام گوشی موبایل؟ همان که قیمت بیشتر همه چیز وقتی با خط‌کش پول سنجیده می‌شود خبرنگار هم ارزشش با پول مشخص می‌شود در چنین جامعه‌ای پول و سرمایه تعیین‌کننده است تعیین می‌کند تا چه چیزی اتفاق بیافتد اگر پژوهشگر است دستمزد می‌خواهد دستمزد ِ بیشتر یعنی کار ارزشمندتر پس سرمایه تعیین می‌کند که چه پژوهش‌هایی انجام شود پژوهشگر ِ بدون دستمزد که می‌شود هیچ بی‌ارزش یعنی معلم ناراضی می‌گوید: چرا دستمزد من با رفتگر مساوی یعنی من ارزشم در حدّ رفتگر شهرداری؟ خبر هم می‌شود محصول سرمایه خبرگزاری «باید» درآمد داشته باشد سرمایه‌گذار دارد سرمایه سود می‌خواهد هر چه سود بیشتر یعنی کار بهتر بهتر بودن با سود بیشتر فهمیده می‌شود در چنین جامعه‌ای خبرنگار در مسیر سود قلم می‌زند چاره دیگری ندارد سفارش از سوی سرمایه می‌آید خبرگزاری‌ها برای خبری پول می‌دهند که سود بیشتری داشته باشد دیگر خبر نمی‌تواند «منصفانه» باشد چرا؟ زیرا برای «هر خبری» پول نمی‌دهند و برای خبری اگر پول بدهند باید در مسیر سود خودشان باشد خبرنگار می‌شود عمله سرمایه‌دار هزاران خبر هست ولی کدام اخبار منتشر می‌شود؟ کدام اخبار جمع‌آوری می‌شود؟ کدام اخبار تولید می‌شود؟ کدام خبر کار می‌شود؟ چه منابعی برای اخبار تأیید می‌شود؟ اخباری که سرمایه تأیید کند واقعیت این است واقعیت می‌شود هر چیزی که سود داشته باشد فرض: دو موضوع پیدا می‌شود خبرنگار قصد تهیه خبر سؤال می‌کند از خبرگزاری می‌گویند: فلان را گزارش کن یا خودش اصلاً هر دو خبر را تهیه کدام را می‌پسندند و پول می‌دهند؟ همان «مسیر» می‌شود مسیری برای تمام خبرنگاران جامعه اگر دولت پول‌دهنده باشد اخباری که تأیید آن باشد اگر شرکت‌ها هر چه آن‌ها را بزرگ‌تر نشان دهد رپرتاژ اصلاً می‌شود یک نوع تبلیغ خبر را سفارش می‌دهند رپرتاژآگهی درست می‌شود شرکت‌های بزرگی که دقیقاً کارشان می‌شود همین برای معرفی سرمایه‌گذاران خبر تولید می‌کنند طوری هم که مخاطب نفهمد نفهمد که این دیگر خبر نیست بلکه صرفاً تبلیغ است تبلیغ کالا یا خدمات خبرنگار لای چرخ‌دنده‌های نظام سرمایه‌داری خُرد می‌شود تجزیه می‌شود تبدیل می‌شود به ابزاری برای سرمایه برای خدمت خدمت به پول تولید پول بیشتر «خبرنگاری مستقل» دیگر معنا ندارد خبرنگار مستقل فقیر می‌شود چون کسی برای خبر ِ درست پول نمی‌دهد و اگر پول نباشد خبرنگار زنده نمی‌ماند تا به تولید خبر ادامه دهد شریان زندگی انسان‌ها به پول وابسته شده چون تمام نیازهای بشر شهری با پول تأمین می‌شود نیازها وقتی به پول وابسته است رفع نیازها خبرنگار هم محتاج پول می‌شود و پول یعنی همان سرمایه دنبال سود بیشتر خیلی سخت است در این زمانه بشود خبر برای واقعیت باشد برای رساندن حقیقت خبر تابع سفارش است سفارش را چه کسی می‌دهد؟ کسی وبلاگ خبرنگار را که نمی‌خواند خبر را باید در سایت ببینند سایت مال چه کسی است؟ مال خبرنگار؟! خبرنگار که رسانه در اختیار ندارد صاحب رسانه است که مالک خبرنگار شده مالک خبر خبر مثل یک کالاست خرید و فروش می‌شود تولید آن تابع سرمایه است می‌خواهی یک کالا تولید کنی نیاز به سرمایه دارد مواد اولیه می‌خواهد دسترسی می‌خواهد این‌ها در اختیار تولیدکننده نیست در اختیار سرمایه‌گذار است پس خبرنگار به مسیری می‌رود که تعیین شده است و این مسیر قطعاً آخرت نیست دنیاست زیرا سرمایه علاقه‌ای به آخرت ندارد چون در آخرت وجود ندارد دنیا همه‌چیز اوست! خبرنگار تولیدکننده کالا یا خدمت است و هر دوی این‌ها صاحب دارد مالک دارد مثل یک بنا که خانه می‌سازد خانه را سرمایه‌دار سفارش می‌دهد هر چه او بخواهد ساخته خواهد شد حتی اگر بنا خیلی آدم خوبی هم باشد! چه کنیم؟ خبرنگار بایستی لیز بخورد سُر بخورد لای چرخ‌دنده‌های سرمایه لایی بکشد خبر را چاره‌ای ندارد مثل سفارش بسازد ولی با هنرمندی لای این سفارش حرف خود را بزند مخفیانه رمزگونه فقط مشتری حقیقی بتواند بفهمد بعضی افراد فقط بعضی مخاطبین نیاز به ترفندهای ادبی دارد راست و درست نمی‌تواند حرف خود را بیان کند زیرا چنین حرفی خریدار ندارد و برای آن پول نمی‌دهند حتی اگر خبرنگاری منتقد باشد یقین سرمایه‌گذارش این را خواسته است منافعی در انتقاد داشته است برای انتقاد پول داده است اگر یک روز برای تأیید پول بدهد خبرنگار تأیید می‌کند یک روز هم برای تخریب پول می‌دهد خبرنگار تخریب می‌کند آدم‌ها را متأسفانه واقعیت خبرنگاری امروز این است یک چاره هست ایجاد اتحادیه خبرنگاران خبرنگاران یک صنف بشوند یک «خانه» تأسیس کنند باشگاه مستقل داشته باشند خودشان مبلغی را به عنوان حق عضویت بپردازند برای تأمین هزینه‌ها تا اتحادیه‌شان مستقل بشود برای دیگران کار کنند پول در بیاورند ولی در اتحادیه فقط برای نشر حقایق به هم کمک کنند سؤالاتی طرح کنند که مشتری ِ سرمایه‌دار ندارد ولی مردم می‌خواهند نیاز واقعی جامعه باشد تا چنین اتحادیه مستقلی نداشته باشند وابسته‌اند و وابسته نمی‌تواند واقعیت را بگوید آن‌چیزی را می‌گوید که از او خواسته باشند! خبرنگاران یک روز بایستی همه دور هم جمع شوند اتحادیه بسازند اتحادیه‌ای مستقل از تمام وابستگی‌ها آن روز را می‌شود روز خبرنگار نامید وگرنه امروز فقط روز خبرگزاری‌هاست! خلاص برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - اقتصاد 141 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
فقر ِ عمومی و عمومیّت ِ فقر +	دوشنبه 102 آبان 15 - 2:59 عصر
درباره فقر پرسید گله می‌کرد این‌طور پاسخش را دادم: در گذشته فقر ناشی از ظلم یک فرد نسبت به یک فرد دیگر بود زمین او را می‌گرفت اموال او را می‌دزدید یا در اثر حادثه‌ای توان کار را از دست می‌داد امروزه اما فقر به عنوان یک امر رایج اجتماعی در آمده علت آن هم «افزایش حجم پایه پولی» یعنی بانک‌ها دزدی می‌کنند از طریق قرض دادن ثروتی که «تولید نشده است» هنوز اعتبار و پول رایج در جامعه را افزایش می‌دهند اثر آن هم این: میزان پول ِ در جریان جامعه بالا می‌رود ارزش پول پایین می‌آید چون با کار انجام شده در جامعه مساوی نیست یعنی هزار تومانی که در جیب من است فردا دیگر قدرت خرید هزار تومان را ندارد تبدیل به پانصد تومان می‌شود در این میان افرادی که کالا دارند خصوصاً کالاهای سرمایه‌ای؛ زمین، خانه، خودرو، طلا، ارز، سکه این‌ها چیزی از ارزش کالایشان کم نمی‌شود ولی کسانی که پول دارند این پول دچار کاهش ارزش می‌شود ولی درآمدها و حقوق‌ها چه؟! به این میزان که افزایش نمی‌یابد سال 1384 صداوسیما کار می‌کردم ماهی 100 هزار تومان حقوق سکه حدود 100 هزار تومان یعنی ماهی یک سکه طلا درآمد به سادگی تمام نیازهای زندگی تأمین به مغازه که می‌رفتم هر چه نیاز داشتیم می‌خریدم از همین سوپری محل خودمان هم اما پایه پولی 30 برابر در این سال‌ها افزایش یافت الآن دو سه میلیون حقوق سکه به 25 میلیون تومان رسیده دقت کنید قیمت طلا بالا نرفته طلا خود ابزار و خط‌کش محاسبه ارزش است قیمت آن «مبنا»ست تغییر در مبنا معنا ندارد واحد اندازه‌گیری که تغییر نمی‌کند بلکه ارزش پول پایین آمده امروز اگر ماهی 25 میلیون تومان حقوق تازه به اندازه آن سال درآمد سال 1384 ولی درآمد یک دهم شده است پس توان خرید هم یک دهم نتیجه؟! دیگر نمی‌توان از سوپری محل خرید کرد باید برویم در صف بایستیم همه‌مان از فروشگاه‌های ارزان‌فروشی مثل فروشگاه جانبازان اما در عوض آن‌هایی که کالاهای سرمایه‌ای داشتند زمین، خانه، خودرو، طلا، ارز، سکه تمام این ثروت را به جیب خود می‌ریزند ثروتی که ما از آن محروم شده‌ایم من و امثال من بدون این‌که متوجه باشند بدون این‌که خودشان هم بدانند ثروت‌های هنگفت به دست می‌آورند در حقیقت همان اعتباری است که از ما دزدیده شده به همّت بانک‌هایی که وام می‌دهند ربا می‌گیرند و ربا می‌دهند بر حجم پول جامعه می‌افزایند این سبب فقرهای بزرگ اجتماعی می‌شود همه ما این فقر را می‌چشیم همه ما که توان تهیه کالاهای سرمایه‌ای را نداشته‌ایم به همین خاطر دچار فقر می‌‌شویم در نظامی که مبتنی بر اقتصاد سرمایه‌محور است ارزش هر چیزی با پول سنجیده می‌شود معلم وقتی می‌بیند درآمد او مساوی با یک رفتگر است احساس می‌کند ارزش اجتماعی پایینی پیدا کرده وقتی خواستگاری برود ارزش اجتماعی او را با چه می‌سنجند؟! واقعاً با همین درآمد به او دختر دلخواهش را نمی‌دهند مدارس هم وقتی طبقه‌بندی می‌شوند دولتی، نمونه دولتی، شاهد، سمپا، غیرانتفاعی فقط ثروتمندان می‌توانند از آموزش‌های پیشرفته استفاده کنند از بهترین معلم‌ها طبیعتاً همین‌ها هم مدارک دانشگاهی مهم را کسب کرده در آینده همین قشر می‌توانند مناصب را به دست بگیرند همین قشر ثروتمند همین قشر دارای کالاهای سرمایه‌ای مناصب سیاسی و اقتصادی و فرهنگی نظام را جامعه تبدیل می‌شود به الیگارشی ثروت بر فقرا حکومت می‌کنند! تنها دو راه برای کاهش فقر ممکن است در این میان؛ یکی این‌که مانند سرمایه‌داران شروع کند به چاپیدن وام گرفتن سرمایه جمع کردن سرمایه را با بی‌انصافی و بی‌رحمی به کار انداختن این سهام و آن سهام را خریدن آن سهام و این‌یکی را به موقع فروختن سود روی سود جمع کردن یعنی قرار گرفتن در ساختار ظلم اجتماعی راه دیگر چه؟! این‌که نظام اجتماعی دوباره انقلاب کند یک انقلاب فرهنگی ساختارهای توزیع اختیارات را عوض کند اختیارات قدرت و ثروت را مثل سال 1357 در این صورت دوباره فقر کاهش یافته سرمایه‌ها در طبقات پایین پخش می‌شود در غیر این دو صورت بایستی با فقر کنار آمد به آن راضی شد با کاهش مصرف افزایش تولید بلکه بتوان صرفاً در حداقل زندگی و حیات باقی ماند استاد حسینی(ره) می‌گفت: ظلم بر دو نوع است؛ ظلم فردی و ظلم اجتماعی ما امروز گرفتار دومی هستیم سبب فقر اجتماعی یاعلی برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - اقتصاد 141 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - آقامنیر 117 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
رأی ِ مخفی +	پنج شنبه 102 مهر 13 - 2:31 عصر
برایم همیشه سؤال بود بچه که بودم چرا مخفی رأی می‌دهند؟ هم حضرت امام (ره) هم حضرت آقا مقام معظّم رهبری در هر انتخاباتی که برگزار می‌شود تا این‌که... مریم: بابا میشه بریم این هفته تهران دیدن عمه؟ - با بقیه صحبت کن اگر هر سه تا موافق باشید می‌رویم خیلی سعی کرد تلاش آن‌ها را متقاعد هنگام گفتگو با سیدمرتضی وقتی رفتن به تهران را «تفریح» معرفی کرد - یادتان نیست دو سال پیش که رفتیم اصلاً تهران تفریح دارد؟ عمه که خودش دو سه ماه یکبار می‌آید قم عموحسن و عموحسین هم می‌آیند آن همه شلوغی و ترافیک و دود و هوای بد شب هم چقدر سر و صدای ماشین می‌آید که نمی‌شود خوابید تهران چه تفریحی دارد؟ حداقل همین کهک برویم که بیشتر خوش می‌گذرد! عصبانی شد وقتی این حرف‌ها را زدم مریم: چرا حرفتو عوض کردی مگه نگفتی موافقی؟ صدایم را آرام کردم تا آرام شود بفهمد دعوا ندارم: - ببین دخترم من حرفم رو عوض نکردم گفتم اگر موافق باشید هر سه می‌رویم ولی آیا حق ندارم نظر خودم را بگویم؟! من نظر خودم را گفتم این‌که به نظرم تهران رفتن هیچ لطفی ندارد حداقل این‌که می‌گویی تفریح به نظر من تفریح نیست حداکثر دید و بازدید و عیادت بستگان! مریم باز هم عصبانی: چرا نظرتو می‌گی؟ خب وقتی نظرتو می‌گی نظر سیدمرتضی و سیداحمد عوض میشه دیگه! - جان؟! یعنی چون استدلال من درست است چون منطق درستی دارم چون حرف صحیح می‌زنم خب این تأثیر میذاره و تصمیم دیگران رو درست میکنه نباید حرف بزنم؟! اشکش در آمده بود دیگر خشم و نفرت را می‌شد در نگاهش دید - باشه قبول من اصلاً دیگه نظر خودمو نمیگم خود شما نظر بدید هر سه تایی‌تون تو هم راضی‌شون کن من نظرمو نمیگم که رو نظر اونا اثر نذاره خوبه؟! مشکل حل شد؟! بله، مشکل حل شد تهران هم رفتیم و برگشتیم و من نظر خود را دیگر نگفتم و این‌طور بود که فهمیدم جامعه نیاز به آرامش و وحدت دارد رهبر جامعه نمی‌تواند نظر خود را همیشه بیان کند گاهی باید مخفی باشد حتی رأی در انتخابات ریاست جمهوری یا مجلس یا خبرگان دیگران بفهمند شرّ می‌شود همیشه هستند آدم‌هایی که از علنی شدن رأی رهبران برمی‌آشوبند! قال امام الصّالِحین(ع): «وَ لَا تَصَدَّعُوا عَلَى سُلْطَانِکُمْ فَتَذُمُّوا غِبَّ فِعَالِکُمْ، وَ لَا تَقْتَحِمُوا مَا اسْتَقْبَلْتُمْ مِنْ فَوْرِ نَارِ الْفِتْنَةِ وَ أَمِیطُوا عَنْ سَنَنِهَا وَ خَلُّوا قَصْدَ السَّبِیلِ لَهَا ... إِنَّمَا مَثَلِی بَیْنَکُمْ کَمَثَلِ السِّرَاجِ فِی الظُّلْمَةِ یَسْتَضِیءُ بِهِ مَنْ وَلَجَهَا» (نهج‌البلاغه، خ187) هرگز از اطراف پیشواى خود پراکنده نشوید که سرانجام، خویشتن را به خاطر اعمال خود نکوهش خواهید کرد. خود را در آتش فتنه اى که در پیش است نیفکنید و از مسیر آن دورى گزینید. راه را براى عبور آن، باز گذارید ... مَثَل من در میان شما همچون چراغ در تاریکى است که هر کس در ظلمت قرار گیرد از نور آن بهره مى برد. (ترجمه مکارم) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
دستاورد تحصیلی +	جمعه 102 مرداد 27 - 9:31 صبح
امسال عالی بود کرونا تمام کلاس‌ها حضوری مدرسه‌ها بر روال نه دیگر مجازی شاد و ایتا تعطیل نمره‌هایشان هم عالی سیدمرتضی که زیر 19.5 نداشت: سیداحمد هم همین‌طور کمترین 19.5: اما سیده مریم شگفت‌آور چون دهم هم متوسطه دوم اصلاً غیر از 20 نبود کارنامه انگار ایده‌آل انگار نسخه تست نرم‌افزار است همه فیلدها در بالاترین اندازه ممکن بالاتر از آن دیگر فرض ندارد: خدا را شکر می‌کنم زحمات‌شان به نتیجه نشسته خداوند لطف فرموده که لا حول و لا قوّة إلا بالله العلی العظیم! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - مدرسه 36 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
شدّت ِ عدالت +	چهارشنبه 102 مرداد 4 - 2:45 صبح
این را امروز گفت تا به حال نمی‌دانستم نگفته بود یعنی - این‌قدر از عدالت برای ما گفته بودی وقتی دست راستم را می‌خاراندم حس می‌کردم عدالت نیست ظلم شده دست چپم را هم می‌خاراندم تا به عدالت رفتار کرده باشم! از خاطرات کودکی‌اش تأثیرات اصرار بر عدالت در ادامه اضافه کرد: - هر دو با هم نیاز به خاراندن پیدا می‌کردند بعد از مدتی که به عدالت رفتار کردم! این را جدّی می‌گفت این‌قدر جدّی گرفته بود عدالت را این‌قدر اثر گذاشته بود تأکیدی که داشتم در تمام طول زندگی از کودکی‌شان عدالت این‌قدر مهم است درونی شدن و ارتکازش عدالت آرامش می‌آورد امنیت حسّ امنیت وقتی مطمئن باشد حقّش ضایع نمی‌شود انسان دیگر چه اضطرابی خواهد داشت؟! جامعه به آرامش می‌رسد. وَ سُئِلَ (ع) أَیُّهُمَا أَفْضَلُ، الْعَدْلُ أَوِ الْجُودُ؟ فَقَالَ (ع): الْعَدْلُ یَضَعُ الْأُمُورَ مَوَاضِعَهَا، وَ الْجُودُ یُخْرِجُهَا مِنْ جِهَتِهَا؛ وَ الْعَدْلُ سَائِسٌ عَامٌّ، وَ الْجُودُ عَارِضٌ خَاصٌّ؛ فَالْعَدْلُ أَشْرَفُهُمَا وَ أَفْضَلُهُمَا. (نهج‌البلاغه، ح437) (از امام پرسیدند عدل یا بخشش، کدام یک برتر است، فرمود:) عدالت: هر چیزى را در جاى خود مى نهد، در حالى که بخشش آن را از جاى خود خارج مى سازد. عدالت تدبیر عمومى مردم است، در حالى که بخشش گروه خاصّى را شامل است، پس عدالت شریف تر و برتر است. (ترجمه دشتی) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - اقتصاد 141 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
بزرگ پسندی +	سه شنبه 101 اسفند 2 - 4:45 عصر
همه ما اصلاً انسان یک‌جور انگار در فطرت در غریزه تبلیغ ساندویچ‌های یک‌متری را دیده‌اید؟ کباب‌های یک‌متری؟ اصولاً غذاهایی در ابعاد بزرگ؟ کم نه برای جذب مشتری همین‌هایی که در گینس هم ثبت می‌کنند برای شهرت کیک مثلاً به چه بزرگی همبرگر هم خوردنی‌هایی عجیب بزرگ اما انسان مگر ما چقدر می‌خوریم چقدر می‌توانیم؟ بزرگی چه فایده؟ ده تا کوچکش شاید بیشتر از نظر مقدار ولی «چشم» هم هوس خود را دارد «اندازه» خیلی بیشتر به چشم می‌آید! برای هر کدام یک پیتزا معمولاً این‌طور این‌بار اما فقط یکی یکی به اندازه تمام سینی چشم‌گیر چشم‌شان را گیر انداخت به چشم‌شان آمد حسّ تازه‌ای لذّت بیشتری با این‌که در مقدار تفاوتی نداشت فقط در ابعاد خوردن فقط مزّه نیست فقط بو فقط طعم دیدن هم هست روح هم حتی همه بهره‌ای دارند فراخور توانمندی‌شان «شهوت بینایی در خوردن» همین ابعاد است زیبایی و چینش است تنوّع رنگ‌ها و زیبایی آن‌ها انسان چقدر موجود پیچیده‌ای چقدر جزئیات دارد محاسبه‌اش از توان خارج به محاسبه‌ای که خدا کرده اعتماد باید احکام برای همین اخلاق پروردگار صلاح و فساد این پیچیدگی را می‌داند ما را مطلّع ساخته تا خرابش نکنیم از کار نیاندازیمش اگر به دستورالعمل و راهنمایش عمل کنیم! قال سید الأوصیاء (ع): «کُلُّ مُقْتَصَرٍ عَلَیْهِ، کَافٍ» (نهج‌البلاغه، ح395) هر چه بدان بسنده کردن توان، بس بود همان. (ترجمه شهیدی) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - آشپزی 93 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
پنیر ِ خانگی +	سه شنبه 101 بهمن 18 - 2:7 صبح
توانش بیشتر شده کارآیی‌اش از وقتی ارتقایش دادیم این‌جا آرامپز را اصلاً آرامپز ابزار خوبی‌ست آرام پختن نیکوست دما کمتر بافت غذا سالم‌تر مواد مفید از بین نمی‌رود این نمونه یکی از محصولات آن پنیر است از محصولات شیر نمودارش را قبلاً رسم کردم هر آن‌چه از شیر می‌شود کسب کرد این‌جا چند باری هست پنیر می‌سازیم در خانه چهار کیلوشیر یک کیلو پنیر می‌دهد با آرام‌پز که باشد یک شب تا صبح با دستگاهی که تغییر کرده چه پنیری هم چهار کیلو شیر محلی پس از جوشاندن سرد می‌شود تا دمای 40 درجه داخل آرام‌پز که باشد سردتر نمی‌شود نصف قرص از مایه پنیر قرصی که از داروخانه می‌خریم آنزیمی مختص پنیر یک شب تا صبح در همین دما صبح کاملاً لخته شده جدا شده پنیر از آب پنیر یک ساعت هم که در کیسه بماند همه آب جدا می‌شود هر کیلو شیر را 13 هزار و پانصد پس پنیر 54 می‌شود هر کیلو نه فقط ارزان‌تر از بازار که چرب‌تر خیلی چرب‌تر و مقوّی‌تر کم‌نمک هم چون دست خودمان است و نمک می‌توانیم اصلاً نریزیم نه این‌که فقط دنبال اقتصاد مقاومتی مقاومت در محصولات خانگی بالاتر بچه‌ها شیفته این پنیر شدند زیاد دو روزه می‌خورند در دو روز تمام همه را مصرف از این جهت به صرفه نیست این‌که زود تمام می‌شود این پنیر ِ خانگی! :) قال سراجُ المُنیر (ع): «لَا تَجْعَلُوا عِلْمَکُمْ جَهْلًا، وَ یَقِینَکُمْ شَکّاً؛ إِذَا عَلِمْتُمْ فَاعْمَلُوا، وَ إِذَا تَیَقَّنْتُمْ فَأَقْدِمُوا.» (نهج‌البلاغه، ح274) دانش خود را جهل، و یقینتان را تردید قرار ندهید. زمانى که دانستید عمل کنید، و هر گاه یقین کردید اقدام نمایید. (ترجمه انصاریان) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - آشپزی 93 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

1 2 3 4 5 >> >

شنبه 103 آذر 3

امروز: بازدید

دیروز: بازدید

کل: بازدید

برچسب‌های نوشته‌ها

فرزند عکس سیده مریم سید احمد سید مرتضی مباحثه اقتصاد آقامنیر آشپزی فرهنگ فلسفه خانواده کار مدرسه سفر سند آموزش هنر بازی روحانیت خواص فیلم فاصله طبقاتی دشمن ساخت انشا خودم خیاطی کتاب جوجه نهج‌البلاغه تاریخ فارسی ورزش طلاق

آشنایی

السلام علیک
یا أباعبداللهسید مهدی موشَّح
آینده را بسیار روشن می‌بینم. شور انقلابی عجیبی در جوانان این دوران احساس می‌کنم. دیدگاه‌های انتقادی نسل سوم را سازگار با تعالی مورد انتظار اسلام تصوّر می‌نمایم. به حضور خود در این عصر افتخار کرده و از این بابت به تمام گذشتگان خود فخر می‌فروشم!

فهرست

شناسنامه

نام: سید مهدی موشَّح
نام مستعار: موسوی
جنسیت: مرد
استان محل سکونت: قم
زبان: فارسی
سن: 44
تاریخ تولد: 14 بهمن 1358
تاریخ عضویت: 20/5/1383
وضعیت تاهل: طلاق
شغل: خانه‌کار (فریلنسر)
تحصیلات: کارشناسی ارشد
وزن: 125
قد: 182

آرشیو

بیشترین نظرات

بیشترین دانلود

طراح قالب

خودمآری! طراح این قالب خودم هستم... زمانی که گرافیک و Html و جاوااسکریپت‌های پارسی‌بلاگ را می‌نوشتم، این قالب را طراحی کردم و پیش‌فرض تمام وبلاگ‌های پارسی‌بلاگ قرار دادم.
البته استفاده از تصویر سرستون‌های تخته‌جمشید و نمایی از مسجد امام اصفهان و مجسمه فردوسی در لوگو به سفارش مدیر بود.

در سال 1383

تعداد بازدید