سلام. اتفاقاً فرزندانم همين را پرسيدند. هميشه در طول اين سال‌ها وقتي چيزي مي‌خواستند كه به همه ربط داشت، پاسخم اين بود: اگر هر سه تايي موافق باشيد. سيدمرتضي يك هفته پيش گفت: چرا ما نمي‌ريم پياده‌روي اربعين؟ گفتم: اولاً بايد بقيه هم موافق باشند، ثانياً پياده‌روي زياد دارد و من اهل اين همه راه رفتن نيستم. رفت با مريم صحبت كرد. دخترم چند روز پيش همين را گفت. گفتم: اولاً ببين سيداحمد هم موافق هست، ثانياً سيدمرتضي بي‌خود داره مي‌گه، تو كه مي‌شناسيش، دو قدم راه بره خسته مي‌شه. چند بار خواستيم بريم سفر، يك ساعت نشده توي ماشين خسته شد و گفت برگرديم خانه! اول مطمئن شو كه واقعاً اين همه را رو پياده مياد يا نه! البته اين وسط سيداحمد گفت: من دارم دوره فعال بسيج رو مي‌گذرونم و بايد هفته بعد برم ميدون تير و نمي‌تونم بيام. من هم گفتم: ما چهار نفر هستيم، يا همه با هم مي‌ريم و يا هيچكدام. مگر اين‌كه رفقايي داشته باشيد كه كاروان دارند و بخواهيد با آن‌ها برويد. مخالفت نمي‌كنم و كارهاي گذرنامه‌تان را انجام مي‌دهم. ولي هيچكدام چنين رفقايي كه با كاروان قصد رفتن داشته باشند را نداشتند. فرمايش شما صحيح است. اين‌كه «بهره انسان از عملش به اندازه بينشي است كه دارد». اين جمله عيناً از آقاي علي صفائي (عين صاد) است. به مريم كه خيلي ناراحت شده بود گفتم:‌ ناراحت نشو، من خودم بيست و خورده‌اي سالم بود رفتم اولين بار كربلا. تو فقط 16 سال داري و وقت بسيار. صبر كن، سر فرصت، بزرگ‌تر كه شدي شايد با هم و شايد هم تنها رفتي. فارغ از تمام اين حرف‌ها، خودم هم شخصاً تصوّر نمي‌كنم تاب و توان پياده‌روي طولاني را داشته باشم! به دوستاني كه مي‌روند سپرده‌ام براي من هم دعا كنند. د:

سلام. سپاس.

دولتي‌ست. تا كنون كه فرزندانم را جز مدرسه دولتي نفرستاده‌ام. امسال مدير مدرسه مصرّ بود كه سيداحمد بايد دهم رياضي را به مدرسه نمونه دولتي، شاهد و از اين قبيل برود. عرض كردم نظرم اين است كه فرزندانم تا انتها در مدرسه دولتي باشند، تا فضاي عمومي و واقعي جامعه را درك كنند. براي ايشان شايد غيرقابل قبول، ولي به نظرم خيلي واقعي‌تر است تا محيط مدرسه‌هاي خاص. حتي معاون مدرسه تلفن كرده و از سيداحمد پرسيده بود كدام مدرسه نمونه دولتي قبول شده‌اي؟ كه پاسخ داد اصلاً در امتحان آن‌ها شركت نكرده است و او نيز متعجب شده. گفتم پسرم مدرسه دولتي نمونه انسان‌هايي‌‌ست كه در آينده با آن‌ها زندگي خواهي كرد. بايد در همين سن و سال كه هستي با فرهنگ عمومي سازگار شوي و بشناسي. تصوّر مي‌كنم محيط مدرسه‌هاي متفاوت فضايي خاص و متفاوت ايجاد مي‌كند و خروجي‌هاي آن شايد نتوانند با بستر عمومي جامعه به راحتي سازگار شوند. تشكر.

سپاس.

هر چه نعمت داريم از جانب خداي متعال است.