فرزندانم 4 - شاید سخن حق

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
کاست بازی +	شنبه 94 شهریور 7 - 8:51 صبح
یک روز خیلی مهم بودند امروز شاید در خانه خیلی‌ها باشد ولی دیگر هیچ کاربردی ندارند این نوارهای کاست خیلی از نوارها مربوط به پدرم بود قبل و بعد از انقلاب سخنرانی‌های امام(ره) و بزرگان را در قالب کاست در اختیار داشت و بعضی مربوط به برادرانم همه این کاست‌ها به من رسید در یک جعبه نگهداری می‌کردم تا این‌که... چند روز پیش دوباره دیدم‌شان و از خود پرسیدم با آن‌ها چه کنم؟ وقتی به عصری وارد شدند که دیگر هیچ ارزشی ندارند حتی دستگاهی که بتواند آن‌ها را پخش نماید نیز در کمتر خانه‌ای پیدا می‌شود؟! فکری به نظرم رسید و خاطراتی کودک که بودیم گاهی شیطنت کرده از آن‌ها به جای آجر در بازی‌های‌مان بهره می‌بردیم گفتم شاید برای کودکانم امروز همین بازی جذاب به نظر آید و آمد بچه‌ها خیلی خوشحال شدند خیلی زود هم یاد گرفتند چند نمونه خودم ساختم و بعد خودشان حدود 80 عدد نوارکاست خیلی بچه‌ها را سرگرم می‌نماید این‌که می‌توانند از خلاقیت خود استفاده کرده هر چه می‌خواهند بسازند! چقدر سریع همه چیز تغییر کرد ما در چه عصر پرشتابی زاده شدیم چه زود کهنه شدند و چه زود از رده خارج و آینده چه سریع پیش می‌آید و ما با چه سرعتی به سوی جهان پس از مرگ پیش می‌رویم عمر ما کوتاه و راه طولانی فغان از قلّت زاد و توشه... قربان مولایم (ع) که فرمود: «آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ، وَطُولِ الطَّرِیقِ، وَبُعْدِ السَّفَرِ، وَعَظِیمِ الْمَوْرِدِ» (آه از کمى توشه، و درازى راه، و دورى سفر، و عظمت قیامت) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: بازی 21 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
بازی روزآمد +	جمعه 94 مرداد 30 - 10:2 عصر
برای ما خیلی جذاب بود دو دهه پیش اما فکر نمی‌کردم برای کودکان این عصر نیز همچنان جذاب باشد! هفته پیش بچه‌ها به اسباب‌بازی‌های کودکی‌ام دست یافتند چیزهایی که باقی مانده از دورانی که هم‌سن و سال خودشان بودم علاقه‌شان به کارت‌بازی گل کرد ول‌کن نبودند غیر از دوتایی که سواد دارند آن مدرسه‌نرفته هم مشغول بازی شد حروف‌ها را نمی‌توانست بخواند شماره ردیف را می‌گفت و عدد مقابلش از بازی ماشین و هواپیما و موتور استقبال فراوان کردند اندکی اندیشیدم به منافع این بازی دیدم دارند عددهای بزرگ را سریع می‌خوانند ابتدا به سختی ولی رو به سرعت بزرگتری و کوچکتری بین اعداد کدام بیشتر است و کدام کمتر و بالاخره خواندن اجباری همان چند کلمه خصوصاً برای سیداحمد که تازه اول دبستان را پشت سر گذاشته منافع زیادی داشت و از همه پرسودتر؛ رقابت! پیروزی همیشه جذاب بوده یکی از نیازهای اساسی هر انسان بازی با کارت و با اعداد و ارقام آن معمولاً یک توازن عادلانه و قابل پذیرشی را برای رقابت رقم می‌زند فرصت‌های برابری برای پیروز شدن کارت‌ها قدیمی رنگ و رو رفته و در حال پاره‌شدن بعضی خواستم از نو بسازم در بازار و مغازه‌ها که ندیده‌ام کار جدیدی در این زمینه به نظرم گوشی موبایل جذاب‌تر است اگر روزی ماشین می‌زدند و موتور و هواپیما عصر ما بود دوره‌ای که طیّ شد برای امروز گوشی تلفن همراه تنوع بیشتری یافته این شد که جمع کردم از اطلاعات یک سایت اینترنتی معتبر و این کارت‌ها را ساختم تعداد 114 عدد کارت است در اندازه بزرگ ببینید: http://movashah.id.ir/o/mobcrd.jpg نسخه فتوشاپی می‌گذارم برای آنان‌که تمایل به استفاده دارند http://movashah.id.ir/o/mobcrd.psd چند خیابان آن‌طرف‌تر رفتیم دادیم مغازه زیراکسی محل‌مان پرینت رنگی کرد روی مقوا برش زدیم و این بازی جالب به دست آمد! به همین سادگی! :) هر چقدر هم که فناوری پیشرفت کند کنار هم نشستن و یک بازی گروهی جذابیت خود را از دست نمی‌دهد و به گمانم هیچ چیز نمی‌تواند جایگزین این ارتباط دوستانه و صمیمی در خانواده شود! پ.ن. با گذاشتن فلش‌های سبز و قرمز قصد داشتم به بچه‌ها کمک کنم تا بدانند کدام کمتر باشد برنده‌اند و کدام بیشتر واحدهای شمارش را هم نوشتم تا آشنا شوند بیشتر و از قلم و فونتی استفاده کردم که خوانایی بالایی داشته باشد! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: بازی 21 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
بازی ِ نه گفتن +	دوشنبه 94 تیر 29 - 3:0 عصر
نگران هستم طبیعی هم شاید باشد با این تغییرات فرهنگی همان تهاجم ناتو شبیخون خیلی چیزها تغییر کرده است و من دلواپسم نزدیک شدن به سن نوجوانی عبور از کودکی اخیراً دوباره نامه‌های عین صاد به فرزندانش را بازخوانی کردم او نیز چقدر نگران بود در متن نامه‌هایش مشهود است نگران تصمیمات نوجوانانش یک بازی شروع کردم یک ایده که شاید قوی سازد برای مواجهه با تهاجم با این مقدمه: «وقتی یکی بخواهد دیگری را فریب بدهد این را می‌گوید: تو ترسویی! اگه نیستی... اگه جرأت داری... اگه مردی... اگه...» و پس از مقدمه بازی شروع می‌شود «مریم اول نوبت توست؛ اگه جرأت داری دستت رو از میله‌های پنکه رد کن!» پنکه روشن است و پروانه آن به سرعت می‌چرخد متحیّر مانده... نگاه می‌کند... سرنخ را به او می‌دهم «دخترم، تو باید بگویی: من جرأت دارم، شجاع هم هستم، زرنگ هم هستم، اما احمق نیستم این کار احمقانه است که دستم را از میله‌های پنکه عبور دهم پس؛ نه، من دستم را به پروانه پنکه نمی‌زنم!» بار دیگر پرسشم را تکرار می‌کنم: «مریم، اگه شجاعت داری، اگه ترسو نیستی، دستت رو از میله‌های پنکه رد کن!» مریم محکم پاسخ می‌دهد: «من جرأت دارم، شجاع هم هستم، اما احمق نیستم؛ نه، این‌کارو نمی‌کنم!» دو تای دیگر که تا به حال تماشاچی بودند صدای‌شان در می‌آید: «ما هم بازی...» رو به سیداحمد: «اگه ترسو نیستی، اگه مردی، از چارچوب در برو بالا و بپر پایین!» - من ترسو نیستم، شجاعم، ولی احمق نیستم؛ نه، نمی‌پرم! سیدمرتضی: «من، من...» «خب سیدمرتضی! اگه ترسو نیستی بیا بریم دزدی کنیم، بانک بزنیم» - نه، من زرنگم، شجاعم، ولی احمق نیستم؛ دزدی نمی‌کنم! کمی فتیله تربیت را بالا می‌کشم: «اگه جرأت داری و ترسو نیستی، برو سیگار بکش!» مریم: نه، سیگار محیط رو آلوده می‌کنه، من شجاعم، ولی احمق نیستم! سیداحمد: نه، من شجاعم، ولی احمق نیستم، مریض می‌شم، سیگار نمی‌کشم! سیدمرتضی: نه، من باهوشم، شجاعم، ولی احمق نیستم، سیگار نمی‌زنم! نه این‌که بگویم تمام... موفق شدم و دیگر مشکل حل شد! خیر... ولی شاید این یک تمرین باشد برای این‌که قدرت «نه گفتن» را در آن‌ها افزایش دهد! فقط شاید! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - بازی 21 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
یک نقاشی متفاوت +	چهارشنبه 94 تیر 17 - 6:48 عصر
پدرم طلبه نبود و پدرش حتی تا هر چند نسل که می‌شناسیم پدری و مادری حس کودکی که پدرش طلبه باشد را هرگز نداشته‌ام اما فرزندانم دارند چنین شرایطی را آن‌ها فرزند یک طلبه هستند آیا تفاوتی باید در احساس‌شان با من باشد؟! با کودکی من؟! آیا فرزند یک طلبه بودن با نبودن متفاوت است؟! دخترم این نقاشی را کشیده است آورده بود که ببینم هنوز رنگ نکرده البته تا دیدم ذهنم متوجه این تفاوت شد آیا من در کودکی خود هیچگاه یک فرد معمّم را کشیده‌ام؟! یادم نمی‌آید داعی اصلاً‌ نداشتم برای کشیدن نقاشی از یک طلبه... در دل او چه می‌گذرد؟! وقتی این تصویر را می‌کشیده چه نگاهی داشته است؟! امروز به این تفاوت‌ها اندیشیدم تفاوت کودکی من با کودکی فرزندانم؛ عمق این تفاوت‌ها چقدر است؟ چه آثار و پیامدهایی خواهد داشت؟ در پرورش آن‌ها؟ در باورها و اندیشه‌هاشان؟ در سلیقه‌ها و رفتارهایشان؟ در اخلاق و سلوک معنوی‌شان؟ فرصت است یا تهدید؟ سود است یا زیان؟ چطور می‌شود از آسیب‌های آن جلوگیری کرد؟ یا بر برکاتش افزود؟ باید بیشتر فکر کنم شاید خواندن دوباره نامه‌هایی که عین صاد* برای فرزندانش نوشته مفید باشد! چه کسی می‌داند؟! *استاد علی صفایی حائری برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - سیده مریم 281 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
قمار ِ پویا +	چهارشنبه 94 تیر 17 - 1:0 عصر
«بچه‌ها بدویین مسابقه!» مریم است که برادرانش را صدا می‌کند و من متعجب به تلویزیون نگاه می‌کنم نقاشی‌نقاشی پویا را نشان می‌دهد «کدام مسابقه؟!» از خودم می‌پرسم و چند لحظه بعد... سیداحمد: من مثلاً دوازده سالمه سیده‌مریم: منم سیزده سالمه سیدمرتضی دیرتر می‌رسد: منم ده ساله سیخ نشسته‌اند و نقاشی‌ها را نگاه می‌کنند هر بار که یک نقاشی را نشان می‌دهد نام کودک نقاش را که می‌خواند بعد از آن، سنّش را می‌گوید... ناگهان یکی از بچه‌ها هورا می‌کشد و می‌گوید: «من یه امتیاز گرفتم!» مات و مبهوت شده‌ام مانده‌ام چه می‌کنند برنامه به پایان می‌رسد وقت معرفی بهترین نقاشی‌ست این‌بار سیداحمد فریاد می‌کشد: «من برنده شدم!» به سن کودک نقاش می‌نگرم چشمم به عدد دوازده می‌خورد تازه ماجرا را می‌فهمم... آن‌ها برای خود یک مسابقه خلق کرده‌اند... مسابقه‌ای که بیشتر به قمار شبیه است! یاد خاطره‌ای افتادم سال‌ها پیش در روستایی شمالی به قهوه‌خانه‌ای رفته بودیم کشاورزان بی‌کار در فصلی که زراعت تعطیل جمع شده قوطی‌های کبریت را بالا می‌انداختند یا عمود می‌ایستاد روی میز با افقی و گاهی هم می‌افتاد یکی برایم توضیح داد که با آن قمار می‌کنند و در ادامه گفت: یک موقعی خیلی جلوی قمار را می‌گرفتند عده‌ای آمده بودند قمار با «قند» راه انداخته بودند هر کدام یک دانه قند جلوی خود می‌گذاشتند روی میز و تکان نمی‌خوردند مگس هم که همیشه در قهوه‌خانه‌ها فراوان اولین نفری که مگس روی قندش می‌نشست برنده بود! گویا انسان را که رها کنند از همه‌چیز بازی می‌سازد همه چیز را به بازی می‌گیرد یعنی بعضی از ما بزرگ‌ترها هم هر کدام به یک بازی مشغولیم! «وَذَرِ الَّذِینَ اتَّخَذُوا دِینَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا...» (الأنعام: 70) (و کسانى را که دین خود را به بازى و سرگرمى گرفتند و زندگى دنیا آنان را فریفته است رها کن) پ.ن. چند وقتی هم هست که سنگ‌کاغذقیچی سه‌نفره اختراع کرده‌اند فرزندانم سه تایی با هم هم‌زمان دست‌هایشان را پیش می‌آورند و به شیوه‌ای عجیب امتیازها را محاسبه می‌کنند و خیلی زود هم یکی‌شان برنده می‌شود! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
دردسر شفافیّت +	جمعه 94 خرداد 29 - 8:6 عصر
مدت‌هاست به دیوار است روی کاشی‌ها دیوار آشپزخانه مدت‌ها فقط در لپ‌تاپ بود آن‌وقت‌ها مشکل کمتر فقط برای مراجعه خودم این‌که بدانم هر روز فردا چه باید آماده و فراهم گردد برای صبحانه و نهار و شام بچه‌ها برنامه اصلاً نظم می‌دهد وقتی می‌دانی چه باید بپزی پیش‌پیش مواد اولیه را گرد می‌آوری نگرانی هم برطرف می‌گردد کاسه «نهار چه بپزم؟!» هم دستت نمی‌گیری! یک‌روز مریم دید روی میزکار (Desktop) باسواد شده است خب فهمید چیست و تقاضایی کرد: «چاپ کن بزنم به دیوار!» و از آن روز... البته مدت‌هاست که می‌گذرد و این تکه کاغذ هم‌چنان بر دیوار ولی توقعات را بالا برده است کنترل بیرونی بر نظم را شاید قبل‌ترها می‌شد گاهی تغییر وهله‌ای برنامه... فراخور موجودی مواد اولیه یا حال و احوال سرآشپز :) اما امروز حتی سیداحمد هم دیگر سواد دارد راه می‌افتد و می‌گوید: «امشب شام خامه کاکائو داریم!» وقتی همه‌چیز شفاف باشد مردم خودشان نظم را کنترل می‌کنند می‌شوند عامل برقراری عدالت حکمت و عزّت و مصلحت سامانه‌های نظارتی زیادی لازم نیست هزینه‌های نظارت هم کاهش می‌یابد مشکل می‌شود وقتی نمی‌دانیم پشت درهای بسته چه می‌گویند و مذاکرات «حقیقتاً» بر سر چیست؟! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - آشپزی 93 - سیده مریم 281 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
بیداری از دنده راست +	دوشنبه 94 خرداد 4 - 1:12 عصر
گاهی از راست و گاهی چپ خُلق آدم‌ها مختلف می‌شود وقتی به روش‌های مختلف بیدار می‌شوند این را همه می‌دانیم ولی تجربه‌ای دارم وقتی کودکانم سریع بیدار می‌شوند انگار که از دنده چپ حوصله‌شان اندک نه صبحانه به درستی می‌خورند و نه رنگی به رخ‌شان دیده می‌شود اما از دنده راست درست وقتی که به آرامی از خواب برمی‌خیزند سرخوش‌اند و سرحال به نظرم صدا کردن نام و گفتن اسم شخص بدترین روش بیدار کردن است وقتی نام کسی را صدا می‌کنی زیادی سریع بیدار می‌شود با استرس و فشار هم البته به هیچ عنوان نام‌شان را صدا نمی‌زنم وقتی بخواهم از دنده راست برخیزند تکان دادن نیز مناسب نیست تجربه کرده‌ام که بیشتر با دنده چپ ملائمت دارد اگر چه پیش‌ترها جایی خوانده بودم بهترین روش بیدار کردن، فشار دادن انگشتان پاست چه که دورترین موضع بدن از سر است! اما موافق نیستم روش دیگری یافته‌ام زیادی خوب جواب می‌دهد گفتم بنویسم بلکه به کار دیگران نیز بیاید صبح که می‌شود بالای سر کودک می‌نشینم آرام آرام صحبت می‌کنم درباره چیزهایی که برایش مهم است: «خب، صبح شده است و مدرسه‌ها باز شده آقای قاسمی (معلم) کم‌کم دارد سر کلاس می‌رود بچه‌ها در حیاط مدرسه ایستاده‌اند بعضی‌ها سر صف بقیه دارند بازی می‌کنند...» همین‌طور که نام دوستانش را می‌آورم و از مدرسه صحبت می‌کنم آرام‌آرام بیدار می‌شود ادامه کلام را او در دست می‌گیرد: «آره، امروز ورزش هم داریم، باید شلوار ورزشی بپوشم...» تجربه خوبی بوده بچه‌ها حسابی دنده‌راست بلند می‌شوند وقتی به این روش بیدارشان می‌کنم! خلقت خدا نقص ندارد، همه چیزش حکیمانه است! :) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
شامپوی ممنوع! +	سه شنبه 94 اردیبهشت 29 - 3:33 عصر
«از این نباید بخری، از این نباید بخری!» امروز گفتند صبح که رفته بودیم سه‌شنبه‌بازار قبلاً این‌جا نوشته بودم روشم را برای انجام نقش خود نقشی که در مقابل تبلیغات مصرف‌گرایانه دارم گویا به خوبی ایفایش نموده‌ام نشانه‌اش امروز صبح داشتیم در سه‌شنبه‌بازار قدم می‌زدیم بیشتر میوه و سبزیجات اما کسی مواد شوینده و بهداشتی آورده بود عمده و زیاد تا پرسیدم: «شامپو سیر پرژک چنده؟» بچه‌ها همه با هم فریاد زدند: «از این نباید بخری، از این نباید بخری!» قبل از این‌که بپرسم چرا خودشان گفتند: «اینو تلویزیون تبلیغ کرده! می‌خواستن فریبمون بدن که بخریم!» کم نیاوردم گفتم: «احسنت، راست گفتید» و ادامه دادم: «البته نمی‌خواستم بخرم، فقط خواستم قیمت کنم» واقعاً هم اصلاً دوست ندارم از این کالاها از این‌که مواد خوراکی برای بهداشت و مثلاً تقویت ریشه‌های مو به کار رود یک جوّ افراطی مدرن تصوّر می‌کنم این‌که همه هجوم می‌برند به استعمال خوراکی‌ها بر روی بدن آن‌چه خوردنش سزاوارتر شامپوی انار و سبوس و سیر و پرتقال و خیار و ... به نظرم هوس بعضی به این ترکیبات ناشی از شکم‌سیری‌ست رفاه زیاد وقتی انسان از خوردن طعام سیر می‌شود حرصش به خوراکی‌ها طور دیگر خودنمایی می‌کند و صنعت بازار تولید کالا البته که به دنبال سوار شدن بر این نیاز کاذب! در هر صورت خوشحال شدم :) از این‌که یاد گرفته‌اند چگونه در برابر «فریب تبلیغات مصرف‌گرایانه» مقاومت کنند! امید که بر همین سبیل پایدار مانند و کم نیاورند! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - اقتصاد 141 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
مای مونوپاد +	دوشنبه 94 اردیبهشت 21 - 4:45 عصر
سلفی‌گرفتن زیاد شده است دوربین دیگر همیشه همراه ماست هر لحظه که اراده کنیم تصویربرداری جداً ساده شده من از بچه‌ها بسیار تصویر می‌گیرم از تولدشان به بعد هر چند روز حداقل چند تصویر از آن‌ها هست دسته‌بندی شده بر اساس تاریخ چیزی که در کودکی خودمان ممکن نبود! چندی پیش که نظر می‌کردیم من را میان تصاویر ندیدند یکی‌شان پرسید: «پس بابا کجاست؟» دیگری پاسخ داد: «خب، پشت دوربین!» این شد که؛ تصمیم گرفتم از پشت دوربین موبایل بیرون بیایم! قیمت مونوپاد بالاست پایه‌های موبایل هم گفتم: چرا نسازم؟! این شد که ساختم همین را که می‌بینید: دشوار نبود با چند تکه مقوای جعبه گفتم وقتی گوگل با همین مقواها، سه‌بعدی‌نما می‌سازد چرا من نتوانم پایه تصویربرداری بسازم؟! :) گوشی موبایل را روی پایه می‌گذارم پایه عقبی جابه‌جاشونده است که زاویه تصویربرداری را تغییر دهد روی تایمر که بگذارم می‌توانم... دیگر من هم داخل کادر تصاویرم در کنار کودکانم! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
رفاقت ِ رنگی +	سه شنبه 94 فروردین 25 - 8:8 عصر
سعی دارم از هر فرصتی استفاده کنم برای طرح پیام تربیتی البته به این هم فکر می‌کنم که کلیشه‌ای نشود امروز سر نهار به فراخور فصل بهار سالاد گوجه و خیار و پیاز درست کرده بودم برای هر کدام در کاسه‌ای جدا کنار کوکوسیب‌زمینی یعنی همان غذای سه‌شنبه‌ها ناگهان سیده‌مریم پیازی را با قاشقش جلو آورد نشانم داد و گفت: «این پیاز قرمز شده» فرصت را غنیمت شمردم در دلم گفتم الآن وقتش است یک پیام اخلاقی لازم آمده و گفتم: «می‌بینی دخترم رفاقت چطور رنگ هر چیزی را تغییر می‌دهد این پیاز با گوجه‌فرنگی دوست شده داخل سالاد رنگ او را گرفته آدم‌ها هم همین‌طورند باید مراقب دوستان‌شان باشند!» چیزی نگفت به خوردن ادامه داد هیچ‌کدام چیزی نگفتند بعد از چند دقیقه این دوباره مریم بود که قاشقش را جلو آورد این‌بار یک پیاز کاملاً سفید را نشانم داد: «این پیاز هیچ دوستی نداشته!» سؤالی نپرسید تا پاسخ بخواهد جمله‌اش خبریه بود من هم هیچ نگفتم اصلاً چه می‌توانستم بگویم؟! حدس زدم مثالم شاید ایراد فنّی داشته! :) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - سیده مریم 281 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

< 1 2

چهارشنبه 103 آذر 14

امروز: بازدید

دیروز: بازدید

کل: بازدید

برچسب‌های نوشته‌ها

فرزند عکس سیده مریم سید احمد سید مرتضی مباحثه اقتصاد آقامنیر آشپزی فرهنگ فلسفه خانواده کار مدرسه سفر سند آموزش هنر بازی روحانیت خواص فیلم فاصله طبقاتی دشمن ساخت انشا خودم خیاطی کتاب جوجه نهج‌البلاغه تاریخ فارسی ورزش طلاق

آشنایی

السلام علیک
یا أباعبداللهسید مهدی موشَّح
آینده را بسیار روشن می‌بینم. شور انقلابی عجیبی در جوانان این دوران احساس می‌کنم. دیدگاه‌های انتقادی نسل سوم را سازگار با تعالی مورد انتظار اسلام تصوّر می‌نمایم. به حضور خود در این عصر افتخار کرده و از این بابت به تمام گذشتگان خود فخر می‌فروشم!

فهرست

شناسنامه

نام: سید مهدی موشَّح
نام مستعار: موسوی
جنسیت: مرد
استان محل سکونت: قم
زبان: فارسی
سن: 44
تاریخ تولد: 14 بهمن 1358
تاریخ عضویت: 20/5/1383
وضعیت تاهل: طلاق
شغل: خانه‌کار (فریلنسر)
تحصیلات: کارشناسی ارشد
وزن: 125
قد: 182

آرشیو

بیشترین نظرات

بیشترین دانلود

طراح قالب

خودمآری! طراح این قالب خودم هستم... زمانی که گرافیک و Html و جاوااسکریپت‌های پارسی‌بلاگ را می‌نوشتم، این قالب را طراحی کردم و پیش‌فرض تمام وبلاگ‌های پارسی‌بلاگ قرار دادم.
البته استفاده از تصویر سرستون‌های تخته‌جمشید و نمایی از مسجد امام اصفهان و مجسمه فردوسی در لوگو به سفارش مدیر بود.

در سال 1383

تعداد بازدید