سید مرتضی - شاید سخن حق

سفارش تبلیغ

پایمرد ، خواهنده را همچون پر است . [نهج البلاغه]

تازه‌نوشته‌ها

آخرین فعالیت‌ها

مجموعه‌نوشته‌ها

فرزندانم

فلسفه حجاب

نمونه اقتصاد اسلامی

دروغ ِ تکثّرگرایی

به بهانه غزّه

خانه داری یا نداری

اصطلاحات رایج در پژوهش

نامه سیدمنیرالدین به امام

حلقه میانی چیست؟

فقه هوش مصنوعی

فهرست فصوص و فتوحات

دبیرستان سرای ایرانی

ایده پرتقالی

اگر خواننده بازگردد

رأی ِ مخفی

دستاورد تحصیلی

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - نمودار جوشن کبیر - حشرات به عنوان غذا - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ - مدل SWOT -
شاید آخرین بچه مدرسه ای +	پنج شنبه 94 شهریور 12 - 10:0 صبح
سواد دنیا را تاریک می‌کند دید را کاهش می‌دهد سیاهی‌ست دیگر عُجب می‌آورد از یک‌سو این‌که «می‌داند» تصوّر این‌که «ندانسته‌ای»‌ نمانده برایش از سوی دیگر مشغله افزاست نوشته‌ها بسیار شده آن‌قدر زیاد که کلام حق میان‌شان پنهان شود به چشم نیاید و دیده نشود اباطیل آن‌چنان فزونی یافته که «علم» کم‌مشتری گشته دست هر آدمی یک گوشی هوشمند مملوّ از وی و بی و کی و ویس و تا و انواع چت‌ها آخر یک آدم و این‌همه ابزار ارتباط؟! مگر می‌خواهد آپولو هوا کند؟! درون آن‌ چه؟! پر از حرف‌ها و سخن‌های بی‌فایده تصاویر و متحرّک‌های باطله سرگرمی‌هایی که سر انسان را واقعاً گرم می‌کند غفلت می‌افزاید و از حقیقت دور این شده سرانجام «سواد» آن‌که خواندن بداند سخت است اگر بگوییم اسیر این چرندیّات نشود! تکلیف بمالایطاق است انگار موبایل بدهیم دست یک انسان ِ باسواد و بگوییم وقتت را تلف نفرما! مگر می‌شود؟! امسال این نیز قرار است باسواد شود پس از خواهر و برادرش خواندن بیاموزد بتواند هر نوشته فارسی را بخواند امیدوارم زمانی که سوادش شکفت این درخت‌های باطل یا خشکیده باشند و از ریشه قطع همین واتزماتزهایی که مردم را به نشخوار مزخرفات هم واداشته یا سیدمرتضی خودش قوامی یافته شخصیّتش رشد کرده بتواند پاسدار روح خویشتن باشد و آن را به چنین وقت‌تلف‌کن‌هایی نیالاید! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - مدرسه 36 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - نمودار جوشن کبیر - حشرات به عنوان غذا - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ - مدل SWOT -
بازی ِ نه گفتن +	دوشنبه 94 تیر 29 - 3:0 عصر
نگران هستم طبیعی هم شاید باشد با این تغییرات فرهنگی همان تهاجم ناتو شبیخون خیلی چیزها تغییر کرده است و من دلواپسم نزدیک شدن به سن نوجوانی عبور از کودکی اخیراً دوباره نامه‌های عین صاد به فرزندانش را بازخوانی کردم او نیز چقدر نگران بود در متن نامه‌هایش مشهود است نگران تصمیمات نوجوانانش یک بازی شروع کردم یک ایده که شاید قوی سازد برای مواجهه با تهاجم با این مقدمه: «وقتی یکی بخواهد دیگری را فریب بدهد این را می‌گوید: تو ترسویی! اگه نیستی... اگه جرأت داری... اگه مردی... اگه...» و پس از مقدمه بازی شروع می‌شود «مریم اول نوبت توست؛ اگه جرأت داری دستت رو از میله‌های پنکه رد کن!» پنکه روشن است و پروانه آن به سرعت می‌چرخد متحیّر مانده... نگاه می‌کند... سرنخ را به او می‌دهم «دخترم، تو باید بگویی: من جرأت دارم، شجاع هم هستم، زرنگ هم هستم، اما احمق نیستم این کار احمقانه است که دستم را از میله‌های پنکه عبور دهم پس؛ نه، من دستم را به پروانه پنکه نمی‌زنم!» بار دیگر پرسشم را تکرار می‌کنم: «مریم، اگه شجاعت داری، اگه ترسو نیستی، دستت رو از میله‌های پنکه رد کن!» مریم محکم پاسخ می‌دهد: «من جرأت دارم، شجاع هم هستم، اما احمق نیستم؛ نه، این‌کارو نمی‌کنم!» دو تای دیگر که تا به حال تماشاچی بودند صدای‌شان در می‌آید: «ما هم بازی...» رو به سیداحمد: «اگه ترسو نیستی، اگه مردی، از چارچوب در برو بالا و بپر پایین!» - من ترسو نیستم، شجاعم، ولی احمق نیستم؛ نه، نمی‌پرم! سیدمرتضی: «من، من...» «خب سیدمرتضی! اگه ترسو نیستی بیا بریم دزدی کنیم، بانک بزنیم» - نه، من زرنگم، شجاعم، ولی احمق نیستم؛ دزدی نمی‌کنم! کمی فتیله تربیت را بالا می‌کشم: «اگه جرأت داری و ترسو نیستی، برو سیگار بکش!» مریم: نه، سیگار محیط رو آلوده می‌کنه، من شجاعم، ولی احمق نیستم! سیداحمد: نه، من شجاعم، ولی احمق نیستم، مریض می‌شم، سیگار نمی‌کشم! سیدمرتضی: نه، من باهوشم، شجاعم، ولی احمق نیستم، سیگار نمی‌زنم! نه این‌که بگویم تمام... موفق شدم و دیگر مشکل حل شد! خیر... ولی شاید این یک تمرین باشد برای این‌که قدرت «نه گفتن» را در آن‌ها افزایش دهد! فقط شاید! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - بازی 21 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - نمودار جوشن کبیر - حشرات به عنوان غذا - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ - مدل SWOT -
قمار ِ پویا +	چهارشنبه 94 تیر 17 - 1:0 عصر
«بچه‌ها بدویین مسابقه!» مریم است که برادرانش را صدا می‌کند و من متعجب به تلویزیون نگاه می‌کنم نقاشی‌نقاشی پویا را نشان می‌دهد «کدام مسابقه؟!» از خودم می‌پرسم و چند لحظه بعد... سیداحمد: من مثلاً دوازده سالمه سیده‌مریم: منم سیزده سالمه سیدمرتضی دیرتر می‌رسد: منم ده ساله سیخ نشسته‌اند و نقاشی‌ها را نگاه می‌کنند هر بار که یک نقاشی را نشان می‌دهد نام کودک نقاش را که می‌خواند بعد از آن، سنّش را می‌گوید... ناگهان یکی از بچه‌ها هورا می‌کشد و می‌گوید: «من یه امتیاز گرفتم!» مات و مبهوت شده‌ام مانده‌ام چه می‌کنند برنامه به پایان می‌رسد وقت معرفی بهترین نقاشی‌ست این‌بار سیداحمد فریاد می‌کشد: «من برنده شدم!» به سن کودک نقاش می‌نگرم چشمم به عدد دوازده می‌خورد تازه ماجرا را می‌فهمم... آن‌ها برای خود یک مسابقه خلق کرده‌اند... مسابقه‌ای که بیشتر به قمار شبیه است! یاد خاطره‌ای افتادم سال‌ها پیش در روستایی شمالی به قهوه‌خانه‌ای رفته بودیم کشاورزان بی‌کار در فصلی که زراعت تعطیل جمع شده قوطی‌های کبریت را بالا می‌انداختند یا عمود می‌ایستاد روی میز با افقی و گاهی هم می‌افتاد یکی برایم توضیح داد که با آن قمار می‌کنند و در ادامه گفت: یک موقعی خیلی جلوی قمار را می‌گرفتند عده‌ای آمده بودند قمار با «قند» راه انداخته بودند هر کدام یک دانه قند جلوی خود می‌گذاشتند روی میز و تکان نمی‌خوردند مگس هم که همیشه در قهوه‌خانه‌ها فراوان اولین نفری که مگس روی قندش می‌نشست برنده بود! گویا انسان را که رها کنند از همه‌چیز بازی می‌سازد همه چیز را به بازی می‌گیرد یعنی بعضی از ما بزرگ‌ترها هم هر کدام به یک بازی مشغولیم! «وَذَرِ الَّذِینَ اتَّخَذُوا دِینَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا...» (الأنعام: 70) (و کسانى را که دین خود را به بازى و سرگرمى گرفتند و زندگى دنیا آنان را فریفته است رها کن) پ.ن. چند وقتی هم هست که سنگ‌کاغذقیچی سه‌نفره اختراع کرده‌اند فرزندانم سه تایی با هم هم‌زمان دست‌هایشان را پیش می‌آورند و به شیوه‌ای عجیب امتیازها را محاسبه می‌کنند و خیلی زود هم یکی‌شان برنده می‌شود! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - نمودار جوشن کبیر - حشرات به عنوان غذا - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ - مدل SWOT -
کتابخوان +	پنج شنبه 94 فروردین 13 - 6:42 عصر
جایی در نوجوانی در کتابی می‌خواندم: کودک را با شکلات هم که شده کتابخوان کنید به عنوان تشویق یعنی لای کتابش شکلات بگذارید! «کابوک»* می‌خواست با این پیشنهاد «شیرینی ِ شکلات» را به کتاب پیوند بزند به روش «بازتاب شرطی پاولف»!** از خودم پرسیده بودم خوب یادم هست همان لحظاتی که آن سطور را می‌خواندم: چرا به شکلات، کتاب را قیمت دهم؟ نمی‌شود گران‌ترش کرد؟ مثلاً بگوییم به کودکان‌مان: اگر شکلات نخورید برای‌تان کتاب می‌خرم! تحلیل ساده‌ای به نظرم رسیده بود: ارزش را کودک از «جایزه‌ی تشویق» می‌گیرد، نه «مناسبت ِ تشویق»! یعنی چه؟! اتفاق عجیبی می‌افتد آن‌چه بزرگ‌ترها اراده می‌کنند متفاوت می‌شود معمولاً با آن‌چه کودک می‌فهمد... از «تعلیق الف به ب» بزرگ چه اراده می‌کند؟ که بگوید «ب ارزشمند است» که «اگر مسواک بزنی، برایت تبلت می‌خرم» یعنی «معلّق کردن تبلت به مسواک» اما کودک چه می‌فهمد؟ که «الف خیلی ارزشمند است که می‌تواند جایزه قرار بگیرد، حتی و قطعاً بیشتر از ب» که «همه چیز به آن سنجیده می‌شود» که «معیار برای ارزش‌گذاری سایر چیزهاست» خیلی درک متفاوتی‌ست، نه؟! :) گفته بودم اگر خوب درس بخوانید و رفتارهای خوب داشته باشید فلان و فلان و فلان‌طور رفتار کنید می‌برمتان کتاب‌فروشی و «یک» کتاب می‌توانید انتخاب کنید تا برای‌تان بخرم که برای خودتان باشد برای خود ِ خودتان! به قول خود عمل کردم کتاب‌شان را خریدم کوچک‌ترین‌شان، کتابی که رنگ‌آمیزی داشته باشد و دو تای دیگر قصه‌هایی از امامان(ع) برگزیدند خودشان و من دخالتی در انتخاب‌شان نداشتم نظریات نوجوانی خود را می‌آزمایم و اگر جواب بدهد... به گمان من اصلاً، کودکان «ارزش» را از همین «تعلیق»های والدین فرا می‌گیرند این‌که چه چیز را به چه معلّق می‌کنند حالا... آیا خوب است بگوییم: «هر سوره قرآن حفظ کنی هزار تومان به تو می‌دهم؟!» کودک از این تعلیق چه یاد می‌گیرد؟! * نویسنده آن کتاب (شعبان طاووسی) ** دستاورد آزمایشی که ترشح بزاق دهان سگ را با صدای زنگوله پیوند زده بود انسان را هم البته به عنوان یک «حیوان» شرطی‌‌شونده در نظر گرفت! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - کتاب 10 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - نمودار جوشن کبیر - حشرات به عنوان غذا - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ - مدل SWOT -
سوپ ِ بارانی +	پنج شنبه 93 بهمن 23 - 12:51 عصر
کودکان را آسان می‌توان شاد کرد روحیه آنان به سادگی قابل مدیریت و ارتقاست امروز وقت نهار که شد باران می‌بارید نم‌نم بود و نه خیلی زیاد دوست داشتند طراوت آن را حسّ کنند گفتم به حیاط بروند ناگهان به نظرم رسید غذای‌شان را بدهم همان‌جا سوپ ِ داغی که برای نهار تدارک دیده بودم خنکی هوا نم‌نم باران طراوت بی‌نظیر آسمان نور کم خورشید که از پشت ابرها فضایی بهاری و شاعرانه پدید آورده بود با بخاری که از سوپ بلند می‌شد... بچه‌ها خیلی خوشحال شدند خیلی... بیش از آن‌چه تصوّر می‌رفت استاد حسینی(ره) انسان را با سه بُعد توصیف می‌فرمایند: «روح، ذهن و جسم» و اولی را نسبت به دومی مهم‌تر و دومی را نیز مهم‌تر از سوّمی بیان می‌دارند آرامش و امنیت روحی و روانی بیشتر در سلامت انسان تأثیر دارد بر این مبنا و برای والدین این آسان‌ترین راه برای ارتقاء وضعیت سلامت کودکان به جای هزینه‌های فراوان برای جسم‌شان یا این‌همه کلاس فوق‌العاده و کتاب‌های گام به گام و شیوه‌های بالابالا برای افزایش قدرت ذهن و تفکّرشان با ایجاد تنوّع گاهی با کمی تغییر شرایط کمی مدارا کردن و نوآوری در زندگی خیلی می‌توان به ارتقاء وضعیت کودکان کمک کرد به جای مسافرت‌های پرهزینه و رفتن به بوستان‌های دور حتی به عنوان یک انسان آن‌ها نیز بیش از توجه به جسم و ذهن نیاز به توجه روحی دارند و ارتقاء وضعیت روح و روان انسان نیاز به هزینه مالی ندارد فقط کمی دقت و توجه می‌خواهد! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - آشپزی 93 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - نمودار جوشن کبیر - حشرات به عنوان غذا - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ - مدل SWOT -
نقش سازی +	دوشنبه 93 آبان 19 - 9:58 صبح
«چرا به اینا میگن شلغم؟» زیاد سؤال می‌پرسد حداقل نسبت به دو تای دیگر شاید چون از همه کوچک‌تر است این‌طور بیشتر می‌خواهد به چشم بیاید اندکی مکث می‌کنم دارم فکر می‌کنم انگار و بعد: «من روز نامگذاری آن‌ها نبودم که بدانم دلیلش چیست، تو چی؟» پاسخ می‌دهد: «خب منم نبودم» شاید از روی شیطنت شاید هم برای این‌که مانند خودش زیاد بپرسم می‌گویم: «چرا نبودی؟!» پاسخ عجیبی می‌دهد خیلی عجیب حداقل برای من پاسخی که دیگر از هر پرسیدنی پشیمان شوم: «خب اگه تو نبودی منم نبودم، آخه تو شکم تو بودم» زبانم بند می‌آید هیچ نمی‌توانم بگویم نمی‌دانم اصلاً چه بگویم فقط می‌خندم بدون اراده خنده‌ام می‌گیرد و او به خندیدنم می‌نگرد شاید متحیّر شده باشد دلیل خنده‌ام را نمی‌داند من هم دلیل خنده خود را نمی‌دانم این‌بار سکوت می‌کنم فقط و فکر و به خوردن شلغم‌پخته‌ها با فرزندانم ادامه می‌دهم بچه‌ها گویا «نقش‌سازی» هم می‌کنند و در یک قیاس اصولی همان تمثیل منطقی همه نقش‌ها را به فردی نسبت می‌دهند که تنها بعضی از نقش‌ها را برعهده دارد! حالا P4Cها باید پاسخ دهند آن دسته‌شان که معتقدند اصلاً مبانی فلسفه را باید از ذهن خام و شکل‌نیافته کودکان دریافت و خرد ناب و عقل محض را با شیوه ادراکی خُردسالان سنجید اگر ذهن کودکان مبتنی بر فلسفه ناب است چرا تمثیل را این‌طور ناشیانه قابل اتکا می‌داند؟! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - فلسفه 74 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - نمودار جوشن کبیر - حشرات به عنوان غذا - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ - مدل SWOT -
کاربازی +	سه شنبه 93 مهر 8 - 9:27 صبح
کاردرمانی را احتمالاً شنیده‌اید پس نباید خیلی از واژه‌ای که به کار بردم متعجب شوید بله: کاربازی! بچه‌ها کار را خیلی دوست دارند زیرا جدّی‌گرفته‌شدن را دوست دارند و کار جدّی‌ترین فعالیت بشری‌ست کودک که بودم دوست داشتم جاروبرقی بکشم دوست داشتم پیچ‌گشتی دست بگیرم دوست داشتم با انبردست و دم‌باریک کار کنم دوست داشتم فازمتر را داخل پریزهای برق قرار دهم و نور لامپ آن را ببینم! امروز هم کودکانم دوست دارند با این تفاوت من به آن‌ها فرصت کار کردن می‌دهم فرصت تجربه کردن فرصت جدی‌گرفته‌شدن چند روز قبل خواستم بالش‌ها را مرتب کنم محتوایشان را یعنی پنبه‌ها را بیرون آوردم پنبه که نه همین الیاف نایلونی که امروزه به جای پنبه کاربرد دارد بچه‌ها دور هم نشستند با تفریح و خنده با بازی و شادی همه الیاف را با دست باز کردند پنبه‌زدند یعنی همه پنبه‌های بالش‌ها را و هنگام جارو کردن جاروبرقی را یک نفر می‌آورد دیگری سیم را خارج ساخته نفر بعد به برق می‌زند بخش‌هایی از خانه را اجازه دارند جارو کنند آن‌قدری که خسته نشوند و نه دلزده خُردکردن قارچ و گوجه فرنگی اگر چاقو خیلی تیز نباشد هم‌زدن سس در سالاد ... خیلی کارها هست که بچه‌ها می‌توانند انجام دهند کار برای بچه‌ها بهترین بازی‌ست مگر نه این‌که بازی برای یادگیری کار است پس با یک اصطلاح جدید باید آشنای‌شان کنیم کودکان‌مان را برای تربیت صحیح: «کاربازی»! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - کار 38 - بازی 21 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - نمودار جوشن کبیر - حشرات به عنوان غذا - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ - مدل SWOT -
بازی به جای اسباب بازی +	پنج شنبه 93 شهریور 6 - 1:22 عصر
خیلی‌ها بر عکس فکر می‌کنند و شاید من بر عکس خیلی‌ها فکر می‌کنم اما تجربه نشانم داده بچه‌ها بازی می‌خواهند، نه اسباب‌بازی پس چرا خانواده‌ها اسباب‌بازی را ترجیح می‌دهند؟! شاید تا خود را از دست بچه‌ها خلاص کنند تا با آن‌ها بازی نکنند مدتی‌ست اسباب‌بازی‌ها را با هم می‌سازیم این خودش یک‌جور بازی‌ست که بازی‌ساز هم هست نمونه‌اش همین ماکت‌ها ابتدا خرید ماکت را تجربه کردم همان دو تای تصویر بالا یک لودر چوبی و یک هواپیمای جنگنده خریدم و با هم ساختیم اما بعدتر... هزینه را پایین آوردم تا تعداد را بالا ببرم حجم بازی را بیشتر کنم سراغ اینترنت رفتم و طرح ماکت‌های مقوایی را دانلود کردم چند تا فایل pdf تنوع بسیاری در این زمینه هست طرح‌های بسیار زیبا بردم سر خیابان و پرینت گرفتم بعد از این‌که کمی در فتوشاپ ادیت نمودم نمونه‌اش نوشتن اسم بچه‌ها بر روی ماکت‌ها چقدر بچه‌ها خوشحال می‌شوند وقتی ماکت آن‌ها کاستومایز شده است! بعدتر اما روش‌های دیگری هم امتحان کردم اصلاً بچه‌ها به طرح‌های زیبای فتوشاپی نیاز ندارند بچه‌ها همین‌که با بزرگ‌ترها همنشین باشند غرق کیف‌ند کافیست یک تکه مقوا بردارید چند طرح سریع بکشید من حتی از خط‌کش هم استفاده نکردم کاملاً بی‌قواره و کج و کوله ولی بچه‌ها استقبال می‌کنند وقتی به خودشان بگویی: رنگش کن! وقتی بر چهره‌شان نقاب و عینکی را نصب می‌کنند که خودشان رنگ کرده‌اند وقتی در ساخت اسباب‌بازی‌ای که در دست دارند مشارکت داشته‌اند بچه‌ها بازی می‌خواهند نه اسباب‌بازی ما هستیم که با خریدن اسباب‌بازی دست به سرشان می‌کنیم می‌پیچانیم‌شان یعنی! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - بازی 21 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - نمودار جوشن کبیر - حشرات به عنوان غذا - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ - مدل SWOT -
صرفه جویی در عید +	سه شنبه 93 اردیبهشت 23 - 12:34 عصر
می‌گوید: «بابا از پول‌های من برای خودت جوراب بخر» - چرا پسرم؟ «آخه امروز روز پدره می‌خوام بهت هدیه بدم» من در حالی که بغلش کردم می‌بوسمش و سفت فشارش می‌دم: دستت درد نکنه پسر گلم، خیلی ممنونم ازت! بلافاصله می‌گوید: «اما جوراب ِ گرون نخر بابا، پولام تموم نشه!» :) عیدی‌هایشان را از نوروز در پاکت‌هایی گذاشته‌ام به دیوار هر کدام به اسم خودش هر از چند گاهی برگه‌ای بر می‌دارند و با هم می‌رویم بیرون و هر چه بخواهند می‌خرند حس «مال‌داری»شان گرفته! و عجیب که حس «حرص» و «طمع» از طفولیت با انسان است و چه مسیر دشواری و چه زحمات و تلاش‌هایی تا اخلاق رذیله از بشر دور شود و با اخلاق حسنه جایگزین گردد! جایگزینی‌ای که بر عهده والدین است. حق فرمود که: «إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا» (معارج:19) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - اقتصاد 143 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: مهاجرت معکوس - نمودار جوشن کبیر - حشرات به عنوان غذا - فارسی نویسی در فوکاسکی - چرا لباس متفاوت؟ - مدل SWOT -
همزادپنداری ِ نام +	چهارشنبه 93 فروردین 20 - 10:6 صبح
سیده مریم را گذاشتم مدرسه صبحانه پسرها را دادم ماکارونی را بار گذاشتم گزارش جلسه اخیر جامعه مدرسین را تحلیل و طبقه‌بندی نمودم رمز گذاشتم و برای مسئول مربوطه که ایمیل کردم تأیید دریافت را که پیامک کرد رفتم و غربال‌ها را در هم کردم و مشغول پف‌فیل‌سازی شدم همان پاپ‌کورن آن‌طرفی‌ها و چیزفیل قدیمی خودمان که... ناگهان سیدمرتضی به آشپزخانه آمد و در میان سروصدای زیاد ترکیدن ذرت‌ها لحظه‌ای که صدا به صدا نمی‌رسید حرف عجیبی زد: «فکر کنم من که بزرگ بشم سیدمرتضی آبینی بشم وقتی که با خدا رفیق شدم وقتی مُردم» چشمانم گرد شد تعجب کردم شدید نه آن‌قدر البته که پف‌فیل‌هایم بسوزد سری گرداندم و به تلویزیون نگاه انداختم معرفی «شهید آوینی»* برنامه‌ای در حال پخش! وقتی همنام بودن این قدر اثر دارد وقتی کودکان این‌طور همزادپنداری می‌کنند خود را در نقش همنام‌های خود فرو می‌برند و در تخیّل ِ «آن‌هاشدن» سیر می‌نمایند چطور بعضی، نام‌های غیرهمنام‌مناسب‌دار برای فرزند خود برمی‌گزینند؟! دارند پف فیل می‌خورند دیدم نمی‌توانم این تجربت خود به اشتراک نگذارم این شد که تا گاز را خاموش کردم صفحه کلید در دست گرفتم! خدایا این کودکان را در شبیه همنام‌هایشان شدن یاری فرما! * من البته به نیّت فقیه عالی‌قدر شیعه سیدمرتضی معروف به علم‌الهدی برادر سیدرضی مؤلف نهج‌البلاغه بود که این نام را برای فرزندم برگزیدم! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

< << 26 27 28 >

سه شنبه 04 فروردین 19

امروز: بازدید

دیروز: بازدید

کل: بازدید

برچسب‌های نوشته‌ها

فرزند عکس سیده مریم سید احمد سید مرتضی مباحثه اقتصاد آقامنیر آشپزی فرهنگ فلسفه خانواده کار مدرسه سفر سند آموزش هنر بازی روحانیت خواص فیلم فاصله طبقاتی دشمن ساخت انشا خودم خیاطی کتاب جوجه نهج‌البلاغه تاریخ فارسی ورزش طلاق

آشنایی

سید مرتضی - شاید سخن حق

السلام علیک
یا أباعبداللهسید مهدی موشَّح
آینده را بسیار روشن می‌بینم. شور انقلابی عجیبی در جوانان این دوران احساس می‌کنم. دیدگاه‌های انتقادی نسل سوم را سازگار با تعالی مورد انتظار اسلام تصوّر می‌نمایم. به حضور خود در این عصر افتخار کرده و از این بابت به تمام گذشتگان خود فخر می‌فروشم!

فهرست

[پیام‌رسان]

[شناسـنامه]

[سایت شخصی]

[نشانی الکترونیکی]

شناسنامه

نام: سید مهدی موشَّح
نام مستعار: موسوی
جنسیت: مرد
استان محل سکونت: قم
زبان: فارسی
سن: 44
تاریخ تولد: 14 بهمن 1358
تاریخ عضویت: 20/5/1383
وضعیت تاهل: طلاق
شغل: خانه‌کار (فریلنسر)
تحصیلات: کارشناسی ارشد
وزن: 125
قد: 182

آرشیو

بیشترین نظرات

بیشترین دانلود

طراح قالب

خودمآری! طراح این قالب خودم هستم... زمانی که گرافیک و Html و جاوااسکریپت‌های پارسی‌بلاگ را می‌نوشتم، این قالب را طراحی کردم و پیش‌فرض تمام وبلاگ‌های پارسی‌بلاگ قرار دادم.
البته استفاده از تصویر سرستون‌های تخته‌جمشید و نمایی از مسجد امام اصفهان و مجسمه فردوسی در لوگو به سفارش مدیر بود.

در سال 1383

تعداد بازدید

X

کارت بازی ماشین پویا

X