سید احمد - شاید سخن حق

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
کاخ ِ فین +	پنج شنبه 96 آذر 2 - 3:21 عصر
نمی‌گویم باغ این کاخ است شاه‌نشین دارد تکبّر دنیاپرستی شاهانه در جای‌جای آن دیده می‌شود بچه‌ها را بردم به عمارتی که پانصدسال پیش ساخته شده به موزه‌اش هم نه فقط برای دیدن زیبایی‌های این مکان که برای دیدن عظمت آن این‌بار پیش از آن‌که از استکبار شاهان و سلاطین بگویم از مهندسی و معماری ایرانی پیش از نفوذ استعمار گفتم جوی‌های آب را برایشان توضیح دادم مکانیزم جالب جریان آن مسیر آب را دنبال کردیم این‌که از دو سوی جوی به وسط آمده و جایی آن وسط‌ها خارج می‌شود این‌که تمام این مهندسی زمانی انجام شده که موتور آب نبوده و ریاضیات غربی در کشور ما رواج نداشته این‌بار از حمله فرهنگی غرب گفتم این‌که دانش بومی ما را با دارالفنون نابود ساخت با اساتید غربی با ارزش دادن دانشگاه‌ها به علوم غیرایرانی و مهندسی ما دانش معماری ما و هر آن‌چه داشتیم از جایگاه علمی تنزّل کرد تبدیل به صنایع دستی شد صنایعی تزئینی بدون کاربرد واقعی برایشان توضیح دادم که وقتی باید نجار ایرانی استاد دانشگاه می‌شد و علم خود را تدریس می‌کرد نجار غربی آمد به بهانه آن‌که آن علمی‌ست و این غیرعلمی آن مدرن و این سنتی کارخانه‌ها را بر اساس مدل آن‌ها توسعه دادند و کارگاه‌ها را نابود ساختند و وابستگی صنعتی علمی و فرهنگی از همین دوران آغاز شد گفتم ببینید ما قبل از ورود غرب این همه دانش و صنعت داشتیم! البته بچه‌ها خودشان یادشان نرفت که مفهوم شاه چیست ظالمانه بودن آن را سیداحمد خودش پیش‌قدم شد و تذکر داد: چه آدم‌هایی را شلاق زده‌اند تا به زور در این جا نوکری کنند! گذشته آینه آینده است کودکان اگر تاریخ‌شان را ندانند میوه‌ای بی‌بُتّه می‌شوند اگر ندانند از کجا آمده‌اند چگونه بفهمند به کجا بروند؟! غربی هم می‌آید و آن‌ها را مال ِ خود می‌کند با چند کتاب به ظاهر علمی! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - تاریخ 4 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
همکاری گروهی +	یکشنبه 96 آبان 28 - 5:7 عصر
گیر داده بیا والیبال بازی کنیم - نه دخترم! من وقت ندارم. چرا با سیداحمد بازی نمی‌کنی؟! دعوایشان می‌شود سیداحمد والیبال دوست ندارد شل و ول بازی می‌کند دل به کار نمی‌دهد فوتبال می‌خواهد سیدمرتضی هم که اصلاً هیچکدام با ساختمان و آجربازی سرگرم به شکایت آمدند سیداحمد و مریم چند دقیقه که از بازی‌شان گذشت باید چه می‌کردم؟! نطقی را آغاز نمودم چند دقیقه و الآن دقیقاً همین الآن رفتند و دوباره با هم بازی می‌کنند پس از این‌که از هم عذرخواهی کردند می‌خواهید بدانید چه گفتم؟! چهره در هم کشیدم حالت تأسف گرفتم غمی عمیق در گره ابروانم انداختم و قصه آغازیدم: عجب... درسته... حالا می‌فهمم بدبختی ملّت ما از چیست [تعجب کرده‌اند در سکوت و شگفتی حواس‌ها جمع و گوش می‌کنند در همان حالی که ایستاده‌اند] راستش بچه‌ها یک روزی وقتی تاریخ را می‌خواندم خیلی متأسف بودم برای گذشته‌مان این‌که انگلیسی‌ها بر ما مسلط شدند و چه بلاها که سرمان نیاوردند آن روزها فکر کردم فهمیدم علّت پیروزی آن‌ها چیزی بود که ما نداشتیم چیزی که خودشان Team working می‌نامیدند [سکوت‌شان عمیق‌تر شده از ته چهره‌شان پرسشی نمایان شد] یعنی کار ِ گروهی من فهمیدم این‌که ما نمی‌توانستیم کار گروهی نماییم با هم همکاری کنیم یعنی ولی آن‌ها می‌توانستند پنج‌تایشان اگر می‌آمدند در کشور ما تمام امورات ما را تحت سلطه می‌گرفتند چون به خاطر منافع مشترکشان با هم کنار می‌آمدند ولی ما با این همه جمعیت به خاطر منافع فردی و شخصی خودمان حاضر به همکاری با هم نبودیم بعدتر وقتی مسئولیت‌هایی پیدا کردم تلاش کردم کار گروهی را تجربه کنم ولی نه خود توانستم و نه میان کارمندانم هیچ‌یک نمی‌توانستند با هم کار کنند و من فکر کردم و فکر خیال کردم مسأله در تربیت دوران کودکی ماست هر کدام از ما را یک «شاه» تربیت کرده بودند ما یاد گرفته بودیم مسلط باشیم زور بگوییم و قدرت‌مدار اگر رئیس بودیم همه باید مطیع ما می‌بودند مشورت را برنمی‌تابیدیم چه برسد به نقد و اگر کارمند می‌شدیم اطاعت محض می‌کردیم و حتی اگر لوله‌گذارمان نمی‌آمد بدون توجه به محصول و نتیجه کار می‌کندیم و پر می‌کردیم می‌گفتیم به ما چه که رئیس‌مان اشتباه کرده است! پس... تصمیم گرفتم تجربه کنم گفتم فرزندانم را جور دیگر تربیت می‌کنم که کار گروهی بلد باشند انگلیسی بار بیایند انگلیسی‌تر از انگلیسی‌ها حتی که دیگر زیر بار سلطه نرویم اما... الآن فهمیدم که اشتباه کردم چند وقتی‌ست که هر چه تلاش می‌کنم می‌بینم شما نمی‌توانید همکاری کنید حاضر نیستید سر منافع مشترک‌تان از منافع فردی‌تان کوتاه بیایید [جایش بود مثال بزنم چند دقیقه صحبت من و سکوت آنان... شاید مطلب پیچده بوده] مثلاً در والیبال من محتاج طرف مقابل هستم برای بازی او هم محتاج من پس حالا اگر دستش کج است نباید گیر بدهم تا به نیازم برسم او هم اگر دید پای من چلاق است نباید به رویم بیاورد زیرا به من محتاج است حالا یک کم کمتر و بیشتر ضعیف‌تر و قوی‌تر من و او باید به خاطر منافع مشترک‌مان کمی از منافع فردی خود کوتاه بیاییم همکاری در نقطه وسط شکل می‌گیرد وقتی من و او از جایگاه خود حرکت کنیم و خارج شویم از برج عاج خود پایین بیاییم! این‌جا که رسید برآشفتند مریم بود که ابتدا عذرخواهی کرد و بعد سیداحمد از مریم خندیدند گفتند ما می‌رویم تا همکاری کنیم تا کار گروهی انجام دهیم و الآن حدود پانزده دقیقه است که صدای والیبال‌شان می‌آید با صدای قهقهه و خنده‌شان و من امیدوار انگار می‌شود نسل آینده را انگلیسی تربیت کرد البته از این نظر که قادر به کار گروهی باشند تا دیگربار کفار بر ما مسلط نشوند و بر جان و مال و ناموس ما حکم نرانند و امیرکبیرمان را تیغ نکشند مسئولی که در سه سال کشور ما را از ذیل به صدر آورده بود کشتند و دوباره کشور را به زیر کشیدند کفار باز هم خواهند کشت اگر بتوانند اگر ما نتوانیم با هم کار نماییم کار گروهی تیم وُرکینگ یعنی از هر جناح و گروهی که باشیم چپ یا راست اصول‌گرا یا اصلاح‌طلب امنیت ملّی منفعت مشترک همه ماست پیرو هر دین و آیین و کیش و مذهبی که باشیم! پ.ن. الآن دنبال سیدمرتضی آمدند او را هم بردند آجربازی‌هایش را رها کرد و رفت سیداحمد به او گفت بیا وسطی بازی کنیم به روش همکاری و کار گروهی! باور کنید همین را گفت همین الآن! :) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
کوبیده +	شنبه 96 آبان 20 - 3:0 عصر
در برنامه غذایی برنامه‌ای که سال‌هاست مبنای تغذیه ماست که به دیوار آشپزخانه نصب است همین برنامه‌ای که یک‌بار هم درباره‌اش صحبت کردم این‌جا یعنی در این برنامه یکی از غذاهای پنجشنبه کباب است پیش‌ترها بیشتر بال مرغ می‌گرفتم گاهی در حیاط و روی منقل و بیشتر در آشپزخانه و با اجاق گاز دو سه هفته یک‌بار نوبتش می‌شد این‌بار اما مریم کوبیده طلب کرد گفت نمی‌شود کباب کوبیده بگیریم این‌بار؟ گفتم: چرا بگیریم، خودم درست می‌کنم! - بلدی مگه؟! بله دختر گلم! و قصه‌ای برایش تعریف کردم این‌که یک روزی مجبورم کرده بودند مدام کباب بخرم آن روزهایی که تحت استثمار بودم امپریالیسمی که بر زندگی‌مان حاکم بود قدرت استکباری حاکمان ِ زن فرهنگی که در جامعه‌مان رواج دارد این‌که حرف آخر را مرد باید بزند که بگوید: «چشم» در آن روزهای سیاه و تلخ می‌گفتند: «باید»! و چون خرجش به دخل‌مان نمی‌خورد چنین شد که این منقل گازی را خریدم سیخ پهن نیز و خودم کباب کوبیده درست کردن را تمرین کردم و یاد گرفتم... - چشم دخترم، فردا کوبیده براتون درست می‌کنم! مدت‌ها بود درست نکرده بودم پس از سال‌ها خوب در آمد بهتر از گذشته و راضی بودند همه‌شان! :) خاطره صدها بار بیشتر از هر نصیحتی توصیه و وعظی اثر می‌گذارد بر کودکان نیاز نیست دستور بدهی امر کنی نهی کنی کافی‌ست بدی‌های گذشتگان را بگویی خودشان می‌فهمند که ترک باید و خوبی‌ها را نشان دهی تا بفهمند کجا عمل لازم با خاطرات و حکایات خصوصاً اگر برای خودت اتفاق افتاده باشد... بچه‌ها با خاطرات ما توازن اجتماعی دنیا را می‌یابند و درک می‌کنند یاد می‌گیرند که چطور رفتار کنند تا ضرر نکنند! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - آشپزی 93 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
تِد ِ دانش آموزی +	جمعه 96 آبان 19 - 11:27 صبح
پیشنهاد معلّم برای تمام دانش‌آموزان کلاسش برایشان از TED گفته این‌که هر کدام بخواهند یک سخنرانی در کلاس انجام دهند با نمایش اسلایدهای پاورپوینت و راه رفتن و حرکات دست و از این طور ویژگی‌ها چیزهایی که شبیه به تد واقعی شود! سیداحمد مشتاق شده بود از همان روز اول می‌گفت پاورپونت درست کن بروم سخنرانی تد پرسیدم: چه موضوعی؟! ایده‌ای نداشت پیشنهاد کردم: ویروس‌های رایانه‌ای! که جذّاب باشد برای دانش‌آموزان و شاید مفید و قبول کرد دو سه بار در خانه تمرین کرد و ساعت ده روز بعد همه در کلاس او بودیم مریم فیلم‌برداری می‌کرد سیدمرتضی کیف دوربین به گردنش من هم پاورپوینت را نکست‌نکست و سیداحمد حدود 14 دقیقه این تصاویر را پرزنت کرد ... [دانلود فیلم] معلم فیلم را خواست کپی کردم گذاشت در کانال کلاسش معلم خوبی‌ست و انگیزه‌های والایی دارد بچه‌ها را به کار گرفته مهارت‌افزایی در حدّ توانش این خیلی خوب است سخن‌وری مهارتی‌ست که همیشه فایده می‌رساند! ... [دانلود فیلم] حالا نه این که لزوماً TED باشد ولی اصل این‌که مهارت‌های کاربردی به کودکان آموخته شود این باید جزء اهداف اصلی آموزش و پرورش قرار گیرد بشود روال جاری تمامی مدارس کشور! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - فیلم 16 - سید احمد 274 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
نظافت ژاپنی +	پنج شنبه 96 آبان 18 - 8:0 صبح
قبل‌ترها دیده بودم فیلمی را از مدرسه‌ای در ژاپن برنامه نظافت و تمیزی کلاس‌ها دانش‌آموزان با کمک معلّمان یکی از معلّم‌های خوب ما هم چنین برنامه‌ای گذاشت برای پنجشنبه البته نه اجباری هر دانش‌آموزی که بخواهد دوست داشته باشد و سیداحمد داشت اصرار فراوان که برویم و در این فعالیت شرکت کنیم ولی اصلاً نیازی به اصرار نبود خودم بیشتر از او رغبت داشتم این شد که دسته‌جمعی رفتیم چهارتایی تمام نیمکت‌ها را خارج کردند کف و دیوارها را تمیز کردند و دوباره همه چیز به جای خود یک ساعتی به طول انجامید معلّم در کنار دانش‌آموزان همه با هم صحنه جالبی بود ولی من... اجازه ندادند همکاری کنم گفتند نقش‌های مهم‌تری دارند برایم رفتم دفتر مدرسه و پشت رایانه کارهایی که بیشتر جنبه فنی داشت خوشحال بودم خوشحال بودند همه‌مان احساس رضایت می‌کردیم اصلاً عجیب است که انسان از کار احساس رضایت نماید چه زمانی؟ وقتی که بزرگ و کوچک مساوی باشند مسئول و رعیت ارباب و کارمند فاصله طبقاتی نباشد دوشادوش اسلام این است اگر نیست از اسلام که نیست فساد سرمایه‌داری‌ست اسلام مخالف فاصله‌هاست اگر کارمند راضی نیست اگر کارگر اگر مستضعف این‌ها مربوط به فاصله‌هاست دهک‌ها ضریب جینی که اصلاً نباید باشد چه برسد به مقدارش! انسان ذاتاً تنبل نیست ظلم است که تنبل می‌کند اگر می‌گویند ساعت کار واقعی در ادارات ما فلان مقدار ببینند چه فاصله طبقاتی در کار بوده تفاوت درآمدی تفاوت در بهره‌مندی از نعمت‌ها بودجه‌ها قدرت این‌هاست عدالت باشد همه با عشق کار می‌کنند انسان از کار در کنار بزرگان لذّت می‌برد تفاوت دفاع مقدّس با سایر جنگ‌ها در همین بود آن اوایلش یعنی وقتی که فرمانده لشکر کنار سرباز بلکه جلوتر! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - آموزش 28 - فاصله طبقاتی 16 - سید احمد 274 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
نه به اجنبی +	یکشنبه 96 آبان 14 - 4:0 عصر
ما تغییر کرده‌ایم خیلی زیاد قبل‌ترها جور دیگر لباس می‌پوشیدیم جور دیگر کلاه جور دیگر غذا جور دیگر زندگی اصلاً حتی خانه‌ها هم متفاوت بچه‌ها حق دارند بدانند چه بلایی سر فرهنگ ما آورد استعمار بریتانیا نفوذ و سلطه غربی‌ها باید تجربه کنند ببینند این‌که چطور لباس می‌پوشیدیم چطور زندگی می‌کردیم در چه خانه‌هایی یک خانه قدیمی در شهر قم هم از عماریاسر راه دارد هم خیابان ارم در کوچه‌هایی باریک با بچه‌ها رفتیم حیاط و حوض را دیدند درها و دیوارها ورودی خانه و پله‌ها این‌که اتاق‌ها چطور دورتادور حیاط بنا شده شیشه‌های رنگی و چگونگی زندگی همه را برایشان توضیح دادم گذشته هویت می‌دهد هویت ثبات که متزلزل نشود انسان با دیدن سبک زندگی مدرن در آن سوی دنیا که بداند دشمن چه کرده و چطور بر زندگی ما مسلط شده عبرت بگیرد آینده را زیر سایه اجنبی نجوید! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
مافین یا کیک یزدی؟ +	شنبه 96 آبان 13 - 9:0 صبح
تازگی این اسم در آمده قبلاً کیک یزدی می‌گفتیم مدتی‌ست مافین می‌گویند گاهی هم شنیده‌ام کیک فنجانی! رسانه است دیگر هر روز یک اسم جدید از غرب ترجمه می‌کنند یا بدون ترجمه! معمولاً کیک را در قالب بزرگ می‌ریختند کیک‌هایی که بچه‌ها دیگر یاد گرفته‌اند خودشان بپزند فقط کار با فر است که همچنان در انحصار من مانده آن نیز معلوم نیست تا کی بماند! هر کدام نوبت گرفته گاهی به تنهایی می‌پزند مانند این دو نمونه: این‌بار اما تصمیم مریم این‌که در قالب‌های کوچک بریزیم و پذیرفته قرار شد تزیین هر دو کیک بر عهده یک نفر دو چتر آبی را سیداحمد تزیین کرده و چتر زرد دار را مریم باقی هم بدون چتر مانده‌اند! :) کیک را می‌شود از بیرون خرید شاید حتی ارزان‌تر هم تمام شود خصوصاً در محله ما که قنادی‌مان با ده هزار تومان یک کیک خامه‌ای زیبا تحویلت می‌دهد! اما تجربه در منزل بودن در کنار هم همکاری کردن درک این‌که «خودمان می‌توانیم» اعتماد به قابلیت‌های خانواده اصلاً خیلی مهم است که کودکان توانستن را بیاموزند تولید را نشوند انسانی شهری و مدرن بی‌مصرف و پرمصرف مدام اهل خریدن و از تولید دیگران بهره بردن چیزی که در جامعه امروز فراوان شده و آسیب اقتصادی آن به بحران رسیده! جامعه فردا را کودکان می‌سازند و کودکان را ما نتیجه: امروز می‌توانیم جامعه فردا را بسازیم آن‌گونه که صلاح بدانیم ما پدران و مادران! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - آشپزی 93 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
کوله یا کیف؟ +	پنج شنبه 96 آبان 11 - 3:10 عصر
چرا کوله؟! واقعاً برایم سؤال بود از همان روز اولی که اولین فرزندم را به مدرسه فرستادم! ما مدرسه را با کیف‌های صاف و ساده‌ای تجربه کردیم کیف‌هایی که اگر چه روی شانه حمل می‌شد اما کاملاً مستطیلی بودند لبه‌های گرد نداشتند شل و ول نبودند من البته خلاف جریان اجتماعی حرکت نکردم برای بچه‌ها خریدم به مدرسه رفتند اما... همان‌طور که حدس می‌زدم مشکل به سرعت خود را نشان داد! لبه‌های کتاب‌ها دفترها هر چه که در چنین کیف‌هایی... کیف که چه عرض کنم کوله‌هایی... هر چه که در آن‌ها حمل شود کج و کوله می‌گردد! چند بار چند جای شهر را در چند زمان مختلف جستجو کردم کردیم یعنی با بچه‌ها رفتیم و اما کیف قدیمی مانند آن‌چه در گذشته داشتیم نیافتیم کیفی که بشود بر پشت حمل کرد مستطیلی باشد و لبه‌های کتاب و دفتر را نیازارد! تا امسال: تابستان به فروشگاه قم تحریر رفتیم کیف دیدیم البته نه دارای بندی که بشود بر پشت حمل کرد اما در همین حد هم که مستطیلی بود سفت و محکم بچه‌ها استقبال کردند خواستند و تهیه کردیم یک ماهی را با همین کیف‌ها به مدرسه رفتند کودکانم راضی بودند از این‌که کتاب‌ها و دفترها صاف می‌ماند به هم نمی‌ریزد و همه چیز همیشه مرتّب سر جای خود اما... از این‌که کیف را همیشه باید یک طرف بدن حمل کرد هم برای صاف نگه داشتن ستون فقرات مشکل هم دستی که باید مشغول بماند این شد که از خودم پرسیدم: «چرا خودمان بند پشت برایش نمی‌دوزیم؟!» رفتیم با هم بازار نیم‌متر چرم مصنوعی خریدیم و چند قلّاب فلزی خیلی قیمتی نداشت نخ محکمی هم داشتم... راضی هستند خدا را شکر بر پشت می‌نهند و هر روز به مدرسه می‌روند و باز می‌گردند و هم‌مدرسه‌ای‌ها و هم‌کلاسی‌ها همه در شگفت چون فرزندان عزیز من تنها دانش‌آموزانی هستند که کیف‌های صاف دارند کیف‌هایی که کتاب و دفتر را خراب نمی‌کند! واقعاً کوله‌پشتی مگر برای کوهنوردی نیست؟! ما که قدیم‌ها فقط با آن‌ها کوه می‌رفتیم این چه فرهنگی‌ست که مدرسه را کوهنوردی فرض کرده چرا باید کودکان چنین کوله‌های نامناسبی برای تحصیل داشته باشند؟! از کی و توسط چه کسی این رسم پیدا شد؟! از قضیه کوله بگذریم یک اصل تربیتی در این اتفاق وجود داشت یک هدف ثانوی این‌که فرزندانم یک مطلب مهم را فرا بگیرند یاد بگیرند مجبور نیستیم سبک زندگی دیگران را تکرار کنیم حتی اگر همه مسیری اشتباه را بروند ما می‌توانیم تنها کسانی باشیم که مسیر درست را انتخاب می‌کنیم از تنها بودن در راه صحیح نهراسیم! :) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - مدرسه 36 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
انیماتوران +	یکشنبه 96 مرداد 22 - 7:56 عصر
یک کسی یک روزی یک هدیه‌ای فراتر از آن‌چه معمولاً خودمان می‌خریدیم به بچه‌ها داد؛ به نظر من به درد نخور به نظر آن‌ها جواهر! اسباب‌بازی باید چیزی از کودک طلب کند از او بخواهد تا چیزی از خود اضافه نماید نه این‌که همه چیز از قبل چیده شده باشد... خلاصه اولش خیلی خوش‌شان آمد کیف کردند یعنی به سرعت پخش کردند و ساختند ولی فقط یکی دو روز روز سوم خسته‌شان کرد چیزی که هر بار خراب کنی همان قبلی شود حداقل آجرهایی که خودمان می‌خریدیم هزاران شکل مختلف از آن‌ها بیرون می‌آمد تعیّن نداشتند این‌قدر... دیدم حیف است انصافاً این اسباب‌بازی‌ها گران هم هستند بگذار من چیزی اضافه کنم این شد که گفتم: بیایید با این‌ها انیمیشن بسازید حالت‌ها را تغییر دهید و عکس بگیرید مثلاً از مراحل ساختش... اول سیدمرتضی دوربین را آورد تعدادی تصویر در آن بود عکس‌ها را بیرون کشیدم و به هم چسباندم یک موزیک هم گذاشتم شد این: ... [دانلود فیلم] سیداحمد ابتدا حرفم را جدی نگرفته بود باورش نمی‌شد انگار که بشود ولی وقتی فیلم را در فلش ریختم سیدمرتضی به پخش دیجیتال متصل کرد و در تلویزیون به نمایش در آمد همّت سیداحمد نیز به وضوح برانگیخته شد دوربین را برداشت و دست به کار تصاویری آورد که وقتی به هم وصل کردم این شد: ... [دانلود فیلم] کار سیداحمد به روشنی سناریو داشت یک فیلمنامه که بدون نوشتن در ذهن خود ساخته بود این بار کار او از تلویزیون پخش می‌شد و سیدمرتضی بدون این‌که بگوید به نظرم متوجه شد که قصه داشتن یا نداشتن انیمیشن چقدر تفاوت می‌کند بنابراین تصمیم گرفت دوباره بسازد اما... اشتباه او این بود که دوربین را در وضعیت فیلمبرداری قرار داد و با آن تصویر گرفت خودتان تصور کنید که چه شد! :) ... [دانلود فیلم] شد یک سبک جدید چون وقتی حافظه دوربین را به رایانه متصل کردم دیدم تعدادی فیلم است به جای تعدادی تصویر ولی قشنگ چون مراحل حرکت و ساخت را نشان می‌دهد همان‌ها را کمی سریع کردم کنار هم تدوین نمودم وقتی دیدند از این کار هم خوش‌شان آمد! و من در تعجب از این‌که خداوند چقدر انسان را پرتوان خلق کرده کودکان وقتی می‌توانند این‌طور تجربه کنند یاد بگیرند و خلاقیت و نوآوری داشته باشند چرا فرصت‌هایشان هدر رفته قدر دانسته نمی‌شود نظام آموزشی ما چقدر عقب‌مانده فقط حافظه کودکان را پر می‌کند فکر کنید اگر به جای این همه محفوظات که قطعاً خیلی زود از خاطرشان می‌رود همان‌طور که از خاطر ما رفت مهارت یادشان می‌داد آیا این می‌شد که این همه جوان بی‌کار در کشور داشته باشیم؟! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - فیلم 16 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
سفر استانی +	شنبه 96 مرداد 21 - 11:6 عصر
گفتند: سفر! گفتم‌شان: ما هنوز شهر و استان خود را ندیده‌ایم چند موزه که باید برویم و کلی شهر و روستا و محله پذیرفتند اصرار که همین فردا... دوشنبه صبح زدیم از خانه بیرون بعد از صبحانه به سمت کهک نزدیک بود زود رسیدیم رد شدیم گفتم برویم تا یک جای مناسب برای استراحت بیابیم دستگرد روستا بود ولی پر از تالارها و رستوران‌های بزرگ رد کردیم به روستای تیره رسیدیم باغی دیدیم که استثنائاً دیوار نداشت پیاده شدیم صاحب باغ را دیدم اجازه گرفتم گفت به شرط آن‌که به درختان کاری نداشته باشید! بچه‌ها در باغ چرخیدند با گیاهان و جانوران مشغول یک‌ساعتی ماندیم میوه خوردند و راه افتادیم (فقط میوه‌هایی که خودمان همراه آورده بودیم) آمدیم کهک پارک بزرگی داشت سرسره‌هایی بلند خوش‌شان آمد خواستند ساعتی نیز آن‌جا بازی کنند ایستگاه بعدی روستای سیرو کنار همان درخت اناری که سال پیش هم رفته بودیم با این‌که درخت تک و تنها در کنار خیابان واقع شده اما سال پیش چهل پنجاه انار داده بسیار شیرین مربوط به هیچ باغی هم نیست پرت آن سال فصلش بود و چیدیم و چشیدیم خاطره‌اش برای بچه‌ها شیرین ساعتی نیز آن‌‌جا بازی کردند و برای استراحت بعدی بوستان غدیر را انتخاب کردیم اصرار بچه‌ها بود خاطرات خوبی از آن‌جا داشتند و به تور والیبال آن محتاج بازی کردند و نان و پنیری زدند و نزدیک اذان که شد رفتیم به سمت حرم غیر از زیارت در صحن‌ها گشتیم و درباره آن‌ها صحبت کردیم قبرهای بعضی بزرگان هم از علما و هم از شاهان خوبی‌ها و بدی‌های گذشتگان تاریخ ملّت و کشورمان آن‌چه بر ما رفته که به این‌جا رسیده‌ایم بیشتر من صحبت کردم و بچه‌ها هم کیف آب خوردن از شیرهای اتوماتیک را بردند و شگفت‌زده از این‌که چطور تا لیوان را جلو می‌برند آب باز می‌شود به خانه آمدیم خسته ولی شاد همه‌مان! یک سفر یک روزه سفری پر از تجربه غیر از شادی و نشاط آشنا شدن با شهرها و روستاها با سبک زندگی واقعی نه خیالی و فیلمی و تلویزیونی نباید بچه‌ها عادت کنند که زندگی همین است همین‌که در سریال‌های تلویزیون می‌بینند در در و همسایه در فامیل و آشنا تا ببینند که جاهای بهتری هم برای زیستن وجود دارد و حتی آدم‌های بهتری فشاری هم نیاوردم تمام اقامت‌گاه‌ها را خودشان برگزیدند حتی پیشنهاد رفتن به حرم زندگی مدرن انسان را به جایی‌که هست چسبانده معمول مردم نمی‌توانند از محل زندگی تکان بخورند اگر سفری هم باشد یا کاری یا زیارتی یا دیدار اقوام با عجله رفتن و عجولانه بازگشتن اما سفری که با فراغت باشد انسان فرصت تفکر داشته باشد ساعت‌ها جایی در طبیعت جایی که تازگی دارد ندیده است بنشیند و بیاندیشد این نوع سفرها متفاوت است شبیه به سفرهایی که انسان در گذشته داشت وقتی از اسب و الاغ و قاطر و شتر استفاده می‌کرد ماشین را بیاندازی به جاده و به سوی نقطه‌ای نامعلوم برانی هر جا که همه توافق کردند توقف کنی و بدون نگرانی و دغدغه برای از دست دادن فرصتی که واقعاً فرصت نیست وقتی که اصلاً وقت نیست بلکه بردگی‌ست بردگی برای کارفرما و شرکت و مؤسسه و تعدادی سرمایه‌دار تا بر سود مادی دنیای خود بیافزایند بدون این نگرانی‌ها... واقعاً انسان امروز چقدر فرصت این‌طور سفر رفتن را دارد؟! خدا را شکر که ما داریم و تلاش می‌کنیم که بر این سبیل بمانیم :) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سفر 33 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

< << 21 22 23 24 25 >> >

چهارشنبه 103 آذر 7

امروز: بازدید

دیروز: بازدید

کل: بازدید

برچسب‌های نوشته‌ها

فرزند عکس سیده مریم سید احمد سید مرتضی مباحثه اقتصاد آقامنیر آشپزی فرهنگ فلسفه خانواده کار مدرسه سفر سند آموزش هنر بازی روحانیت خواص فیلم فاصله طبقاتی دشمن ساخت انشا خودم خیاطی کتاب جوجه نهج‌البلاغه تاریخ فارسی ورزش طلاق

آشنایی

السلام علیک
یا أباعبداللهسید مهدی موشَّح
آینده را بسیار روشن می‌بینم. شور انقلابی عجیبی در جوانان این دوران احساس می‌کنم. دیدگاه‌های انتقادی نسل سوم را سازگار با تعالی مورد انتظار اسلام تصوّر می‌نمایم. به حضور خود در این عصر افتخار کرده و از این بابت به تمام گذشتگان خود فخر می‌فروشم!

فهرست

شناسنامه

نام: سید مهدی موشَّح
نام مستعار: موسوی
جنسیت: مرد
استان محل سکونت: قم
زبان: فارسی
سن: 44
تاریخ تولد: 14 بهمن 1358
تاریخ عضویت: 20/5/1383
وضعیت تاهل: طلاق
شغل: خانه‌کار (فریلنسر)
تحصیلات: کارشناسی ارشد
وزن: 125
قد: 182

آرشیو

بیشترین نظرات

بیشترین دانلود

طراح قالب

خودمآری! طراح این قالب خودم هستم... زمانی که گرافیک و Html و جاوااسکریپت‌های پارسی‌بلاگ را می‌نوشتم، این قالب را طراحی کردم و پیش‌فرض تمام وبلاگ‌های پارسی‌بلاگ قرار دادم.
البته استفاده از تصویر سرستون‌های تخته‌جمشید و نمایی از مسجد امام اصفهان و مجسمه فردوسی در لوگو به سفارش مدیر بود.

در سال 1383

تعداد بازدید