کار - شاید سخن حق

این آگهی ارتباطی با نویسنده وبلاگ ندارد!

این تویی که اغیار را ازدل های دوستانت زدودی تا آن که جز تو را دوست نداشتند ...آن که تو را از دست داد، چه به دست آورد ؟ و آن که تو را یافت، چه از دست داد ؟ آن که جز تو را به عنوان عوض پذیرفت، زیان کرد . [امام حسین علیه السلام ـ در دعایش ـ]

تازه‌نوشته‌ها

آخرین فعالیت‌ها

مجموعه‌نوشته‌ها

فرزندانم

اتحادیه مستقل خبرنگاران

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
دیوارابزار مردانه +	دوشنبه 96 تیر 19 - 10:58 عصر
هر مردی که می‌بیند خوشش می‌آید و هر زنی بدش قصه چیست؟! کار در خانه نیاز به ابزار دارد ابزارها کم‌کم زیاد می‌شوند با هر پروژه‌ای که در خانه انجام شود ابزارها را باید کجا نگه داشت؟! در داخل یکی از کابینت‌ها سال‌ها بودند روی هم و به هم ریخته یافتن‌شان دشوار چندی پیش تصمیمی جدّی گرفتم سامان‌شان دهم ابزاری برای ابزارها ابزاری برای نظم‌شان دو تکه تخته روکش‌دار خریدم صد در هفتاد برای این‌که در ماشین جا شود متصل به دیوار آشپزخانه بخشی که خالی بود درست مانند مکانیکی‌ها و کارگاه‌ها و خیلی البته زیبا شده دیگر هر وسیله‌ای جایی مخصوص به خود یافته است اما حکایت چیست؟! حکایت این تفاوت؟! رفیقی آمده و تا دیده: خوش به حالت! تمام ابزارهای من به هم ریخته‌اند، زنم نمی‌گذارد همچین چیزی درست کنم! هر مردی همین تقریباً اما از زن‌ها هر که دیده: واااای... این دیگه چیه؟! تو آشپزخونه؟! در خانه‌های امروزی واقعاً جای ابزار کجاست؟! تمام خانه که چهار بخش بیشتر نیست؛ هال، خواب، توالت، آشپزخانه در سه تای اول که نمی‌توان ابزار نگه داشت پس طبیعی‌ست که جایش در آخری باشد این طور نیست؟! به هر صورت کار مرا که آسان کرده حالا وقتی دستم وسط کار گیر باشد به بچه‌ها که بگویم فلان وسیله را بیاورید راحت می‌توانند کارها سرعت می‌گیرد این‌طور هر کس هم هر چه که دلش می‌خواهد بگوید! :) فَقَالَ [الصادق] ع: «یَا عَلْقَمَة إِنَ‏ رِضَا النَّاسِ‏ لَا یُمْلَکُ‏ وَ أَلْسِنَتَهُمْ لَا تُضْبَطُ وَ کَیْفَ تَسْلَمُونَ مِمَّا لَمْ یَسْلَمْ مِنْهُ أَنْبِیَاءُ اللَّهِ وَ رُسُلُهُ وَ حُجَجُ اللَّهِ ع‏» (أمالی صدوق، ص103، وسائل الشیعه، ج27، ص396، بحارالانوار، ج67، ص2) رضایت همه مردم دست نایافتنی و زبان‌های‌شان حبس ناشدنی‌ست و چگونه در امان بمانید از آن‌چه انبیاء خداوند و فرستادگان و حجت‌های او از آن در امان نبودند. برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - کار 38 - ساخت 12 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
مریمنوشت +	شنبه 96 تیر 3 - 6:49 صبح
گفت می‌خواهد تصاویر را ویرایش کند مانند آن‌چه دیده بود در رایانه انجام می‌دهم گفتم فتوشاپ برنامه دشواری‌ست از همان «نقاشی» ویندوز استفاده کن (Paint) یکی دو روز که گذشت دیروز عصر این فایل را با کول‌دیسک برایم آورد: دوربین دیجیتال کوچک را برداشته همان‌که دست دوم برایشان خریده‌ام تا دست از گوشی موبایل من بردارند برای عکس گرفتن تصویر گرفته با کابل usb متصل به رایانه منتقل کرده در رایانه ویرایش نموده متن و نماد اضافه کرده به نرم‌افزار Word برده داستان نگاریده تایپ هم از خودش ده‌انگشتی صفحه‌بندی هم کرده است نتیجه این شده که دیدید! من یازده سالم که بود کجا می‌توانستم چنین کارهایی انجام دهم؟! حتی یک دهم این را حالا اگر این کودک امثال این کودکان نسلی که با آن مواجه هستیم... اگر ما سی‌سالگی توانستیم کار الف را انجام دهیم و در چهل‌سالگی مهارت ب را یافتیم این نسل آیا این نسل نباید در بیست‌سالگی هم به الف مسلّط باشد و هم ب فارغ از این‌که الف و ب چه باشد؛ علوم انسانی یا مهندسی دینی یا فنی! این نسل را باید قدر دانست این‌ها خیلی توانمندند آموزش و پرورش مسئول است و اگر قادر نیست خانواده‌ها ما پدر و مادرها چطور باید از این توانمندی استفاده کنیم؟! قَالَ عَلِیُّ بْنُ شُعَیْبٍ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع فَقَالَ لِی: «...أَحْسِنُوا جِوَارَ النِّعَمِ فَإِنَّهَا وَحْشِیَّةٌ مَا نَأَتْ عَنْ قَوْمٍ فَعَادَتْ إِلَیْهِم‏...» امام رضا(ع): وقتی نعمتی به شما رسید قدر آن را کاملاً بدانید که نعمت گریزپا است، وقتی از دست رفت دیگر بازنمی‌گردد! (تحف العقول، ص448) برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - کار 38 - سیده مریم 281 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
همه، به جای من +	یکشنبه 96 خرداد 21 - 3:23 عصر
از ابتدا این شیوه را در پیش گرفتم در تربیت کودکان این‌که نگویم «من» وقتی ظلمی در حال بروز است ظلمی معمولاً از نوع اسراف! - ببین پسرم با این کار به محیط زیست آسیب زدی با همین یک کاغذ سفیدی که پاره کردی می‌دونی درخت‌ها را قطع کردند تا این کاغذ تهیه شده... - آخ آخ... می‌دونی با خراب کردن این اسباب‌بازی چه ظلمی مرتکب شدی؟ به برادر و خواهرت آن‌ها هم در این اسباب‌بازی سهم داشتند حق آن‌ها را ضایع کردی... - چراغ رو روشن گذاشتی؟ می‌دونی به همه خانواده بد کردی؟ چون قبض برق بیشتر میاد و پول بیشتری از خانواده ما خرج میشه و برای کارهای مهم دیگه پول کم میاریم - می‌خواهی زنگ بزنی به عموپورنگ؟ به دایی حمید؟ به هشت ستاره؟ به... گوش کن به اولش که میگه هزار تومان... خب اگر با هر دقیقه تماس این‌همه پول بدیم پول دو تا بستنی با این‌کار به همه ظلم می‌کنی اونوقت خیلی چیزها که نیاز داریم نمی‌تونیم تهیه کنیم اگه می‌خوای قصه بشنوی بیا خودم برات قصه می‌گم... یادمان نرفته قبل‌ترها این‌طور از بزرگ‌ترها می‌شنیدیم مثلاً: «من این‌قدر پول برق دادم، برق رو اسراف نکن!» یعنی ابتدا از «خود» می‌گفتند و سپس از اسراف و همیشه این تصوّر برای ما پیدا می‌شد که بزرگ‌تر به خاطر هوای نفس خودش است که از اسراف نهی می‌کند! تأثیر کدام بیشتر است؟! این‌که مدام بگوییم «من» یا مخاطب را به جای «حق خودمان» با «حق دیگران» دراندازیم؟! دیروز مشابه همین اتفاق افتاد در این ماه مبارکی مشغول کاردستی هستند هر روز* یکی صبح و یکی عصر هر کدامشان سیدمرتضی چسب زیادی مصرف کرد یک تیوپ کامل برای یک کاردستی از همین شیوه استفاده کردم: «برو از سیداحمد و مریم عذرخواهی کن تو سهم اون‌ها از چسب رو مصرف کردی با این کارِت به همه ظلم کردی» انسان ذاتاً دنبال استقلال است زیر بار دیگران نرفتن از خودخواهی و تکبّر هم بیزار وقتی مخاطب از خودش حرف بزند تأثیر بسیار کمتری دارد تا برای احقاق حقوق دیگران سخن بگوید چه خوب است وکیل مدافع بقیه بچه‌ها باشم وقتی می‌خواهم به اشتباه یکی از بچه‌ها خُرده‌گیری کنم! تأثیر آن هزاربرابر است، بلکه هم بیشتر... اصلاً قابل مقایسه نیست می‌رود از بقیه عذرخواهی می‌کند و تلاش که دیگر تکرار ننماید از «من» هم دلگیر نمی‌شود احساس نمی‌کند که حرف «من» از سر منیّت و خودخواهی است وقتی «من» را در «کلام من» نمی‌بیند سخنم در این حال «نقش تربیتی» بیشتر پیدا می‌کند به جای این‌که «نقش گرفتن حق خودم» را بیابد حتی وقتی که واقعاً حق خودم در حال ضایع شدن باشد! :) * این کاردستی‌ها را در یک سایت اینترنتی یافتم cubeecraft.com شخصیت‌های مکعّبی ساختن آن‌ها خیلی جذّاب است همه شبیه به هم ولی با تفاوت‌هایی اندک آسان هم هستند. بدون کمک می‌توانند بسازند! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - کار 38 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
نماز برای میّت +	دوشنبه 96 خرداد 8 - 10:11 عصر
«وقتی من بزرگ بشم و تو بمیری، اگه برات نماز بخونم که درجه‌ات تو بهشت بالا بره، خوشحال می‌شی؟» تازه از سفره افطار بلند شده است جلوی ظرفشویی مشغول شستن ظرف‌های افطارم توپ خورده است حسابی یعنی امروز به اصرار خودش برای اولین بار روزه گرفته سحری خودش بیدار شده چون گفته بودم بیدارش نمی‌کنم چون هنوز روزه برایش واجب نشده - بله، خوشحال می‌شم «مثل همین نماز معمولی می‌مونه؟» - بله «فرقی نداره؟» - نه «ثوابش تو بهشت بهت می‌رسه؟» - بله یک ساعت قبل از افطار مشغول آماده‌سازی غذا و چیدن میز افطار هم سنگین حالا هم که شستن آن همه ظرف حال این که زیاد صحبت کنم نداشتم این بود که بله/خیر جواب می‌دادم او هم که ول‌کن نبود این‌بار پرسید: «می‌دونی چرا برات می‌خوام نماز بخونم؟» - چرا؟ «چون خیلی برام زحمت می‌کشی» وقتی تشکر کردم آخرین جمله را گفت و رفت: «وقتی مُردی برات نماز می‌خونم تا تو بهشت حالشو ببری!» «اللَّـهُ الَّذِی خَلَقَکُمْ ثُمَّ رَزَقَکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ» (روم:40) خداست که شما را آفرید، آن گاه به شما روزی داد، سپس شما را می میراند، و پس از آن شما را زنده می کند (ترجمه انصاریان) * درباره مرگ طوری برای‌شان صحبت کرده‌ام که کاملاً‌ نسبت به آن خوش‌بین هستند از سال‌ها پیش توضیح داده‌ام که از کجا آمده‌ایم و به کجا قرار است برویم گفته‌ام که برزخ چیست و مرگ چه انتقال خوبی‌ست از دنیای امتحان به دنیای پس از آن جایی که محل خوشحالی ماست اگر از عهده امتحان به خوبی برآمده باشیم! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - کار 38 - سید احمد 274 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
آزادنگاری +	جمعه 96 خرداد 5 - 3:58 عصر
سه رنگ بیشتر نداشتم قرمز و زرد و آبی رنگ‌های اصلی رنگ پلاستیک همین رنگ‌هایی که با آب شسته می‌شود حلال در آب یعنی که هرگز هم نفهمیدم چرا به آن‌ها می‌گویند پلاستیک! چند سال پیش که گواش می‌خواستند برای هنر در مدرسه این‌ها را برای پشتیبانی آن خریده بودم تا ظرف‌های کوچک گواش تمام می‌شد از همین سه رنگ اصلی ترکیب می‌کردم و جایگزین تا این‌که دیروز... رنگ‌ها یکی دو سالی مانده نگران از این‌که فاسد شوند یا خشک ریسک بزرگی کردم دلم را زدم به دریا گفتم بچه‌ها می‌خواهید روی دیوار نقاشی کنید؟! استقبال کردند گفتم لباس کهنه بپوشید این هم رنگ همه رنگ‌ها را دادم دستشان بروید در حیاط و با هم هر چه خواستید بکشید! این تابلویی‌ست که امروز در حیاط خانه ماست نیمه‌کاره مانده رنگ‌ها تمام شده کمی هم شرّه کرده می‌دانم ولی خب، اولین کارشان است با اولین بارانی که ببارد این تصویر از هم خواهد پاشید و یک‌بار دیگر باید بکشند و قطعاً هر بار بهتر از بار قبل خواهد شد این محصول ِ کار ِ گروهی ِ فرزندان ِ من! :) چقدر خوشحال شدند چقدر وقت گذاشتند چقدر اشتیاق نشان دادند آزادی چقدر لذّت‌بخش است و برای کودکان هم وقتی انسان بتواند «آن‌چه می‌خواهد» بروز دهد چقدر روح انسان رشد می‌کند با این حسّ شگفت این‌که فضای بزرگی را در اختیارت قرار دهند تا هر چه بخواهی در آن تصرّف نمایی زندگی همین است به قول استاد حسینی (ره): «سرور» انسان به میزان «تصرّف» اوست هر چه «گستره تصرّف» بیشتر و فاعل‌های تبعی افزون‌تر «شدّت سرور» فرد نیز برتر و بالاتر! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - کار 38 - آقامنیر 117 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
پوش ِ دیوار +	دوشنبه 96 خرداد 1 - 7:55 صبح
هفت هشت سال پیش سیل عظیمی در پردیسان آمد پس از چند روز بارندگی با همسایه‌ها سر کوچه جمع شدیم کیسه‌کیسه شن پر می‌کردیم و می‌چیدیم عین سنگر تا جریان تند آب که از خیابان می‌گذشت به داخل کوچه نیاید که اگر می‌آمد از در خانه داخل می‌شد و قطعاً زیرزمین را که پر می‌کرد! همسایه‌مان اما حیاط خانه‌اش ایمن نبود قیرگونی نکرده یعنی زیرزمینش را آب گرفت و تا چند روز مشغول تخلیه آب و همچنین وسایل از آن روز تا کنون دیوارهای سمت این همسایه‌مان بدجور نم گرفته و نم می‌دهد هر چه هم تعمیر و مرمّت شده اثری نکرده پس از آخرین بار رنگ کردن هم ریخته چاره نشده بعضی متخصصین احتمال تجمّع آب در زیر دیوار را داده که به خاطر خاصیّت مویینگی از لای آجرها بالا می‌روند این چند سال را با آثار این سیل کنار آمدیم تا این‌که... عید که رفته بودیم تهران پیشنهادی از اقوام دریافت کردیم بر اساس تجربه موفّقی که داشتند: «استفاده از دیوارپوش!» پرس و جو کردم و قیمت گرفتم مناسب بود شاخه‌های شش‌متری آن با عرض 20 سانتی‌متر حدود 20 هزار تومان با طرح‌ها و رنگ‌های زمینه‌ای بسیار متنوّع اما برای نصب... صد هزار تومان مطالبه می‌کردند! دیدم وقت دست به کار شدن است بچه‌ها را جمع کردم و آستین‌ها را بالا زدیم رفتیم نمایندگی فروش آن‌ها در قم یکی از نمایندگی‌های معروفش میدان شهید محلّاتی بعد از نمایندگی ایران خودرو در یک کوچه باریک انباری بزرگ اندازه‌ها را بردم متر و تیغ موکت‌بری هم چند شاخه خریدم به قدر نیاز و لبه‌های U برای دور کار لبه‌ها را در شاخه‌های سه متری دو هزار تومان می‌فروشند همان‌جا تقطیع کردم و با خودروی شخصی آوردیم منزل نیاز نشد پول وانت هم بدهیم مقاومت در اقتصاد یعنی این! :) بچه‌ها خیلی کمک کردند و دست در دست هم با یاری خداوند متعال بخشی از دیوارمان را هفته پیش پوشاندیم بخشی هم هنوز مانده منتظر فرصتی تا بپوشانیم با این دیوارپوش‌های ساخت اصفهان! پ.ن. در این نشانی می‌توانید تنوّع طرح و رنگ محصولات این کارخانه را ببینید: http://www.partsafhe.com/home/fa/laminet ما طرح 31 را انتخاب کردیم! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - خانواده 57 - کار 38 - ساخت 12 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
پند ِ کولری +	شنبه 96 اردیبهشت 30 - 5:25 عصر
جعبه ابزار را چسبیده و رها نمی‌کند به چه امید؟! به امید این‌که وقتی ابزار می‌خواهم از او بخواهم زود دست دراز کند و آن‌چه خواسته‌ام تحویلم نماید! به سیدمرتضی گفتم پوشال‌ها را بیاورد و سیداحمد همچنان ایستاده دست به جعبه ابزار... می‌فهمد گویا که آن‌چه مهم است در آن است! منبرم این‌جا بود که آغاز شد وقتی نتوانستم ساکت بمانم پندی می‌بایست می‌دادم که مقدمه‌ای داشت: «سیداحمد می‌تونی این قلاب‌های پوشال رو از روی در باز کنی؟!» تلاش می‌کند و نمی‌تواند بلد نیست خب من قلاب‌های در اول را باز کرده بودم ولی او ندیده بود دست به ابزار بود و حواسش به جای دیگر - نمی‌تونم! سیدمرتضی خودش به حرف آمد قبل از این‌که از او بخواهم: - من می‌تونم! انبردست را برداشت و باز کرد و باز کرد واقعاً باز کرد یعنی تمام قلاب‌های درب را باز کرد به تنهایی و این‌جا بود که پندم آمد: - سیداحمد! می‌دونی فرق کسی که دنبال علم باشه با کسی که دنبال قدرت باشه چیه؟! سکوت می‌کند و انگار در تحیّر است که چه بگوید و من ادامه می‌دهم: ببین پسرم کسی که دنبال قدرت باشه می‌چسبه به جعبه ابزار همونی‌که دست توست که اگر هر کسی نیاز به ابزار داشت محتاج اون باشه این آدم تمام دارایی‌اش همون قدرتی‌ست که داره ولی کسی که دنبال علم باشه می‌ره پیش کسی که علم و فن بلده نگاه می‌کنه و یاد می‌گیره وقتی یاد گرفت دیگه محتاج اونی‌که قدرت داره نیست! فرق علم با قدرت اینه قدرت محدوده و همیشه باید نگرانش باشی ولی علم نامحدود همیشه با تو هست و نیاز نیست که نگران از دست دادنش باشی و بخوای سفت بچسبیش! این‌جا بود که سیداحمد فوری جعبه ابزار را داد دست سیدمرتضی پوشال را برداشت و آمد جلوتر و به دست‌های من خیره شد همان کاری که سیدمرتضی از ابتدا می‌کرد «یادگیری»! پیامبر اکرم (ص) فرمود: «أَلَا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ بُغَاةَ الْعِلْمِ» (الکافی، ج1، ص30) آگاه باشید که خداوند کسانی که بیش از حد طلب علم می‌کنند را دوست دارد. «بغاة» جمع بغی به معنای «طلب توأم با تجاوز از حد» است. (قاموس قرآن، ج‏1، ص207) تجاوز از حد در هر چیزی مذموم است مگر در علم آموزی! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - کار 38 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
کاربازی +	سه شنبه 93 مهر 8 - 9:27 صبح
کاردرمانی را احتمالاً شنیده‌اید پس نباید خیلی از واژه‌ای که به کار بردم متعجب شوید بله: کاربازی! بچه‌ها کار را خیلی دوست دارند زیرا جدّی‌گرفته‌شدن را دوست دارند و کار جدّی‌ترین فعالیت بشری‌ست کودک که بودم دوست داشتم جاروبرقی بکشم دوست داشتم پیچ‌گشتی دست بگیرم دوست داشتم با انبردست و دم‌باریک کار کنم دوست داشتم فازمتر را داخل پریزهای برق قرار دهم و نور لامپ آن را ببینم! امروز هم کودکانم دوست دارند با این تفاوت من به آن‌ها فرصت کار کردن می‌دهم فرصت تجربه کردن فرصت جدی‌گرفته‌شدن چند روز قبل خواستم بالش‌ها را مرتب کنم محتوایشان را یعنی پنبه‌ها را بیرون آوردم پنبه که نه همین الیاف نایلونی که امروزه به جای پنبه کاربرد دارد بچه‌ها دور هم نشستند با تفریح و خنده با بازی و شادی همه الیاف را با دست باز کردند پنبه‌زدند یعنی همه پنبه‌های بالش‌ها را و هنگام جارو کردن جاروبرقی را یک نفر می‌آورد دیگری سیم را خارج ساخته نفر بعد به برق می‌زند بخش‌هایی از خانه را اجازه دارند جارو کنند آن‌قدری که خسته نشوند و نه دلزده خُردکردن قارچ و گوجه فرنگی اگر چاقو خیلی تیز نباشد هم‌زدن سس در سالاد ... خیلی کارها هست که بچه‌ها می‌توانند انجام دهند کار برای بچه‌ها بهترین بازی‌ست مگر نه این‌که بازی برای یادگیری کار است پس با یک اصطلاح جدید باید آشنای‌شان کنیم کودکان‌مان را برای تربیت صحیح: «کاربازی»! برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - کار 38 - بازی 21 - سیده مریم 281 - سید احمد 274 - سید مرتضی 271 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

< 1 2 3 4

پنج شنبه 103 آذر 22

امروز: بازدید

دیروز: بازدید

کل: بازدید

برچسب‌های نوشته‌ها

فرزند عکس سیده مریم سید احمد سید مرتضی مباحثه اقتصاد آقامنیر آشپزی فرهنگ فلسفه خانواده کار مدرسه سفر سند آموزش هنر بازی روحانیت خواص فیلم فاصله طبقاتی دشمن ساخت انشا خودم خیاطی کتاب جوجه نهج‌البلاغه تاریخ فارسی ورزش طلاق

آشنایی

السلام علیک
یا أباعبداللهسید مهدی موشَّح
آینده را بسیار روشن می‌بینم. شور انقلابی عجیبی در جوانان این دوران احساس می‌کنم. دیدگاه‌های انتقادی نسل سوم را سازگار با تعالی مورد انتظار اسلام تصوّر می‌نمایم. به حضور خود در این عصر افتخار کرده و از این بابت به تمام گذشتگان خود فخر می‌فروشم!

فهرست

شناسنامه

نام: سید مهدی موشَّح
نام مستعار: موسوی
جنسیت: مرد
استان محل سکونت: قم
زبان: فارسی
سن: 44
تاریخ تولد: 14 بهمن 1358
تاریخ عضویت: 20/5/1383
وضعیت تاهل: طلاق
شغل: خانه‌کار (فریلنسر)
تحصیلات: کارشناسی ارشد
وزن: 125
قد: 182

آرشیو

بیشترین نظرات

بیشترین دانلود

طراح قالب

خودمآری! طراح این قالب خودم هستم... زمانی که گرافیک و Html و جاوااسکریپت‌های پارسی‌بلاگ را می‌نوشتم، این قالب را طراحی کردم و پیش‌فرض تمام وبلاگ‌های پارسی‌بلاگ قرار دادم.
البته استفاده از تصویر سرستون‌های تخته‌جمشید و نمایی از مسجد امام اصفهان و مجسمه فردوسی در لوگو به سفارش مدیر بود.

در سال 1383

تعداد بازدید