داشتند می‌دویدند
نمی‌توانند که تمام مدت گیم بازی کنند
رایانه قدیمی را زمان‌دار کرده‌ام
یک‌ساعت باز می‌شود
دو ساعت بسته
وقتی کامپیوتر برای بازی ندارند می‌دوند
فعالیت‌های بدنی‌شان زیاد می‌شود
دور اتاق می‌چرخند
عضلات را تقویت می‌کنند و بر مهارت‌های حرکتی می‌‌افزایند
مسابقه گذاشته بودند
کدام سریع‌تر بدود
سیداحمد که باخت خیلی سریع گفت:
«من هنوز یه جون دیگه دارم!»
جون؟!
اثر رایانه است و بازی‌های آن
ادبیات روزمره‌‌شان هم به تبع محیط بازی!
اینترنت هم این‌گونه فرهنگ می‌زاید
سبک زندگی تغییر می‌دهد
بهترین آدم‌های یک ملّت را
به پلاس و فرندفید و فیس‌بوک و اخیراً وی‌چت می‌کشاند
و تمام حیای آن‌ها را به یکباره می‌دَرد
و خیال می‌کنند محیط مجازی به واقعی نمی‌کشد؟!
به هیچ مؤمن و مذهبی و باتقوا هم دیدیم که رحم نکرد!
چه بی‌رحم‌اند این شبکه‌های اجتماعی
بهترین‌های ما را بُردند...!
پ.ن.
چند بازی با توپ یادشان دادم
امروز (14 بهمن 92)
وسطی و استپ و...
وسط بازی سیداحمد گفت:
«هر کسی یادش رفت بگه استپ بازی رو همون‌جا ذخیره کنیم!»
پرسیدم: یعنی چی؟!
«یعنی ذخیره‌ش کنیم که دفعه بعد بازی رو از همون‌جا ادامه بدیم!»
خدایا...!
برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سید احمد 274 -
| 
این آگهی ارتباطی با نویسنده وبلاگ ندارد!
X
