«خیلی بابای خوبی هستی که ازم حمایت می‌کنی»
این جمله را وقتی گفت
که قرار شد دوباره او را تحت حمایت و پشتیبانی خود قرار دهم!
کودکان وقتی با هم گلاویز می‌شوند
طبیعی هم هست
سه تا هستند و گاهی کارشان به منازعه می‌انجامد
همیشه سفت و سخت دنبال عدالت می‌روم
وقتی یکی شکایت کند
دیگری باید توضیح دهد
و اگر نتواند
باید عذرخواهی کند از شاکی
و شاکی باید اعلام نماید که او را بخشیده است!
امروز اما تا از پیش‌دبستانی آمد
سیداحمد
دوید سراغ بازی رایانه‌ای و نپذیرفت نهار بخورد
مجبورش نکردم
به زور هم دهانش نگذاشتم
داد و هوار هم که هیچگاه نمی‌کنم
اما...
اگر بچه را رها کنی و به خوردن مجبور نکنی...
سیدمرتضی این طور نیست
او گرسنه باشد می‌خورد
ولی بعضی بچه‌ها بازیگوش‌اند
نمی‌شود سر غذا خوردن مسامحه کرد
نمی‌خورند تا ضعیف شوند و بیمار
گفتم از دستش ناراحت هستم!
سیده‌مریم که نهارش تمام شد
سر بازی به منازعه با او پرداخت
سیداحمد شکایت آورد به بابایش:
«مریم نمی‌ذاره بازی کنم، منو زد!»
رسماً اعلام کردم:
«سیداحمد به دلیل این‌که حرف مرا گوش نکرده دیگر تحت حمایت من نیست!»
گفتم:
«من دیگر به شکایت‌های او رسیدگی نخواهم کرد!»
پسر بلند شد
نشست سر سفره
غذایش را تا آخر خورد
در حال خوردن غذا بود که رویش را به سویم بازگرداند و گفت:
«خیلی بابای خوبی هستی که ازم حمایت می‌کنی»
به که شکایت بریم
اگر لحظه‌ای خدا دست از حمایت‌مان بردارد...؟!
برچسب‌های مرتبط با این نوشته: فرزند 535 - سید احمد 274 -
| 
این آگهی ارتباطی با نویسنده وبلاگ ندارد!
X
