نمونه اقتصاد اسلامی دروغ ِ تکثّرگرایی به بهانه غزّه خانه داری یا نداری اتحادیه مستقل خبرنگاران

[بیشتر]

حلقه میانی چیست؟ فقه هوش مصنوعی فهرست فصوص و فتوحات ما چند روح داریم؟ چه شود؟

[بیشتر]

• موانع طراحی حکومت
• داستان ِ بانکدار
• روش محاسبه سود وام بانکی
• مسأله شناخت
• تأمین امام جماعت
• اصول تربیت فرزند
• انرژی‌های غیرهمسو
• مسیر مرجعیّت
• خانواده؛ دشمن کاپیتالیسم
• هویّت ِ بورس
• عشق و فقه
• نواقص العقول
• من؛ مسئول
• فهم غلط از استخاره
• درمان ِ سازمان ِ تنبل
• تحولات اقتصاد کلان
• اولین نرم‌افزار من
• انقلاب در ساختارها
• پول در بانک
• سازمان جبهه
• آسیب فعالیت فرهنگی
• سامانه خانواده
• چرا تعدّد زوجات نه
• هدف ِ ازدواج
• چه کنیم؟
• سبک زندگی
• نسبت عقل و دین
• حل مشکل جبر و اختیار
• پارادوکس طلبه برنامه نویس
• سفرنامه خاورمیانه

[بیشتر]

دبیرستان سرای ایرانی ایده پرتقالی اگر خواننده بازگردد رأی ِ مخفی دستاورد تحصیلی

[بیشتر]

«می‌دونی بزرگ شدم می‌خوام چه کاره بشم؟»
- چکار؟
«می‌خوام برم عراق
یه رستوران غذای ایرانی بزنم
آشپزی کنم
بعد زن عراقی بگیرم
بچه‌هام دو رگه بشن
هم عربی حرف بزنن هم فارسی»

این آرزو خیلی واقعی‌ست
خیالی و فانتزی و دور از دسترس نیست
نه آن‌ چیزهایی که ما می‌گفتیم
در کودکی‌مان:
خلبان، ناوخدای کشتی و مخترع



خوشحال شدم
چرا؟
زیرا هنگام تحلیل
وقتی به رفتار کودکان می‌نگرم
احساس می‌کنم
بیشتر تحت تأثیر اراده‌های بزرگ‌ترهایمان بودیم
تشویق‌هایشان
خواسته‌هایشان
ارزش‌های غیرواقعی‌شان

او اما مستقل فکر می‌کند
وابسته نیست
این خیلی خوب است
خیلی خوب
من این‌طور فکر می‌کنم

وقتی درباره دنیا با ما صحبت می‌کردند
اِعمال نفوذ می‌کردند
در ذهن‌مان
با بزرگنمایی بعضی مشاغل خاصّ
که به آرزوهای غیرواقعی بیاندیشیم
هر چه که دور از دسترس
برای اشتغال
برای آینده
برای بزرگسالی‌مان

اما
کودک را اگر رها کنیم
به گمانم
با آرزوهای خودمان پر نکنیم
واقعیت را ببیند
می‌بیند
انتخاب‌های در دسترس‌تری می‌کند
واقعی تصمیم می‌گیرد!

امیرالمؤمنین (ع): «لَوْ شِئْتُ لَاهْتَدَیْتُ الطَّرِیقَ إِلَى مُصَفَّى هَذَا الْعَسَلِ وَ لُبَابِ هَذَا الْقَمْحِ وَ نَسَائِجِ هَذَا الْقَزِّ، وَ لَکِنْ هَیْهَاتَ أَنْ یَغْلِبَنِی هَوَایَ وَ یَقُودَنِی جَشَعِی إِلَى تَخَیُّرِ الْأَطْعِمَةِ، وَ لَعَلَّ بِالْحِجَازِ أَوْ الْیَمَامَةِ مَنْ لَا طَمَعَ لَهُ فِی الْقُرْصِ وَ لَا عَهْدَ لَهُ بِالشِّبَعِ، أَوْ أَبِیتَ مِبْطَاناً وَ حَوْلِی بُطُونٌ غَرْثَى وَ أَکْبَادٌ حَرَّى» (نهج‌البلاغه، ن45)
(فکر نکنید من قادر به تحصیل لذت هاى دنیا نیستم. به خدا سوگند) اگر مى خواستم مى توانستم از عسل مصفا و مغز گندم و بافته هاى ابریشم براى خود (بهترین) غذا و لباس را تهیّه کنم; اما هیهات که هواى نفس بر من چیره شود و حرص و طمع مرا وادار به انتخاب طعام هاى لذیذ نماید در حالى که شاید در سرزمین حجاز یا یمامه (از مناطق شرقى عربستان) کسى باشد که حتى امید براى به دست آوردن یک قرص نان نداشته و هرگز شکمى سیر به خود ندیده باشد. آیا من با شکمى سیر بخوابم در حالى که در اطراف من شکم هاى گرسنه و جگرهاى تشنه باشند؟! (ترجمه مکارم)

پنج شنبه 103 آذر 1

امروز:  بازدید

دیروز:  بازدید

کل:  بازدید