مگر ما چطور زبان را فرا می‌گیریم؟!
یک نفر لغتنامه باز می‌کند و تمام واژگان را یادمان می‌دهد؟!
با معانی‌شان؟!
این‌طور که نیست
ما می‌شنویم
و تکرار می‌کنیم
از جامعه
بازخورد مثبت که می‌گیریم
فرا می‌گیریم
جامعه بزرگ است
بزرگ‌تر از خانواده
کودکان منابع دیگری نیز دارند
برای یادگیری زبان
مدرسه
هم‌کلاسی‌ها و معلّمان
سر میز غذا
تلویزیون برنامه‌ای پخش می‌کرد
قصد داشت احساسات خود را بیان نماید
نهایت حسّ و حال خود را
آن‌طور که در مدرسه فراگرفته:
«[...] با این بازیش!» [واژه نامناسب حذف شد]
تا این‌جای کار مشکلی نیست
شنیده
تکرار کرده
هنوز بازخورد مثبت که نگرفته
او دارد خانواده را می‌آزماید
ببیند آیا مقبول است یا خیر
سکوت من مهم است
به عنوان مربّی
به عنوان فرد مورد اعتماد
اگر تقریر کنم
ثابت می‌شود
یاد می‌گیرد یعنی
و اگر نکنم...
«معنایش را می‌دانی؟!»
خیلی آرام پرسیدم
لحنم را جدّی کردم و مثل تمام اوقاتی که جدّی حرف می‌زنم
ولوم صدا را پایین آورده
بر تأثیرگذاری آن افزودم
نمی‌دانست
گفتم این کلمه به معنای همان فعلی‌ست که در دستشویی اتفاق می‌افتد
اگر معنایش را می‌دانستی به زبان می‌آوردی؟!
«اَه، حالم به هم خورد!»
سریع‌ترین پاسخی که داد
و همه با هم تکرار کردند: «اَه اَه اَه...»
این کلمه زشت است در فرهنگ ما
اگر چه بسیاری بر زبان می‌آورند
گفتم اگر می‌خواهی خوب باشی
این را تکرار نکن!
«به جایش چه بگویم؟!»
روش کار مرا می‌دانست
این‌که جایگزین می‌دهم همیشه
پاسخ دادم:
اگر خواستی اوج انزجارت را از کار کسی بیان نمایی
بهتر است این را بگویی:
«گند زد با این بازیش!»
چند روز گذشت
باز هم تلویزیون
وقتی از واژه «گند» استفاده کرد
خیره نگاهم کرد
منتظر تأیید بود
بازخورد مثبت
وقتی جوابی ندادم پرسید:
«درست گفتم دیگه؟!»
گفتم: بله!
و لبخندم را که دید
یاد گرفت
چرخه یادگیری کامل شد
ما انسان‌ها این‌طوری‌ست که زبان می‌آموزیم!
دولت‌ها نیز چنین‌اند
مسئولین
وقتی تصمیمی می‌گیرند که در آن تردید دارند
به مردم می‌نگرند
به سکوت آن‌ها
به رسانه‌ها که بلندگوی جامعه‌اند
وقتی تقریر شد
تکرار می‌کنند
اعتراض که بشود
ترک
جامعه‌ی بصیر به وقت خود باید حرف بزند
نخبگان یعنی
خواصّ اهل حق
با رسانه‌هایش
با رسانه‌هایشان
از اشتباهات بگذریم، عادت می‌شود
قانون می‌گردد و ترک‌ناپذیر!
برچسب‌های مرتبط با این نوشته: عکس 362 - فرزند 535 - سید احمد 274 -
| 
این آگهی ارتباطی با نویسنده وبلاگ ندارد!
X
