نمونه اقتصاد اسلامی دروغ ِ تکثّرگرایی به بهانه غزّه خانه داری یا نداری اتحادیه مستقل خبرنگاران

[بیشتر]

حلقه میانی چیست؟ فقه هوش مصنوعی فهرست فصوص و فتوحات ما چند روح داریم؟ چه شود؟

[بیشتر]

• موانع طراحی حکومت
• داستان ِ بانکدار
• روش محاسبه سود وام بانکی
• مسأله شناخت
• تأمین امام جماعت
• اصول تربیت فرزند
• انرژی‌های غیرهمسو
• مسیر مرجعیّت
• خانواده؛ دشمن کاپیتالیسم
• هویّت ِ بورس
• عشق و فقه
• نواقص العقول
• من؛ مسئول
• فهم غلط از استخاره
• درمان ِ سازمان ِ تنبل
• تحولات اقتصاد کلان
• اولین نرم‌افزار من
• انقلاب در ساختارها
• پول در بانک
• سازمان جبهه
• آسیب فعالیت فرهنگی
• سامانه خانواده
• چرا تعدّد زوجات نه
• هدف ِ ازدواج
• چه کنیم؟
• سبک زندگی
• نسبت عقل و دین
• حل مشکل جبر و اختیار
• پارادوکس طلبه برنامه نویس
• سفرنامه خاورمیانه

[بیشتر]

دبیرستان سرای ایرانی ایده پرتقالی اگر خواننده بازگردد رأی ِ مخفی دستاورد تحصیلی

[بیشتر]

بیشتر فرمایشات شما را قبول دارم.
‌‌‌‌یک: به نظرم همه ی مولفه های مدیریت علم آن نیست. ‌‌‌‌که با ارائه پیشنهادی بهتر مشغول شود.
‌‌‌‌دو: همان مسئولین که شما فرمودید، از خیلی ها حرف شنوی ندارند.
‌‌‌‌بلکه غالبا از افرادی که خودشان میخواهند
‌‌‌‌یا بر اساس رابطه یا....
‌‌‌‌تاثیر پذیرند.
‌‌‌‌نمیخواهم گلایه ویا... کنم.
‌‌‌‌ولی به این نهاد ها نگاه کنید:
‌‌‌‌اوقاف-بسیج-سپاه-بنیاد مستضعفان-کمیته امداد- بنیاد برکت-ائمه جمعه و...
‌‌‌‌واقعا این نهادها نمیتوانند درست تر کار کنند.
‌‌‌‌فقط حرف این است که بهتر کار کنند و نه ایده ال!
‌‌‌‌رفتم پیش امام جمعه
‌‌‌‌چند بار
‌‌‌‌بهشون گفتم:آقا بنده آماده ام برای شما کار کنم.
‌‌‌‌تا بر شما این فشار که نفر ندارم نباشد.
‌‌‌‌اسم نوشتم، با ادرس و تلفن
‌‌‌‌خبری نشد.
‌‌‌‌بار دیگر رفتم و این بار پیشنهادهای متعدد برای حل مشکلات ایشان دادم.
‌‌‌‌و حتی ادعا کردم حاضرم خودم بدون هزینه اجرا کنم.
‌‌‌‌همین اتفاق در معاونت تبلیغ حوزه هم افتاد.
‌‌‌‌در ستاد راهیان نور هم
‌‌‌‌و....
‌‌‌‌طرح مکتوب با ادله مختلف و سکوت مسئولین.
‌‌‌‌‌‌‌‌بنده یقین داشتم که بهتر میدانم باید چه کرد.
‌‌‌‌شاید جهل مرکب باشد.
‌‌‌‌اما خبری نبود و نیست.
‌‌‌‌راستش بعضی اوقات احساس میکنم
‌‌‌‌عمده مشکل بی عدالتی است.(سرجای خودمان نیستیم)
‌‌‌‌نکته عجیب تر آنکه
‌‌‌‌بنده خودم میدانم حتی از بنده بهتر هم هستند و کاری در دستشان نیست.
‌‌‌‌حتی مسئولی که با تقواست، عادل است
‌‌‌‌هیچ جست و جویی نمیکند که آیا فردی هست؟
‌‌‌‌حداقل برای مشاوره، برای اتاق فکر و....
‌‌‌‌‌‌‌‌اما راه حل؟؟؟
‌‌‌‌امور اجتماعی را چگونه اداره میشود؟
‌‌‌‌آن برادر به ظاهر به تبع سخن آقا میگوید:
‌‌‌‌گفتمان سازی- یا به بیان شما تصمیم سازی و...
‌‌‌‌آیا این بهترین راهه؟
‌‌‌‌اگر آری
‌‌‌‌چگونه باید گفتمان سازی کرد؟
‌‌‌‌البته نکته شما مسلم است که باید حرفمان مشخص، مستدل، مبین و... باشد.
‌‌‌‌سلامت باشید.
‌‌‌‌
در رابطه با «رابطه» صحیح می‌‌‌‌فرمایید
فرمایش درستی‌‌‌‌ست
حتی در نهادهای حوزوی بسیار بیشتر و فراگیرتر
فلان مدرسه که گفته بودند جا نداریم
با یک تلفن از فلان آقا
پذیرش کردند
فلان فردی را که سفارش شده بود

بارها و بارها
سال‌‌‌‌های گذشته
شخصاً خودم درگیر این مسأله شدم
ولی وقتی فکر کردم
به همان نتیجه‌‌‌‌ای رسید که استاد حسینی(ره) می‌‌‌‌فرمایند
«حکومت منطق صوری بر روش تفکر»

این یک زمانی تنها در حوزه‌‌‌‌ها بود
اما امروز روش تفکر مردم ما شده است
و مدیران البته
هر فرد انسانی از این منظر
یا «ثقه» است و یا نیست
اگر ثقه باشد، هر چه گفت حجیت دارد
و مقبول
و اگر ثقه نیست
هر چه بگوید مورد پذیرش قرار نمی‌‌‌‌گیرد
انگار در مقام کشف حکم شرعی موضوعات هستند
و دارند به راویان نظر می‌‌‌‌افکنند

این تفکر صفر و یکی را در همه جا می‌‌‌‌شود دید
حتی در فیلم‌‌‌‌ها و سریال‌‌‌‌های ما
یک آدمی از ابتدا تا انتها خوب است
یکی هم بد
خیلی هنر نمایند «تطهیر» می‌‌‌‌کنند
مثلاً آدم بد قصه در نهایت توبه می‌‌‌‌کند و اصلاح می‌‌‌‌شود

اما به فیلم‌‌‌‌های خارجی که نگاه می‌‌‌‌کنم
می‌‌‌‌بینم آدم‌‌‌‌ها خاکستری‌‌‌‌اند
بعضی رفتارهای خوب
و بعضی رفتارهای بد دارند
آن‌‌‌‌ها هم گویا کاملاً‌‌‌‌ متعمّدانه سعی دارند این نگاه خود را نشان دهند
که خوب مطلق و بد مطلق وجود ندارد

برای یافتن راه حل گفتمان‌‌‌‌سازی باید به چند اصل توجه کنیم:

1. گفتمان یعنی یک جریان اندیشه در یک عصر
2. جریان یعنی موج، یعنی همگرایی، یعنی در یک جهت قرار گرفتن اندیشه‌‌‌‌ها
3. موج‌‌‌‌سازی،‌‌‌‌ جریان‌‌‌‌سازی و ایجاد گفتمان نیاز به هماهنگی و همگرایی مردم دارد
4. همگرایی از «پیروی» حاصل می‌‌‌‌شود، پذیرش مردم از یک قشر خاص
5. گفتمان‌‌‌‌سازی تابع نظریه خواص و عوام است
6. فقط خواص می‌‌‌‌توانند گفتمان‌‌‌‌سازی کنند، زیرا «پیروی» از آنان واقع می‌‌‌‌شود
7. خواص معمولاً محتاط هستند، زیرا خواص شدن بدون احتیاط میسّر نیست
8. «پیروی» نیازمند «اعتماد» است، پس «اعتمادسازی» مقدمه «گفتمان‌‌‌‌سازی»
9. خواص اگر «محتاط» نمی‌‌‌‌بودند نمی‌‌‌‌توانستند «اعتماد» بسازند
10. جریان‌‌‌‌سازی یعنی حرکت در خلاف جریان موجود
11. حرکت در خلاف جریان، بی‌‌‌‌احتیاطی‌‌‌‌ست و خطر دارد
12. آنان‌‌‌‌که محتاطند چگونه می‌‌‌‌توانند «نوآوری» کنند؟
13. مسأله برای خواص باید خیلی حیاتی و مهم شود که آنان را به حرکت وا دارد
14. هزینه «گفتمان‌‌‌‌سازی»‌‌‌‌ بالاست و کمتر کسی حاضر به پرداخت آن می‌‌‌‌شود

نظر شما چیست؟

یکشنبه 103 آذر 4

امروز:  بازدید

دیروز:  بازدید

کل:  بازدید