یک روزگاری
صدها سال قبل
همه چیز در دنیا به صورت «فردی» بود
دولتش دیکتاتوری بود
استبداد بود
«فردی» بود
تجارتش بر اساس تاجرهای «فردی» بودند
یک‌نفر یک‌نفر تاجر بود
دخل و خرجش را خودش انجام می‌داد
همه‌چیز در دنیا صورت «فردی» داشت
زراعتش، تجارتش، درس‌خواندنش، دولتش، سیاستش، روزنامه‌ش، همه‌اش
در این دنیا
ما
یعنی «قوای دینی»
و «راهنمایان اخلاقی بشر»
هم اگر «فردی» زندگی می‌کردیم
تا حدودی معقول بود
روبه‌راه بود
عیبی نداشت
یکی در مقابل یکی
آن‌ها تنها بودند و ما هم تنها
اما امروزی که همه چیز به صورت دسته‌جمعی و منظّم درآمده
دولت‌هایش دسته‌ها و سازمان‌ها دارند
تجارتش شرکت‌های وسیع و محیّرالعقول شده
تبلیغاتش مؤسسات وسیع دارند
مطبوعاتش نهادها تأسیس کرده‌اند
سیاستمدارانش احزاب به وجود آورده‌اند
فلاحت و کشاورزی مکانیزه شده و به صورت شرکت‌ها درآمده
در این دنیای «سازمانی»
اگر ما باز هم بخواهیم تک‌روی کنیم
به نظر من
نهایت «سادگی» (ساده‌لوحی) است
ما اگر
عمل دست‌جمعی نداشته باشیم
کلاهمان پس معرکه‌ست
که «هست»
که «هست»!
برای این‌که همه چیز منظّم است
جامعه ما امروز همه‌چیزش «سازمانی» و منظّم است
اگر ما بخواهیم بی‌سازمان و بی‌نظم پیش برویم
موفق نمی‌شویم
اگر این حرف را پذیرفتید
که پذیرفتید
اگر نپذیرفتید
مثل پنجاه سال پیش
که تا حالا همه‌مان خُرد شدیم و له شدیم و قوای‌مان تلف شده
و هر کس به راه خودش رفته
و هر کس با دیگری تضارب و تزاحم داشته
و مشکلاتی برای‌مان پیش آمده
و دیگران هزاران فرسنگ از ما پیش افتاده‌اند و رفته‌اند
ما همین‌جا هستیم
باز هم می‌مانیم
میل خودتان است
می‌خواهید بپذیرید
می‌خواهید هم نپذیرید!*
متن فوق را از روی نوار پیاده کردم
نوار سخنرانی امام موسی صدر
سال 1344
در حوزه علمیه قم
در جمع علما و فضلای حوزه
تکان‌دهنده است
نیست؟!
پس چرا تکان نداده است
پس از پنجاه سال؟!
یاد کلام مقام معظم رهبری**
سال 1374
کار سازمانی و تشکیلاتی مانند استفاده از اتومبیل
در مقابل سواری بر اسب
تشبیهی برای کار فردی!
* منبع: http://sound.tebyan.net/newindex.aspx?pid=150301&MusicID=72529
** اشاره به کلام منقول در: http://rastan.parsiblog.com/Posts/110
برچسب‌های مرتبط با این نوشته: روحانیت 20 -
| 
این آگهی ارتباطی با نویسنده وبلاگ ندارد!
X
