نمونه اقتصاد اسلامی دروغ ِ تکثّرگرایی به بهانه غزّه خانه داری یا نداری اتحادیه مستقل خبرنگاران

[بیشتر]

حلقه میانی چیست؟ فقه هوش مصنوعی فهرست فصوص و فتوحات ما چند روح داریم؟ چه شود؟

[بیشتر]

• موانع طراحی حکومت
• داستان ِ بانکدار
• روش محاسبه سود وام بانکی
• مسأله شناخت
• تأمین امام جماعت
• اصول تربیت فرزند
• انرژی‌های غیرهمسو
• مسیر مرجعیّت
• خانواده؛ دشمن کاپیتالیسم
• هویّت ِ بورس
• عشق و فقه
• نواقص العقول
• من؛ مسئول
• فهم غلط از استخاره
• درمان ِ سازمان ِ تنبل
• تحولات اقتصاد کلان
• اولین نرم‌افزار من
• انقلاب در ساختارها
• پول در بانک
• سازمان جبهه
• آسیب فعالیت فرهنگی
• سامانه خانواده
• چرا تعدّد زوجات نه
• هدف ِ ازدواج
• چه کنیم؟
• سبک زندگی
• نسبت عقل و دین
• حل مشکل جبر و اختیار
• پارادوکس طلبه برنامه نویس
• سفرنامه خاورمیانه

[بیشتر]

دبیرستان سرای ایرانی ایده پرتقالی اگر خواننده بازگردد رأی ِ مخفی دستاورد تحصیلی

[بیشتر]

سال 99 بود
ایده‌ای رسید
کارت بازی خودرو
این‌جا ماجرایش را نوشتم
رفتیم و چاپ کردیم و برای فروش
با بچه‌ها

از ابتدا قرار بود که سودش مال خودشان
سرمایه از من
این نتیجه کار
پس از دو سال:



قرار بود هزار نسخه چاپ شود
تعدادی خب پـــِـرتی داشت
خراب یعنی
از چاپ رو که به چاپ پشت رفت
بعضی نابود
در مسیر تست‌های اولیه
باقی را که فروختیم
945 عدد شد

ابتدا قیمت را 10 هزار تومان گذاشتیم
بعد کمی بیشتر
بعضی را دسته کردیم
پنج‌تا اگر با هم بخرد دانه‌ای 7 حساب شود
تخفیف‌های مختلف

همه فروش‌ها را ثبت کرده
تا «امین» باشم
برای سودی که قرار بوده به آن‌ها برسد
به فرزندانم
و گزارش را به آن‌ها ارائه کردم
بسیار دقیق
چیزی شبیه به این:



اعتماد مهم است
با گزارش کامل به دست می‌آید
صاحب کار
کارفرما
کسی که حقی از او در بین است
«باید» بداند
کامل هم
این در همه جا هست
در «جامعه»‌ بیشتر

مشکل ما همین
خیلی از امور نمی‌دانیم
ما مردم یعنی
باید بدانیم و مطلع باشیم

من نگران اعتماد فرزندانم بودم
در فروش همین کارت‌های بازی خودرو
پس همه‌چیز را نوشتم
جزء به جزء
و در اختیارشان
تا حرف و حدیثی نباشد
حتی به ذهن‌شان هم خطور نکند
اعتماد مهم‌ترین رکن در روابط اجتماعی‌ست!

قال مُنْجِز الْوَعْدِ (ع): «أَلَا وَ إِنَّ إِعْطَاءَ الْمَالِ فِی غَیْرِ حَقِّهِ تَبْذِیرٌ وَ إِسْرَافٌ وَ هُوَ یَرْفَعُ صَاحِبَهُ فِی الدُّنْیَا وَ یَضَعُهُ فِی الْآخِرَةِ، وَ یُکْرِمُهُ فِی النَّاسِ وَ یُهِینُهُ عِنْدَ اللَّهِ؛ وَ لَمْ یَضَعِ امْرُؤٌ مَالَهُ فِی غَیْرِ حَقِّهِ وَ لَا عِنْدَ غَیْرِ أَهْلِهِ، إِلَّا حَرَمَهُ اللَّهُ شُکْرَهُمْ وَ کَانَ لِغَیْرِهِ وُدُّهُمْ، فَإِنْ زَلَّتْ بِهِ النَّعْلُ یَوْماً فَاحْتَاجَ إِلَى مَعُونَتِهِمْ، فَشَرُّ خَلِیلٍ وَ أَلْأَمُ خَدِین.» (نهج‌البلاغه، خ126)
بدانید که پرداخت مال در غیر موردش تبذیر و اسراف است، و این کار شخص را در دنیا سر بلندى مى دهد ولى در آخرت موجب سر شکستگى است، او را در دیده مردم با ارزش اما نزد خداوند خوار مى کند. کسى مالش را در برنامه غیر حق و نزد غیر مستحق صرف نکرد مگر اینکه خداوند او را از سپاسگزارى همان مردم محروم کرد، و محبّتشان متوجه غیر او گشت، و اگر روزى قدمش بلغزد و به یارى آنان نیازمند شود همان مردم بدترین دوست و پست ترین رفیق خواهند بود. (ترجمه انصاریان)

پنج شنبه 103 آذر 1

امروز:  بازدید

دیروز:  بازدید

کل:  بازدید