مدتی مُد شده است
همه دلتنگ گذشته‌های خود شوند
به خاطر چند سکه یا اسکناس قدیمی
چند انیمیشن و کارتون
شکل قوطی‌ها و آدامس‌ها و شکلات‌های دوران کودکی‌شان
البته تکرار برنامه‌های کودک دهه 70 از سیما هم بی‌تأثیر نیست!
چند روز پیش
اَسنادی را جابه‌جا می‌کردم
به گذشته‌هایی برخورد کردم
که ته ِ دلم را لرزاند
حس نوستالوژیکم فوران کرد
و فضایی آبستره در ذهنم نقش بست
فلش‌بک می‌زنم
و شما را به ارمغانی شریک می‌سازم
در تمام حسّ رومانتیک خود
از هنروری‌هایی که گذشته‌ام را افتخارآمیز نموده
که سرم را بالا بگیرم
روزی که «لاینفع مالٌ و لا بَنون» (شعراء:88)
بگویم: عمرم به بطالت نبود
به تلاش بود
به زحمت
به سعی در حفظ دین
یک روز در جبهه «نظامی»
و امروز در جبهه «فرهنگی»!
فریاد بزنم و بگویم: «من هستم، پس می‌جنگم» :)
مسئول آموزش نظامی پایگاه بسیج مسجد امام رضا(ع) - فاز 3 شهرک اکباتان!
کارنامه تحصیلی دوره کاردانی مربی‌گری سیاسی - سال 1376
نه برای تفاخر
فقط این‌که
تصویر چند جعبه پودر لباسشویی با فلان مارک و علامت
و هزار جنس بی‌ارزش و فراموش‌شدنی
هیچ کدامشان
آن حس نوستالوژیکی که از این نوشته‌ها بهمان دست می‌دهد نمی‌دهند
آن‌ها رفتنی بودند و رفتند
ولی اعمال ما ماندنی هستند
برای همیشه
اگر برای خدا بوده مظهر غرور*
و اگر برای نفس بوده مظهر شرم ِ فاعل است!
* البت، نه غرور ِ دنیا
که پارادوکس است!
غرور اخروی، صحرای محشر، زیارت پیغمبر(ص)... این چیزها...!
پ.ن. با تشکر از همکاری که تذکر دادند
عبارت نقل شده با آیه مطابقت نداشته
مورد اصلاح شد
اگر چه غرض نقل مستقیم نبوده است
که اگر بود
چون دیگر مستندات و منقولات
نشانی و آدرس ذکر می‌گردید.
برچسب‌های مرتبط با این نوشته:
| 
این آگهی ارتباطی با نویسنده وبلاگ ندارد!
X
