مباحثه - شاید سخن حق

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
عشق و فقه 7 +	شنبه 97 دی 22 - 5:0 صبح
دو تا استاد اخلاق پیدا کنی اگر یکی شاگرد دیگری نباشد هر کدام نسخه‌ای متفاوت می‌دهد زیرا نسخه‌ها بر روشی واحد متکی نیست اگر چه منبع هر دو نقل باشد کلام معصوم (ع) یکی یک کلام را گرفته دیگری کلام دیگر را دو راه پیش پایت می‌گذارند و تو راهی برای فهم واقعیت نداری این‌که کدام به حقیقت نزدیک‌تر است تو فقط باید اطاعت کنی از کدام؟ هر کدام را که خودت بپسندی خیاط یک راهی پیش پایت می‌گذارد حداد راه دیگر دولابی هم انصاری قاضی امجد هم و خوشوقت کاملاً متفاوت از باقی شرمنده‌ام که اسم بردم ولی چاره چیست باید بدانیم که این قدسی بودن باید از کلام نشأت بگیرد نه از متکلّم این‌ها آدم‌های بزرگی بوده‌اند قطعاً با قدهایی چند برابر من حقیر چیزی نیست کوچک در برابر عظمت این بزرگان علم و اخلاق اما ما قرار است حرف‌ها را قضاوت کنیم نه آدم‌ها را شما همین دو بزرگوار آخری را ملاحظه کن هر دو به یک استاد بستگی داشتند ارتباط یعنی اما مسائل سیاسی موضع‌گیری‌هاشان را متفاوت قرار داد چرا؟! این سؤالی بود که برای پاسخ آن زحمت کشیدم تلاش کردم و به نقص در روش رسیدم آن‌ها روش‌شان قابل اعتماد نیست نبوده و نیست پس حکمی که می‌کنند ذوقی‌ست سلیقه خودشان در آن تأثیر فراوان دارد عرفان و اخلاق این‌طور است ذوق‌پایه هستند به دلیل متقن نبودن روشی [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
عشق و فقه 6 +	پنج شنبه 97 دی 20 - 5:0 صبح
اخلاق و کلام اگر چه منبع خود را چون فقه بر کلام معصوم (ع) بنیان نهاده‌اند اما روش خود را تحقیقی و پژوهشی نگذاشته‌اند ذوقی هستند و سلیقه‌ای همین است که در اخلاق هم اختلاف پیدا می‌شود مسلک واحدی در نمی‌آید چرا؟ زیرا فقیه تا تمام روایات یک باب را جمع نکند به فتوا نمی‌رسد به نظر نهایی ولی اخلاقی ولی کلامی یک روایت برایش کافی‌ست: در فلان کتاب آمده که فلانی گفته که فلان کار خوب است حالا هم سند کتاب ضعیف باشد و هم وثاقت روات خود ِ کار هم اصلاً با عقل جور در نمی‌آید ولی خب از باب تسامح در ادله سنن می‌پذیرد همان را می‌کند روش خود دستور اخلاقی صادر می‌‌کند مردم را هم توصیه به آن اصلاً هم اهمیت نمی‌دهد که بعدش چه خواهد شد این کار آیا جامعه را بر هم نمی‌زند؟ آیا نظم اجتماعی مسلمانان را ساقط نمی‌کند؟ اصلاً به این‌هایش نمی‌اندیشد این می‌شود که عجیب می‌شود گاهی وقتی دستورات اخلاقی بزرگان را با هم مقایسه می‌کنی مختلف جورواجور و عجیب‌تر این‌که می‌بینی با همان کلام و فقهی که خودشان گفته‌اند هم جور نیست مثال واقعی: قمه‌زنی را توصیه می‌کنند نه فقهی نه کلامی بلکه اخلاقی به واسطه احترامی که می‌پندارند با دلایل ضعیفی که دارند گمان می‌کنند فحص لازم نیست تحقیق دیگر نمی‌خواهد بحث اخلاقی‌ست دیگر محبّت است دیگر به کلّی ِ «هر محبّتی خوب است» بسنده می‌کنند دو سه تا روایت کلّی می‌آورند تسامح می‌شود مستحب است دیگر مگر دلیل قطعی می‌خواهد؟! با همین کلّیات آن‌همه جزئی را مجوّز می‌دهند بل توصیه هم مجلسش را هم تشکیل می‌دهند آدم‌ها را هم تشویق می‌کنند و بعد اصلاً تعارض آن را با کلام و فقه درک نمی‌کنند چرا؟! زیرا اصلاً به این ارتباط رسیدگی نکرده‌اند توجهی نداشته‌اند چون در روش‌شان نبوده روش‌شان تحقیقی و پژوهشی نبوده در اخلاق روش این است: بخوان و عمل کن، هر چه بادا باد! [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
عشق و فقه 5 +	سه شنبه 97 دی 18 - 5:0 صبح
فلسفه هم منبع متفاوتی دارد فلسفه فقط عقل را حجّت می‌داند بالاصاله و روش خود را روش عقلی محض می‌خواهد بدون اتکا به نقل به حدیث به کلام دیگران به تنهایی دنیا و هستی را بشناسد زیرا بنیان‌گذاران فلسفه دین‌دار نبودند به خدا متکی نبودند ایمان اساس پیدایش مبنای فکری آن‌ها نبود فلسفه را می‌گویند از یونان برخواست به روم ارث رسید توسط هارون الرشید وارد اسلام شد با جوایزی که برای ترجمه به زبان عربی دادند هدف‌شان هم مشکوک است اما کلام علم کلام به اعتقادات بسته است ابتدا بیشتر جنبه روایی داشت بخشی از احادیث که به اعتقادات می‌پرداخت اصول عقاید توحید و نبوّت و معاد قرآن که کلام خداست آیا حادث است یا قدیم همیشه بوده یا خلق شده ولی بعدتر وقتی فلسفه قوّت گرفت وقتی فلسفه در میان متشرّعین پذیرفتنی شد قابل اتکا چون خوب دشمن را زمین می‌زد چون خوب جدل می‌کرد چون قدرت می‌داد تا حریف را بپیچانی فتیله پیچ کنی از هر طرف که برود حالش را بگیری منطق صوری این‌طور است چون به موادّ خود کاری ندارد حساس نیست با هر مادّه یقینی یا ظنّی می‌تواند کار کند حتی موادّ دروغی هم می‌شود در آن ریخت جدل را خوب مهندسی می‌کند علم کلام به روش فلسفه مجهّز شد متمایل شد یعنی متکلمین دیدند با فلسفه بهتر می‌توانند حرف خود را ثابت کنند روش کلام به سمت فلسفه رفت روشی فلسفی و منطقی اما منبع هم نقل و هم عقل اما نسبت به نقل همان اشکالی را داشت که اخلاق دارد هنوز هم حتی [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
عشق و فقه 4 +	یکشنبه 97 دی 16 - 5:0 صبح
عرفان از رهبانیت مسیحی وارد اسلام شد بعضی می‌گویند از بودیسم هند از ریاضت از چیزی که اسلام نهی فرموده بود از بریدن از جامعه عرفان عملی منظور است اصل آن صوفی‌گری بوده صوفی‌ها به لباس خشن خود معروف بودند به زجردادن خودشان این رهبانیت در مسیحیت هم هست کسانی که خود را به زنجیر می‌کشند شلاق می‌زنند تا رنج مسیح را بکشند تا پاک شوند عرفان منبع خود را درونی توصیف می‌کند خواب در آن مهم می‌شود و مکاشفه همیشه همین‌طور بوده تا عرفان نظری درست شد تا بتوانند آن رفتار غیرمتعارف را توجیه کنند این شد که روایات و احادیثی هم ضمیمه کردند بحث علمی هم ولی نه به هدف این‌که از روایت چیزی بفهمند تا مسیر عرفان را پیدا کنند یا اصلاح برای این‌که راه رفته را توجیه نمایند کوس أنا الحق حلاج را این‌که به معصوم (ع) منصوب نمایند تمام آن‌چه را که از نزد خود ساخته بودند منبع بیرونی نیست در عرفان روش هم فهم و تحقیق و بررسی قرائن نیست روش «حال» است حال و احساس یک فرد انسانی کاملاً هم شخصی وابسته به روحیات آن آدم این می‌شود که یکی عارف می‌شود اما به دلیل خصوصیات شخصیتی خود با عارف دیگر مختلف است کار دیگر می‌کند جور دیگر شاگردهایشان هم متفاوت دو سلسله از عرفا پیدا می‌شوند با رفتارهای مختلف هر کدام هم رفتارهای خود را درست می‌داند و دیگری را تخطئه می‌کند یکی مثلاً با ذکر گفتن ریاضت می‌کشد دیگری با کار کردن زیاد یکی از مردم دوری می‌گزیند به غار پناه می‌برد کنج خانه دیگری در میان مردم با رفتارهایی زننده خود را تحقیر می‌کند تا با تحقیر کردن نفس خود به تعالی برسد [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
عشق و فقه 3 +	جمعه 97 دی 14 - 5:0 صبح
حالا بحث خودمان فقه از حدیث تولید شده حدیث چیزی جز بیان حرف‌ها و رفتارهای معصوم (ع) که نبوده خاطره‌گویی نشسته بودم امام (ع) آمد یکی از حاضرین سؤالی پرسید ایشان پاسخ فرمودند همین حدیث یعنی بیان خاطره که معمولاً همراه با ذکر سند است یعنی راوی‌ها تلاش می‌شده تا اسم آدم‌هایی که به ترتیب خاطره را گفته‌اند پیوست شود تا بر رسمیّت مطلب بیافزاید مثل امروز خود ما گاهی: جواد می‌گفت از مرتضی شنیده که دیده بوده احمد توپ رضا رو برداشته! ما هم وقتی مطلب مهم باشد نقل سند می‌کنیم تا بر استحکام کلام بیافزاییم این می‌شود حدیث فقه چیست؟ چون فاصله افتاده بین ما تا راویان حدیث تا کسانی که در جلسه حاضر بوده‌اند قرائن را نمی‌توانیم به خوبی بفهمیم شاید دشمنی در جمع بوده معصوم (ع) ناگزیر کلام را جور دیگر گفته شاید لحن ایشان خاصّ بوده مثلاً سؤالی یا انکاری: وضو برای رفع جنابت کافی‌ست؟! خب وقتی سؤالی و انکاری بیان بفرمایند منظور کلام کلاً برعکس می‌شود و ما که در جلسه نبودیم ممکن است این‌طور در کتاب‌ها بخوانیم: وضو برای رفع جنابت کافی‌ست. مجبوریم به سؤال‌کننده دقت کنیم که چگونه پرسیده است و شخصیت تاریخی او را بررسی که که بوده است و روایت‌های دیگر را تا مقایسه و سنجش انجام دهیم این می‌شود فقه درک مطالبی که از معصومین (ع) نقل شده است اما عرفان که این‌طور نیست فلسفه هم نیست کلام و اخلاق هم حتی آن‌ها منابع‌شان متفاوت می‌شود روش‌شان هم [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
عشق و فقه 2 +	چهارشنبه 97 دی 12 - 5:0 صبح
مثال؛ بهترین راه برای ساده‌سازی: دو برادر دوقلو سر دو راهی یکی راست می‌رود و دیگری چپ می‌پرسی: چرا؟ اولی: پدرم گفته از مسیر راست برو دومی: روی تابلو نوشته مسیر چپ بهتر است این‌ها در این‌که دو تصمیم گرفته‌اند متکی به دو منبع مختلف بوده‌اند یکی کلام پدر را فصل‌الخطاب می‌دانسته دومی آن‌چه در تابلوی خیابان نوشته هیچ‌کدام قطعاً از سر لجبازی با دیگری نبوده که مسیر دیگری برگزیده مسأله دعوا نیست مسأله خصومت نیست جنگی با هم ندارند نداشته‌اند اصلاً فقط هر کدام به قائلی اعتماد کرده یکی پدر خود را مُلا می‌دانسته دیگری مردمی که تابلوی خیابان را نصب کرده‌اند حالا مثال روشی: باز هم سر دو راهی اولی راست می‌رود و دومی چپ در حالی که نه تابلویی هست و نه پدری وقتی بپرسی: اولی: مسیر سمت راست، گیاهان بیشتری در حاشیه خود دارد معلوم می‌شود به سبزه‌زاری منتهی می‌شود دومی: مسیر سمت چپ بهتر است گیاهان کمتری دارد زیرا بیشتر افراد از این مسیر رفته‌اند الاغ‌هایشان گیاه‌ها را خورده‌اند پس پررهروتر است مسیر پررهرو یعنی در انتهایش چیزهای بهتری هست مردم که نادان نیستند تا اکثرشان به بیراهه بروند! این‌جا روش مطالعه متفاوت است وگرنه منبع که یکی بوده مطالعه موردی جاده ولی یکی مبتنی بر روش زیست‌شناسی دیگری روش مردم‌شناسی و رفتارشناسی [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
عشق و فقه 1 +	دوشنبه 97 دی 10 - 5:0 صبح
درمورد مطلبی هرچی فکر میکنم و مطالعه میکنم به نتیجه نمی‌رسم. آیا فقه مخالف با عرفان است که در آن عشق حرف اصلی را می‌زند؟ البته می‌دونم منظور از این عشق،عشق حقیقی هستش اما همین عرفای اسلامی یک جمله دارند که می‌گوید: المجاز قنطرة الحقیقه. ملاصدرا و ابوعلی سینا که فیلسوف بوده‌اند در کتب‌هایشان صحبت‌هایی از عشق به میان آورده‌اند و حافظ و مولوی بسیاری از عرفا رد پایی از یک عشق زمینی در زندگی آن‌ها مشاهده می‌شود حتی ابن عربی که یکی از بزرگترین عرفا می‌باشد. می‌خواندم: کسی که عشق می‌ورزد از همه‌ی تعلقات خود را خلاص می‌کند و وقتی به عشق حقیقی می‌رسد فقط می‌ماند که از این عشق زمینی دست بردارد ولی کسی که می‌خواهد از ابتدا به عشق حقیقی برسد باید خود را از بسیاری تعلقات برهاند در اینصورت عشق مجازی زمینه‌ای را برای راحت‌تر کردن وصول به عشق حقیقی فراهم می‌آورد. اما عاشق شدن زمینه‌ای دارد. زمانی می‌رسد که شخص زیبارویی را می‌بیند و دل به او می‌بندد و عاشقش می‌شود و زمانی یک صحبت کردن باعث دل بستن و عاشق شدن می‌شود ولی در فقه و احکام که برگرفته از قرآن که فرموده‌ی خداست و روایات از نگاه کردن و صحبت کردن با نامحرم را منع کرده‌اند پس این عشق باید چطور شکل بگیرد؟ این ردپای عشق در زندگی عرفای ما که در دیوان اشعار آن‌ها هویداست چگونه پیدا شده است؟ آیا آن‌ها به فقه عمل نمی‌نموده‌اند؟ اصلا آیا این جمله‌ی المجاز قنطرة‌الحقیقه درست می‌باشد؟ اگر درست است پس چرا فقه ما را از آن نهی می‌کند و اگر درست نیست چرا بزرگانی مثل حافظ و مولوی و ابن عربی و بسیاری دیگر از عرفا از آن حرف به میان آورده‌اند و حتی عشق در نوشته‌های ابوعلی سینا و ملاصدرا که فیلسوف بوده‌اند حرف به میان آمده است؟ یکی از شعرهای معروف حضرت امام ره که چندین سال پیش می‌خواندم و الان به یادم آمد می‌خواندم: من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم حتی اگر این خال را به یکی از معصومین نسبت دهیم طبیعتا غیر از خدا می‌باشد چراکه این خال منتسب به خدا نیست مگر اینکه بیاییم و تفسیر دیگری برای این اصطلاحات عرفا و حضرت امام داشته باشیم اما برخی ابیات است که در آن تاویل و تفسیر راه ندارد و کاملا مشخص است که منظور این بزرگان یک شخص می‌باشد. این پارادوکس فقه و عرفان چگونه توجیه پذیر است؟ این از آن پرسش‌هایی‌ست که گفتن پاسخ آن سخت است نه از بابت سختی پاسخ که از بابت گره خوردن با شخصیت‌های مهم ارزشمند شناخته شده و قابل احترام تاریخی در این موارد حتی اگر پاسخ را هم بدانی بیانش دشوار می‌شود زیرا مخاطب اگر نتواند اگر ظرفیت فهم و درک آن را که تفکیک کند میان قول و قائل که بپذیرد امکان خطای بزرگان را اگر نتواند با اشتباهات گذشتگان حتی اگر مورد احترام باشند نتواند کنار بیاید بیان پاسخ سخت می‌شود و گرنه پاسخ چندان هم دشوار نیست انسان مؤمن ایمان را ملاک قرار می‌دهد کلام راست و درست و حق را می‌پذیرد و رشد را این‌که گذشتگان حتی اگر به خطا رفته باشند مأجورند إن‌شاءالله زیرا قصد سوء نداشتند و خطا ناشی از غبارآلود بودن فضا انسان دین‌دار و مؤمن که دین خود را به آدم‌ها گره نمی‌زند انسان‌هایی که درک و فهم‌شان محدود است و رشد می‌کنند حالا اگر برسد به این‌که دانشمندی هم خطا کرده حرف غلطی زده دنبال حرف راست باید باشد کلام حق مسیر حق ملاک، حقانیّت خود ِ مطلب است عرفان و فقه حتی بیشتر فلسفه هم و چه بسا کلام و علم اخلاق شاید همه این علوم که در دایره و مقوله علوم اسلامی قرار می‌گیرند در دو چیز معمولاً اختلاف دارند گاهی زیاد و گاهی کم مشکل از این‌جا ناشی می‌شود: منبع و روش [ادامه دارد...] عشق و فقه 14 عشق و فقه 13 عشق و فقه 12 عشق و فقه 11 عشق و فقه 10 عشق و فقه 9 عشق و فقه 8 عشق و فقه 7 عشق و فقه 6 عشق و فقه 5 عشق و فقه 4 عشق و فقه 3 عشق و فقه 2 عشق و فقه 1 برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
نواقص العقول 6 +	دوشنبه 97 دی 3 - 5:0 صبح
زن‌ها با مردها متفاوت‌اند شک دارید؟ قطعاً مختلف‌اند ولی آیا این اختلاف به معنای تحقیر یکی و تعزیز دیگری‌ست؟ خداوند عادل است قطعاً چنین نیست به معنای این است که یکی چونان بولدوزر باید کوه را بکند و خانه بسازد و دیگری چونان پورشه‌ای باید خانواده را در مسیر درست هدایت نماید حمایت و حفاظت حالا بولدوزر عزیز شده و پورشه حقیر؟ قیمت‌شان که مساوی‌ست اما اولی این قیمت را به خاطر تیرآهن‌ها و بدنه فولادی ده و بیست سانتی می‌دهد دومی به خاطر ظاهر شکیل و زیبا و موتور خوش‌صدا و سریع و پرشتاب یک پولی داشتیم در اولی خرج استحکام کردیم و قدرت در دومی خرج زیبایی و ظرافت حالا می‌شود قضاوت کرد و اولی را بهتر از دومی توصیف نمود؟ اگر کارشناسان معروف خودرو همین سه تا انگلیسی که در «تور بزرگ» می‌آیند و تلویزیون نشان‌شان می‌دهد اگر بگویند قدرت پورشه نصف بولدوزر است ناراحت می‌شویم؟ می‌گوییم با عقل جور در نمی‌آید که کارخانه، یک خودرو را از دیگری قوی‌تر ساخته باشد؟ خب بعدش هم می‌تواند بگوید سرعت بولدوزر نصف پورشه است باز هم باید ناراحت شویم؟ نه برادرم قصه این نیست قصه این است که انسان از حضور در دنیا راضی نیست از دین‌داری راضی نیست این حرف‌ها از این روست به این جهت که دنیاپرستی حاکم شده تقوا کم شده بشر به دنبال هوای نفس افتاده می‌‌خواهد از اتوریته خدا بگریزد و دنبال راهی برای شیطنت است و این برای انسان خسرانی آشکار است: «والعصر، إن الانسان لفی خسر، الا الذین آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر» همه در خسرانیم چه زن و چه مرد و خداوند تفاوتی میان ارزشگذاری زن و مرد قرار نمی‌دهد و علی (ع) حجّت و ولی از جانب همان خدایی‌ست که بارها در کلام خود فرمود: «إنّی لَا أضِیعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنکُم مِّن ذَکَرٍ أَوْ أنثَى» (آل عمران:195) یقیناً من عمل هیچ عمل کننده ای از شما را از مرد یا زن تباه نمی کنم. در پناه خدا برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
نواقص العقول 5 +	شنبه 97 دی 1 - 5:0 صبح
نامه را این‌طور ببینید قیامی صورت گرفته که زنی پرچمدار آن بوده یک حرکت اجتماعی یک ولی دارد به یک ولی آینده نامه می‌نویسد علی (ع) که امروز خلیفه رسمی مسلمین است تمام بلاد اسلامی را تحت کنترل دارد برای کسی می‌نویسد که قرار است پس از او ولایت جامعه را بر عهده بگیرد سرپرستی کند خلیفه باشد از این منظر بنگرید این‌جا نواقص العقول به چه معناست؟ نه این‌که این مطلب و تحلیل از حقیر باشد این را در کلام بزرگان یافتم اساتید در اینترنت هم جستجو کنید پاسخ هست خوب دقت بفرمایید خداوند توانایی‌های یکسان به همه نداده است نژادهای بشر مختلف است زن و مرد متفاوت‌اند حتی در میان یک قوم و قبیله هم یک خانواده حتی برادرها با هم تفاوت‌های عجیب و غریب دارند گاهی در توانایی‌ها اصلاً گاهی خدا یک انسان را فلج وارد این دنیا می‌کند یا یکی به جرم گناه پدر و مادرش حرامزاده متولّد می‌شود و از خیلی حقوق مربوط به سرپرستی و ولایت اجتماعی و فقهی محروم می‌گردد آیا این‌ها ظلم است؟! این بحث بارها در تاریخ مطرح شده نخستین بار نیست یک جستجوی ساده شما را به سیل پاسخ‌ها می‌رساند بزرگان از فقها و علما اعاظم پاسخ داده‌اند من ساده‌ترین را عرض می‌کنم آن‌چه آموخته‌ام و گرنه که چیزی از جانب خود برای بیان ندارم وقتی هزاران انسان در حال مسابقه دادن هستند در دنیا برای امتحان پیشرفت هر کدام از جایی که هستند محاسبه می‌گردد نه از یک مبنای واحد خیالی انسان بما هو انسان از جایی که واقعاً شروع می‌کنند کسی که از نقطه آغاز خود سه قدم پیش برود جلوتر از کسی‌ست که از نقطه‌ای پیش‌تر فقط یک قدم جلو آمده خداوند در حساب و کتاب دقیق است برای فلج، ضریب در محاسبه اعمال قرار می‌دهد فقیری که تنها نان خود را صدقه می‌دهد مساوی نیست با ثروتمندی که صد نان صدقه داده حساب و کتاب نسبی‌ست فقیر صد در صد موجودی خود را صدقه داده ثروتمند چطور؟ فقط یک صدم درصد این است که وقتی به ادعیه بزرگان می‌نگریم معصومین (ع) می‌بینیم چقدر خود را در برابر پروردگار گناهکار معرفی می‌کنند و درخواست بخشش دارند زیرا نعمت‌های فراوان و بی‌شمار خداوند را می‌بینند آن‌چه به آنان عطا شده و حس می‌کنند بیشتر از سایر مردم بدهکار هستند و وظیفه‌ای بیشتر دارند [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
نواقص العقول 4 +	چهارشنبه 97 آذر 28 - 5:0 صبح
یعنی فهم درست روایت آیا منظور این است که در خرید فرش خانه مشورت نکنید رنگ و طرح پرده آیا حضرت حسن (ع) نامه دریافت کرده در امور زندگی شخصی خود؟! یعنی مولا (ع) درباره مسائل کوچک زندگی دارد نصیحت می‌فرماید یا جنگ جمل رخ داده یک زن شده پرچمدار یک سپاه علیه موجودیت یک نظام اسلامی قیام کرده و این نامه بعد از آن حادثه است آیا موضوع ِ مشورت، مطلق است در هر چیزی؟ آیا ناقص العقل بودن به معنای نصف مرد بودن زن است؟ یا توجه دادن به تفاوت‌هاست تفاوت‌هایی که مبنای ارزش‌گذاری نیست زیرا همین امامی که این مطلب را فرموده قرآن نیز برای ما خوانده: «إنّ اکرمکم عند الله أتقاکم» (حجرات:13) آیا نقص زنان در عقل درباره تربیت فرزند هم هست؟ آیا آن‌ها در تربیت فرزند هم عقلشان نصف مردان است یا برعکس چه بسا در تربیت فرزند چند برابر مردان دانا باشند فهیم‌تر داناتر و آگاه‌تر بحث سر چه بوده است؟ این علم درایه است این علمی‌ست که آن آقا ندارد و به خطا افتاده البته حبّ و بغض‌های شخصی هم دارد از رفتارش در سنوات اخیر هویداست من پیگیر بوده‌ام هم بعضی نوشته‌های ایشان را و هم سخنرانی و مناظرات با دقت توجه کردم گاهی کینه‌توزی از لابه‌لای استدلالات ناقصش موج می‌زند و بیرون می‌تراود [ادامه دارد...] برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - << >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظر دهید!

< << 11 12 13 14 15 >> >

پنج شنبه 103 آذر 22

امروز: بازدید

دیروز: بازدید

کل: بازدید

برچسب‌های نوشته‌ها

فرزند عکس سیده مریم سید احمد سید مرتضی مباحثه اقتصاد آقامنیر آشپزی فرهنگ فلسفه خانواده کار مدرسه سفر سند آموزش هنر بازی روحانیت خواص فیلم فاصله طبقاتی دشمن ساخت انشا خودم خیاطی کتاب جوجه نهج‌البلاغه تاریخ فارسی ورزش طلاق

آشنایی

السلام علیک
یا أباعبداللهسید مهدی موشَّح
آینده را بسیار روشن می‌بینم. شور انقلابی عجیبی در جوانان این دوران احساس می‌کنم. دیدگاه‌های انتقادی نسل سوم را سازگار با تعالی مورد انتظار اسلام تصوّر می‌نمایم. به حضور خود در این عصر افتخار کرده و از این بابت به تمام گذشتگان خود فخر می‌فروشم!

فهرست

شناسنامه

نام: سید مهدی موشَّح
نام مستعار: موسوی
جنسیت: مرد
استان محل سکونت: قم
زبان: فارسی
سن: 44
تاریخ تولد: 14 بهمن 1358
تاریخ عضویت: 20/5/1383
وضعیت تاهل: طلاق
شغل: خانه‌کار (فریلنسر)
تحصیلات: کارشناسی ارشد
وزن: 125
قد: 182

آرشیو

بیشترین نظرات

بیشترین دانلود

طراح قالب

خودمآری! طراح این قالب خودم هستم... زمانی که گرافیک و Html و جاوااسکریپت‌های پارسی‌بلاگ را می‌نوشتم، این قالب را طراحی کردم و پیش‌فرض تمام وبلاگ‌های پارسی‌بلاگ قرار دادم.
البته استفاده از تصویر سرستون‌های تخته‌جمشید و نمایی از مسجد امام اصفهان و مجسمه فردوسی در لوگو به سفارش مدیر بود.

در سال 1383

تعداد بازدید