غالب کسانی که به دادگاه مراجعه می‌کنند
برای شکایت و دادرسی
اطلاعی از پیچیدگی فرآیند ارائه دادخواست ندارند
بی‌خبر از این‌که چه مدارکی لازم دارند
و به چه کسانی باید مراجعه کنند
به همین دلیل به اتاق‌های زیادی سر می‌زنند
و زمان زیادی را نیز مصروف می‌دارند
اما اگر از ابتدا کسی مسیر را بداند
هم مدارک مورد نیاز را پیشاپیش فراهم می‌سازد
هم نیازی نیست در صف‌های طولانی معطّل شود
که در نهایت به او بگویند باید در صف دیگری می‌ایستاده!
خصوصاً در دعاوی خانوادگی که شورای حل اختلاف هم در میان آمده
و پرونده کمی بیشتر دور می‌خورد
فایل pdf این فرآیند را از اینجا دریافت کنید!
پاره‌ای توضیحات:
1. عریضه‌نویسی از ابتدا با دادگاه نبوده، نه جزئی از آن و نه به دستور آن. اما متناسب با نیاز مراجعین دادگاه‌ها به تنظیم دادخواست و عدم دسترسی عموم مردم به اطلاعات مورد نیاز برای این کار، این شغل از همان سال‌های آغازین کار رسمی دادگستری در کشور به صورت خودجوش و مستقل شکل‌گرفته و تبدیل به یکی از مهم‌ترین مراحل دادرسی شده است. اگر چه وکالت هم امری مستقل از دادگاه‌ها می‌باشد، ولی حداقل هویت وکیل به صورت حقوقی در قوانین ذکر شده و تشکیلاتی وابسته به دادگستری بر آن نظارت دارد. ولی عریضه‌نویسی ارتباطی قانونی و حقوقی با هیچ یک از پروسه‌های دادرسی ندارد. با این‌حال دادگاه‌ها توجه به نقش پررنگ و قدرتمند آن در تسهیل مراجعات مردم داشته‌اند و در سال‌های اخیر امکاناتی برای این افراد در کنار دادگاه در نظر گرفته شده است و فعالیت عریضه‌نویسان نظم بیشتری گرفته است.
2. اگر شما وکیل دارید، اصلاً نیازی به اطلاع از گردش عملیات فوق هم ندارید. همه این کارها بر عهده وکیل است که اتفاقاً دادگاه تسهیلاتی برای وکیل در نظر گرفته که خیلی از این مراحل را نیز از پیش پای او برداشته است. وکیل مانند شما ناگزیر نیست که تمام این فرایند را طی نماید. او از راه‌های میان‌بُر خواهد رفت و زودتر به مقصد خواهد رسید.
3. با نداشتن وکیل، تمامی مراحل را خود شما باید طی کنید. به خودتان مغرور نشوید. بهترین گزینه مراجعه به عریضه‌نویسان است. آنان می‌دانند متن دادخواست را چگونه بنویسند. شاید شما بیش از آنان با قوانین آشنایی داشته باشید، ولی قاضی به ادبیات عریضه‌نویسان خو گرفته است و تفاوت ادبیات شما ممکن است راحتی فهم دادخواست را از قاضی بگیرد. این را همیشه به خاطر داشته باشید: در دادگاه استفاده از «روال جاری» بهترین کاری است که می‌توانید بکنید. همه عوامل و پرسنل به «روال جاری» عادت دارند. خیلی‌ها اصلاً یادشان رفته است که در قانون روندهای دیگری نیز در نظر گرفته شده است! تا وقتی‌که به «روال جاری» عمل می‌کنید، کارتان نیز به صورت منظم پیش رفته و انجام می‌شود.
4. فقط مدارک مورد نیاز را ضمیمه دادخواست کنید. زیرا هنگام الصاق تمبر به دادخواست، در ازای مدارک ضمیمه نیز هزینه اضافی منظور خواهد شد. ضمن این‌که زیادی برگه‌های ضمیمه حوصله قاضی را هم سر خواهد آورد.
5. مجتمع‌های قضایی خانواده برای سرعت یافتن روند دادرسی‌ها از طریق مهارت یافتن پرسنل در مدیریت فرآیندها اقدام به تخصصی کردن شعبه‌های دادگاه و شورای حل اختلاف نموده‌اند. به این ترتیب که مثلاً تمامی دعاوی مالی به شعبه خاصی از شورای حل اختلاف و همچنین شعبه خاصی از دادگاه ارجاع می‌شود. این امر سبب شده تمامی عواملی که در پرونده شما دست دارند به کار خود استاد شوند. اما از سوی دیگر تمرکز دعاوی در یک دادگاه را شکسته است. بنابراین، شما در طول دادرسی‌های متعدد با قضات مختلفی مواجه شده و هر بار ناگزیر هستید «قصه زندگی خود را از ابتدا تعریف کنید»!
6. این‌که عرض کردم «دادرسی‌های متعدد» به این جهت که خواه‌ناخواه اگر به دلیل تعارضات خانوادگی پای شما به دادگاه باز شود، تمامی انواع دادخواست‌ها را تجربه خواهید کرد. دادخواست‌های «الزام به تمکین»، «استرداد جهیزیه»، «مطالبه مهریه»، «حضانت» اگر بچه داشته باشید و... متأسفانه در یک رشته زنجیره‌ای باطل به هم متصل شده‌اند. خصوصاً وکلای این دادگاه‌ها که نادانسته پیوندی کارکردگرایانه میان این دعاوی ایجاد کرده و توانسته‌اند ربط قانونی هر کدام را به دیگری از قبیل «ورود» و «حکومت» پیدا کنند. اگر طرف دعوای شما به وکیل مراجعه کرده است، بدانید که تا ته این قصه میهمان دادگاه هستید!
7. اگر خودتان مراجعه‌کننده به وکیل هستید، به خاطر داشته باشید شروع‌کننده زنجیره انفجاراتی نباشید که شما را چند سال اسیر آمد و شد به دادگاه خواهد کرد. از وکیل فقط در «چگونگی» ورود به یک دادرسی یاری بگیرید، نه برای «چگونگی» نابودکردن طرف دعوا. وکیل تنها مشاور حقوقی شماست، نه مسئول تصمیم‌گیری برای شما، همیشه تصمیم را خودتان بگیرید!
برچسب‌های مرتبط با این نوشته:
| 
این آگهی ارتباطی با نویسنده وبلاگ ندارد!
X
