می‌گفت:
«تلفن که زده بود گفت چرا آن نامه را به مشاور نشان دادی
وقتی مشاور و قاضی دیدند
مجبور بودم که انکارش کنم»
همین را اساس پاسخ تعداد زیادی از پرسش‌هایش قرار دادم
که دلیل دروغ‌گویی‌ها را تبیین می‌کند
می‌گفت به مادرم گفته:
«من دروغ نگفته‌ام، فقط کتمان کرده‌ام
آن حرام است، این که نیست»
پرسیدی هر زنی که بخواهد جدا شود از شوهر
به دروغ و کذب متوسل می‌شود؟
نه برادرم! چنین نیست.
این مختص بعضی افراد است
دقیقاً همان‌هایی که دماغشان باد کبر گرفته
اینان هستند که دست پینوکیو را از پشت می‌بندند
و چنین می‌کنند که با تو شده
خلاف این را در دادگاه خانواده
در این بازه زمانی اشتغالاتم
بسیار دیدهام و چه صداقتها و درستیهایی!
نامه را دوباره مرور کردیم
گفتم: این‌که نامه را در برابر قاضی و مشاور انکار کرده
البته نه انکار دست‌خط خود
که فحوا را منکر شده
به قول علمی‌ترش
منکر دلالت تصوری آن نیست
و نه دلالت تصدیقی
که دلالت تصدیقیه جدیّه را منکر شده
که اراده محتوای آن را نداشته و هزل می‌کرده وقتی نوشته
این را از آن بدان
که خطای خود را با خطای بزرگ‌تر جبران کرده
کسانی هستند که خود را از چاله به چاه می‌اندازند
و دروغ کوچک را با دروغ بزرگ‌تر
و همچنان می‌روند تا چاه ویل
که آخر این راه هم سقوط است
و اول آن کبر و خودپرستی و به قول روانشناس ما: «خودشیفتگی»
و آخر آن هلاک...
متن نامه را اجازه داد که بنگارم
تا مخاطبین بخوانند
در چند بخش قرار می‌دهم
که مجال بررسی باشد
و اطاله نباشد
و اینک بخش اول:
«روزگار می‌گذشت
غریب و تنها
گاهی خندان
و گاه گریان
اما می‌گذشت
ناگهان ندایی آمد که برخیز ای دختر تنها بیا به خانه حضرت زهرا (س)
چشم‌هایم را بستم به گذشته و آینده
آمدم
که ای کاش نمی‌آمدم*
و اما داستان زندگی من و تو
داستان دو کوهه
یکی کوه غرور
و یکی کوه صبر
غرورش از پدرش، برادرش، خانواده‌اش و خودش
اما
کوه صبر همه چیز را می‌دانست**
و چیزی نمی‌گفت»
*دقت کن! چرا می‌گوید: «ای کاش نمی‌آمدم»
این عبارت زمانی معنای عرفی معمول را دارد
که فرد با تصمیمش
خود را گرفتار مظلمه‌ای نماید
که ناگزیر بسوزد و بسازد
اما نویسنده در ادامه اظهار می‌دارد
ظلم کرده و آزار رسانده
و نه ظلمی دیده و نه آزاری
هر چه دیده صبر بوده و تحمل مصائبی که او موجد بوده
این عبارت دلالت بر معنایی غیرمعمول دارد
پشیمانی از ظلمی است که اعمال داشته
و به جهت کبر
خود را ناگزیر به این تعذیب می‌دیده
اکنون نالان است که چرا خود را در فضایی قرار داده
که بین خودپرستی و عدالت
ناگزیر شود یکی را انتخاب کند
که به روشنی بر اساس طبیعت اخلاقی خود نخستین را برگزیند
گویا قادر نیست گزینه دیگری را برتری دهد!
**از این سکوت در شگفت می‌نماید
عبارت به گونه‌ای ترکیب یافته
که اوج تکبر را در یک سو
و اوج صبر و تحمل را در سوی دیگر برساند
تشبیه به «کوه» نیز بر این مبنا بوده
این‌که یک سوی کارزار این مظلمه
سکوت کند
به تنهایی چیزی نیست
اما بداند و نگوید
بداند و حلم کند
همه اسرار و قضایای پشت پرده را
و اهداف و برنامه‌ها و مقاصد را
و باز بر اهمال گذارد و بگذرد
گویا این، نویسنده را به شگفتی واداشته
و او را خسته کرده
که نتوانسته طرف مقابل را به رفتار متقابل ناصواب بکشاند
این‌که بد کنی و نیک بینی
سخت‌ترین شکنجه است
مر کسی را که هنوز وجدان دارد و نشانی درونش هست که به سوی خدا چشمک می‌زند
این زجری است که او را زجر دهی
و متانت بینی
و کرم و لطف
مأخذ نامه را این‌گونه توصیف کرد
که ده روز پیش از عید غدیر
و پیش از آن‌که به داعی طلاق
بگذارد و برود
این را نوشته
- پرسیدم به تو داد؟
گفت: اما به دستم نداد
بر روی میزم یافتم
که گذاشته بود تا بخوانم
- و تو چه کردی؟ پس از آن‌که خواندی؟
جوابم را داد
اما می‌گذارم برای پایان نامه
وقتی آخرین فراز را تحلیل کردیم
شرح خواهم کرد!
برچسب‌های مرتبط با این نوشته:
| 
این آگهی ارتباطی با نویسنده وبلاگ ندارد!
X
