روی فی الوسائل عن محمّد بن یعقوب بإسناده عن أبی جعفر، علیه السلام، قال: إنّ الله عزّ و جلّ جعل للشّرّ أقفالا، و جعل مفاتیح تلک الأقفال الشّراب، و الکذب شرّ من الشّراب. (اصول کافی، ج 2، ص 339،« کتاب ایمان و کفر»،« باب کذب»، حدیث 3. وسائل الشیعة، ج 8، ص 572،« کتاب حج»، باب 138 از« أبواب أحکام العشرة»، حدیث 3)
«فرمود حضرت باقر العلوم، علیه السلام: خدای تعالی قرار داد برای شرّ قفلهایی، و کلیدهای آن قفلها را شراب قرار داد، و دروغگویی از شراب بدتر است.»
اکنون قدری تفکر کن در این حدیث شریف
که از عالم آل محمد، علیهم السلام، صادر شده است
و در کتابی که مرجع تمام علمای امت است
مذکور گردیده
و تمام علما
رضوان الله علیهم
آن را قبول فرمودند
ببین آیا راهی برای عذر باقی می ماند؟
آیا این سهل انگاری از دروغ
جز از ضعف ایمان به اخبار اهل بیت عصمت (ع)
از چیز دیگر می شود؟
ما صور غیبیه اعمال را نمی‌دانیم
و ارتباطات معنویه ملک و ملکوت را واقف نیستیم
از این جهت از این نحو اخبار تحاشی می‌کنیم
و امثال این ها را حمل به مبالغه مثلاً می‌نماییم
و این خود طریقه باطلی است
که از جهل و ضعف ایمان می‌باشد
فرضاً که این حدیث شریف را به مبالغه حمل کنیم
آیا این مبالغه باید بموقع باشد؟
آیا هر چیزی را می شود گفت از شراب بدتر است
یا باید طوری شرّ آن عظیم باشد که با مبالغه توان گفت از شراب بالاتر است؟
و بإسناده عن أبی جعفر، علیه السّلام، قال: الکذب هو خراب الإیمان. (اصول کافی، ج 2، ص 339،« کتاب ایمان و کفر»،« باب الکذب»، حدیث 4)
«فرمود حضرت باقر العلوم، علیه السلام، که دروغگویی خرابی ایمان است.»
حقیقتاً این طور اخبار
دل انسان را می لرزاند
و پشت انسان را می شکند
گمان می کنم که دروغ از مفاسد اعمالی است که از بس شایع است
قبحش بکلی از بین رفته!
ولی یک وقت تنبه پیدا می کنیم
که ایمان
که سرمایه حیات عالم آخرت است
به واسطه این موبقه از دست ما رفته
و خود ما نفهمیدیم.
و از حضرت ثامن الائمة
علیهم السلام
روایت شده که فرمود:
«از حضرت ختمی مرتبت سؤال شد آیا مؤمن جبان و ترسو می شود.
فرمود آری.
سؤال شد آیا بخیل می شود؟
فرمود آری.
عرض شد آیا کذّاب می شود؟
فرمود نه.» (معمّر بن خلّاد عن أبی الحسن الرضا (ع) قال قال: سئل رسول الله، صلّی الله علیه و آله و سلّم، یکون المؤمن جبانا؟ قال: نعم. قیل: و یکون بخیلا؟ قال: نعم. قیل: و یکون کذّابا؟ قال: لا. مسند الإمام الرضا ج 1، ص 276، «باب الذنوب»، حدیث 77)
و از حضرت صدوق الطایفه (حدیث 1، پاورقی 32)
منقول است که فرمود
از فرمایشات رسول خداست:
أربی الرّبا الکذب. (وسائل الشیعة، ج 8، ص 574،« کتاب الحج»، باب 138، از« ابواب احکام العشرة»، ج 12)
«دروغ از ربا بالاتر است.»
با آنکه تشدید در امر ربا به طوری شده است
که انسان را به حیرت در می آورد.
و از اموری که انسان باید ملتفت آن باشد
این است که
دروغ به عنوان شوخی و مزاح هم در اخبار از آن تکذیب شده است
و تشدید در امر آن گردیده
و علما فتوای به حرمت آن نیز می دهند
چنانچه صاحب وسائل
رحمه الله
در عنوان باب
که مطابق فتوای اوست فرموده:
«باب تحریم الکذب فی الصغیر و الکبیر و الجدّ و الهزل عدا ما استثنی» (وسائل الشیعة، ج 8، ص 576،« کتاب الحج»، باب 140، از« أبواب أحکام العشرة»!)
و از کافی شریف
سند به حضرت باقر
علیه السلام
رساند که فرمود:
حضرت علی بن الحسین، علیهما السلام، به فرزندان خود می فرمود:
«بپرهیزید از دروغ کوچک و بزرگ در تمام سخنهای خود
چه جدّی باشد یا شوخی
زیرا که انسان اگر در امر کوچک دروغ گفت
جرئت پیدا می کند بر امر بزرگ.
آیا نمی دانید که پیغمبر خدا
صلّی الله علیه و آله
فرمود که:
«بنده خدا
راستی را پیشه خود می کند
تا آنکه خداوند او را صدّیق می نویسد
و دروغسرایی را پیشه خود می کند
تا آنکه خدای تعالی او را کذّاب می نویسد.» (عن أبی جعفر (ع) قال کان علی بن الحسین صلوات الله علیهما یقول لولده: اتّقوا الکذب، الصّغیر منه و الکبیر، فی کل جدّ و هزل، فإنّ الرّجل إذا کذب فی الصّغیر، اجتری علی الکبیر. أ ما علمتم أنّ رسول الله، صلی الله علیه و آله، قال: ما یزال العبد یصدق حتی یکتبه الله صدّیقا، و ما یزال العبد یکذب حتّی یکتبه الله کذابا. اصول کافی، ج 2، ص 338، «کتاب ایمان و کفر»، «باب الکذب»، حدیث 2)
و در کافی
سند به جناب اصبغ بن نباته رساند
قال قال أمیر المؤمنین، علیه السّلام:
لا یجد عبد طعم الإیمان
حتّی یترک الکذب هزله و جدّه. (اصول کافی، ج 2، ص 340،« کتاب ایمان و کفر»،« باب کذب»، حدیث 11)
«نمی‌چشد بنده‌ای مزه ایمان را
مگر آنکه ترک کند دروغ را در شوخی و جدّی.»
و در وصایای رسول اکرم، صلّی الله علیه و آله، به حضرت اباذر غفاری است:
یا أبا ذرّ
ویل للّذی یحدّث فیکذب لیضحک به القوم
ویل له، ویل له. (وسائل الشیعة، ج 8، ص 577،« کتاب الحج»، باب 140، از« ابواب احکام العشرة»، بخشی از حدیث 4)
«وای بر کسی که نقل کلامی کند به دروغ تا مردم بخندند به آن
وای بر او، وای بر او.»
اکنون با این همه اخبار و تشدیدات رسول خدا و ائمه هدی، علیهم السلام
خیلی جرائت و شقاوت می خواهد که انسان
اقدام به این امر بزرگ و خطیئه مهمه نماید.
 - - -
آن‌چه فوقاً خواندید
نوشته امام راحل (ره)
امام خمینی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه است
بدون هیچ دخل و تصرّفی
در کتاب «شرح چهل حدیث»
ذیل حدیث بیست و نهم
وقتی جلوی در مدرسه منتظر هستم
مدرسه بچه‌ها
تا تعطیل شوند و بیایند
نرم‌افزار آقای مهندس فخری را نصب کرده‌ام
همان‌که کل کتاب را در خود دارد
چند صفحه‌ای توفیق دارم که بخوانم
سال گذشته یک دور قرآن را ختم کردم
جلوی در مدرسه
در همین زمان‌های انتظار
امسال این کتاب را دست گرفته‌ام
و امروز با این مطلب مواجه شدم...
تنم را لرزاند
با خود گفتم
روی اینترنت بگذارم
بلکه سهمی کوچک در امر بزرگی داشته باشم که حضرت امام (ره) بدان اهتمام داشته است
با نوشتن این کتاب عالی
خداوند مقامات آن مرد بزرگ را متعالی قرار داده
بر درجات او بیافزاید، إن‌شاءالله
که آرامش و امنیت امروز ما
از ایمان و شجاعت و صداقت او پدید آمده!
برچسب‌های مرتبط با این نوشته:
| 
این آگهی ارتباطی با نویسنده وبلاگ ندارد!
X
