چه کنیم 12 - شاید سخن حق

در صفحه نخست می‌خوانید: نامه مرحوم سیدمنیرالدین حسینی الهاشمی به امام ره - موانع طراحی ساختار حکومت دینی 11 - داستان ِ بانکدار 6 - فلسفه حجاب -
چه کنیم 12 +	دوشنبه 95 شهریور 8 - 6:0 عصر
پیرامون نکته ای که فرمودید، قدری تامل کردم. به نظر شباهت زیادی با آن سخن استادم که عرض کردم داشت. ایشان میگفت: در دوران غیبت زمان رسیدن به لب و حقیقت دین نیست. بلکه فقیهی که می تواند استنباط کند و فتوا بدهد، باید بیافتد جلو و بقیه پشت سراو. این سلسله تا ورود به عصر ظهور. یعنی دوران، دوران اضطرار است. شما نظرتان همین است؟ یا تفاوتی دارد؟ شاید این‌‌‌‌طور بگوییم صحیح‌‌‌‌تر باشد که مسأله مزبور ارتباطی با دوران غیبت یا حضور یا حتی ظهور ندارد علی فرض این‌‌‌‌که اکنون دوره ظهور هم باشد یا حتی دوره حضور رسول مکرّم اسلام (ص) همین پرسش به نحو دیگری متجلّی می‌‌‌‌گردد از کجا بدانیم این فرد از انسان‌‌‌‌ها معصوم است؟ یا فرستاده پروردگار است؟ از کجا بدانیم اصلاً پروردگاری وجود دارد وقتی حتی در شناخت اصل وجود خودمان هم محتاج سنجش آثار هستیم مگر پیامبر دروغین کم در تاریخ بوده است؟ ما با یک پرسش بسیار مهم مواجه می‌‌‌‌شویم شبیه به آن‌‌‌‌چه شما فرمودید وقتی حضرت تشریف بیاورند و قیام کنند: آیا این خود حضرت حجة است یا یک مدعی دیگر؟! مگر مدعیان امام زمانی کم بوده‌‌‌‌اند تا کنون؟! اگر ما امروز نتوانیم پاسخی برای پرسش حاضر پیدا کنیم آن روز هم از خطر انحراف دور نخواهیم بود قطعاً و قطعاً افرادی پیدا خواهند شد که در اصل قیام ایشان تردید کنند شبهه‌‌‌‌افکنی نمایند مگر در اصل نبوّت حضرت رسول (ص) نکردند؟ مگر در امامت مولای متقیان (ع) و خلافت ایشان شبهه نکردند؟ پیدا خواهند شد افرادی که صیحه آسمانی را فوراً به فوران‌‌‌‌ها و انفجارات خورشیدی متصّف کنند و طلوغ خورشید از مغرب را به برخورد فلان شهاب‌‌‌‌سنگ با زمین و ظهور سفیانی را... مگر همین الآن داعش ظهور نکرده است؟ بعد هم می‌‌‌‌گویند این سفیانی همان بقایای داعش است و جزء علائم قطعیه ظهور نیست ما چه کنیم؟ مگر نشانه‌‌‌‌های حضرت جز همین علائمی‌‌‌‌ست که برای ما نقل شده؟ در گذشته هم همین‌‌‌‌طور بوده حضرت رسول مکرّم اسلام (ص) وقتی دعوت خود را آغاز می‌‌‌‌فرمایند با چه جمله‌‌‌‌ای مردم را جذب می‌‌‌‌نمایند؟ با «صداقت» با «امانت» از مردم می‌‌‌‌پرسند: اگر به شما بگویم پشت این‌‌‌‌کوه دشمن سنگر کرده و قصد حمله دارد می‌‌‌‌پذیرید؟ گفتند: آری! رسول خدا (ص) به عنوان رسول ظاهری با بخشی از وجود مردم ارتباط برقرار کرد که همان رسول باطنی باشد همان عقل اما نه به روشی که می‌‌‌‌پنداریم نه به روش برهان نظری و استدلال عقلی بلکه به روش سلوک عملی و راهبرد اعتمادسازی در دوران غیبت هم همین است مراجع ما چطور مردم را به اسلام دعوت کردند چطور آنان را جمع نمودند با بحث‌‌‌‌های فقهی؟! مردم چگونه می‌‌‌‌توانند بفهمند فلان آقا فقه را بهتر فهمیده یا فلان آقای دیگر؟! خیر مردم به پابرهنه راه رفتن مرجع نظر می‌‌‌‌کنند در روز عاشورا یا ایام عزای اهل بیت (ع) مردم به استقامت آقایان مراجع در مسیر حق و عدالت اتکا می‌‌‌‌کنند و تشخیص می‌‌‌‌دهند فلانی بر حق است یا نیست این همان رسول باطنی‌‌‌‌ست همان که امام حسین (ع)‌‌‌‌ نیز با لشکر انسانی خود با خانواده و یاران وفادار و آن نحوه شهادت با آن ارتباط برقرار نمود استاد حسینی (ره) حفظ جهت را و استقامت بر آن منضمّ به تفاهم اجتماعی یعنی کیفیتی از قانون‌‌‌‌مندی که قابل ارزیابی باشد دلیل حجیّت می‌‌‌‌داند یعنی همان سیر و روشی که همواره انسان‌‌‌‌ها بر طریق آن رهبران خویش را شناخته‌‌‌‌اند حوالت دادن مشکلات به پس از ظهور چه معنا دارد؟ آیا ممکن است نوعی شانه‌‌‌‌خالی کردن از وظایف راهبری باشد؟ یا به نوعی اعتراف به ناتوانی؟ ما اگر نمی‌‌‌‌توانیم وحدت‌‌‌‌ساز جامعه باشیم و یقین اجتماعی مردم را باورهای آنان را ایمان و اعتقادشان را که امروز به دست این شبهه‌‌‌‌ها نابود می‌‌‌‌شود و با ماتریکس و اینسپشن و چند فیلم دیگر هالیوودی و ماهواره‌‌‌‌ها و اینترنت که به پستوی خانه‌‌‌‌ها وارد شده در معرض خطر قرار گرفته است نجات بخشیم و تحکیم نماییم نباید این را به گردن «غیبت» بیاندازیم و دوران غیبت را دوران عدم تکلیف بپنداریم گویا خداوند در این دوران رفع القلم نموده ترخیص صادر کرده و عهدی را که حضرت امیر (ع) به سبب آن خلافت ظاهریه مردم را پذیرفت عهد خداوند از آگاهان و عالمان برای هدایت عوام از گردن اندیشمندان برداشته است شاید بعضی این‌‌‌‌گونه بپندارند ولی امام خمینی (ره) این‌‌‌‌گونه نمی‌‌‌‌پنداشت و به همین دلیل قیام کرد او انقلاب اسلامی را تأسیس نکرد که مردم را بفریبد اگر باور نداشت اسلام قابل پیاده شدن است عوام‌‌‌‌فریبی بود اگر مردم را به انقلاب دعوت می‌‌‌‌نمود امام یقین داشت می‌‌‌‌شود زیرا امام زمان (عج) را حاضر و ناظر بر اعمال خویش می‌‌‌‌دید و هدایت ایشان را و امداد دائمی پروردگار همراه آنان‌‌‌‌که برای احیای دین قیام نمایند مقام معظم رهبری نیز با تأکید بر «ایجاد تمدن اسلامی در منطقه‌‌‌‌ای از عالم» و نشان دادن مصداقی واحد از شعاری که هزار و اندی‌‌‌‌سال بر زبان مسلمانان است ولی همچنان بدون مصداق باقی مانده عدالت اسلامی علی (ع) که در زمان خود ایشان نیز در شرف تحقق شهید شد ایشان نیز مصرّ هستند که «می‌‌‌‌شود» و لو می‌‌‌‌پذیرند که در تمام عالم خیر دنیا را حضرت (عج) اسلامی خواهد نمود ولی در قلمرو ایران را تکلیف ماست تکلیف نظام که بشود بخشی از احیای دین همین عرصه اندیشه است اگر ما نتوانیم «ملاک»ـی برای صدق و کذب ادراکات عقلی خود بیابیم و نتوانیم گزاره‌‌‌‌های صحیح را از ناصحیح متمایز کنیم اگر حتی نتوانیم قضاوت نماییم که امروز چه کسی درست و چه کسی نادرست می‌‌‌‌گوید پس چگونه قادر به گرفتن «تصمیم» خواهیم بود؟ و بدون «تصمیم» چگونه می‌‌‌‌شود نظام را اداره کرد؟! نظام قطعاً با تصمیمات پیش می‌‌‌‌رود اگر اسلام «مدل تصمیم‌‌‌‌گیری» نداشته باشد در موضوعات کثیر و به تأکید استاد حسینی (ره) در ارتباطی نظام‌‌‌‌مند با هم، چون شبکه و منظومه‌‌‌‌ای از موضوعات روش‌‌‌‌های غیر اسلامی هست تصمیمات را جهت خواهد داد و به تعبیر امام راحل (ره) بر سر اسلام و مسلمین همان خواهد آمد که در پنجاه سال سیاه ستمشاهی آمد! (صحیفه نور، ج17، ص323) بر این مبنا بود که آسیدمنیرالدین قیام کرد قیام در عرصه اندیشه او می‌‌‌‌دانست که «باید بشود» و اگر «نمی‌‌‌‌شود» از ضعف ماست نه ضعف دین نه ضرورت غیبت نه عذاب الهی که مثلاً بخواهد امت پیامبر محبوب خود را رها نماید و به امان کفار بگذارد! غیبت دوران امتحان ماست نه دوران تنبلی و رها شدن و همه را بر عهده امام غائب، پس از ظهور نهادن! اگر چه عده‌‌‌‌ای بر چنین طبلی می‌‌‌‌کوبند اما استاد حسینی (ره) به شدّت مصرّ بود که این گمان نادرست است و راه امام (ره) را بدون تحقق تحولات عمیق در عرصه اندیشه علوم انسانی با این التفات که همه علوم، انسانی هستند غیر قابل تداوم می‌‌‌‌دانست اگر عرض بنده خلاف این را متبادر نموده بگذارید به حساب ضعف بیان و کاستی در قدرت ادبیات و زبان و الا سیر اجمال به تفصیل بنا بر آن‌‌‌‌چه استاد حسینی (ره) بنیان نهاده «تناقضی‌‌‌‌» نیست یعنی مراحل بعدی از ادراک نافی مراحل قبل نمی‌‌‌‌باشند بلکه تکمیل‌‌‌‌کننده‌‌‌‌اند مثلاً این‌‌‌‌که یک روز اخباری‌‌‌‌گری در فقه شیعه رایج شد از ملزومات شرایط عصر خود بوده از ملزومات حفظ دین در آن دوران و البته وقتی آن ضرورت‌‌‌‌ها رفع شد شیعه دوباره به اجتهاد بازگشت این دلیل نمی‌‌‌‌شود که بگوییم یک عده به بیراهه رفتند و راه دوباره بازگشت زیرا آنان که اخباری شدند نیز در جهت تحقق عبودیت گام بر می‌‌‌‌داشتند و از حرکت در مسیر اهل بیت (ع) روی نگرداندند لذا مورد امداد بوده و آن‌‌‌‌چه متناسب زمان و مکان‌‌‌‌شان بود را در اختیار گرفتند موفق باشید برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - آقامنیر 117 - << مطلب بعدی: فلسفه حجاب >>
نوشته شده توسط: سید مهدی موشَّح	نظرات شما ^

دوشنبه 103 آذر 5

امروز: بازدید

دیروز: بازدید

کل: بازدید

برچسب‌های نوشته‌ها

فرزند عکس سیده مریم سید احمد سید مرتضی مباحثه اقتصاد آقامنیر آشپزی فرهنگ فلسفه خانواده کار مدرسه سفر سند آموزش هنر بازی روحانیت خواص فیلم فاصله طبقاتی دشمن ساخت انشا خودم خیاطی کتاب جوجه نهج‌البلاغه تاریخ فارسی ورزش طلاق

آشنایی

السلام علیک
یا أباعبداللهسید مهدی موشَّح
آینده را بسیار روشن می‌بینم. شور انقلابی عجیبی در جوانان این دوران احساس می‌کنم. دیدگاه‌های انتقادی نسل سوم را سازگار با تعالی مورد انتظار اسلام تصوّر می‌نمایم. به حضور خود در این عصر افتخار کرده و از این بابت به تمام گذشتگان خود فخر می‌فروشم!

فهرست

شناسنامه

نام: سید مهدی موشَّح
نام مستعار: موسوی
جنسیت: مرد
استان محل سکونت: قم
زبان: فارسی
سن: 44
تاریخ تولد: 14 بهمن 1358
تاریخ عضویت: 20/5/1383
وضعیت تاهل: طلاق
شغل: خانه‌کار (فریلنسر)
تحصیلات: کارشناسی ارشد
وزن: 125
قد: 182

آرشیو

بیشترین نظرات

بیشترین دانلود

طراح قالب

خودمآری! طراح این قالب خودم هستم... زمانی که گرافیک و Html و جاوااسکریپت‌های پارسی‌بلاگ را می‌نوشتم، این قالب را طراحی کردم و پیش‌فرض تمام وبلاگ‌های پارسی‌بلاگ قرار دادم.
البته استفاده از تصویر سرستون‌های تخته‌جمشید و نمایی از مسجد امام اصفهان و مجسمه فردوسی در لوگو به سفارش مدیر بود.

در سال 1383

تعداد بازدید