سلام. براي بنده بهت‌آور است كه درب منزل را بشكنند كه زوجه را ببرند! اين يعني زوجه راضي به خروج نبوده؟! در را خودش باز نكرده؟! پس چطور قبول كرده برود؟! به زور و عدواني برده‌اند؟! اين كه مصداق آدم‌ربايي مي‌شود و قابل شكايت مستقل است! نمي‌دانم. تا به حال با چنين مطلبي برخورد نداشته‌ام. تنها يك توصيه مي‌كنم: حتماً به سراغ يك وكيل برويد. به صورت حضوري. همين الآن. به يك دفتر وكالت مراجعه كرده و موضوع را در ميان بگذاريد. او از نزديك و با پرسش‌هاي دقيق به كنه مسأله پي خواهد برد و راه‌حل‌هايي را پيش پاي شما خواهد نهاد. البته كه در انتخاب راه‌حل‌ها خودتان بايد تصميم بگيريد. وكيل تنها راهنماي شماست نه رهبر شما. اين نكته را ولي توجه داشته باشيد كه بدون وكيل به دادگاه رفتن مانند ورود به غاري تاريك بدون چراغ است. در كنار توكّل به خدا، از مشاوره وكيل بايد استفاده كنيد. با مراعات همان مطلب كه عرض كردم؛ تصميم را خود بگيريد و به وكيل وانگذاريد. وكيل طرف شماست، اما اگر شما طرف خدا هستيد، طرف حق و حقيقت و به مصلحت مي‌انديشيد، راهنمايي بگيريد، ولي مراقب حدود شرعي باشد. ياعلي

بله صحيح مي‌فرماييد. حقوق‌دان‌هاي ما يك‌روز احساس كردند از شارع بهتر مي‌فهمند فلذا آمدند و قوانين حقوقي را متفاوت از حقوق شرعي و اسلامي نگاشتند، سال 1353 در قانون حمايت از خانواده! خب اين شد كه مي‌بينيد! خيلي از حقوق امروز مفت نمي‌ارزد متأسفانه و ما به شدّت محتاج يك بازبيني عميق در قوانين حقوقي خانواده هستيم به نظر حقير. اتفاقاً يك طلبه‌اي تماس گرفته بود، چندي بعد از نوشتن اين مطلب؛ زن اول طلاق داده، تك‌فرزندش را به تنهايي بزرگ مي‌كرد، زن دوم گرفته، كمكي باشد براي نگهداري فرزند، همچنان كه اقساط مهريه زن اول مي‌پرداخت، زن اول تصميم به نابودي او گرفت، چندباري مزاحمت ايجاد كرد، تماس تلفني به خانه و اين‌حرف‌ها، زن دوم از رفتارهاي زن اول احساس نگراني كرد، اين‌كه زندگي‌اش سست شده، طلبه بنده خدا هر چه آه و ناله كه حرف‌هاي او دروغ است، زن دوم نپذيرفت و رفت. تماس گرفته بود كه الآن اين دومي هم مهريه اجرا گذاشته، من مانده‌ام و تك‌فرزندم، چه كنم با دو قسط مهريه؟! بله برادرم. اما پرسش دوم، تا آن‌جا كه بنده مي‌دانم تمكين را دو عنوان داده‌اند؛ تمكين عام و تمكين خاص. تمكين خاص‌ّ آن است كه زن بضع خود در اختيار شوهر گذارد كه اگر نگذارد نشوز محقق شده. تمكين عام هم اين‌:كه در منزل شوهر زندگي كند. قوانين حقوقي چون دادگاه را قادر به تشخيص تمكين خاصّ‌ نمي‌دانند، تمكين عام را ملاك گرفته‌اند. لذا همين‌كه زن در خانه شوهر مستقر باشد، از نظر حقوقي تمكين صورت پذيرفته است. قوانين حقوقي نسبت به تمكين خاصّ تعهدي ندارند. اين ديگر هنر شوهر است! موفق باشيد.

معمولاً وكيل‌هايي كه چند سال كار كرده باشند خبره هستند. البته وكيلي كه در خصوص پرونده‌هاي خانواده كار كرده باشد. بهترين وكيل آن فردي‌ست كه نزديك دادگاه محل پرونده باشد. به اين ترتيب بيشتر با آدم‌هاي آن مجتمع حقوقي آشناست و اين به تسريع در امور كمك مي‌كند. ولي بنده فردي كه بخواهم خدمت شما معرفي نمايم نمي‌شناسم. موفق باشيد.

سلام. واقعاً جاي تأسف دارد، اين‌:كه چرا بعضي وكيل‌ها اين‌طور راهنمايي مي‌كنند و چرا بعضي زن‌ها اين‌طور رفتار. آن‌چه به نظر بنده مي‌رسد دو مرحله دارد. نخست اين است كه بايد اصل مشكل را فهميد. اين انسان كه اين‌طور رفتار كرده، بالاخره يك نيّتي دارد، پنهان يا آشكار. بايد كشف كرد كه نيّت ايشان از اين اعمال چيست. فهميدن نيت نقش مهمي در حل مشكل دارد. آيا هدفش طلاق است؟ يا بازگشت به خانه شوهر ولي با قدرت بيشتر و موقعيتي برتر. آيا قصد ادامه تحصيل دارد و مي‌بيند در خانه شوهر نمي‌شود؟ آيا مي‌خواهد پولي به جيب بزند و مالي بياندوزد و شوهر را سركيسه نمايد؟ نيّت را از همه بهتر شوهر مي‌تواند تشخيص دهد. فردي كه مدتي زندگي كرده و اخلاق و روحيات به دستش آمده. اگر نيت فهميده شد، شايد بتوان متناسب با آن هدف و نيت راهي مسالمت‌آميز پيدا كرد. اما در مرحله دوم، بعد از اين‌كه با روش‌هاي مسالمت‌آميز حل نشد، بايد وكيل گرفت. اگر فرد مقابل با راهنمايي وكيل اين‌طور حمله كرده است، بدون وكيل نبايد به مقابلش رفت. وكيل چم و خم كار را مي‌داند و براي ورود به دادگاه و ديدن پرونده‌ها و گرفتن اطلاعات نيز اجازه‌هاي عجيب و غريبي دارد! إن‌شاءالله مشكل شما به صورت مسالمت‌آميز حل شود.

رفتن زوجه به منزل زوج نيازمند «اقدام» زوج نيست! بودن در منزل او وظيفه زوجه است. بنابراين همين‌كه اظهارنامه آمده است و شما در ستون پاسخ نوشته‌ايد كه حاضر به تمكين هستيد، بايد به منزل ايشان برويد، در بزنيد، ايشان در را بگشايند و به منزل راهتان بدهند. اگر به منزل راهتان ندادند، آن‌گاه مي‌توانيد استشهاديه جمع نماييد، يا مأمور اجراي احكام از شعبه‌اي كه اظهارنامه را صادر نموده حكم بدهد و از كلانتري مأمور ببريد كه صورتجلسه نمايد كه ايشان شما را راه نداده است. در هر صورت تحقق تمكين زوجه نيازمند دنبال وي رفتن از طرف زوج نيست! اين از نظر حقوقي. از نظر شرعي هم، يعني حكم خداوند، در كلامي كه از رسول خدا (ص) به ما رسيده است، زني كه شوهر دارد، هر لحظه‌اي كه بدون اجازه شوهر و بدون دليل قابل قبول نزد دادگاه عدل الهي بيرون از خانه وي باشد، در حال معصيت و گناه است. اين مطلب نيز دلايل مفصلي دارد كه جاي آن اين مجال مختصر نيست. اميدوارم سريع به زندگي خود بازگرديد و بدانيد مشكلات زندگي قابل حل هستند، اما اگر خداي نكرده به مرحله طلاق رسيد، به سادگي قابل حل نيست. موفق باشيد.

معمولاً مشاورين خانواده روش‌هاي صلح‌آميز حل مسأله را پيشنهاد مي‌نمايند و مشاورين حقوقي خيلي سريع به معرفي روش‌هاي ارائه دادخواست مي‌پردازند. پيشنهاد مي‌كنم از طريق شماره تلفن 1480 مشاوره خانوادگي دريافت نماييد و از طريق شماره‌هايي مانند: 9099070219 مشاوره حقوقي دريافت كنيد. سپس خودتان به نتيجه برسيد. تجربه بنده اين بود كه هيچ‌كس به اندازه خود انسان نمي‌تواند شرايط را درك كند. اين‌كه طرف مقابل را بشناسد، روحيات او را بداند، بفهمد آيا اميدي به ادامه زندگي هست يا خير. اين‌كه اگر صبر كند بهتر است، يا زودتر اقدام نمايد. ولي بهترين روشي كه خيلي از افراد مجرّب پيشنهاد مي‌كنند برخورد مستقيم است. مستقيم در منزل پدر خانم رفتن، خانم را ديدن، اصرار كردن براي بيرون رفتن و صحبت كردن. در يك مكان مناسب با آرامش حرف زدن. مي‌گويند اين روش خيلي سريع مي‌تواند كينه‌ها را برطرف نمايد. البته اگر اطرافيان مانع اين ديدار نشوند! إن‌شاءالله خداوند مشكل شما را به بهترين نحو حل نمايد. ياعلي

نخستين گام شناسايي علت اين رفتار است. از دو حال خارج نيست، يا اين رفتار ناشي از مشكلات شخصيتي و روحي زوجه است و يا ناشي از عوامل محيطي، مانند سوء رفتار اطرافيان. شما فوراً و بدون فوت وقت بايد به يك مركز مشاوره مناسب خانواده مراجعه فرماييد. مي‌توانيد از طريق اينترنت نيز مراكز نزديك به خود را شناسايي كنيد، مانند اين فهرست: ( http://www.nedayemehr.ir/%D9%84%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D9%85%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%B2-%D9%85%D8%B4%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%87-%D9%88-%D8%B1%D9%88%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D8%AD%D9%88%D9%85%D9%87-%D8%AF%D9%88%D9%84%D8%AA%DB%8C-%D9%88-%D8%BA%DB%8C%D8%B1%D8%AF%D9%88%D9%84%D8%AA%DB%8C ) در اينترنت هست. اگر معلوم شد مشكل از نوع اول است و مساعد نبودن اوضاع ايشان به حدّي است كه ادامه زندگي به صلاح شما و فرزندتان نيست، آن‌گاه براي جدايي تصميم بگيريد. اگر از مشاورين كمك بگيريد و بزرگترهاي فهميده فاميل را داخل در ماجرا نماييد، اميد است مسأله حل شود. زيرا معمولاً انسان‌ها تحت تأثير محيط است كه رفتار جاهلانه از خود بروز مي‌دهند و اگر عوامل محيطي اين رفتارها شناسايي شود، با تغيير روابط اجتماعي، مثلاً دوري از بعضي اقوام و آشنايان، يا تغيير محل زندگي، مي‌شود خيلي از آسيب‌ها را مرتفع ساخت. اگر بخواهيد با الزام به تمكين و اظهارنامه و مأمور كلانتري ايشان را باز گردانيد، به نظر نمي‌رسد فايده‌اي داشته باشد، زيرا هيچ الزام حقيقي قانوني براي بازگرداندن ايشان وجود ندارد و زوجه هميشه مي‌تواند از بازگشت به منزل زوج خودداري نمايد. حداكثر كاري كه دادگاه مي‌كند حكم دادن به عدم وجوب نفقه و اجازه ازدواج مجدّد به زوج است. تداوم زندگي با مراجعه به دادگاه بعيد است ممكن باشد. موفق باشيد.

چند نكته در اين رابطه قابل دقت است. نخست اين‌كه بايد ببينيد چرا حكم الزام به تمكين گرفته است، آيا پيش از مراجعه به دادگاه با خانواده شما به مشكل برخورده؟ اگر واقعاً صادقانه درخواست عروسي كرده و خانواده شما مخالفت نموده باشند قابل درك است، اما اگر بدون هيچ اقدام صلح‌جويانه مستقيماً چنين رفتاري داشته، جدّاً بايد دقّت بيشتر فرماييد و حتماً به يك مركز مشاوره خانواده مراجعه نموده و براي زندگي با اين فرد از كارشناسان مشورت بگيريد. ممكن است چنين زندگي دوامي نداشته و آسيب‌زا باشد. اما نسبت به مسأله حقوقي، جهيزيه الزام ندارد براي زوجه. دادگاه هم شما را ملزم نمي‌نمايد كه جهيزيه تأمين نماييد. بلكه بالعكس، زوجه مي‌تواند در مقابل الزام به تمكين، درخواست تأمين منزل مناسب نمايد و دادگاه به صورت اتفاقي و بدون اطلاع قبلي به منزل زوج مراجعه مي‌نمايد و در صورتي كه امكانات زندگي را در شأن زوجه تشخيص داد، شما را ملزم به تمكين مي‌كند. نكته سوم اين‌كه زوجه «حق حبس» دارد، به شرط آن‌كه رابطه‌اي جدّي در دوران عقد رخ نداده باشد، رابطه‌اي كه مهريه را كامل مي‌نمايد. در اين صورت زوجه مي‌تواند بُضع خود را حبس نمايد و بگويد تا مهريه را دريافت نكنم به منزل زوج نمي‌روم. در اين صورت دادگاه مهريه را با توجه به توان مالي زوج تقسيط نموده و با پرداخت اولين قسط زوجه ملزم به تمكين خواهد شد. پس: شما ابتدا سعي نماييد قضيه را با ريش‌سفيدي حل نماييد. از خانواده و اقوام كمك بگيريد و بزرگان را وادار نماييد مداخله كنند و دوستانه صحبت نمايند. شايد مسأله قابل حل باشد. اگر نشد حتماً وكيل بگيريد. به يك وكيل خانم مراجعه كرده و قضيه را بگوييد. وكيل مي‌تواند در دادگاه كارهاي شما را به انجام برساند. موفق باشيد.

سلام. به طور كلّي تصميمي كه شما مي‌گيريد تابع هدف شماست. اگر هدف شما طلاق باشد، طبيعتاً بايد در جستجوي كم‌ضررترين راه براي جدايي بگرديد. اما اگر قصد منصرف نمودن ايشان از جدايي و ترغيب‌شان به بازگشت داشته باشيد، قطعاً بايد مسيرهاي غيرحقوقي را طي نماييد. مي‌دانيد كه ورود به دادگاه و قرار گرفتن در برابر قاضي، بسياري از حريم‌هايي را مي‌شكند كه به سادگي قابل ترميم نيست. نسبت به عدم تمكين، حتماً بايد براي عدم شمول نفقه اقدام كنيد. اگر قصد جدايي داريد و مسير دادگاه را انتخاب مي‌كنيد، دادخواست «الزام به تمكين» بدهيد. اگر هم قصد ملاطفت داشتيد به دادگاه رفته و «اظهارنامه» براي بازگشت ايشان به منزل بدهيد. اظهارنامه بسيار مؤدبانه‌تر و مهربانانه‌تر است. يك نكته را فراموش نكنيد: بدون وكيل در دادگاه يعني بدون سپر و سلاح در ميدان نبرد! ترديد نكنيد كه هر چقدر هم مسلط به قوانين باشيد، اختياراتي كه وكيل دارد را نداريد. مثلاً وكيل با يك مهر خود مي‌تواند هر سند كپي شده‌اي را برابر اصل كند، كه شما براي برابر اصل كردن آن بايد هم تمبر باطل كنيد و پول بدهيد و هم اصل سند را حاضر نماييد! مراجعه به مراكز مشاوره خانواده نيز بي‌فايده نيست. هم براي پيشگيري از آسيب‌هاي روحي ناشي از دعواي جاري و هم جدايي احتمالي آتي و هم البته براي اين‌كه شايد اميد به اصلاح ذات البين باشد و بتوان زندگي شكسته را دوباره جوش داد. توجه به اين‌نكته داشته باشيد كه آن‌چه عرض كردم ناشي از تجربه است و نه تخصص! نه دانش وكالت دارم و نه مشاوره، لذا در تلقّي عرايض بنده احتياط نماييد. موفق باشيد.

خب، پس اگر وكيل گرفته است، واقعاً بايد نگران باشيد. زيرا وكيل بي‌گدار به آب نمي‌زند. وكيل احتمالاً به او گفته است كه اگر دادخواست طلاق بدهد بايد از «مهريه» بگذرد. صبر كرده است تا شما اقدام اوليه نماييد. اگر مرد دادخواست طلاق بدهد به تمام مهريه متعهد است، اما اگر زن درخواست طلاق نمايد، بايد خُلع باشد، يعني همراه با بخشيدن تمام يا بخشي از مهريه. اما اين‌كه دادخواست مهريه هم نداده است و براي بردن جهيزيه هم اقدام نكرده است براي بنده هم جاي شگفتي است و عجيب است. اگر شما «حق طلاق» بدهيد، يعني به صورت محضري وكالت بلاعزل مي‌دهيد كه ايشان از طرف شما اجازه مطلقه كردن خودش را داشته باشد. قطعاً بدانيد همه چيز را از دست داده‌ايد، حتي خود ايشان را. وقتي زن براي بردن جهيزيه و اجرا گذاشتن مهريه اقدام نمي‌كند معمولاً اين يك پيام مثبت است براي اين‌كه قصد ترك زندگي را ندارد و صرفاً مي‌خواهد امتياز بگيرد. گاهي لازم است زمان بگذرد تا دردها آرام گيرد و صحبت كردن آسان شود. شايد چون همراه با اقوام بوده‌ايد ايشان با شما صحبت نفرموده‌اند. شديداً توصيه حقير اين است كه مستقيم و بي‌اطلاع اطرافيان تماس گرفته و خصوصي صحبت كنيد. در هر صورت ايشان محرم‌ترين فرد به شما هستند و شما محرم‌ترين فرد به ايشان. البته مراقب باشيد نسبت به «حق طلاق» و اين‌گونه امور حقوقي بدون مشورت با وكيل هرگز اقدام نفرماييد. ولي براي صحبت كردن، هميشه پيشقدم باشيد. هيچ چيز مانند يك گفتگوي دوستانه و خصوصي نمي‌تواند آب روي آتش بريزد. از خداوند منّان موفقيت شما و ايشان و زندگي طولاني و پايدار و بامحبت براي‌تان خواستارم.

خودتان برويد دنبال ايشان. احتمالاً منتظر هستند شما شخصاً پيشقدم شويد براي برگشت ايشان. همين‌كه دادگاه نيامده‌اند بايستي خوشحال باشيد. عدم حضور ايشان در دادگاه به نظر حقير نشانه‌هاي مثبتي از ثبات شخصيتي ايشان و احترامي است كه براي آبرو و شأن زندگي مشترك قائل هستند. طبيعتاً بايد آن چهار نفر از اقوام كه به دنبال ايشان رفته‌اند مطلبي از ايشان شنيده باشند، در خصوص علّت برنگشتن ايشان. اما اگر حتي به اقوام هم دليل خود را نگفته‌اند و دعوا راه نيانداخته و با آن چهار نفر بحث و جدال نكرده‌اند، گمان مي‌كنم دليلي دارند كه تنها به خود ِ شما خواهند گفت. لطفاً اگر محذوري نداريد، شخصاً تشريف ببريد و با ايشان صحبت كنيد. اگر در منزل پدرشان نمي‌توانيد، تلفني هماهنگ كرده و در يك پارك يا مكان عمومي قرار ملاقات گذاشته و صحبت نماييد. الحمدلله به نظر مي‌رسد مشكل شما بدون نياز به پي‌گيري‌هاي حقوقي قابل حل باشد. در پناه حق.

تا زوجه از خانه خارج شد، اگر مي‌دانيد كه قصد بازگشت ندارد و به دنبال دادگاه و امور حقوقي رفته است، نخستين كاري كه زوج بايد انجام دهد ثبت «دادخواست الزام به تمكين» است. وگرنه در مراحل بعدي حتماً علاوه بر مهريه و اجرت‌المثل و احياناً نحله، به پرداخت «نفقه» هم محكوم خواهد شد. اگر احتمال مصالحه مي‌دهيد و قصد آرام نمودن اوضاع را داريد، مي‌توانيد به جاي «الزام به تمكين»، «اظهارنامه» بدهيد. يك فرم دو ستونه رسمي است كه از دادگاه مي‌گيريد و در ستون سمت راست خيلي مؤدبانه مي‌نويسيد كه خانم محترم از شما تقاضا مي‌شود اكنون كه به ميل خود از منزل در فلان تاريخ خارج شده‌ايد، به منزل باز گرديد. اگر هم لازم است اطلاع دهيد بنده دنبال شما بيايم. خلاصه خيلي محترمانه. اين اظهارنامه را دادگاه مهر و امضاء خواهد كرد و مأمور دادگاه به نشاني منزل پدرزن برده و تحويل زوجه داده امضاء مي‌گيرد. اين اظهارنامه هم مي‌تواند شما را از پرداخت نفقه معاف نمايد. درباره صورتجلسه جهيزيه، سريع اقدام نموده و يك استشهاديه تنظيم كنيد. پدر و مادر خودتان و اطرافيان امضاء نمايند كه اين اموال را شاهد بوده‌اند ملك خود شماست و فلان اموال جهيزيه زوجه بوده است، تا بتوانيد با آن اقدام نموده و دادخواست مطالبه اموال برده شده را بدهيد. خدا يارتان.

اولين توصيه حقير به شما «صبر» است. تلاش كنيد صبور باشيد. در چنين شرايط دشواري تنها آرامش‌دهنده توكل به خداوند است. سعي نماييد ايمان خود را تقويت نماييد، با حضور در مراسم‌هايي چون دعاي توسل، دعاي ندبه، دعاي كميل كه هر هفته در مسجد محل برگزار مي‌شود. از خود بيرون بياييد، از درون خود خلاص شويد. براي خلاص شدن از «درون» نياز به فرافكني داريد، اما نه آن فرافكني كه به ديگران آسيب بزند، پس سعي كنيد بنويسيد، مثلاً يك وبلاگ گمنام درست كنيد و هر چه رخ داده بيرون بريزيد، كاغذ و قلم برداريد و بنويسيد و يا اگر نوشتن نمي‌توانيد يك ضبط كوچك يا ركوردر برداشته، يا حتي با موبايل، يك جاي خلوت گير بياوريد، تمام قصه را بازگو كرده و ضبط نماييد. لازم هم نيست دوباره گوش كنيد، اصلاً گوش نكنيد، فقط بگوييد و ضبط كنيد. وقت بيشتري را با دوستان خود بگذرانيد. در محافلي كه سالم باشند با رفقا به گفتگو نشينيد. از عالم و آدم و همه چيز صحبت كنيد. پس چه شد؟ حضور در مسجد، توكل بر خدا، صحبت با دوستان و بيرون ريختن ناملايمات و سختي‌ها در كاغذ يا وبلاگ يا نوار. اين كار شما را به سرعت ريكاوري نموده و از تصميم براي خودكشي كه يك عمل احمقانه و بچه‌گانه و نشانه ضعف و بدبختي و فلاكت انسان است نجات خواهد داد. خودكشي فعل كساني است كه در فلسفه خود هيچ نيروي ماورائي را قبول ندارند. خودكشي مال كفار و لائيك‌هايي چون نيچه و صادق هدايت و اين بيچارگان غريب بي‌خداست. مال من و شما نيست. اولين كاري كه مي‌كنيد خود را به دامن خدا برگردانيد و از اين بيچارگاني كه شما را به اين سختي انداخته‌اند خلاص كنيد. حالا... بعد از اين‌كه خود را ريكاوري نموده و بازيافتيد، وقت آن است كه پنهاني به وكيل مراجعه نماييد. اگر اميد اصلاح زوجه را داريد، مشاور خانواده، اما اگر نااميد هستيد از يك انسان‌نماي ديوسيرت، با وكيل مشورت كنيد. شايد ده بيست تومان وكيل بگيرد براي جلسه مشورت، ولي ارزشش را دارد. حضوري و با شنيدن شرايط شما قطعاً بهتر ميتواند شما را راهنمايي نمايد. وكيل همه‌جا هست، كافيست از خانه بيرون بياييد و در خيابان نزديك منزل خود قدم بزنيد و به تابلوها نظر افكنيد. موفق باشيد و بدانيد كه خدا ناظر و حاضر است به احوال من و شما. ياعلي

سلام. همه اين‌ها بستگي به آن مجتمع قضايي دارد كه شما مراجعه كرده‌ايد. قوانين دادرسي متأسفانه كاملاً منطبق بر «آئين دادرسي» نيست. معمولاً رؤساي مجتمع‌هاي خانواده براي خود راهكارها و مراحلي تعيين مي‌نمايند كه خاص خودشان است. ولي آن‌چه بنده در مجتمع شهيد قدوسي شهر قم ديده و اطلاع دارم، معمولاً شوراي حل اختلاف در همان يك جلسه و در كمتر از يك‌ساعت نظر نهايي خود را اعلام خواهد كرد. شورايي كه معمولاً متشكل از يك آقا و دو خانم است. شوراي حل اختلاف معمولاً يكي دو هفته‌اي وقت تعيين مي‌كند، ولي دادگاه شايد يك‌ماه طول بكشد تا نوبت شود. هر رأي هم كه صادر شود تا 20 روز فرصت درخواست تجديد نظر دارند هر دو طرف. مگر در آن احكامي كه قاضي ذيل آن بنويسد: «اين حكم قطعي است». نگران نباشيد، كار خانواده وقتي به دادگاه بيافتد، معمولاً يكي دو سالي گرفتار هستند! مگر اين‌كه طرفين با هم توافق كنند كه سريع مسأله را حل نمايند و جدا شوند! موفق باشيد.

سلام برادر. شما بايد با يك وكيل مشورت فرماييد. تا آن‌جا كه بنده اطلاع دارم، اظهارنامه مي‌تواند اثبات نمايد كه شما ايشان را از خانه بيرون نكرده‌ايد. اما اگر ايشان عملياتي حقوقي و ناروا انجام دهد، مانند آوردن شاهدان دروغي، اگر بتواند نظر قاضي را برگرداند به اين‌كه شما از خانه ايشان را بيرون انداخته‌ايد، مي‌تواند بعداً به جرم عدم پرداخت نفقه شما را به حبس محكوم نمايند. لذا معمولاً در اين موارد شوهر اقدام به ثبت دادخواست الزام به تمكين مي‌نمايد، نه براي اين‌كه زن را برگرداند، زيرا با حكم الزام به تمكين هم نمي‌شود زن را وادار كرد به خانه بازگردد. بلكه فقط به اين جهت كه بعداً نتواند مدعي نفقه شود. البته اگر فكر مي‌كنيد مسأله با ريش‌سفيدي و مشورت و حكميت قابل حل است، پا به دادگاه گذاشتن سبب از دست رفتن روش‌هاي مصالحه سالم مي‌گردد. انتخاب روش بستگي به شناخت شما از خانواده همسر و شخص ايشان دارد. موفق باشيد. خدا ريشه اين اختلافات را كه در تهاجم فرهنگي و نابودي فرهنگ اسلامي است بخشكاند.