تشكر.

آن‌چه من در بازي‌هاي كارتي خارجي ديده‌ام، بيشتر آن را با صفحات بازي مخلوط مي‌كنند. يعني بازي‌كن مسيرهايي را كه بايد طي نمايد، در مراحلي به كارت‌ها نياز پيدا كرده، بايد به پرسش‌هاي علمي آن پاسخ دهد. شبيه همين را ديده‌ام براي حضرت ثامن الحجج ع ساخته‌اند؛ وقتي مهره بازيكن در خانه‌اي با علامت ويژه قرار مي‌گيرد، بايد به پرسشي پاسخ دهد كه تصادفاً در كارت‌ها پيدا مي‌شود، اگر پاسخ صحيح داد عبور مي‌كند و الا جريمه مي‌شود. يك چنين روش‌هايي در بازي‌هاي كارتي خارجي بيشتر ديده مي‌شود. بازي‌هايي كه هم جنبه علمي دارند و هم هيجان حركت مهره‌ها در صفحات متنوّع. نمونه‌هايي به ايميل شما ارسال شد. موفق باشيد.

... نياز به بازاريابي دارد. قهوه‌خانه را متقاعد سازيد كه براي شركت در بازي مثلاً دو هزار تومان از هر شركت‌كننده بگيرد و بعد به برنده هر مسابقه يك جايزه بدهد. شما جايزه‌ها را تأمين مي‌كنيد، چيزهاي ارزان‌قيمت، ولي حسّ برتري برانگيزاننده براي جوانان! مثلاً يك عروسك آويزي از آينه خودرو كه علامت پيروزي در فلان مسابقه باشد. اين‌طوري قمار هم دركار نخواهد آمد. اين‌طور طرح‌ها شروع قدرتمند مي‌خواهد، ولي بعد كار ساده‌تر شده و روي غلتك خواهد افتاد. براي تاريخ، من اخيراً يك دور تاريخ يعقوبي را مطالعه كردم،‌ مطالب جالبي يافتم. مثلاً سن و مشخصات تمام انبياء مهم را دارد. اين خودش مي‌تواند يك دوره بازي كارتي را تأمين اطلاعاتي نمايد. وقتي يك منبع داشته باشيد، كار هم ساده‌تر است، همه مسئوليت اطلاعات به گردن احمد بن ابي‌يعقوب مي‌افتد! كسي هم توقع ندارد براي توليد يك بازي ارزان‌قيمت، يك پژوهش مفصل انجام شود. همين‌كه نام انبياء سر زبان‌ها مي‌افتد و مردم با اسامي آن‌ها و ترتيب‌شان آشنا مي‌شوند، خودش كلّي كار فرهنگي‌ست. موفق باشيد. (پ.ن. همين الآن كه پيام شما را خواندم، پسرها هم مشق‌شان تمام شده بود، رفتم و كارت‌ها را آوردم و دادم بهشان، 40 تا را برداشتند و تقسيم كردند، خودشان برزده و مشغول شده، ربع‌ساعتي‌ مي‌شود كه با شوق و ذوق مشغول بازي دو نفره هستند، يكي دو بار هم تا به حال داد زده و دعوايشان شده! اين مي‌گويد «دماي باتري» را گفتم، ديگري مي‌گويد، «ضخامت» را گفتم. خيلي پرسر و صدا بازي مي‌كنند. امروز بعدازظهري هستند و همين الآن مشغول بازي، بايد از شما متشكر باشند كه با پيام‌تان فرصت كارت‌بازي براي‌شان فراهم نموديد! :) و گرنه باز هم بهشان تكليف مي‌دادم. تعدادي تكاليف اضافه از اينترنت پيدا كرده و پرينت گرفته‌ام، تا سرشان خلوت شود، مي‌دهم انجام دهند. مثلاً نقاشي و هوش و رياضي و اين قبيل چيزها) (پ.ن. الآن سيداحمد اعلام كرد كه برده است. در كمتر از 20 دقيقه بازي با 40 كارت تمام شد.)

تشكر. سؤالات خوبي پرسيده‌ايد. يك به يك پاسخ عرض مي‌كنم. حقيقتش تا كارت‌ها را درست كردم، يكي از دوستان طلبه ديد، دوازده هزار تومان هزينه پرينت رنگي‌اش را داد و برد! با همان جعبه صورتي زيبايي كه درست كرده بودم! گفت مي‌خواهد ببرد براي پسرش كه ديوانه تبلت است! ناچار شدم دوباره پرينت بگيرم و يك‌بار ديگر با بچه‌ها قيچي كنيم. اما درباره تعداد 114 عدد، حقيقتاً منظور خاصي نداشتم. دليلش سايز كاغذ بود. نه اين‌كه مانند مهريه به خاطر «عدد»! قصد داشتم سايز كارت‌ها شبيه موبايل باشد. به همين خاطر رفتم و اندازه iphone 5s را مبنا قرار دادم. وقتي كارت‌ها را در فتوشاپ چيدم، خود به خود 114 عدد جا شد! همين! البته بچه‌ها از اين سايز خيلي خوششان آمد، خود كارت را كنار گوششان نگه مي‌داشتند و اداي تماس موبايل را در مي‌آوردند! اما از باب عدم استقبال، مسأله اين است كه كارت‌ها را تابستان درست كردم و آن يكي دو ماه حسابي بازي مي‌كرديم. اما با شروع سال تحصيلي، فضاي بازي محدود شد؛ بخشي به دليل مدرسه و مشق در خانه، بخشي به خاطر اين‌كه دخترها با پسرها در محل ما شيفت‌شان برعكس است و معمولاً بچه‌ها سه‌تايي در خانه نيستند، بخشي هم به دليل اين‌كه شخصاً كلي از بازي‌ها را ممنوع كرده و جمع كرده‌ام و محدوديت‌هاي زماني براي بازي قائل شده‌ام، تا بيشتر به درس و مشق برسند...

سلام. بله. البته كارهايي هم انجام شده. مثلاً اطلاعات مذهبي، درباره مشخصات ائمه عليهم السلام و موارد اين‌چنيني را چندين سال قبل ديده بودم كارت زده‌اند. موفق باشيد.

بچه‌ها بازي با بزرگ‌ترها را بيشتر دوست دارند از بازي با اسباب‌ها. يك طرف كارت‌بازي اگر بزرگ‌تر باشد، از هر بازي براي كودكان جذاب‌تر است. امتحان كنيد. اميدوارم به كارتان بيايد. موفق باشيد.

اينترنت مملو از اطلاعات غلط شده. به هر چه مي‌خوانيد با اتهام بنگريد. اولاً تفاوت است بين لغت «غذا» و «غذي». در لغتنامه‌هاي عربي ببينيد. آن معنايي كه گفتيد مربوط به لغت دوم است. لغت اول در عربي به همان معنايي استفاده مي‌شود كه در فارسي. درباره الفباي فارسي هم به اين نكته دقت بفرماييد: شاهان ايران آن‌چنان در عرصه ادبيات ظالم بودند كه يادگيري الفبا و خط را براي مردم ممنوع كرده، اصلاً آموزش آن جرم محسوب مي‌شد. خط را يك رمز براي دولتي‌ها مي‌دانستند و براي انتقال داده‌هاي نظامي. شايد آن داستان معروف را به خاطر داشته باشيد؛ كودكي براي يادگيري خواندن مجبور شد وعده كند به الاغي خواندن ياد دهد! تا بتواند مجوز سواد بگيرد. تصور بفرماييد مردم ايران خسته از ظلم و جور كسرا، اينان با آغوش باز از اسلام استقبال كردند و مسلمانان نيز به توصيه پيامبر به مردم سواد ياد مي‌دادند. ايراني‌ها نيز زبان خودشان را با خط عربي نوشتند، اين شد كه امروز ما زبان فارسي را با خط عربي مي‌نويسيم. زيرا خط پهلوي اصلاً ممنوع بود و نمي‌توانستيم بياموزيم! خط ميخي و پهلوي در انحصار ديوانيان و مغ‌ها بود. كافيست به كتاب‌هاي تاريخي مراجعه بفرماييد تا ببينيد كه اسلام چطور وارد ايران شد. كسرا مرده بود و كشور متزلزل، آماده پذيرش. خبر عدالت لشگر اسلام همه‌جا پيچيده. مردم تنها لشگري مي‌ديدند كه ظلم نمي‌كند و بي‌دليل نمي‌كشد. تاريخ يعقوبي را ببينيد؛ دستوراتي كه خليفه مسلمين به فرماندهان لشگر خود مي‌دهد! اسلام با فرهنگي بر جهان حاكم شد كه در عصر خود نظير نداشت! بحث در اين زمينه مفصل است، مي‌توانيد كتاب «خدمات متقابل» شهيد مطهري را بخوانيد. دانشمندان هرگز مجبور نبودند، آن‌ها براي استفاده مخاطبين بيشتر يا گاهي براي اظهار فضل به عربي مي‌نوشتند. مثل امروز كه افتخار كسي‌ست به انگليسي بنويسد. مثلاً ابن‌سينا عربي‌اش افتضاح است. «في هذه الروزكار...»؛ به جاي «الايام» در كتاب شفا خودم ديدم كه نوشته «روزگار» فقط گ را ك كرده تا فارسي نباشد! دوره طلايي فرهنگ و ادب بوده و مردم از عربي نوشتن احساس عظمت علمي بهشان دست مي‌داد! اصلاً اين شكل نبوده كه شما شنيده‌ايد. موفق باشيد.