در پناه خدا موفق و مؤيد باشيد.

... را به مردم و خصوصاً جوان‌ها سپرده است و بارها اصرار كرده كه خودمان بايد حافظ آن باشيم. اگر عرض كردم قيام در گام اول صفر و يكي‌ست، منظورم اصل بودن و نبودن طاغوت است؛ مسأله اين است - به قول شكسپير - بودن يا نبودن! اين‌جا هم البته راه‌هاي خوب و بهتر وجود دارد، تا طاغوت سرنگون شود. اما نمي‌شود و فرصت نيست و امكانش كه به بعد از رفتن طاغوت هم فكر كنيم. كه البته امام ره ظاهراً تا حدي به فكر بودند و قبل از پيروزي انقلاب به دكتر حبيبي سپردند تا يك پيش‌نويس قانون اساسي بنويسند كه با خودشان 12 بهمن به ايران آوردند و تحويل خبرگان قانون اساسي شد. اين‌كه ما چه كنيم، ابتدا توصيه مي‌كنم وصيت‌نامه امام ره را يك‌بار ديگر بخوانيد. وظيفه ما را در برابر انقلاب يك به يك برشمرده‌اند. اما تكليف هر فرد تابع شرايط و امكانات اوست. من شخضاً تصور مي‌كردم پاشنه آشيل انقلاب اسلامي ايران حوزه علميه قم است. آمدم طلبه شدم كه خدمت كنم. ديدم بله، بحران اصلي اين‌جاست. حوزه علميه ما در يك رخوت و خواب عجيب و شگفت‌آوري‌ست كه انسان از بيان آن شرم مي‌كند. دعواهايم با مسئولين حوزه سبب شد تا سه بار اخراج شدم! در نهايت استاد حسيني ره را يافتم كه شعارهاي تحول در حوزه مي‌داد. اخيراً هم استاد اكبرنژاد پرچم تحول در حوزه را برافراشته است. گمان و باور حقير اين است كه تا حوزه اصلاح نشود اميدي به اصلاح فرهنگي نظام اسلامي نيست! نيازها خيلي زيربنايي‌ست! ياعلي

فرموديد: «اکنون هم که نارضايتي ها بين مردم زياد شده است يک فرصت طلايي براي قيام است. ولي چگونه قيامي؟ اين بار که قرار نيست يک نفر چون امام خميني بين مردم سخنراني کند و مردم را تحريک به قيام کند» مگر قيام راه ديگري هم دارد؟ قيام سه مرحله دارد: 1. دعوت 2. لبيك 3. هدايت. در همه جاي دنيا، در همه اعصار و زمان‌ها، هميشه قيام از يك دعوت آغاز مي‌شود. يك نفر كه (1) جرأت دارد، (2) محبوبيت و اعتبار دارد، (3) بينش و بصيرت دارد، (4) نيازهاي مردم را مي‌شناسد و متناسب با خواست آن‌ها حرف مي‌زند. او دعوت مي‌كند به چيزي كه مردم خودشان مي‌خواهند. مطالبات آن‌ها را با صداي رسا بانگ مي‌زند. اگر مردم (1) كلام او را هماهنگ با خواست خود ديدند، اگر (2) اين خواست برايشان از هر نياز ديگري مهم‌تر بود به اندازه‌اي كه حاضر بودند از ديگر چيزها بگذرند، اگر (3) مردم ترس نداشتند و قوي بودند، تربيت انساني داشتند، غيرت داشتند، مردم مي‌پذيرند و به ميدان مي‌آيند، با دعوت او به خيابان مي‌ريزند. حالا وظيفه رهبر است كه هدايت كند و مردم را از كارهاي نادرست پرهيز داده، مسير درست قيام را نشان دهد. اگر امروز هم به رهبري آيةالله خامنه‌اي اعتماد نداشتيم و او را دانا و بصير نمي‌دانستيم، وظيفه‌اي جز قيام نداشتيم. البته من و شما همه شرايط يك ليدر و رهبر را نداريم، پس ناگزيريم صبر كنيم تا دعوتي صورت پذيرد و لبيك بگوييم. اما خواص، بله، آن‌هايي كه شرايط را دارند موظف به دعوت براي قيام هستند. ما به مقام معظم رهبري اميد داريم كه با فراست و دقت وضعيت را بر رسيده و گزارش كرده و ما را هدايت كند. انصافاً نيز ايشان مدام با طرح دعوت‌هاي جديد مسير را نشان مي‌دهند. وقتي مثلاً از مهندسي فرهنگي صحبت مي‌كنند، از هندسه انقلاب، از گام دوم، اين‌ها دعوت براي قيام است، در مسيري كه انقلاب پيشرفت كند. يك روزي اگر ما زنده بوديم و عمر با بركت حضرت آقا به پايان رسيد، اگر فردي را خبرگان انتخاب كردند كه شايسته نبود، آگاه و بصير نبود، قطعاً بايد پرچم قيام را برداريم و او را براندازيم. ابتدا از مسيرهاي قانوني و اگر اجازه ندادند و خلاف قانون عمل كردند و مسئوليني سر كار آمدند كه قانون را زيرپا گذاشتند، خودمان قانون را در حق‌شان پياده كنيم. اين متن و نص وصيت‌نامه امام راحل ره است. امام ره اين انقلاب...

...بحث اين نيست كه چطور بهتر بيرون كنيم تا بعد از رفتن طاغوت وضع بهتري داشته باشيم. قصد بنده از اين همه توضيح اين بود كه عرض كنم و نشان دهم كه در بحبوحه انقلاب و قيام اصلاً معلوم نيست كه بعد از آن خواهيم بود يا نخواهيم بود، پيروز خواهيم شد يا شكست خواهيم خورد. حركت روي لبه تيغ است. آن‌جا اصل بحث، بود و نبود طاغوت است. بلكه پس از پيروزي است كه مي‌شود نشست و براي تشكيل يك جامعه تيز و برنده مثل اره فكر كرد و شركت‌هاي بزرگ را طراحي نمود! در پناه خدا.

...انقلاب فقط دست قيام‌كننده نيست كه بگويد حالا صبر كنيم اره‌مان را تيز كنيم. زمان دست ما نيست كه. فرصت‌ها مثل ابر مي‌گذرند. حادثه‌ها مثل موج‌هايي ظهور مي‌كنند كه بايد سوار شد. برود ديگر نيست، تا سال‌ها شايد نباشد. محمدرضا در دوره دوم شاهي خود خيلي قدرتمند شده بود. بعد از كودتا عليه مصدق و بعد از آن تروري كه شده بود خود را واقعاً مقتدر مي‌ديد. اين شد كه اصلاحات ترومن را و آن‌چه آمريكا ديكته مي‌كرد سفت به انجام رساند. وقتي نفت گران شد و ديدارهاي دوستانه‌اي كه با كارتر داشت، شاه را به اوج اقتدار رساند. مدام سلاح مي‌خريد و در منطقه همه از ايران وحشت داشتند. اين‌ها فرصتي بود تا شاه اشتباه كند. او هم اشتباه پدرش را تكرار كرد و مستقيم به فرهنگ و سنت ايراني حمله برد. حالا اين انقلاب سفيد فرصتي تكرارنشدني بود. حالا امام ره صبر كند ده سال بعد، بيست سال بعد، نه دو سال بعد، آيا علم غيب دارد؟ از آينده خبر دارد كه دوباره كي فرصت همگرايي مردم پديد مي‌آيد؟ حالا كه نارضايتي مردمي به اوج رسيده است، يك فرصت است. اين را فروبگذارد چه پاسخي خواهد داشت؟ گام اول در قيام گرفتن موضع دشمن است. بيرون كردن شاه. گام دوم البته ساختن ديوارها و سنگرها و ايجاد يك ساختمان جديد. قيام را گام به گام بايد انجام داد. هر حركتي تدريجي‌ست. فراموش نكنيم كه امام خميني ره هم مانند ما انسان بود. يك انسان عادي. نه دليلي داريم كه علم غيب داشته و نه دليلي كه ارتباط با معصوم ع. او شرايط را بياد مي‌ديد و به قضاوت مي‌رسيد. البته قضاوت كردن پس از پايان يك حادثه آسان است. اما در حين آن، خير. كار ساده‌اي نيست. نبايد فكر كنيم كه آن آقا يك تشكيلات داشته و كلي آدم زير دستش بودند كه بايد اين‌ها را تربيت مي‌كرد و وقت مي‌گذاشت مثل مدير يك شركت و مقاله مي‌خواند... اصلاً انقلاب قابل تشبيه به يك شركت نيست. انقلاب در امنيت اتفاق نمي‌افتد. هر روز ساواك كه به گزارش خودشان و اسناد، آموزش‌ديده بهترين‌هاي موساد بوده دنبال انقلابيون مي‌گشت و مي‌گرفت و شكنجه‌هاي موحش مي‌كرد و به قتل مي‌رساند... اصلاً قابل مقايسه نيست. يك ارتشي كه رئيس جمهور آمريكا آن را برترين در خاورميانه مي‌داند، اطلاع دارد البته كه چنين مي‌گويد، چون خودش سلاح داده و خودش آموزش داده...

داستان نقل قول‌ها داستان طولاني و گرفتاركننده‌اي‌ست. هر جا آدم مهمي باشد و اتفاق مهمي افتاده، هزاران نقل قول عجيب و غريب پيدا مي‌شود. من هم چندين نقل قول مشابه يا متضاد با آن‌چه فرموديد در خاطر دارم. فلاني نقل كرده مثلاً كه قيام امام ره 15 سال عقب افتاد، در تبعيد، چون فلان‌جا فلان عبارت را فرمود و إن‌شاءالله نگفت. فلاني گفته آقاي شاه‌آبادي، استاد امام، تمام مسير انقلاب را براي ايشان گفته بوده، فلاني نقل مي‌كند شيخ جعفر مجتهدي به امام تذكر داده كه قيامش باطل است و روز پيروزي انقلاب لباس مشكي پوشيده، فلاني... اين نمي‌شود. با اين گفته‌ها نمي‌شود به قضاوت رسيد. امام ره از زمان آقاي بروجردي تلاش براي قيام داشت. اصلاً تلاشي كه كردند خود ايشان و بعضي ديگر كه آقاي بروجردي را بياورند قم، براي علم كردن شهر قم و نجات كشور بوده است. اين‌ها تاريخ است. نقل قول صرف نيست. اما آقاي بروجردي آقاي فلسفي را نماينده خود براي ارتباط با شاه قرار داد و حكومت شاه را پذيرفت. دست امام ره و كساني كه با او همراه بودند بسته شد. قيام امام ره با رحلت آقاي بروجردي آغاز شد. زيرا امام ره به چيزي اعتقاد داشت كه بزرگان حوزه نداشتند. آشيخ عبدالكريم مؤسس هم نداشت، به همين دليل با رضاخان كج‌دار و مريض كنار آمد. وقتي رضاخان يكي از بزرگان حوزه را چوب زد و تنبيه كرد كه چرا اجازه نداده زن رضاخان بي‌حجاب وارد حرم شود، ايشان كوتاه آمد. زيرا اعتقاد نداشتند كه مردم از آن‌ها تبعيت مي‌كنند. اما امام ره بارها فرموده بودند مردمي كه محرم و صفر پاي منابر مي‌آيند و سينه مي‌زنند با روضه آخوندها، اين‌ها از مراجع پيرويي دارند. لذا اول هم رفتند پيش آقاي حكيم و توضيح دادند براي ايشان تا ايشان قيام كند و امام ره دنبال ايشان برود. اما آقاي حكيم قبول نكرد. زيرا چون ديگران معتقد بود مردم تا آخر كار همراهي نخواهند كرد و بيشتر كوفي هستند تا شيعي! اين‌ها تاريخ انقلاب است كه در كتاب‌ها نوشته شده و از سوي افراد مختلف تأييد شده. امام يك تفاوتي با ساير بزرگان حوزه داشت، او معتقد بود كه ما نيرو ساخته‌ايم، در طول صدها سال از روزي كه حوزه علميه به دست شيخ طوسي تأسيس شد، روحانيت شيعه در حال نيروسازي بوده است. فرهنگ منبر رفتن و مسجدداري و تبليغ چه كرد؟...

پي‌نوشت: ائمه ما ع مي‌فرمودند اگر به تعداد صد نفر يا سيصد نفر يار داشتند قيام مي‌كردند، بعضي موارد حتي چهل نفر ذكر شده. هر كدام از ائمه ع اگر بودند و چند ميليون يار كه امام ره داشت را اگر داشتند قيام نمي‌كردند؟ حاشا و كلا كه قطعاً قيام مي‌كردند. كافيست مروري بر روايات و احاديث مربوط به قيام‌هاي دوران ائمه ع بفرماييد. تقيه اگر مي‌فرمودند دقيقاٌ خودشان ذكر مي‌كردند كه به دليل نداشتن شيعه و پيرو است. ماجراي شيعه تنوري را يادتان هست كه. حالا آقاي خميني در دوره غيبت امام زمان عج اين همه يار دارد كه قيام كند براي بيرون كردن طاغوت، نكند؟! بعد از مرگ چه پاسخي دارد كه به ائمه ع بدهد؟ آيا بايد فكر كند كه مثلاٌ بعد از فرعون چه كسي سر كار خواهد آمد؟ مسأله اول بيرون كردن طاغوت است. اين‌كه بعد از طاغوت چه كسي بيايد وظيفه بعدي‌هاست. امروز وظيفه ماست كه خميني‌وار قيام كنيم تا عدالت ساختاري بر پا شود، اين ديگر چه ارتباطي با آن آقايي دارد كه چهل سال پيش تكليف خود را انجام داد و شاه و انگليس و آمريكا و اسرائيل و بهائيت را از اين كشور بيرون كرد. او به تكليف عمل كرده. ما به تكليف بايد عمل كنيم تا مشكل اقتصاد را حل كنيم. اين عمل به تكليف است كه به اين آقاي دروغگو و نادان رأي داديم و دولت را به او سپرديم؟ حالا بار اول اشتباه، بعد از چهار سال كه ديديدم اين‌قدر فاسد است چرا دوباره براي چهار سال انتخابش كرديم؟ آن‌هايي كه اين‌طور نادانانه رأي مي‌دهند نبايد پاسخگو باشند؟ آن‌هايي كه از او حمايت كردند؟ اقتصاد را دولت نادان نابود كرد و حالا انقلاب بايد پاسخگو باشد؟ انقلاب مال مستضعفين است و بايد آن را به پيش ببرند، تا جايي‌كه جايي براي اين چپاول‌گران داخلي نباشد. دشمن خارجي رفته و دشمن داخلي مانده كه بايد بيرون كنيم. اين دشمن نامش جهل است. جهالتي كه به انتخاب دولتمردان بي‌كفايت منجر مي‌شود. ياعلي

...تا قبل از قيام امام زمان عج هر پرچمي كه بلند شود براي قيام باطل است. در همان دوره بحث هم اشاره مي‌كنند كه چقدر ائمه ع از قيام زيد حمايت كرده‌اند و براي او دعا نموده‌اند. خيلي قيام‌هاي ديگر هم بوده مانند فخ كه مورد تأييد ائمه ع بوده است. اين‌كه قيام مختار و زيد را نادرست تلقي كنيم به دليل عدم اطلاع از تاريخ است. روايات هست و نظر ائمه ع هم مثبت بوده و بسيار تجليل كرده‌اند. يكي از همكلاسي‌هاي حوزه‌ام، اوايل طلبگي، رفته بود و در دفتر يكي از همين حجتيه‌اي‌هاي خيلي معروف در قم كار مي‌كرد. چرا هي تأكيد مي‌كنيم بر حجتيه‌؟ چون ريشه اين تفكر در اين گروه است كه مدارس علوي و نيكان و مانند آن را دارند و بسيار فرقه‌گونه و شبكه‌اي در ارتباط با هم تلاش مي‌كنند ديدگاه حلبي را ترويج كنند. خيلي‌هايشان هم تحصيل‌كرده و البته ناآگاه هستند و از روي غفلت به اين انحراف دچار شده‌اند. يك روز در خيابان بحث‌مان شد. گفتم اصلاً فكر كن كه يك شاه بد داشتيم، آن را بيرون كرديم. اين را كه قبول داري؟ حالا يك شاه ديگر جاي آن آورديم. اين شاه از آن شاه بهتر نيست؟ بعضي مي‌گويند اسم اسلام بد در مي‌رود. مگر شاه صفوي به اسم اسلام روي كار نيامد؟ مگر محمدرضا خود را نظركرده حضرت عباس نناميد؟ تمام شاهان ايران زمين از دوران هخامنشيان خود را خليفه خدا روي زمين مي‌دانستند. تاجي كه روي سر مي‌گذاشتند حلقه‌اي بود نشانه از طرف خداوند كه اعطايشان كرده. حالا امروز ما فرض كن شاه داريم. اين شاه بهتر است يا آن شاهي كه پنجاه سال قبل داشتيم و از استكبار جهاني وحشت داشت؟ دلايلي كه براي «عدم قيام» مي‌آورند خيلي ضعيف است. هر انسان عاقلي مي‌فهمد كه فراتر از دين و آئين، وظيفه انساني دارد مقابل ظلم ايستادگي كند. امروز هم اگر مسئولين به ظلمي كه مدتي‌ست آغاز كرده‌اند پايان ندهند، همه ما مي‌ايستيم و يك‌بار ديگر بيرونشان مي‌كنيم. قيام براي همه زمان‌ها و همه مكان‌هاست. حتي اگر كشته شويم. تعارف هم با اين آقا و آن آقا نداريم و نبايد داشته باشيم. هر كس ظالم است به او فرصت مي‌دهيم تا دست بردارد. اگر نشد، تلاش مي‌كنيم حذفش كنيم. اين وظيفه انساني و سپس ديني و حتي اخلاقي ماست. ما بنده خدا هستيم و قبل از اين‌كه با هر انسان ديگري پيمان همكاري و...

سلام. سؤال پرتكرار و پربسامدي‌ست. از ابتداي انقلاب هم بوده، حتي پيش از آن. امروز هم با رشد تفكر انجمن حجتيه بيشتر طرح مي‌شود. با مشكلات اقتصادي كه نظام اسلامي هر روز بيشتر روبه‌رو مي‌شود. من هم اين سؤال را داشتم. حتي در يك وهله‌اي كه كتابي از همين تفكر خواندم، پا شدم و رفتم مشهد كه كانون اين انديشه است و با بعضي از آن‌ها گفتگو كردم. لحظاتي هم دچار ترديدهاي شديدي شدم به حدي كه براي روح امام خميني ره استغفار كردم كه چرا دچار چنين اشتباه بزرگي شده است و دست به قيامي زده است كه نبايد مي‌زده. با اين‌كه چند بار وصيت‌نامه امام را خوانده بودم و با مباني ايشان هم آشنا بودم. يعني ابتدا وقتي انسان بررسي كافي نكرده باشد اين شبهه خيلي بزرگ و قوي به نظر مي‌آيد. ولي با دقت و بررسي پاسخ را كه يافت،‌ مي‌بيند چقدر ساده است. من سه پاسخ را عرض مي‌كنم. اولي خيلي ساده و دم‌دستي‌ست. يك. همسر مرا كلانتري محل به زور دستگير مي‌كند، افسر نگهبان هم به او تجاوز مي‌كند و به قتل مي‌رساند. من وقتي با خبر مي‌شوم چه مي‌كنم؟ گزينه يك: فكر مي‌كنم بهتر است صبر كنم و ده دوازده سال تبليغ كنم و افراد بيشتري را جذب كنم تا در يك زمان مناسب يك قيام مناسب راه بياندازم؟ يا از خون خود و همه اموالم مي‌گذرم و چاقو در شكم افسر نگهبان؟ خصوصاً اگر تعداي از اهل محل هم همراهم شوند و زورمان به كلانتري برسد. آيا فكر مي‌كنيم كه پس از قصاص افسر نگهبان چه كسي مسئول كلانتري محل خواهد شد؟ غيرت انساني كدام را تجويز مي‌كند؟ وضعيت ما قبل از انقلاب اين طور بود. كتاب «صعود چهل ساله» را جستجو كرده و رايگان دانلود كنيد. هست. دقيق هم طراحي شده، آمار و اطلاعات است درباره گذشته كشور ما. از ژاپن بخوانيد كه چطور سربازان آمريكايي تجاوز مي‌كنند و مردم ژاپن هم اعتراض، بعد دولت ژاپن از آمريكا خواهش مي‌كند كه به تجاوز سربازان خود به زنان ژاپني خاتمه دهد! سالي هم پنج ميليون دلار هزينه سربازان آمريكايي را پرداخت مي‌كند. اين را در روزنامه‌هاي ژاپني نوشته‌اند! ايران قبل از انقلاب اين طور بود. بيست هزار مستشار آمريكايي و خود مسئولين كشور. چه ظلم‌هايي كه‌ آشكار به مردم مي‌شد. اين پاسخ اول. اما دو. آسيدمنير يك پاسخ علمي‌تر دارد...