به بهانه غزّه خانه داری یا نداری اتحادیه مستقل خبرنگاران فقر ِ عمومی و عمومیّت ِ فقر رابطه فاصله طبقاتی با استبداد

[بیشتر]

فقه هوش مصنوعی فهرست فصوص و فتوحات ما چند روح داریم؟ چه شود؟ سارق ِ خدمتگزار

[بیشتر]

• روش محاسبه سود وام بانکی
• مسأله شناخت
• تأمین امام جماعت
• اصول تربیت فرزند
• انرژی‌های غیرهمسو
• مسیر مرجعیّت
• خانواده؛ دشمن کاپیتالیسم
• هویّت ِ بورس
• عشق و فقه
• نواقص العقول
• من؛ مسئول
• فهم غلط از استخاره
• درمان ِ سازمان ِ تنبل
• تحولات اقتصاد کلان
• اولین نرم‌افزار من
• انقلاب در ساختارها
• پول در بانک
• سازمان جبهه
• آسیب فعالیت فرهنگی
• سامانه خانواده
• چرا تعدّد زوجات نه
• هدف ِ ازدواج
• چه کنیم؟
• سبک زندگی
• نسبت عقل و دین
• حل مشکل جبر و اختیار
• پارادوکس طلبه برنامه نویس
• سفرنامه خاورمیانه

[بیشتر]

اگر خواننده بازگردد رأی ِ مخفی دستاورد تحصیلی شدّت ِ عدالت رشد

[بیشتر]

ذوق کرده
خیلی شاد
اصلاً یک حالی
وقتی از مسجد بازگشته
بعد از نماز
زود می‌خواهد ماجرا را تعریف کند
اما اول دستم را می‌بوسد:
«معلم ِ پارسالمو دیدم
خیلی ازم تعریف کرد
در مسجد که مرا دید
گفت دخترهای همسن شما کمتر مسجد می‌آیند
از درسم تعریف کرد
از اخلاقم»

البته که خیلی مهم است
برای یک دانش‌آموز
وقتی از او تعریف می‌کند
معلم او
هم اخلاق و هم درس
هم ایمان و هم علم
ذوق کرده است
وقتی معلم این‌طور از او خوب گفته

- حالا چه ربطی به این داشت که دستمو بوسیدی؟
با همان شوق و ذوق
با همان خنده از کنترل خارج شده:
«بعد از این‌که ازم تعریف کرد
بهم گفت وقتی رفتی خونه
حتماً دست مادرت رو ببوس
به خاطر این‌که همچین دختری تربیت کرده»

معمولاً آدم این‌طور مواقع حیا می‌کند
شاید خجالت
سخت است واقعیت را گفتن
بگذار فکر کند دارد
چرا باید بگوید ندارد
ولی او صراحت داشت
به سادگی بیان کرد:
«من گفتم: مادر ندارم
معلم با ناراحتی گفت: خدا رحمتشون کنه!
گفتم: نه
سه سالم که بود طلاق گرفتن»

این‌جا معلم تعجب کرده
درس و اخلاق
بدون مادر
پس حتماً پای زن دیگری در میان است:
«خانم پرسید: زن‌بابا داری؟
گفتم: نه
من و برادرام با پدرم زندگی می‌کنیم
خانم هم گفت: پس حتماً دست باباتو ببوس!»

من نه از بوسیدن دست
نه از تعریف معلم
بیشتر از همه از این خوشحال شدم:
جرأت در بیان
صراحت لهجه
نترسیدن از وضعیتی که در آن است
این مهم است
این که شرایط او را ضعیف نکرده
خجول و فراری نکرده
احساس گناه ندارد

شرم؛ از گناه ناشی
گناه؛ از مقصر دانستن خود
حس ِ تفاوت با جامعه
با محیط
این، انسان را فراری می‌کند
منزوی
اما انسانِ قوی
آن‌که روحش ذلیل نباشد
او که توجیه شده باشد
او که بداند کیست و چه دارد
نعمت‌های خود را بشمارد
لطف خدای را به جای آرد
او از حرف و حدیث مردم نمی‌هراسد
این مهم است
و گرنه خوب بودن درس و رفتار به تنهایی دوام ندارد
نمی‌ماند
اگر روح ِ انسان تخریب شده باشد



تلاش من از ابتدا همین
بچه‌ها درون‌گرا نشوند
به خلوت تنهایی پناه نبرند
اصلاً چه نیاز به فرار
اگر احساس گناه نداشته باشند
از تفاوتی که دارند
از این‌که مادر ندارند

همیشه با این کلام:
- خطای دیگری به پای شما نوشته نمی‌شود
شما اشتباهی نکرده‌اید که شرم کنید
آن‌که اشتباه کرده باید خجالت بکشد
کسی که شما را ترک کرده
کودک دو ساله که گناهی ندارد
او که به خاطر دستور پدرش گذاشته و رفته
او باید بترسد
از حرف و کلام مردم
شما که سربلند هستید

- راستی مریم!
اون زنه سال 88 رفت
تو 86 به دنیا اومدی
وقتی رفت دو سالت بود، نه سه سال! (:

قال اَعْلَمُ الرّزین (ع): «قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَى قَدْرِ هِمَّتِهِ، وَ صِدْقُهُ عَلَى قَدْرِ مُرُوءَتِهِ، وَ شَجَاعَتُهُ عَلَى قَدْرِ أَنَفَتِهِ، وَ عِفَّتُهُ عَلَى قَدْرِ غَیْرَتِهِ.» (نهج‌البلاغه، ح47)
ارزش هر کس به اندازه همت او و راستگویى و صداقتِ هر کس به اندازه شخصیت اوست و شجاعت هر کس به اندازه بى اعتنایى وى (به ارزش هاى مادى) است و عفت هر کس به اندازه غیرت اوست. (ترجمه مکارم)

دوشنبه 103 اردیبهشت 10

امروز:  بازدید

دیروز:  بازدید

کل:  بازدید