سلام. مي‏دانيد مشكل همين است: عمل كردن! گاهي عمل به علم نكردن از دور تابلوست و هر كه ببيند مي‏فهمد و خود از همه بهتر. ولي گاهي عمل نادرست آن‏چنان پيچيده مي‏شود كه سوت مي‏كشد مغز انسان از تنوع بلاهايي كه ابليس سر ما مي‏آورد. به ما گفته‏اند: صد انسان معمولي از سؤال و جواب محشر خلاص مي‏شوند و كارشان به سرانجام مي‏رسد و يك عالم هنوز اندر پاسخ به سؤالات نكير و منكر است! علم در برابر علم... كمر انسان را مي‏شكند. مي‏داني منظورم چيست؟ عرضم اين است كه براي عمل نكردن به يك علم صد شعبه مي‏زند قلب انسان و به صد مغالطه مي‏اندازد و هزار پيچيدگي كه همه توجيه است براي تخلف از علم راستين و حقيقي. گاهي اين علم در برابر علم از خود نفس است كه خلاصي از آن نيست مگر خداي تنبه دهد و سري به سنگي و خطا واضح شود و راه روشن گردد. اما گاهي نيز ديگري علم ناسره را علم مي‏كند و به گمراهي مي‏كشد جماعتي را كه طعن شما از اصطلاح «انگل» به اين مطلب اشاره داشت. بنده اگر به خطا رفتم گرفتار اين دومي شايد شده باشم. حداقل امروز اين‏گونه مي‏پندارم كه نادرستي گفتار كسي را علم گرفتم كه از علم هيچ نداشت. پس تخلف از عمل به علم يا به ناداني است و جهالت و يا به جهل مركب كه علم ديگري مي‏پوشاند علم حقيقي را كه همان باب توجيه و انكار جدلي است و سوم گمراهي به واسطه علم پنداشتن گفتار ناداني است كه دعوي علم كرده است و تو باور مي‏كني و سال‏ها دنباله‏روي و گرفتار خود مي‏شود به اين تبعيت ناراست! اين‏كه از هر كس نبايد گرفت به جاي خود، اما چاره غفلت توجه به تمام تنبهات است كه پيرامون ماست. همين اشاره شما و توجه به آن كمك است. ما همه به تنبه هم محتاجيم در جامعه و پايداري اجتماع به همين است. دَعبم اين است كه هر چه فرصت است غنيمت بدانم و هر چه مي‏شنوم پند بگيرم و هر چه مي‏بينم عبرتم باشد. كلمات شما نيز إن‏شاءالله مفيد است براي بنده و هر آن‏كه به اين وبلاگ گذرش افتد. تشكر