زوجه مي‌فرمودند شش‌ماهه نخست واقعاً قصد طلاق داشته‌اند، لكن در شش‌ماهه دوم قصد بازگشت. زوج اما شروطي قرار داده و زوجه نپذيرفته، كما اين‌كه زوجه نيز پس از خروج از منزل شروطي براي بازگشت نهاده بود. شروط زوج اما بسي ساده‌تر؛ آن شانزده نفر از اقوام زوجه كه مدعي شدند زوج او را از خانه بيرون كرده و سياهه‌اي به باطل تنظيم كردند و در پرونده مضبوط است، مطابق واقع شهادت دهند و اين نيز درج در پرونده شود. ديگر اين‌كه زوجه باقي مهريه‌اي را كه بخشيده بود، پس از دريافت 24 سكه از آن، و سند دست‌نويس خود را در دادگاه انكار كرد، محضري كند آن بخشش را. سومين شرط نيز چنين بود كه سي و اندي دروغ كه در دادگاه گفته را تكذيب نمايد و در حضور قاضي دادگاه ويژه اعلام نمايد حقايق را، تا آن اكاذيب از پرونده زوج در آن دادگاه محو گردد. مثلاً زوجه گفته بود كه زوج مانع رفتن زوجه به مراسم احياء مي‌شده و هيچ شب قدر اجازه نداشته از خانه خارج شود. حال اين‌كه واقعيت به اين قرار است: در چهار سال زندگي مشترك كه مشتمل بر سه شب قدر و در كل 12 مورد بوده، همگي را زوج و زوجه به همراه فرزندان در مراسم احياء شركت مي‌جسته و پس از سحر باز مي‌گشته‌اند كه بسياري از هم‌محله‌اي شاهد حضورشان بوده‌اند. وقتي از زوجه مي‌پرسد كه چرا در حضور قاضي اين چنين دروغ‌هايي گفتي، زوج پاسخ شنيد كه: در دادگاه همه دروغ مي‌گويند! زوج هرگز نپذيرفت كه زوجه بدون اين سه شرط باز گردد!