پژوهش متد و روش دارد، ابتدا ضرورت را بررسي مي‏كنيم تا فضا و محدوده كار مشخص شود، موضوع را تعيين كه كرديم طرح را مي‏نويسم و دنبال پيشينه تحقيق مي‏گرديم. بايد ببينيم گذشتگان ما كار را تا كجا پيش برده‏اند، تا ادامه دهنده راه آنان باشيم و كار تكراري نكرده و از اول بازي را شروع نكنيم! و در مرحله بعد منابع پژوهش... حالا فعلاً بايد از انديشه هايديگري فرديد آغاز كرد و تأثيرات آويني ره از آن و پيشنهاد مي‏كنم گويه‏هاي مهدي نصيري كه ضرورت و محل درگيري را كاملاً روشن كرده است و انديشه‏هاي آسيدمنيرالدين حسيني نيز كمك مي‏كند. حسن عباسي نيز مدتي است در همين خصوص زياد حرف زده است. اين‏ها همه را مطالعه كنيم، تازه مي‏رسيم سر خط... يعني جايي كه بتوانيم راه را ادامه دهيم تا به قول شما قطره قطره جمع گردد. اگر قطره‏هاي گذشته را نديد بگيريم و با آن‏ها تركيب نشويم، سر خودمان را كلاه گذاشته‏ايم. :)