سلام. شما فرزند داريد؟ داشته‌ايد؟ زير هفت سال هستند؟ يا بوده‌اند؟ اگر اين مطلب را تجربه فرموده‌ايد و وزير براي پادشاه زير 7 سال خود بوده‌ايد، بنويسيد تا استفاده كنيم. بنده نديده‌ام كه اين نظريه جواب داده باشد. موفق باشيد.

كودكي‌تان عالي، پاورچين‌تان متعالي! مستدام در پنجاه باشيد. :)

سلام. «سن رشد در کشور ما 18 سال تمام است (اول نوزده سالگي) است يعني از فاصله سن بلوغ تا 18 سالگي باز هم شخص محجور است و نمي تواند در امور مالي خود به تنهايي ورود پيدا کند» و «مطابق ماده 220 قانون آيين دادرسي دادگاههاي عمومي وانقلاب در امور کيفري وهمچنين ماده 89 قانون مجازات اسلامي مصوب 1392 صلاحيت دادگاه اطفال ونوجوانان در رسيدگي به جرايم اشخاص تا 18 سال تمام شمسي بيان شده است» و «در مادة 1209 و 1210 قانون مدني نيز مفاد قانون راجع به رشد متعاملين منعكس گرديده است و ملاك را 18 سال قرار داده است» و در توضيح دليل آن نوشته‌اند: «از آنجايي كه قانونگذار لازم است سن خاصي را به عنوان اماره رشد، مطرح نمايد تا مشكلات عملي در سطح جامعه لازم نيايد، لذا با توجه به عرف و عادت كه سن 18 سالگي را به جهت كمال نيروي جسماني كه غالباً در اين سن هست و اتمام تحصيلات عمومي كه نشانه رشد عقلي و فكري لازم براي زندگي است، نشانة رشد ميداند، سن 18 سالگي را به عنوان اماره رشد در نظر گرفته است». والله العالم.

انصافاً شما هم خيلي لطف داريد كه در اين عصر تلگرام هنوز براي خواندن وبلاگ به اينترنت سر مي‌زنيد! مثل اين مي‌ماند كه آدم شهر را ترك كند و چند ساعتي برود در روستا قدم بزند! :)

سلام. از اين‌كه نظر خود را بيان فرموديد خيلي خوشحال شدم. دوست دارم خوانندگان پيگير وبلاگ، نظر خود را صريح بيان فرمايند و اين نظر صريح شما، بسيار ارزشمند است براي نويسنده. تعادل و تناسب هميشه لازم است، در هر امري. مشكل در تعيين مصداق است، در تشخيص وضعيت متعادل. همه پدران و مادران آشپز هستند؛ محبت و ادب را با هم مخلوط مي‌كنند، اما طعم‌هاي مختلف ناشي از تفاوت نسبت ميان اين دوست، تقدّم و تأخرّ آن‌ها و فاصله ميان‌شان. يكي نخود را دير مي‌ريزد و در آش نمي‌پزد، ديگري زود ريخته، له شده و بافت محصول را خراب كرده است. آدم‌هاي مختلف به همين تصميم‌ها متفاوت مي‌گردند. «طلاق» هم واژه‌اي نيست به نظرم كه «زشت»‌ باشد. آن‌چه زشت است، طلاق با دلايل سطحي و بي‌اهميت است. طلاق در اسلام يك راه حل است، راه حلي كه از مسيحيت حذف كردند و كانون خانواده را متلاشي ساختند. بارها هر جا كه صحبت شده عرض كرده‌ام: تربيت فرزند در محيط طلاق بهتر است تا در محيط دعوا. مادر و پدري كه مي‌خواهند فرزند را زير داد و هوار و اختلافات خود تربيت نمايند، ويران مي‌كنند، نه بنا. اما اگر حسّاسيت جامعه ما كم شود، به اين‌كه طلاق را «وحشتناك» نديده، آدم‌ها راحت جدا شوند و دوباره بدون نگاه بد مردم، وصلت كنند، خانواده‌ها سيّال‌تر از حال مي‌شوند. دو نفر كه نمي‌سازند، يك خانواده خراب، باز مي‌شود و دو خانواده بهتر مي‌سازد. دو كانون آرامش ايجاد مي‌شود به جاي يك كانون دعوا. اما البته در جامعه امروز ما كه طلاق وضعيت روشني ندارد، مطلقه‌ها ول مي‌گردند و اين خطرناك است. بايد فرصت ازدواج‌هاي دوباره را چندين برابر كرد. باز هم سپاسگزارم.

و عليكم السلام و رحمة الله و بركاته. عدد 18 را از قانوني گرفتم كه مجلس شوراي اسلامي تصويب كرده و شوراي نگهبان عدم مخالفت آن را با قانون اساسي و شرع اسلام تأييد نموده است. وقتي همه اين نظام را ولايت فقيه تنفيذ نموده، آن را براي خود حجّت فرض كرده و اطاعت مي‌نمايم. از همين روست كه اگر چه 15 و 9 را براي نماز و روزه لازم مي‌دانم، ولي براي استقلال اجتماعي فرزندانم به عدد 18 تمسّك مي‌نمايم. تشكر از توجهي كه به مطلب داشتيد. در پناه حضرت حق.

سلام و درود خداوند بر شما. ممنون از دعاي خيرتان. همه‌اش سه تا تصوير داشتيم از يك‌بار كشلقمه‌خوري خياباني! :) گفتم اندك‌اندك بگذارم تا فشار زيادي نياورد به معده مخاطبين! :) و گرنه ما كشلقمه‌هاي دو هفته يك‌بار برنامه نهار جمعه‌هايمان را خودمان طبخ مي‌نماييم، در فر خانگي! اتفاقاً هفته پيش هم نموديم. لذا تا دو هفته، يعني فردا و جمعه بعد كشلقمه نداريم. ممنون كه با گذاشتن پيام خوشحالم كرديد. حقيقت را بگويم هر نظر كه ثبت مي‌شود يك توپ انرژي مثبت براي نويسنده وبلاگ است. خداوند بر انرژي‌هاي مثبت‌تان بيافزايد و هميشه در پناه خود حفظ فرمايد. :)

تشكر از لطف سردبيران مجله.