اين کاملا درسته که انسانها دائما مورد فتنه و آزمايش الهي هستند؛اما آيا درسته که ما در مواجهه با هر معضلي در جامعه،اونو به حساب ابتلاي الهي بگذاريم و خودمون رو کنار بکشيم و تازه خوشحال هم باشيم که به کنکور تافل الهي آخرالزمان(!)راه يافته ايم؟مگر نه اينکه بايد براي ظهور،زمينه سازي کنيم؟اگه قرار بود بدون زمينه سازي،آقا ظهور کنن،همين الان هم مي تونستن ظهور کنن.براي ظهور چيکار کرده ايم؟اولين بحث ما در وبلاگ شما،بر سر راهکار هاي عملي نهي از منکر و البته تفاوت اون با نظريات و تئوري ها و آيات و احاديث و فتاواي علما بود.نحوهء انکار قلبي رو فهميديم؛اما انکار لساني و مخصوصا عمل به ارکان رو در جامعه،فقط به صورت کاملا کلي و سربسته شنيده ايم.هنوز که هنوزه،من به جواب نرسيده ام.نميدونم شايد هم نتونستم سوالم رو درست مطرح کنم.