خانه يك جامعه بسيار كوچك است و شيوه مديريت آن اصلاً و ابداً قابل مقايسه با يك جامعه بزرگ هفتاد ميليوني به نام ملّت نيست. در يك جامعه بزرگ، تمامي فعاليت‌ها تقسيم شده و هر مسئول، نسبت به بخش كوچكي از مديريت جامعه وظيفه دارد. طبيعتاً نقش رهبري از دولت و دولت از قضاوت و قضاوت از تقنين و تقنين از نظامي‌گري و امنيت و امنيت از اطلاعات و اطلاعات از آموزش و آموزش از پژوهش و پژوهش از تلفن و تلفن از گاز و گاز از آب و... همه اين‌ها از هم جدا و تفكيك شده‌اند. اما در خانه، من تمام اين وظايف را با هم برعهده دارم، زيرا حجم فعاليت‌هاي آن‌ها نه زياد است و نه پيچيده. وقتي اين وظايف را تفكيك كنيم، كه در جامعه بزرگ ناگزير به آن هستيم، نقش رهبري كاملاً متفاوت از دولت است. رهبري در هيچ امري از امور مربوط به اداره نظام دخالت نمي‌نمايد و تنها حافظ اصل جهت حركت نظام اسلامي‌ست، تا از جهت اسلامي و الهي خارج نگردد و هر گاه انحرافي را در مسئولين تشخيص داد، رأساً اقدام نمي‌نمايد، بلكه مردم را از آن آگاه مي‌:كند تا به وظيفه شرعي خود عمل نمايند. سيره ولاة فقهي ما نيز چنين بوده است.