سلام. نمي‌دانستم اسباب غم و غصه و ناراحتي مي‌شود. اگر اشتباه و نادرستي در كلامم ديديد، بفرماييد، اگر آسيبي احساس مي‌كنيد به بدنه جامعه مي‌زند و يأس مي‌دمد، خبر دهيد، قصد بدي نداشتم از گذاشتن آن بر وبلاگ، مي‌پنداشتم شايد كمكي باشد و خيري در آن، اگر نيست، بگوييد تا بدانم. يقيناً اگر متوجه خطايم شوم، يا اصلاح مي‌كنم، يا اساساً اين پست را از وبلاگ حذف خواهم كرد. جوانان ما به اميد نياز دارند، نه نااميدي. چه بسا نادانسته اندوه آفريده باشم. لطفاً نقد و نظر خود را سانسور نكنيد. آن‌چه را نوشتيد و پاك كرديد، دوباره بنويسيد. خواهم خواند و تأثير خواهم پذيرفت. تلاشم بر اين بوده نظرات را خوب گوش كنم و از ديدگاه ديگران پند گيرم. تشكر.