اين كتاب را نخوانده‌ام، شايد چون اساساً علاقه شخصي به خواندن رمان نداشته‌ام. اما بارها در فرمايشات مقام معظم رهبري ديده‌ام كه ايشان نسبت به نبود آثار مكتوبي كه «فضاي اجتماعي انقلاب» را توصيف نمايد نقد داشته‌اند. هم «بينوايان» و هم «جان شيفته» از آثار مهمي هستند كه وضعيت اجتماعي دوران انقلاب فرانسه را ظاهراً تشريح مي‌كنند، آن آثاري كه از تغييرات سياسي و فرهنگي جامعه نشأت گرفته است. اين را بايد بپذيريم كه روزي خواهد رسيد، نه چندان دور، شايد صد يا دويست سال بعد، كه اصحاب انقلاب نخواهند بود و نسل جوان آن روز براي شناخت «انقلاب اسلامي» با معضل روبه‌رو خواهد شد. اين قبيل نوشته‌جات مي‌تواند آينده انقلاب را بسازد، توسط نسلي كه اگر چه انقلاب را درك نكرده‌اند، اما در خلال خواندن اين آثار مكتوب، مي‌توانند توصيف زيبا و دقيقي از وضعيت و حس و حال انقلاب به دست آورند. در اين قبيل داستان‌هاي بلند، شخصيت‌ها اگر چه محور جذب مخاطبند، ولي آن‌چه بيان مي‌شود، در حقيقت اوضاع اجتماعي و باورها و اعتقادات مردم آن عصر است، عصر انقلاب. به نظر شما اين‌طور نيست؟ شما كه بخشي از رمان را خوانده‌ايد، آيا اشرافي به نظام اجتماعي آن دوره فرانسه پيدا كرده‌ايد؟