سلام برادر. الحمدلله. ما همگي خوب هستيم و اتفاقاً همچنان در همين شهر مقدسه قم زندگي مي‌كنيم. البته بعضي دوستان معتقدند كه قضيه بالعكس است؛ درباره گزاره «ما زندگي مي‌كنيم!» يعني جاي موضوع و محمول را مي‌گويند اشتباه گرفته‌اي! ولي خب، خدا را شكر، ملالي نيست. إن‌شاءالله هميشه موفق باشي برادر. چند روز پيش بحث مبادي اصول احكام حكومتي داشتم، حرم، شبستان بزرگ امام خميني(ره)، جلوي در ورودي جنوبي نشسته بودم با هم‌بحث، اتفاقاً كشوري را ديدم. ايشان هم بحمدالله خوب بود و همچنان مي‌گفت مشغول بحث الگوي پيشرفت است. يك‌سال پيش هم احمد را ديده بودم فلكه صفاييه. دنياست ديگر برادر، زمان دارد. مي‌گذرد و مي‌رود. ولي نبايد حسرت گذشته را خورد. گذشته هر چه بوده، درست و غلط كه ندارد، صحت و خطا ندارد، مطابقت با واقع كه نيست در فضاي نسبيّت. ممكن است كوتاهي و قصور در عمل بوده باشد، كه هر چه بوده گذشته و به توبه مرتفع مي‌شود إن‌شاءالله. از باب «لاتأسوا علي مافاتكم» بايد آينده را ساخت، با عمل مبتني بر حجيّت،‌ با عمل به تكليف، با تقليد از مرجعيّت فقه سنّتي كه همچنان يگانه طريق حجيّت در شيعه است. موفق و مؤيد باشي برادر. اگر در ميان مردم باشي و حتي يك نفر را هدايت نمايي، آن‌چنان است كه گويي همه بشر را زنده كرده‌اي. مطالعه را همه جا مي‌شود كرد، اينترنت آمده است و تمام منابع علمي مورد نياز طلاب روي شبكه هست. ديگر جا و مكان مفهومي ندارد، هر جا باشي به روزي. فقط آن‌چه مهم است، اين‌كه مهار زندگي به دستت باشد و برنامه علمي‌ات فعّال، مي‌شود هر روز داناتر از ديروز بود و جهت حركت را پيوسته نگهداشت و حفظ كرد. نجات در حفظ جهت الهي در عمل است. آنان كه مي‌دانستند لغزيدند، به عمل كار برآيد، نه به علم. اين فلسفه اختيار است كه آگاهي را حاكم بر اراده نمي‌كند. خدا يارت. ياعلي