اتفاقاً همين چادري که در تصوير هست را خودم کش زدم. کوک هم نزدم اصلاً، يه سره گذاشتم زير چرخ و دوختم. از کنار شقيقه اندازه گرفتم و حدود يک‌سانت داخل، دور از لبه ترکي چادر. يه چرخ خياطي کاچيران خريده‌ام. اصلاً زندگي بدون چرخ خياطي که چرخش نمي‌چرخد. اعتماد به نفس بالايي در خياطي دارم. همين يک ماه پيش چند متر پارچه خريدم و سه شلوار داخل منزل براي خودم دوختم. آن‌چه که هماره در بر دارم. مداد را برداشتم يک روزي، چند گل روي چند پارچه کشيدم، بي‌هيچ الگو و نمونه‌اي. کارگاه انداختم و با کاچيران گلدوزي کردم. همين پارچه‌اي که الآن روي چرخ است، يکي از گلدوزي‌هاي خودم را دارد. در اين مدت زندگي خواستم برتري‌هاي مردانه‌ام را بر تمامي اختصاصات زنانه ثابت کنم. نه اين‌که حال کسي را بگيرم، که دل خود آرام نمايم. همين امروز، همچين موهاي دخترم را بافتم که نگو. کاري که مادرش نمي‌توانست. دشوارترين عمليات نگهداري فرزند شايد دفعيات او باشد، آنقدر در اين مقوله دست و پا زده و شلوار حال به هم‌زن و ... خلاصه باطل کردم افسانه‌اي را که مي‌گفت: فقط مادر مي‌تواند!!! فراموش نکنيد سيدمرتضي دو ماهه بود که اموراتش به من واگذار شد! راستي، يه قصه جالب، همين سه ماه پيش، منزل يکي از دوستان ميهمان بودم، بچه‌ها سرگرم بازي با بچه صاحبخانه، آنقدر مشغول که دفع يادشان رفت! کوچيکه شلوار خيس کرد، تا آمدم جمع و جورش کنم، وسطي دفعيات سنگينش! زن صاحبخانه جيغي زد که تن من به لرزه درآمد! اما من، با آرامش، حتي تنبيهش نکردم. به حياط بردم، تطهير کردم. شلوار قرضي از ميزبان گرفتم و خانه آوردم‌شان. محل نجس را هم دوستم آب ريخت و تميز کردم. الحمدلله کف خانه‌شان کفپوش بود، نه فرش و موکت. آمديم خانه و هر جا تعريف کردم کلّي خنديديم.