تشکر. مطلب جديدي بود. ياد گرفتم. إن‌شاءالله اصلاح خواهد شد. خداوند به شما نيز حيات با عزّت و عاقبت خير عنايت فرمايد.

اتفاقاً همين چادري که در تصوير هست را خودم کش زدم. کوک هم نزدم اصلاً، يه سره گذاشتم زير چرخ و دوختم. از کنار شقيقه اندازه گرفتم و حدود يک‌سانت داخل، دور از لبه ترکي چادر. يه چرخ خياطي کاچيران خريده‌ام. اصلاً زندگي بدون چرخ خياطي که چرخش نمي‌چرخد. اعتماد به نفس بالايي در خياطي دارم. همين يک ماه پيش چند متر پارچه خريدم و سه شلوار داخل منزل براي خودم دوختم. آن‌چه که هماره در بر دارم. مداد را برداشتم يک روزي، چند گل روي چند پارچه کشيدم، بي‌هيچ الگو و نمونه‌اي. کارگاه انداختم و با کاچيران گلدوزي کردم. همين پارچه‌اي که الآن روي چرخ است، يکي از گلدوزي‌هاي خودم را دارد. در اين مدت زندگي خواستم برتري‌هاي مردانه‌ام را بر تمامي اختصاصات زنانه ثابت کنم. نه اين‌که حال کسي را بگيرم، که دل خود آرام نمايم. همين امروز، همچين موهاي دخترم را بافتم که نگو. کاري که مادرش نمي‌توانست. دشوارترين عمليات نگهداري فرزند شايد دفعيات او باشد، آنقدر در اين مقوله دست و پا زده و شلوار حال به هم‌زن و ... خلاصه باطل کردم افسانه‌اي را که مي‌گفت: فقط مادر مي‌تواند!!! فراموش نکنيد سيدمرتضي دو ماهه بود که اموراتش به من واگذار شد! راستي، يه قصه جالب، همين سه ماه پيش، منزل يکي از دوستان ميهمان بودم، بچه‌ها سرگرم بازي با بچه صاحبخانه، آنقدر مشغول که دفع يادشان رفت! کوچيکه شلوار خيس کرد، تا آمدم جمع و جورش کنم، وسطي دفعيات سنگينش! زن صاحبخانه جيغي زد که تن من به لرزه درآمد! اما من، با آرامش، حتي تنبيهش نکردم. به حياط بردم، تطهير کردم. شلوار قرضي از ميزبان گرفتم و خانه آوردم‌شان. محل نجس را هم دوستم آب ريخت و تميز کردم. الحمدلله کف خانه‌شان کفپوش بود، نه فرش و موکت. آمديم خانه و هر جا تعريف کردم کلّي خنديديم.

معمولاً روزي هفت هشت بار چاي مي‌خورم. هر بار دو يا سه ليوان مي‌ريزم و با سيني مي‌آورم کنار دست خودم. بچه‌ها هم هميشه اختلاف دارند و منازعه، چه کسي سيني را به آشپزخانه باز گرداند. چون تشکر محکمي مي‌کنم، از برنده، سر دريافت چنين افتخاري رقابت دارند. مدتي است معضل مذکور را با قرعه حل کرده‌ام، پِچ مي‌اندازيم يعني، مريم مي‌گويد: هر کي مث بابا بي‍.............‍اره! و همگي دست‌هاي راست را جلو مي‍آوريم؛ رو يا پشت. چند وقتي‌ست کوچيکه هم به بازي آمده، سيدمرتضي، اما هميشه کف دست را مي‌آورد. براي اينکه دلش نشکند، گاهي کف مي‌آورم، تا او سيني را ببرد. درست مثل همين الآن که مشغول مطالعه کامنت شما بودم. سيني با سه ليوان را سيدمرتضي برد آشپزخانه، چون من بهش تقلب رساندم. چون مي‌دانم هر کدام دستش را چطور مي‌آورد. بچه‌ها الگوريتم‌هاي رفتاري ساده‌اي دارند. هر بار يک ترتيب خاص در بازي دارند که کاملاً قابل پيش‌بيني‌ست. نمي‌دانم خدا چند بار به من تقلب رسانده است. اما وقتي به گذشته مي‌نگرم، موفقيت‌ها و نجات از شکست‌ها... خدا چقدر زياد تقلب مي‌رساند، اصلاً يک‌جور که هيچ‌کس هم نفهمد، حتي خود آدم. کمکش شرمنده نمي‌کند بنده را. فداي مرام و معرفتش.

متأسفانه در اين زمينه كمكي از دست بنده ساخته نيست. آن دوست عزيز هم كسي را نمي‌شناسد. چند واسطه در كار بوده كه اطلاع از طريق آنان نيز ميسّر نيست. توكّل علي الله فإنه خير حافظاً.

تازه نيست اخوي خبرش. يه سال پيش تو يکي از روزنامه‌هاي شهرمون خونده بودم؛ مديريت جديد همون اول گفت که مي‌خواهيم جاشو عوض کنيم چون محل فعليش مناسب نيست. البته فراموش کرد بگه مکان جديدش کجاست. وقتي تصميمات قائم به فرد باشد گريزي نيست که با تغيير فرد هم عوض شود! آن‌چنان عادت کرديم به اين رويه جاري که خلاف آن تعجب‌مان برمي‌انگيزد؛ همين سال گذشته بود که مرکز مديريت حوزه نرم‌افزار 80 ميليوني «ناد» را رها کرد تا «نجاح» را بنويسد از نو آن نيز به تازگي باتغيير دوباره مديريت به مشکل خورده است. هر روز ما مشحون چنين اخبار ناگوار و رنج‌آوري است که حقيقتاً قلب انسان را آتش مي‌زند. خدايا از ما بگذر و به اين اسراف‌ها در عذاب‌مان تعجيل مفرما.

تشکر از بزرگواري شما. با سلام و درود بر شما فعالان عزيز عرصه سايبري. پايداري‌تان از خدا مي‌طلبم و آرزوي موفقيت از براي‌تان دارم.