سلام بر شما. آن‌چه موجب نگراني‌ست عوارض حاصل از دنياگرايي پاره‌اي از روحاني‌نماها در جامعه است. و گرنه مفهوم «روحاني» آن‌چنان خاصّ است كه بذاته هر چه دنياگراست را دفع مي‌كند و ميل به منفعت مادي را برنمي‌تابد. روزي خدمت آيةالله طيّاره(ره) رسيدم و از ايشان طلب موعظه كردم، فرمود: «بايد چشم و زبان و دلت روحاني شود، تا روحاني باشي». اگر همه آنان‌كه به ظاهر لباس روحانيّت در بر دارند، مانند: حقير، روزي دنياپرست شوند، خداپرستي و معرفت‌الله هرگز از بين نخواهد رفت. هميشه حجت‌هايي بر زمين خواهند بود، روحانيون حقيقي كه ذره‌اي اسير دنياپرستي نمي‌شوند. هزاران سال حكومت جبابره تاريخ و باقي‌ماندن چنين نوادري ثابت كرده است كه دين‌داري ناب هرگز نخواهد مرد. بادا كه باطل‌پرستان لباس دين به تن كنند و چون گرگي ايمان مردم را بدرند، چه باك، كه «حق» فناپذير نيست. نگراني تنها از اين بابت است كه يأس بر مؤمنين چيره شود و مسلمانان عصر ماترياليسم مدرن از لباس اهل ايمان نااميد گردند. مشكل اصلي اين است. از خدا مي‌خواهم چنين روزي نيايد و توفيقي نصيب طلاب اين زمانه شود، تا بتوانند مكانيزمي براي تصفيه لباس روحانيت طراحي و پياده‌سازي نمايند. اگر هر «دزدي» نتواند «ملبّس» شود و «اخلاق» در حوزه‌هاي علميه دوباره چون گذشته مقامي بالاتر از «علم» كسب نمايد و مدرك‌گرايي نفوذكرده به ساحت حوزه‌ها رخت بربندد، اميد كه اميد به مردم بازگردد. تشكر از نكته ارزشمندي كه تذكر فرموديد. ياعلي