استاد حسيني ره اما به ريشه‌ها پرداخته‌اند. ايشان بحث را از اقتصاد اسلامي شروع كردند، اين‌كه در ابتداي انقلاب همه متوجه بودند شعار نه شرقي و نه غربي ايجاب مي‌كند يك نظريه و مكتب اقتصادي جديدي تأسيس شود متفاوت با آن دو. حتي آقايان مظاهري، موسوي اردبيلي، منتظري و خيلي ديگر از بزرگان نيز در سال‌هاي نخست انقلاب بحث رسمي اقتصاد را آغاز كردند، ولي در بزنگاه‌هاي آن متوقف شدند. اين استاد گرامي متوجه شدند بنيان‌هاي اقتصاد بر فلسفه‌اي متكي‌ست كه تا تغيير نكند قابل اصلاح نيست. اين شد كه زيربناي فلسفه را لرزاندند و فلسفه جديدي مبتني بر باورهاي اعتقادي شيعه تأسيس كردند. سپس آثار اين فلسفه را تا فقه نشان دادند و اصول فقه احكام حكومتي را طرح كردند. همين بحث را به طراحي معادله و مدل براي اداره حكومت كشاندند و در كل يك نظام معرفتي جديدي را بنيان نهادند كه شديداً قابل تمجيد و در خور ستايش است. همه اين تلاش‌ها را كه نه فقط افرادي كه نام برديد، بلكه بسياري ديگر همچون شهيد مطهري، مفتح، بهشتي، طباطبايي، حتي سيداحمد فرديد در آن سهم دارند را مي‌شود در كنار هم قرار داد، ربط آن‌ها با هم را در نظر گرفت و به يك سير تاريخي دست يافت كه البته هنوز ناتمام است و گام‌هاي بسياري تا تحقق عيني و عملي آن باقي مانده است كه وظيفه عالمان اين عصر و اعصار آينده است تا بپردازند. همه اين بزرگواران در مسير تحقق يك تمدن نوين سهم داشته‌اند و تكليف خود را انجام داده‌اند. مي‌شود بارقه‌هاي اين نگاه تمدني را در آرا و نظريات آن‌ها يافت و نشان داد. موفق باشيد.