سلام. كارهاي بسيار آساني هستند كه زندگي را ساده كرده و بهره‌وري را افزايش مي‌دهند. ممنون از توجه شما.

سري اول را كه چاپ كرديم، مقواي گلاسه ارزان‌تر بود. الآن خيلي گران‌تر شده است، بيشتر هزينه مربوط به كاغذ و مقواست. وگرنه هزينه زينگ و چاپ و برش قابل تحمّل است. يك مسأله ديگر هم اين‌كه هنوز 700 عدد از كارت‌هاي سري اول فروش نرفته است، يعني از هزار نسخه‌اي كه چاپ كرديم. اين يعني اين‌كه تقاضاي كافي در بازار براي اين نوع كارت بازي وجود ندارد. پس چاپ كردن چهار سري بعدي توجيه اقتصادي ندارد. ولي وقتي ديدم مدام پيام دريافت مي‌كنم از طرف كساني كه يك بسته از سري‌هاي بعدي مي‌خواهند، بيشتر افرادي كه كلكسيونر هستند و مجموعه‌دار، تصميم گرفتم به صورت ديجيتالي منتشر كنم. يعني هر بار كه سفارش ثبت مي‌شود مي‌رويم به يك دفتر فني در صفائيه، يك نسخه چاپ مي‌كند و سلفون مي‌زند و برش مي‌زند، بعد بسته‌بندي كرده و پست مي‌كنيم. به اين دليل قيمت آن تابع هزينه چاپ و سلفون است. براي هر صفحه A3 آخرين بار كه مراجعه كردم ده هزار تومان در آمد كه البته هر بسته كارت در سه برگ A3‌ چاپ مي‌شود. كارت‌هاي تلفن همراه خيلي هم قديمي نيست. ولي خب با توجه به اين‌كه سامسونگ هر چند ماه نسخه‌هاي جديد گوشي S و A بيرون مي‌دهد و تا 32 هم رسيده، بله اين گوشي‌ها قديمي محسوب مي‌شوند. در اين تصوير http://movashah.id.ir/o/mobcrd.jpg و در اين صفحه http://rastan.parsiblog.com/posts/388 نام تمام گوشي‌هاي موجود در اين كارت بازي را مشاهده مي‌فرماييد. البته كارت موبايل را دو سري برش خورده آماده ارسال موجودي داريم. در پناه خدا.

ما نان را تازه و به روز خريداري مي‌كنيم. سر كوچه ما سه نانوايي هست؛ سنگك، بربري و لواش. البته هر سه ماشيني هستند. دور و بر ما اصلاً نان سنگك واقعي نيست، هر چه هست ماشيني. ما زمان خلوت بودن نانوايي‌ها را مي‌دانيم و معمولاً به صف نمي‌خوريم. مثلاً همين امروز، نيم‌ساعت پيش سه عدد نان سنگك خريدم كه نصف آن را همين الآن بچه‌ها براي شام خوردند! (همين كه در حال نوشتن هستم آن‌ها در حال خوردن نان‌ها :) فقط براي روز مبادا مقداري نان لواش هميشه در فريزر داريم، براي اين‌كه اگر يك روز نتوانستيم نان تهيه كنيم. يكي دو بار پيش آمده كه به صف خورده‌ايم و براي ناهار مثلاً نان جور نشده، از فريزر استفاده كرده‌ايم. غذاهاي ما هم متنوّع است، برنامه آن را اين‌جا نوشته‌ام: http://rastan.parsiblog.com/posts/582 سعي كرده‌ام اين تنوّع رعايت شود، چطور؟ شنبه و دوشنبه و جمعه گوشت قرمز مصرف مي‌كنيم. سه‌شنبه و پنجشنبه گوشت سفيد. روز چهارشنبه هم تلاش مي‌كنم ماهي داشته باشيم. يكشنبه هم حبوبات، يعني پروتئين گياهي. البته تكراري نيست و گاهي همان سه‌شنبه تبديل به كوكو يا فلافل خانگي مي‌شود و چهارشنبه هم. آماده‌جات منظورم اين بسته‌بندي‌هاي كارخانه‌اي‌ست. مثلاً همبرگر يا كباب كه به صورت بسته‌بندي است. اين‌ها را معمولاً نه مي‌خريم و نه مصرف مي‌كنيم. ولي گاهي بچه‌ها ابراز علاقه مي‌كنند و تهيه مي‌كنيم و در فريزر هست. يك وقت خواستند سرخ مي‌كنيم و مي‌خوريم كه البته بايد روز پنجشنبه باشد. جمعه‌ها هم روز غذاهاي فانتزي و كودكانه است؛ اين هفته ماكاروني مثلاً داشتيم، هفته قبل لازانيا، گاهي همبرگر و پيتزا كه البته در خانه درست مي‌كنيم. تنوّع غذا براي اين است كه از تمام مواد آلي و معدني استفاده كنيم و سلامتي تأمين گردد. سبب نشاط و شادي و حفظ روحيه خانواده هم مي‌شود. ممنون.

سلام. مرغ را پس از خريد وقتي پاک مي‌کنم سينه و ران را که جدا، بال و کتف را هم جدا مي‌کنم، اسکلت باقي مي‌ماند، مشتمل بر گردن و مقداري گوشت که از سينه باقي مي‌ماند روي اسکلت. بال و کتف وقتي جمع مي‌شود، به تعداد کافي که رسيد، کباب مي‌کنيم سوا، سينه را هم سه‌شنبه‌ها در برنامه غذايي داريم که لاي برنج مي‌پزم و ران را پنجشنبه‌ها به صورت چلومرغ يا گاهي خوراک مرغ که با نان خورده مي‌شود. معمولاً فقط دو روز در هفته برنج مي‌خوريم، يکشنبه و سه‌شنبه. باقي هفته نهار را با نان مصرف مي‌کنيم بيشتر، گاهي استثنائاً برنج. اسکلت را مي‌پزم و آب آن را صاف مي‌کنم براي شام شنبه‌ها سوپ درست مي‌کنم، هر هفته. گاهي هم آبي که با آن سينه را پخته‌ام زياد مي‌آيد که شنبه شب سوپ مي‌شود. تا به حال اسکلت را سوا نخريده‌ام. فلافل را چند هفته يکبار روز سه‌شنبه درست مي‌کنيم و نيازي به فريزر ندارد. نخود را روز قبل مي‌پزم و خرد کرده فلافل مي‌کنم. از نخود خام براي فلافل استفاده نمي‌کنم. چون برنامه غذايي دقيقي داريم، جاي هر غذايي مشخص است که در چه روزي پخته مي‌شود. غذاهاي عربي هم در برنامه جز همين فلافل نداريم، يعني کلا به غذاهاي عربي توجه نداشته‌ام تا به حال. ممنون از توجه شما.