خبر داشتم از ماجراي «ح». مادرشوهر رفته بود ديدن بچه‏ها و «ر» و «غ» آنجا بودند. البته دور هم بودن بچه‏ها براي خود بچه‏ها خيلي خوب است. شلوغي تحمل سختي‏ها را برايشان ساده‏تر خواهد كرد. ولي براي «ع» و «م» قطعاً قابل تحمّل نيست. وقت خوابشان به هم مي‏خورد! راستي مگر شما خبر نداريد كه زوجه اثاث‏كشي كرده و رفته خانه مادر زن «ر»؟! اين‏طور كه به نظر مي‏رسد آخر هم تحمّل نكرده و دختر خود را از خانه بيرون انداخته است. زوج يك‏سال پيش وقتي كه زوجه بچه‏ها را مخفيانه آورد در منزل زوج گذاشت و رفت در يكي از پيامك‏هاي خود به زوجه نوشته بود: «... ببين خودتو به چه روزي انداختي! به ياد بيار چقدر بهت ابراز علاقه كردم ولي قدر ندانستي. متأسفم برات كه امروز پدرت هم ارزشي برات قائل نيست كه حتي به بچه هات پناه بده! حيف كه پلهاي پشت سرتو خراب كردي و گرنه اينقدر سنگدل نيستم كه آوارگي هيچ زني رو ببينم. اگر اينقدر بدي نكرده بودي پناه خوبي برات بودم. حيف شدي! ... به بدكسي اعتماد كردي و با طناب ناداني به چاه رفتي كه حتي نتونست بين دو زنش عدالت برقرار كند! خدا لعنت كند پدرت را. واي بر من كه ... سال با او همكاري كردم!» خدا از من بگذرد. دعا كنيد!