با تناسب اینکه «علم انسان به خودش» را پذیرفته اید می خواهم مطلبی را در مورد ابطال شبهه ی «مغز درون خمره » عرض کنم و نظر شما را هم جویا شوم.
این ابطال در طول چند شماره صورت می گیرد.
1-هر انسانی به خود علم حضوری دارد پس می داند که وجود دارد.
2-اگر دانشمند خبیث به انسان تصوری را القائی کند دیگر این انسان نیست که این فعل تصور را انجام می دهد و دانشمند خبیث است و با تناسب اینکه انسان به اعمالش علم حضوری دارد متوجه خواهد شد که از سوی شخص این تصور صورت نگرفته مانند شخصی که لبه ی پرتگاه ایستاده و کسی او را هل دهد نیرو از بیرون بر او وارد شده و خود شخص متوجه این مطلب می شود.البته اگر توهمات و خیالات را که گاهی بر انسان متصور می شود را عنوان کنیم نمی توان گفت منبع آن بیرون است ولی کسی که همیشه در معرض نیروی خارجی قرار دارد متوجه این القاء خواهد شد.
3-اراده، یکی دیگر از افعال انسان است که انسان متوجه می شود کی عزم آن را کرده است و با توجه به اینکه ما به افعال خود علم داریم متوجه می شویم فعلی که عرض شد به آن علم حضوری داریم و اراده ای هم که به عزم آن علم حضوری داریم از جانب خود ماست نه از بیرون ما و انجام عملی با اراده کردن ما و صورت گرفتن آن توسط ما که با علم حضوری آن را درک کرده ایم صورت پذیرفته است و دانشمند خبیث آن عمل و فعل را به ما القاء نکرده است.
4-اگر کسی بپرسد از کجا معلوم همه ی این ها القاء دانشمند خبیث نیست که شما را با این مطالب به اشتباه انداخته است خواهیم گفت در علم حضوری، ما با علم داشتن به افعال و اعمالمان که از خطا به دور است از این القاء مصون هستیم و متوجه خواهیم شد از سوی خود ماست یا از بیرون ما.
استاد نظر شما نسبت به این مطلب چیست؟
آیا پذیرفتنی می باشد و می تواند مغز درون خمره را ابطال کند؟
آیا جایی نیاز به کامل شدن دارد که شما کمک به کامل شدن آن بفرمایید؟
فلسفه علم استدلال‌هاست
و دلیل‌ها
گزاره شماره 1 را پذیرفتیم
اما نسبت به گزاره شماره 2
اینکه اگر از بیرون به ما القاء شود
ضرورتاً درک خواهیم کرد که از خودمان نیست
نمی‌دانم چطور قابل اثبات باشد؟
آیا به صرف اینکه ما به خودمان علم حضوری داریم
دیگر هر القائی صورت بگیرد قطعاً متوجه خواهیم شد از خودمان نیست؟
ما تا به حال چنین وضعیتی را تجربه نکرده‌ایم
اینکه القایی به ما شده باشد
و متوجه شویم القاء است و علم حضوری خودمان نیست!
درباره گزاره 3 یعنی اراده
با شما موافقم
به گمان من نیز اراده چون مخلوق خود ماست
می‌توانیم بفهمیم از ماست یا از غیر ماست
اما درباره گزاره 2 نتوانستم ضرورت آن را درک کنم
[ادامه دارد...]
برچسب‌های مرتبط با این نوشته: مباحثه 267 - فلسفه 62 -
| 
این آگهی ارتباطی با نویسنده وبلاگ ندارد!
X
