سلام.ممنونم از توضيخاتتون.البته من خودم در سلک علما نيستم و طبيعتا اشراف لازم رو بر جزئيات آموزه هاي ديني ندارم،اما از طرفي،وقتي به اشعار عرفاني حضرت امام(ره) نگاه مي کنم،مي بينم که همين انتقاد شما به شريعتي،ممکنه به خود امام(ره) هم وارد باشه:
درِ ميخانه گشائيد به رويم شب و روز؛که من از مسجد و از مدرسه بيزار شدم(تعبير شيطنت آميز بنده:که من از منطق و از فلسفه بيزار شدم!!!)
بگذاريد که از ميکده يادي بکنم؛من که با دست بت ميکده بيدار شدم...و نظاير اينها.
من فکر مي کنم با توجه به جوّ آن زمان(يعني حملهء ايسم هاي خوش خط و خال بيگانه و غفلت و بي توجهي علماي سنتي به شرايط حساس و نيازهاي نسل جديد به اخذ مفاهيم متناسب با روز از دين و مخصوصا اقدامات رژيم وقت)،امثال شريعتي،چاره اي جز استفاده از هرگونه وسيلهء مشروع براي جذب جوانان نداشته اند...در مورد تشيع صفوي هم به عنوان يک مثال،موضوع ازدواج امام حسين(ع)با شهربانو دختر يزد گرد سوم که ادعا شده امام چهارم حاصل اين ازدواج بوده،من به شريعتي حق مي دهم که اين موضوع را تکذيب کنه و صفويه رو به خاطر اين ابداع خارق العاده(!!!)محکوم کنه.اولا مطهري هم اين موضوع رو تکذيب کرده،ثانيا اين سوال بي پاسخ مي مونه که سلسلهء ساساني چه محاسن و مزايائي داشته که من شيعه،به منتسب بودن امام چهارم خودم به اين سلسله مباهات کنم؟مگر نه اينکه:الملک يبقي بالکفر و لا يبقي بالظلم؟اگه اين سلسله ظالم نبود که با يک حملهء چهارتا عرب گداگشنه که سرنگون نمي شد.مقايسهء نرجس خاتون با شهربانو هم به نظر من قياس مع الفارقه...
جسارتا اگه شما وقت بزاريد و مثل من،کل کتابهاي شريعتي رو،سه بار به طور کامل دُور کنيد تا با روحيهء ايشان بيشتر آشنا شويد و مخصوصا کتابهائي رو که ديگران بر له يا عليه ايشان نوشته اند مطالعه کنيد،احتمالا قضاوت تان تغيير خواهد کرد.ببخشيد اگه جسارت شد.پيشاپيش عيدتو هم مبارک و طاعات و عبادات تون مقبول درگاه الهي باد.