سلام. مسأله اصلي «اختيار» است. اختيار قدرت است و هر قدرتمندي بايد پاسخگو باشد. قدرت بيشتر پاسخگويي بيشتر! سنگ اختيار ندارد، بازخواست هم ندارد. گياهان هم. البته حيوانات نيز. ما يك پلنگ را به خاطر شكار آهو مجازات نمي‌كنيم. اما يك انسان... انسان فرق مي‌كند. خدا در كلام خود، قرآن، خود را به واسطه خلق انسان بهترين خالق توصيف مي‌كند. انسان مي‌تواند. توانستن يعني قدرت. قدرت يعني مسئوليت. آيا دادن قدرت به يك موجود «لطف» نيست؟ ما نبايد متشكر باشيم كه «قدرت» به ما داده‌اند؟ عقل ما مي‌گويد: بله، اين لطف به ماست. اما اين‌كه انتظار داشته باشيم هم قدرت داشته باشيم و هم بي‌مسئوليت باشيم نسبت به اين قدرت، اين خيلي «كم‌لطفي»ست. ناشكري‌ست اصلاً. فلان كسك مسئول مملكت مي‌شود، مردم به او رأي مي‌دهند... يعني به او قدرت مي‌دهند تا بر مال و عرض و ناموس‌شان حكمراني كند، چه رئيس جمهور باشد چه نماينده مجلس، اگر تخلّف كند، مردم مي‌بخشند؟ راحتش مي‌گذارند؟ اگر دست‌شان به او برسد، بي‌خيال حقي مي‌شوند كه از آن‌ها ضايع كرده؟ بي‌خيال استفاده نادرستي مي‌شوند كه از قدرت داشته؟ خير. عقل ما مي‌گويد: خير! خدا به من قدرت داده است. اين‌كه اكنون مي‌توان اين سطور را بنويسم يا ننويسم. مي‌توانم حرف بزنم يا نزنم. وقتي اين قدرت را دارم، مسئوليت نداشته باشم؟ اگر تنبلي كنم و ننويسم، اگر تنبلي كنم و از اين قدرت استفاده درست نكنم، آيا همه عاقل‌هاي دنيا كار مرا زشت نمي‌دانند؟ اگر دست‌شان برسد مرا مجازات نمي‌كنند؟ قدرت مسئوليت است خواهرم. ما اين را مي‌فهميم. ما تا زنده هستيم قدرت داريم، قدرت اختيار. اگر از اين قدرت بد استفاده كرديم، خب البته كه حسرت مي‌خوريم. اصلاً بايد هم بخوريم. مگر قرار است نخوريم؟ اين ظلم به كساني نيست كه از قدرت خود خوب استفاده كردند؟ حسين بن علي (ع) از قدرت خود درست استفاده كرد. خب البته كه شايسته ستايش است. حالا اگر من كوتاهي كنم در استفاده از قدرتم، اگر مرا نيز با احترام وارد بهشت كنند، اين ظلم به سيدالشهدا (ع) نيست؟ ظلم به برادر خودم نيست كه از من بهتر رفتار كرده است؟ البته كه هست. عقل من مي‌گويد: هست.