خيلي جالب است، اين از همان نكاتي است كه بنده در بعضي نوشته‏ها عرض كرده بودم كه ميان دادگاه‏ها به حسب نظر رئيس مجتمع تفاوت‏هايي وجود دارد. حدس مي‏زنم شما در شهرهايي مثل تهران و قم نيستيد. اين‏كه دادگاه اجراي حكم الزام به تمكين را بدون نياز به كلانتري بر عهده گرفته است، فقط در شهرهاي كوچك امكان دارد. با توجه به اين‏كه دوشيزه نيستند، پس نتوانسته‏اند از حق حبس استفاده كنند و همين است كه دادگاه به نفع شما رأي داده است. در شرايطي كه شما فرموده‏ايد، يعني اين‏كه هنوز زندگي مشترك شروع نشده است، خواهش مي‏كنم بيشتر درباره تصميم خود بيانديشيد. اگر يك سال گذشته بود يا دو سال و به مشكل برمي‏خورديد، مي‏توانست ناشي از شناخت روحيات ناسازگار طرفين باشد و تشخيص شما در عدم توانايي زندگي با زوجه قابل پذيرش‏تر بود. اما در شرايطي كه هنوز زير يك سقف نرفته‏ايد، سخت است بتوان گفت اين زندگي قابل ادامه نيست. لطفاً به اين نكته هم توجه بفرماييد كه ايشان بدون اين‏كه تجربه يك زندگي مشترك را داشته باشند مطلقه شده‏اند و قطعاً بسيار نتايج بدي براي زندگي آينده‏شان خواهد داشت. برادرانه تقاضا مي‏كنم حتماً قبل از اجراي صيغه طلاق، يك جلسه به مشاوره خانواده مراجعه فرماييد. حتماً در شهر شما چنين مركزي وجود دارد. مي‏توانيد از 118 بپرسيد و يا از خود دادگاه استعلام كنيد. خواهش مي‏كنم قبل از مراجعه به مشاوره خانواده اقدام به طلاق نكنيد. بنده پس از دو ماه مراجعه مشترك به مشاوره خانواده و وقتي مشاور گفت زوجه شما خودشيفتگي شديد دارد و بيماري شخصيتي و پدرش بيمار رواني است، ناگزير به طلاق شدم. به اين بيانديشيد كه مبادا در پيشگاه خداوند متعال، روزي كه مال و فرزند به كار انسان نمي‏آيد، شرمنده باشيد. خدا يارتان.