سلام. بله، قاب هارد لپ‌تاپي دارم. إن‌شاءالله بشه بازيابي كرد. سبك زندگي رو ما به تنهايي تعيين نمي‌كنيم. از نسبت محيط با ما و در درگيري با شرايط به دست مياد. كه البته سخته در خلاف جريان آب حركت كردن. دهان مردم را نمي‌شود بست و اصلاً چرا بايد بست؟ من اين را هنوز متوجه نشده‌ام، بعد از اين‌همه سالي كه در ميان مردم زندگي كرده‌ام، هنوز نمي‌فهمم كه چرا همه مي‌خواهند دهان هم را ببندند! من مي‌ايستم تا طرف مقابل هر چه فحش دارد بدهد، هر چه كنايه و متلك كه بلد است استفاده كند، هر چه زخم زبان دارد بزند، بعد لبخند مي‌زنم در دلم پاسخش را مي‌گويم: «چقدر ضعيف و نفهمي!» خداحافظي مي‌كنم تا برود پي كارش! ما انسان هستيم، همه‌مان. همه ما هم حق داريم حرف بزنيم. مردم حق دارند تمام نفهمي خودشان را به ما نسبت بدهند! بعد كه تمام شد، ما هم حق داريم بگويم: خير، اشتباه مي‌كنيد! تنها كساني از حرف مردم رنج مي‌برند كه خانه خود را روي شانه مردم بنا كرده باشند! زيرا مي‌ترسند فرو بريزد، تمام آبرويي كه بر اساس آن زندگي مي‌كنند و نفس مي‌كشند. اما انساني كه مردم را زيرپاي خود نبيند و خود را سوار بر آ‌ن‌ها، از حرف‌هايشان ككش هم نمي‌گزد! بگذار همه به تو بگويند: احمق! خب كه چه؟! آيا اتفاقي براي من مي‌افتد؟! ديروز جلسه‌اي پيش آمد با مسئولين يك مركز تحقيقاتي بسيار بزرگ و مطرح در كشور، با بچه‌ها رفتم! خيلي راحت هم گفتم زن ندارم و همه كارهاي بچه‌ها با خودم است، اگر مي‌توانم با بچه‌هايم در جلسه‌هاي شما شركت كنم، مي‌آيم، اگر نمي‌توانم خير! آن‌ها هم گفتند بخش امنيتي مركز اجازه ورود كودكان را نمي‌دهد! من هم گفتم خداحافظ! چه بسا بعد از رفتنم كلي حرف بارم كرده باشند! كه چه! بگذار بكنند. من كاري را كه درست مي‌دانم انجام مي‌دهم. زيرا وقتي خدا را ملاقات مي‌كنم هيچكدامشان نيستند تا توجيه‌گر رفتارهاي من باشند! خودم بايد پاسخ داشته باشم! موفق باشي. :))