درست مي‌فرماييد. راستش من سعي مي‌كنم فلسفي نگاه نكنم. ولي فلسفه دست از سرم بر نمي‌دارد. چه بايد كرد؟! يادم هست اوايلي كه مطالعه فلسفه را آغاز كرده بودم، مدتي نام دوستان و هم‌كلاسي‌هايم را فراموش مي‌كردم. وقتي مي‌ديدمشان، مِنّ و مِنّ مي‌كردم تا نام‌شان بلكه يادم بيايد. يك‌جايي يكي از دوستاني كه بيشتر در فلسفه كار كرده بود را ديدم، مي‌دانيد چه گفت؟! مي‌گفت او نيز وقتي فلسفه زياد مي‌خواند دچار اين‌طور فراموشي‌ها مي‌شد. مي‌گفت: ذهن آدم وقتي درگير كليّات مي‌شود، جزئيّات را فراموش مي‌كند و نگه نمي‌دارد!!! نمي‌دانم نظرش درست بود يا نه، ولي... اين را براي خودم تجربه كرده‌ام... اين‌كه... بله، من گاهي كه يادم باشد با بچه‌ها در يك قاب قرار مي‌گيرم، تا عكس مشترك داشته باشيم، اما مشكل اين است كه دو سه سال يك‌بار اين مطلب يادم مي‌افتد! :)