سلام. من هرگز به اندازه‌اي سرمايه نداشتم تا در يك بنگاه كوچك سرمايه‌گذاري كنم! «نقدينگي» شكاف هزينه و پس‌انداز خانوارهاست. مردم درآمد دارند. بخشي از آن را هزينه مي‌كنند. مقداري را نگه مي‌دارند؛ براي روز مبادا. اين مقدار مبادا مي‌شود پس‌انداز. آن مقداري كه هزينه مي‌كنند مي‌شود «تقاضا». تقاضا به بازار فشار مي‌آورد و سبب افزايش قيمت‌ها مي‌شود، چطور؟! با افزايش «توانايي تبديل كالا و خدمات به پول نقد». نقدينگي وقتي بالا مي‌رود كه مردم توان بالايي براي هزينه داشته باشند. پس تا شما اعلام مي‌كنيد كه قصد فروش خانه خود را داريد، فوري ده نفر آماده هستند كه پول نقد كافي براي خريد دارند. يعني تقاضاي مؤثر. اما اگر بيشتر پس‌انداز يا سرمايه‌گذاري كنند، هزينه‌هايشان را كاهش مي‌دهند و تقاضا هم پايين مي‌آيد و قيمت سقوط مي‌كند. اما يك نكته: تقاضاي مؤثر وقتي مي‌تواند قيمت‌ها را بالا ببرد و تورّم درست كند كه عرضه متناسب با آن بالا نرود. حالا سؤال: چطور مي‌شود تقاضا بالا برود ولي عرضه بالا نرود؟! تقاضا و عرضه كلان منظور است. يعني تقاضاي كل و عرضه كل. در يك اقتصاد سالم محال است تقاضاي كل از عرضه كل بيشتر شود. يعني امكان ندارد اصلاً. چرا؟! زيرا مردم براي خريد كالا به پول نياز دارند. پول را هم از درآمد كسب مي‌كنند. درآمد از توليد كالا يا خدمات حاصل مي‌شود. پس: هر انساني به اندازه‌اي توان خرج كردن و هزينه دارد كه توليد كرده باشد! پس تقاضاي كل هرگز از عرضه كل بيشتر نمي‌شود. اگر هزار ميليارد تومان كالا توليد شده، پس هزار ميليارد پول دست مردم براي خريد هست. در مقابل هزار ميليارد هم كالا براي عرضه! نقش پول بدون پشتوانه اين‌جاست. پول بدون پشتوانه مي‌تواند بدون توليد به دست آيد. يعني بانك مركزي دستگاه را روشن مي‌كند و اسكناس منتشر مي‌گردد. يا يك عدد را در رايانه تغيير مي‌دهد و ميلياردها تومان به حساب‌هاي بانك اضافه مي‌شود. اين پولي‌ست كه درآمد نبوده، پس كالايي در مقابل آن توليد نشده و موجود نيست تا عرضه شود. ولي چون پول است، توان هزينه شدن را دارد، يعني تقاضا مي‌سازد. تنها در اين حالت است كه تقاضاي كل مي‌تواند از عرضه كل بالاتر برود. ياعلي