سلام. عكس‌ها حدوداً 30 سال پيش چاپ شده‌اند. توسط يك دوربين كتابي كه نگاتيو 110 مي‌خورده گرفته شده‌اند. آن زمان بيشتر عكس‌ها اين‌طور چاپ مي‌شدند ظاهراً. بعضي موارد هم كه دور سفيد نبودند، خودم يك كاغذ سفيد زير آن‌ها چسبانده‌ام، كمي بزرگ‌تر. :) درباره با ناراحتي، بله، موافقم، كسي كه امتياز كمتري بگيرد ناراحت مي‌شود. به خاطر همين پس از اين بررسي، با آن‌هايي كه امتياز كمتري داشتند صحبت كردم. گفتم اين واقعيتي‌ست كه شما با آن‌ رو به رو هستيد و خواهيد بود. جامعه هميشه نسبت به شما قضاوت مي‌كند و اين قضاوت نسبت مستقيمي با رفتار شما دارد. اين رفتار متقابل جامعه نسبت به شماست. حالا در يك خانه، خيلي حساس نيست. اما در جامعه، اعتبار شما را كم و زياد مي‌كند. گفتم بايد خوشحال باشيد كه امروز مي‌فهميد، وقت داريد رفتارهاي نادرست خود را با ديگران بفهميد و اصلاح كنيد. هر چه ديرتر بدتر. انسان تا خود را در آينه نبيند، خرابي‌هاي خود را نمي‌يابد. البته خودم هم فهميدم كه در رفتارهاي بعدي، بايد نسبت به دادن اعتماد به نفس به كدام‌هايشان بيشتر دقت كنم. يعني پدر و مادر مي‌فهمند كه كدام كودك نياز به تشويق بيشتري دارد. و به گمانم اين خيلي خوب است. تا اين‌كه يك‌هو برسند به سن جواني و رفتارهاي ناهنجار خود را بروز بدهند. حالا كه كودكند آدم بايد متوجه ايرادهاي شخصيتي بشود. وقتي يك نفر مثلاً به خودش بيشتر از ديگران نمره مي‌دهد اين معنادار است. كسي هم كه كمتر معنادار. ممنون از لطف شما.