نه... جوانمردي نيست... لذا چون جوانمرد هستم كسي را سر كار نگذاشتم! در يكي از پست‏ها نوشته بودم كه ابليس قصد توبه كرد و خدمت موسي ع رسيد. موسي پيغام خدا را به ابليس رساند كه به قبر آدم سجده كن عفو مي‏شوي! گفت: به زنده‏اش نكردم به مرده‏اش كنم. نكرد و در خسران باقي ماند. در كتاب جليل و فخيم «اسرار آل محمدص» نوشته سليم بن قيس هلالي كه به واسطه ابان به ما رسيده است نيز خواندم، خليفه دوم لحظه مرگش رسيد، همانند خليفه اول لحظاتي چرتش برد و سقر را ديد، چاهي در قعر جهنم كه چند تابوت آن‏جا بود و جاي فراعنه و نمرود و اين چند غاصب بود. عبدالله پسرش را فرستاد دنبال علي ع كه بيايد و توبه‏اش را بپذيرد. حضرت ع فرمود هم اكنون بزرگان مهاجر و انصار را جمع كن و در حضور آنان بگو كه متوجه خطايت شده‏اي و توبه‏ات پذيرفته شود و رستگار شوي. عمر نكرد و به اين - به گمان خود - بي‏آبرويي تن نداد. راستي اگر اين عمل را مي‏كرد خدا نمي‏بخشيد و رستگار نمي‏شد. قطعاً مي‏شد. اساساً بعضي توفيق بعضي امور را پيدا نمي‏كنند. (پناه بر خدا از اين كه توفيقاتمان سلب شود) بنده هم اگر ايشان بنويسد دروغ‏هايش را به دادگاه و استعذار حقوقي كند، حاشا و كلا كه مانع شوم از بازگشتشان. زيرا اين به معناي پاك شدن ايشان است و سلامت يافتن‏شان و اگر چه براي زوج سخت است و دردناك، اما به خاطر فرزندان مي‏تواند تحمل چهار سال گذشته را به تحملي چهل ساله بدل كند! اما مي‏دانم چنين نخواهد كرد از اين‏كه خصوصياتشان را شناخته‏ام از ميزان خودشيفتگي‏شان. اما اين تصور كه ديگر علاقه‏اي باقي‏مانده باشد خطاست. همين امروز ظهر هم كه ايشان را ديدم به حسب ملاقاتي كه با فرزندان داشتند، حقيقتاً مكره بودم از اين‏كه نظرم به ايشان بيافتد و كلامي در بين باشد. وقتي تلاش مي‏كنند كه شش‏ماه روي اعصاب شما راه بروند، ديگر كار به اين‏جا مي‏كشد كه مكالمه با غير آسوده‏تر است تا با آن آدمي كه محرم توست هنوز كه از صد نامحرم دورتر مي‏شود و غريبه‏تر. حالت انزجار پيدا مي‏كني در اين شرايط. اما نشاط و آينده فرزندان البت كه بسي مهم‏تر است. ولي با تكبرش اگر باز گردد و خاك‏شير (به قول يكي از دوستان) نشود، براي فرزندان نيز بيم خطر هست كه اخلاق‏شان را فاسد سازد و دعواي درون منزل همه روانشناسان و مشاوران خانواده معتقد كه بدتر است از فرزند طلاق بودن! نه اين است؟!