بله، صحيح است، هر دو مطلبي كه فرموديد؛ هم اين‌كه دخترم آشپزي و خياطي بلد است و هم اين‌كه در اين جامعه امروزين ما، دختران معمولاً آشپزي و خياطي نمي‌آموزند! مادرش را پرسيديد. بلد نبود. تا آخر هم نتوانست به درستي ياد بگيرد. اوايل ازدواج قرار شد مهمان داشته باشيم، قرمه‌سبزي درست كند. بلد نبود. رفتيم كه سبزي بخريم از يك خانمي كه او هم آمده بود سبزي بخرد دستورش را پرسيد. آمد خانه و گفت: نمي‌توانم! گفتم: اشكالي ندارد، از بيرون مي‌خرم. گفت: آبروي من خب مي‌ره! گفتم: قابلمه مي‌برم و خورش و چلو رو جدا مي‌خرم، خودت بكش براي مهمان‌ها تا فكر كنند خودت درست كردي! يكي از زن‌هاي مهمان‌ها زرنگ و فضول بود، سر سفره پرسيد: خيلي خورشت خوشمزه شده، آبغوره زدي يا آبليمو؟! طرف مي‌دانست، فقط مي‌خواست سطح دانش زن سابق را بسنجد! بله، دردناك است. اين‌كه ما هيچكدام در جاي خودمان نيستيم. كسي كه قد بلندي دارد جذب رشته بسكتبال و واليبال مي‌شود و كسي كه قد كوتاهي دارد، فوتبال يا هندبال براي او بهتر است. يا مثلاً ورزش‌هاي رزمي مثل جودو و تكواندو. ما هرگز اعتراض نمي‌كنيم كه اين تبعيض است و فدراسيون‌هاي ورزشي ظلم كرده‌اند. اما وقتي به زن و مرد مي‌رسيم، امروزه زن‌ها اين‌كه ادامه تحصيل ندهند و شغلي در جامعه نداشته باشند را ظلمي اجتماعي تلقي مي‌كنند! مادرهايي كه من امروز مي‌بينم معمولاً وقتي براي تربيت و تعليم كودكان خود اختصاص نمي‌دهند، متأسفانه. ممنونم از دعاي خوبي كه فرموديد. إن‌شاءالله شما نيز در مادري خود هر روز موفق‌تر باشيد. در پناه خدا.